Γράφει η Κωνσταντίνα Δημητρακοπούλου
Ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ του καλοκαιριού, ίσως το μεγαλύτερο για φέτος, με τουλάχιστον 11.000 εισιτήρια, φιλοξενήθηκε στους πρόποδες του Χελμού στα Καλάβρυτα. Μία μοναδική εμπειρία γεμάτη μουσική και δράσεις σε απόλυτη αρμονία με το φυσικό τοπίο.
Ας το πάρουμε όμως από την αρχή… Παρασκευή 2 Ιουνίου, η έναρξη του φεστιβάλ και από νωρίς το πρωί, οι κατασκηνωτ@ κάνουν την εμφανισή τους. Με τη βοήθεια και την κατεύθυνση του προσωπικού, οι πλαγιές του βουνού αρχίζουν σιγά σιγά να πλημμυρίζουν από σκηνές και κόσμο.
Πριν ακόμα νυχτώσει, ο χώρος μπροστά στο stage γεμίζει, με το κοινό φανερά φορτισμένο από καλή διάθεση και αναμονή για ένα αξέχαστο 4ήμερο. Ο Novel 729 εμφανίζεται στη σκήνη, δίνοντας έτσι την έναρξη των συναυλιών. Συντροφιά με τους – βγαλμένους από την καρδιά- στίχους του, τον Sativa από Λόγος Τιμής στα decks, τον Sonic και μια προβληματισμένη ευαισθησία, ο ράπερ αποτέλεσε την καλύτερη αρχή που θα μπορούσε να έχει το φεστιβάλ.
Με το σχεδόν γεμάτο φεγγάρι να υψώνεται πίσω από τη σκηνή, σύντομα η ατμόσφαιρα «ντύνεται» από τους ηλεκτρικούς ήχους του Παύλου Παυλίδη και των Hotel Alaska. Ένα ταξίδι στο παρελθόν με τραγούδια από τα Ξύλινα Σπαθιά και η μουσική ιστορία του καλλιτέχνη μέχρι και σήμερα, ξεσήκωσε το κοινό μοιράζοντας ενέργεια.
Στο κλείσιμο της βραδιάς, η σκηνή ήταν του Γιάννη Αγγελάκα & των 100 οC, με την ένταση και διάθεση να κορυφώνεται. Το κοινό μπήκε σε «έναν άγριο περήφανο χορό» και ένωσε τις φωνές του, τραγουδώντας «Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ» αρκετά δυνατά ώστε να ακουστεί σε κάθε άκρη του βουνού. Και νότα στη νότα, η πρώτη μέρα του φεστιβάλ ολοκληρώθηκε, γεμάτη χειροκροτήματα και χαμόγελα.
Σάββατο 3 Ιουνίου. Να βγαίνεις από τη σκηνή, στην ησυχία και ας είχε ξυπνήσει ο κόσμος, στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού και το ατελείωτο πράσινο του βουνού, ο ορισμός της απόλυτης ηρεμίας. Επισκέπτες συνεχίζουν να έρχονται και οι παράλληλες δράσεις του φεστιβάλ ξεκινούν, με επιλογές για μικρούς και μεγάλους όπως Kids & Family Yoga και προβολή του ντοκιμαντέρ “Alaska, Denali – The Last Frontier”. Στο σαλέ του χιονοδρομικού φιλοξενείται και το stand up comedy «Εδώ έχουν προτεραιότητα οι Έφιπποι» με τους απολαυστικούς Βύρωνα Θεοδωρόπουλο και Μιχάλη Μαθιουδάκη, ενώ έξω η ατμόσφαιρα αλλάζει, ο ουρανός γεμίζει σύννεφα και το βουνό καλύπτεται από βροχή.
Λεπτά πριν τις 8, πριν βγουν στο stage οι μοναδικοί Χατζηφραγκέτα, η βροχή σταματάει, ο κοσμός έχει ήδη μαζευτεί κάτω από την σκηνή έτοιμος για μία ακόμη μουσική βραδιά ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών. Η μπάντα βγαίνει (μαζί με μία σύντομη εμφάνιση του Εισβολέα πριν ξαναβγεί μόνος του αργότερα), μοιράζοντας κέφι και χαμόγελα με τα ιδιαίτερα τραγούδια, τους πολύ ξεχωρίστους στίχους και αφήνωντας μια αίσθηση καλοκαιριού.
Καθώς τα σύννεφα αραιώνουν και εμφανίζεται το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα πίσω από το κοινό, στη σκηνή ανεβαίνει ο Εισβολέας με αστείρευτη ενέργεια, που μεταδίδει με τεράστια επιτυχία στον κόσμο, ηλεκτρίζοντας την ατμόσφαιρα. Ανεβαστικοί ρυθμοί, χορός και η φωνή της Ανδριάνας Αχιτζάνοβα να συνοδεύουν τα τραγούδια του, μέχρι που ο Λιάκος (Εισβολέας) καληνύχτισε το κοινό και στον ορίζοντα άρχισαν να υψώνονται πειρατικές σημαίες.
Και πως αλλιώς θα κλείσει το βράδυ του Σαββάτου; Φυσικά με τη φωνή και τα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Μουσικές που ακολουθούν γενιές και γενιές, οι ήχοι του Θανάση για άλλη μία φορά κάνουν το πλήθος να «ανάψει φωτιές», τα καπνογόνα χρωματίζουν κόκκινη την ατμόσφαιρα, οι πειρατικές σημαίες ανεμίζουν στους στίχους του «Σιμούν» και οι φωνές να ακούγονται μέχρι και τον Άδη τραγουδώντας «Όλα στραβά γινήκανε και όλα είναι ωραία».
Έτσι έκλεισε η βραδιά του Σαββάτου, γεμάτη ενέργεια, ένταση και μία απίστευτη διάθεση για το τι θα φέρει η επόμενη μέρα.
Κυριακή 4 Ιουνίου. Το ίδιο σκηνικό που δεν χορταίνεις ούτε βαριέσαι ποτέ, ξυπνάς μέσα στο μεγαλείο της φύσης. Η διοργάνωση ξεκινάει πάλι τις δράσεις της, για τους μικρούς αλλά και τους μεγάλους επισκέπτες, κάποιες από αυτές ο Κάθετος Αγώνας Ορεινού Τρεξίματος και το Εργαστήριο Στιχομυθίας από τον Εισβολέα. Τα σύννεφα πάλι γεμίζουν τον ουρανό και η βροχή ξεκινάει νωρίς το μεσημέρι, κάνοντας ξανά την ατμόσφαιρα και την όλη εμπειρία λίγο πιο ιδιαίτερη.
Με τους βαθμούς της θερμοκρασίας να πέφτουν ώρα με την ώρα, λίγο πριν την έναρξη των live, ο ουρανός καθαρίζει και το κοινό γεμίζει την αρένα για να υποδεχτεί τον μοναδικό Σπύρο Γραμμένο. Γνωστός για την ευαισθησία του αλλά και το χιούμορ του, με υπέροχα κομμάτια γεμάτα μηνύματα και προβληματισμούς, χάρισε στον κόσμο μία γλυκιά αίσθηση χαράς και συγκίνησης καθώς ταυτόχρονα ο ουρανός χρωματιζόταν από το ηλιοβασίλεμα.
Στη συνέχεια, μαζί με την Πανσέληνο (της Φράουλας) που ξεπρόβαλε πίσω από το stage, σειρά ήταν για τον Γιάννη Χαρούλη να ξεσηκώσει τους πάντες. Η ενέργεια του στη σκηνή, διαπέρασε μία μία τις ψυχές που βρισκόντουσαν από κάτω και όλο το φεστιβάλ βρέθηκε ξανά σε ένα έξαλλο χορό, τα καπνογόνα να καίνε στον αέρα.
Με την ατμόσφαιρα γεμάτη ένταση μετά την αποχώρηση του Γ. Χαρούλη, «…δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια..» τραγουδάει ο Σωκράτης Μάλαμας και το πλήθος παραληρεί ξανά, ο αέρας γεμάτος καπνούς από όσα δεν άναψαν μέχρι εκείνη τη νύχτα, κόκκινες «φλόγες» παντού. Ο κόσμος άλλη μία φορά μια μεγάλη αγκαλιά, μια δυνατή φωνή να τραγουδάνε πότε με τον Σωκράτη, πότε με τον Πέτρο (Μάλαμα) και πότε με την Ιουλία (Καραπατάκη), στίχους και τραγούδια που αγαπήθηκαν. Και αυτό ήταν το τελευταίο βράδυ του φεστιβάλ, όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι.
Δευτέρα 5 Ιουνίου… Μία διαφορετική μέρα, με ένα αίσθημα νοσταλγίας, αυτό της επιστροφής, το αίσθημα ότι κάτι όμορφο τελειώνει. Όμως η μέρα μόλις ξεκινά και οι επισκέπτες ετοιμάζονται για την ώρα του γυρισμού.Ο εθελοντικός καθαρισμός αρχίζει και αποτελεί μία από τις σημαντικότερες συλλογικές δράσεις της διοργάνωσης αλλά και ο κάθε ένας ατομικά έχει την ευθύνη να σεβαστεί τη «φιλοξενία» που χάρισε η φύση και να μην αφήσει πίσω απορρίμματα και σκουπίδια.
Αφήνοντας πίσω ένα καθαρό, σχεδόν παρθένο τοπίο, το φεστιβάλ ένα βήμα πριν ολοκληρωθεί, δίνει ραντεβού στην πλατεία Καλαβρύτων, σε μία σκηνή κάτω από τον ήλιο. Η πλατεία γεμίζει, οι Γκιντίκι και η Ιουλία Καραπατάκη ανεβάζουν τη διάθεση, ξεσηκώνουν τον κόσμο, προσφέροντας απλόχερα κέφι και ασταμάτητο χορό. Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες λέξεις να περιγράψει κανείς την εμπειρία, ούτε να βρει τρόπο να δώσει μία κατακλείδα γι αυτό το τετραήμερο.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ήταν μια μοναδική ανάμνηση, γεμάτη αξέχαστες στιγμές, συναισθήματα, πανέμορφες εικόνες και αγαπημένες μουσικές. Το 1ο Helmos Mountain Festival έκλεισε με μία υπόσχεση να συναντηθούμε ξανά του χρόνου, εκεί, στα Καλάβρυτα…
