Το πραξικόπημα του Πριγκόζιν, του άλλοτε έμπιστου του Πούτιν και αρχηγού της μισθοφορικής οργάνωσης Wagner, δημιουργεί ένα δεδομένο, που κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει στην χώρα με το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στον κόσμο.

Από τον Άρη Τερζόπουλο

Η Ρωσία βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην αρχή μιας εσωτερικής περιδίνησης που κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει.

Όταν πριν από 14 μήνες η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, δημιουργήθηκε ένα καινούργιο παγκόσμιο δεδομένο καθώς η χώρες της Δύσης αντέδρασαν στην επιθετική πολιτική του Πούτιν, διαβλέποντας ότι ο Πούτιν δεν είχε σκοπό να σταματήσει στην Ουκρανία, αλλά ο σκοπός του, ήταν να επεκτείνει την σφαίρα επιρροής της Μόσχας, σε όλες της χώρες που κάποτε ήταν στην σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης, πολλές από τις οποίες όμως είχαν ήδη ενταχθεί είτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε και στο ΝΑΤΟ.

Έτσι στην ουσία ήταν σαν να βρισκόμασταν στην ενδεχόμενη αρχή ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πόλεμου, καθώς οι χώρες της Δύσης και το ΝΑΤΟ ενίσχυσαν και οικονομικά, αλλά και με πολεμικό υλικό την Ουκρανία και τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι, που όμως διεξαγόταν εν μέρει δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία.

Η κακή οργάνωση της ρωσικής εισβολής, που όλοι νόμιζαν αρχικά ότι θα διαρκούσε το πολύ μια εβδομάδα, οδήγησε σε άτακτη υποχώρηση του ρωσικού στρατού με πολλά θύματα, για να περιοριστούν οι μάχες στις περιοχές του Ντονμπάς στην ανατολική και νότια Ουκρανία.

Συγχρόνως ενώ ο Πούτιν σκόπευε σε εξασθένηση του ΝΑΤΟ, στην πράξη το ενίσχυσε, με την ένταξη ήδη της Φινλανδίας – ενώ εκκρεμεί και της Σουηδίας εξ αιτίας των “παζαριών” του Ερντογάν – και έτσι Το ΝΑΤΟ απέκτησε μια καινούργια γραμμή επαφής με την Ρωσιά, στα περισσότερα από 1.000 χιλιόμετρα, όπου η Φινλανδία συνορεύει με την Ρωσία.

Σε όλο αυτό το διάστημα πολιτικοί αναλυτές από όλον τον κόσμο προσπαθούσαν να κάνουν υποθέσεις και σενάρια για το πως κάποτε θα σταματούσε αυτός ο πόλεμος ή αν υπήρχαν προϋποθέσεις να καταρρεύσει το καθεστώς Πούτιν.

Σε τέτοιες περιπτώσεις σκληρών καθεστώτων όπως του Πούτιν, ο οποίος ελέγχει και τον στρατό και την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες, είναι πολύ δύσκολο ένα καθεστώς να πέσει από κάποια λαϊκή αντίδραση, από κάποιους που αντιδρούν στην πολιτική του καθεστώτος. Είναι τέτοια τα μέσα που διαθέτει το καθεστώς που οποιαδήποτε λαϊκή εξέγερση θα καταπνιγόταν εύκολα.

Μια άλλη πιθανότητα θα ήταν η κατάσταση της υγείας του ηγέτη, ή ένας αιφνίδιος θάνατος, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα σ’ αυτήν την συγκυρία.

Όπως έχει δείξει η Ιστορία τα σκληρά στρατιωτικά καθεστώτα, μπορούν να πέσουν μόνο μέσα από τις ίδιες τις δομές του. Δηλαδή μόνο από κάποια δομημένη εξέγερση στο στράτευμα – και πρέπει να είναι καλά δομημένη για να έχει πιθανότητες επιτυχίας – η από κάποια συνωμοσία των μυστικών υπηρεσιών.

Το καθεστώς Πούτιν αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει την πρώτη περίπτωση, με τον ξαφνικό εμφύλιο που κήρυξε ο ηγέτης ενός σημαντικού και αξιόμαχου όγκου στρατεύματος, της μισθοφορικής οργάνωσης Wagner. Ο Γεβγένι Πριγκόζιν εδώ και καιρό διαμαρτυρόταν όλο και πιο έντονα για τον τρόπο που η Ρωσία διεξήγαγε τον πόλεμο στην Ουκρανία, με προσωπικές επιθέσεις κατά της ηγεσίας του ρωσικού στρατού και στις περισσότερες περιπτώσεις είχε μάλλον δίκιο.

Τις τελευταίες μέρες πρέπει να συνέβη κάτι πολύ σημαντικό που δεν έγινε ευρέως γνωστό, καθώς τόσο ο ίδιος ο Πριγκόζιν, όσο και μυστικές υπηρεσίες δυτικών κρατών, είχαν πληροφορίες ότι ο ρωσικός στρατός επιτέθηκε και βομβάρδισε θέσεις της Wagner,σκοτώνοντας πολλούς από τους στρατιώτες του Πριγκόζιν. Ο Πριγκόζιν το εξέλαβε αυτό – και μάλλον έτσι ήταν – ως την αρχή μιας επιχείρησης του, εναντίον του στρατεύματος του και εξόντωσης του ίδιου.

Έτσι η πρώτη κίνηση του ήταν να καταλάβει την ρωσική πόλη Ροστόβ κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία και στην ουσία να κηρύξει την αρχή ενός εμφυλίου μέσα στην Ρωσία.

Απαντώντας στο διάγγελμα του Πούτιν που χαρακτήρισε την κίνηση του Πριγκόζιν ως “προδοσία” και ¨πισώπλατο μαχαίρωμα”, ο Πριγκόζιν απάντησε άμεσα γράφοντας σε επίσημη ανακοίνωση του «Ο Πούτιν έκανε την λάθος επιλογή. Τόσο το χειρότερο για αυτόν. Σύντομα θα έχουμε νέο πρόεδρο» αναφέρει το μήνυμα της «Wagner».

Πολλοί στην Δύση περίμεναν ότι κάποια στιγμή θα γινόταν κάτι τέτοιο και ίσως να το εύχονταν.

Όμως ένας εμφύλιος στην Ρωσία, του Πούτιν δεν είναι μια απλή υπόθεση. Δεν πρόκειται για κάποιον πολέμαρχο σε κάποιο κράτος της Αφρικής που ξεσπούν κάθε τόσο ανάμεσα σε πολέμαρχους που θέλουν την εξουσία.

Η Ρωσία διαθέτει το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στον κόσμο και κανείς δεν ξέρει τι θα μπορούσε να γίνει στο διάστημα ή στο τέλος μιας εμφύλιας σύρραξης.

Όπως έγραψαν και οι

«New York Times»

Αυτές τις ώρες και ημέρες ο Βλαντίμιρ Πούτιν δίνει αγώνα για την πολιτική (τουλάχιστον) επιβίωσή του

Με λίγα λόγια αυτή πρώτη σοβαρή ένοπλη αμφισβήτηση που αντιμετωπίζει το καθεστώς Πούτιν, από τον κάποτε έμπιστο πολέμαρχο του και που δεν ξέρουμε που θα καταλήξει, καθώς δεν γνωρίσουμε και πόσοι άλλοι μέσα στο ρωσικό στρατό, δεν αντιμετωπίζουν θετικά το καθεστώς Πούτιν, αποτελεί και έναν δυνητικό κίνδυνο για ολόκληρη την ανθρωπότητα…