Η Κyra, που είχε εμμονή με τον πατέρα της, αποφάσισε να γίνει χορεύτρια όπως κι εκείνος. Λέγεται ότι του έμοιαζε ακριβώς, ειδικά τα ψηλά ζυγωματικά και η μυώδης σωματική του διάπλαση. Φορούσε ακόμη και ρούχα εξάσκησης ακριβώς σαν άντρας!

Γράφει η Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή

Οικογενειακό ιστορικό 

Vaslav Nijinsky

Η Kyra Nijinsky ήταν μια Ρωσίδα χορεύτρια μπαλέτου και κόρη του Vaslav Nijinsky- ενός διάσημου χορευτή μπαλέτου και χορογράφου. Θεωρήθηκε ένας από τους καλύτερους στην τέχνη του τον 20ο αιώνα, δημιουργώντας χορογραφίες για αριστουργήματα μπαλέτου όπως το Le Sacre du Printemps (1913) με μουσική του Igor Stravinsky.

Η μητέρα της, Romola de Pulszky, ήταν Ούγγρα  διάσημη ηθοποιός. Το ζευγάρι γνωρίστηκε στη Νότια Αμερική όταν η εταιρεία του καλλιτέχνη, Ballet Russes, ήταν σε περιοδεία εκεί. Η ιστορία ήταν απλή – εκείνος ήταν χορευτής, εκείνη λάτρευε το μπαλέτο – ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά και σύντομα, το 1913, παντρεύτηκαν. Η Romola έμεινε έγκυος αμέσως. Ασυνήθιστα ο νιόπαντρος σύζυγός της άρχισε να έχει συμπτώματα «συνδρόμου couvade. Αυτή είναι μια ψυχοσωματική πάθηση που ονομάζεται επίσης «συμπαθητική εγκυμοσύνη» και προκαλεί συμπτώματα εγκυμοσύνης στον σύντροφο. Αυτό τον οδήγησε να χάσει παραστάσεις και δυστυχώς στο τέλος απολύθηκε!

Πρώιμα χρόνια

H Kyra γεννήθηκε στη Βιέννη στις 18 Ιουνίου 1914, μόλις 10 ημέρες μετά τη δολοφονία του Αρχιδούκα Franz Ferdinand, στην αρχή του ξεσπάσματος του Μεγάλου Πολέμου. Η οικογένεια άρχισε να ζει τη ζωή των «νομάδων», ταξιδεύοντας στη Βόρεια και Νότια Αμερική σε περιοδείες χορού. Μετά από μερικά χρόνια εγκαταστάθηκαν τελικά στο St Moritz της Ελβετίας. Ωστόσο, δεν βρήκαν την ειρήνη που λαχταρούσαν. Ο Vaslav άρχισε να εμφανίζει σημάδια σχιζοφρένειας που τον έβαλαν χαμηλά και τελικά τον οδήγησαν στο τέλος της καριέρας του.

Η Κyra, που είχε εμμονή με τον πατέρα της, αποφάσισε να γίνει χορεύτρια όπως κι εκείνος. Λέγεται ότι του έμοιαζε ακριβώς, ειδικά στα ψηλά ζυγωματικά και στη μυώδης σωματική του διάπλαση. Φορούσε ακόμη και ρούχα εξάσκησης ακριβώς σαν άντρας! Το πρόσωπό της ήταν όμορφο, σλαβικό, με ψηλά ζυγωματικά και πράσινα μάτια. Είχε τον ίδιο μάλλον χοντρό λαιμό με τον πατέρα της και κρατούσε το κεφάλι της με τον ίδιο τρόπο, γερμένο με ελαφρώς ύποπτο τρόπο. Επίσης, η Kyra είχε ένα πολύ μεγάλο μπούστο. Μιμήθηκε με κάθε τρόπο τον πατέρα της. Τα ρούχα της πρακτικής της ήταν ακριβώς όπως τα δικά του: ένα λευκό πουκάμισο με σηκωμένα μανίκια, ανοιχτό στο λαιμό. Μαύρο καλσόν που κρατιέται από μια δερμάτινη ζώνη και τα απαλά παπούτσια χορού που φορούσαν οι άνδρες.

 Η σχέση πατέρα και κόρης ήταν ισχυρή και συναισθηματική.

Η καριέρα της Kyra στο μπαλέτο 

Η Kyra εκπαιδεύτηκε αρχικά από τον πατέρα της και τη θεία της, Bronislava Nijinsky (άλλη χορογράφο). Αργότερα φοίτησε στη Σχολή Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού. Ήταν καλή χορεύτρια μπαλέτου, αλλά λόγω της φήμης του πατέρα της, προοριζόταν να γίνει γνωστή κυρίως ως «κόρη του κ. Nijnksy».

Η καλλιτέχνις ήταν πάντα ανεξάρτητη, έξυπνη, δυνατή αν και πολλοί την θεωρούσαν περίεργη και τρελή. Όταν ήταν 17 ετών έζησε μόνη στο Βερολίνο. Στο Λονδίνο, υποδύθηκε τον πατέρα της σε ένα από τα πιο σημαντικά έργα της – Φάντασμα του τριαντάφυλλου». Επιπλέον, η Kyra χόρεψε για το Ballet Rambert και δημιούργησε τον κεντρικό ρόλο στο Mephisto Valse του Frederick Ashton.

Η Kyra μετακόμισε στο Λονδίνο όπου σπούδασε με τον διάσημο Ρώσο δάσκαλο Nicolai Legat. Εμφανίστηκε σε μια επιθεώρηση του Cochran, Streamline, όπου συμμετείχε σε δύο ενότητες: η πρώτη με τίτλο “Εντυπώσεις (πολύ ασαφή) του ρωσικού μπαλέτου” στην οποία υποδύθηκε τον πατέρα της ως το Spectre de la rose. και το άλλο, που ήταν το φινάλε, λεγόταν “Πιο γρήγορα!” στον οποίο οδήγησε έναν χορό «ταχύτητας». Ταυτόχρονα, ταίριαξε σε παραστάσεις μπαλέτου με το εμβρυϊκό μπαλέτο Rambert κατά τη διάρκεια της σεζόν 1934-35.

Δεν είχε δυνατή τεχνική και, λόγω του σώματός της, δεν θα μπορούσε ποτέ να διακριθεί σε κλασικούς ρόλους, αλλά είχε μια συναρπαστική παρουσία. Όπως έγραψε ο κριτικός Arnold Haskell το 1935: “Είναι μια χορεύτρια που καταλαβαίνει, είτε ενστικτωδώς είτε όχι, πώς να χρησιμοποιεί τον χορό για να εκφράσει τα συναισθήματά της.”

Η Kyra πήγε στο Παρίσι, στα μαθήματα μπαλέτου του Lubov Egorova, όπου φοιτούσε και η Diana Gould (αργότερα Lady Menuhin). Εκείνη την εποχή, έγραφε η Λαίδη Menuhin, ότι ο νεαρός συνθέτης Igor Markevich Μάρκεβιτς την φλέρταρε. «Η Kyra ήταν παρορμητική, εύθυμη και ευθεία, ο Igor πονηρός και χυδαίος και τόσο αλαζονικός όσο θα μπορούσε να ήταν ένας νεαρός άνδρας που ως παιδί θαύμα είχε πάρει ανάθέση από τον Diaghilev να γράψει ένα μπαλέτο για την παρέα του».

Προσωπική Ζωή

Το 1936 στη Βουδαπέστη, παντρεύτηκε τον Ουκρανό μαέστρο Igor Markevitch (ο οποίος είχε ζήσει στο παρελθόν σε ομοφυλοφιλική σχέση με τον χορογράφο Sergei Diaghilev). Το ζευγάρι απέκτησε έναν γιο, τον Vaslav Nijinsky-Markevitch. Δυστυχώς, ο γάμος δεν άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου. Μετά το διαζύγιο, ο Igor μεγάλωσε μόνος τον γιο τους και η Kyra μετακόμισε στη Ρώμη όπου κέρδιζε τα προς το ζην ως πωλήτρια στη Via Condotti. Μετά το 1958 έζησε στο Σαν Φρανσίσκο και αφοσιώθηκε στην ποίηση, τη ζωγραφική και έκανε μια μοναχική ζωή. Το 1981, γυρίστηκε μια ταινία για αυτήν με το όνομα She Dances Alone, σε σκηνοθεσία Robert Dornhelmin.

Το πορτρέτο

Η Kyra Nijinsky ήταν Ρωσίδα χορεύτρια μπαλέτου και κόρη του διάσημου Vaslav Nijinsky. Ζωγραφίστηκε από τον Oswald Birley το 1935.

O Sir Oswald Birley  (1880–1952) ζωγράφισε την 21χρονη Kyra το 1935, όταν η καριέρα της είχε ήδη ξεκινήσει. Ο καλλιτέχνης θεωρούνταν ένας από τους μεγαλύτερους πορτραιτίστες της εποχής του και πολλά σημαντικά μέλη της κοινωνίας του παρήγγειλαν έναν πίνακα.  Ένας από αυτούς ήταν ο Winston Churchill, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, ήταν και ζωγράφος! Ο Birley δεν έδειξε μόνο την εξωτερική εμφάνιση των μοντέλων του, αλλά και τα συναισθήματα, τους χαρακτήρες και τα επαγγέλματά τους.

Στο πορτρέτο της, η Kyra απεικονίζεται με ένα από τα πολύχρωμα κοστούμια της από Streamline στο θέατρο Palace. Με την πρώτη ματιά μπορούμε να δούμε την ισχυρή γυναίκα, να προκαλεί τη ζωή με ένα τολμηρό βλέμμα. Εκκεντρική, κομμένη σαν άντρας, γενναία, ήταν έτοιμη να κατακτήσει τον κόσμο του χορού… Δυστυχώς, δεν απελευθερώθηκε ποτέ από τη φήμη του πατέρα της και μέχρι σήμερα η φήμη της παραμένει χαμένη στη σκιά της δόξας εκείνου.

Μην χάσετε