`Αρωμα Γυναίκας… Η ταινία με τον πιο συγκλονιστικό ρόλο της καριέρας του κορυφαίου Ιταλού ηθοποιού, που έφυγε από τη ζωή στις 29 Ιουνίου του 2000.
Γράφει η Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή
Ο Βιτόριο Γκάσμαν ήταν ένας από τους κορυφαίους Ιταλούς ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, σκηνοθέτης αλλά και Ιππότης Μεγαλόσταυρου της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας.
Αν και δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσω κάποια από τις ταινίες του, ωστόσο, επιλέγω να μιλήσω για το “Άρωμα γυναίκας”. Το έργο που του χάρισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών 1975.
Παρόλο που η συγκεκριμένη ταινία έχει συνδεθεί για πολλούς με το πρόσωπο του Αλ Πατσίνο -ο οποίος,20 χρόνια αργότερα, για τον ίδιο ρόλο, τιμήθηκε με το `Οσκαρ ερμηνείας-εμένα μου φέρνει στο μυαλό τον ανεπανάληπτο Βιτόριο Γκάσμαν.
Ποιά είναι όμως η υπόθεσή αυτής της γλυκόπικρης ταινίας ;
Ένας νεαρός στρατιώτης καλείται να συνοδέψει ένα αρκετά δύστροπο στρατιωτικό που τυφλώθηκε κατά τη διάρκεια στρατιωτικής άσκησης – τον αρχηγό Φάουστο – στο ταξίδι του από το Τορίνο στη Νάπολη. Κάνουν διάφορες στάσεις – Γένοβα, Πίζα, Ρώμη -.
Ο Φάουστο φέρεται με άσχημο τρόπο στο νεαρό Σίτσιο. Τον διατάζει συνεχώς και τον γελοιοποιεί δημοσίως. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, η σύγκρουση γίνεται ιδιαίτερα έντονη και σταδιακά το παρελθόν του Φάουστο ξεδιπλώνεται ενώ αποκαλύπτονται τα κρυμμένα μυστικά του. Ο Φάουστο έχει μια απόλυτη, αυστηρή θεώρηση για τη ζωή και τους ανθρώπους και ο χαρακτήρας του είναι εξαιρετικά οξύθυμος. Αυτά τα στοιχεία και παθιασμένη σχέση του με μια γυναίκα, εντυπωσιάσουν το νεαρό Σίτσιο. Όλα τα παραπάνω, αποτελούν το έναυσμα για να δει τη ζωή με διαφορετικό τρόπο- μέσα από τα μάτια της ψυχής ενός τυφλού άντρα…
Στη Νάπολη αποκαλύπτεται ο σκοπός του ταξιδιού: ο στρατιωτικός έχει αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή του. Ωστόσο, στη Νάπολη ζει η μοναδική γυναίκα που είναι ερωτευμένη μαζί του και θα προσπαθήσει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της να “μαλακώσει” την ψυχή του απογοητευμένου στρατιωτικού.
Ο Γκάσμαν έπαιξε συνολικά σε 124 κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές, σκηνοθέτησε πέντε συνολικά ταινίες -τα σενάρια των οποίων (πλην ενός) είχε γράψει ο ίδιος-.
Ο ρόλος του Γκάσμαν στο “΄Αρωμα Γυναίκας” δεν θεωρείται τυχαία, η μεγαλύτερη επιτυχία του. Νομίζω πως, η πιο αντιπροσωπευτική λέξη για να χαρακτηρίσω την ερμηνεία του, είναι η λέξη“σπαρακτική”. Έπαιζε με απόλυτη ισορροπία συναισθημάτων. Ήταν όσο χρειαζόταν σαρκαστικός, όσο έπρεπε απελπισμένος, όσο του επιτρεπόταν θλιμμένος και με μια νότα γλυκιάς μελαγχολίας.
Η μεγάλη αγάπη του Γκάσμαν ήταν το θέατρο και, για αυτόν το λόγο, ίδρυσε δραματική σχολή στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ενώ συγκρότησε θίασο που περιόδευε στις ιταλικές πόλεις.
Ο κορυφαίος ηθοποιός της Ιταλίας, που ταυτίστηκε με το προοδευτικό αισθητικό κίνημα του νεοϊταλικού ρεαλισμού, που ανάδειξε πολλούς σπουδαίους προοδευτικούς δημιουργούς, επηρεάζοντας και άλλους κινηματογραφιστές σε όλο τον κόσμο- έφυγε από τη ζωή αιφνίδια από μυοκαρδίτιδα, στην οικία του στη Ρώμη, στις 29 Ιουνίου του 2000, στα 78 του χρόνια.
Ο “Ταυρομάχος”, όπως ήταν το προσωνύμιό του, δεν “μένει πια εδώ”…
