Στις 9 Ιουλίου 1877, το All England Croquet and Lawn Tennis Club ξεκινά το πρώτο του τουρνουά τένις στο Wimbledon- ένα εξωτερικό προάστιο του Λονδίνου.
Γράφει η Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή
Είκοσι ένας ερασιτέχνες εμφανίστηκαν για να διαγωνιστούν στο τουρνουά Gentlemen`s Singles, το μοναδικό γεγονός στο πρώτο Wimbledon. Ο νικητής ήταν να πάρει ένα τρόπαιο και 25 γκινέες.
Το τένις έχει τις ρίζες του σε ένα γαλλικό παιχνίδι χάντμπολ του 13ου αιώνα που ονομάζεται jeu de paume, ή «παιχνίδι της παλάμης», από το οποίο αναπτύχθηκε ένα παιχνίδι ρακέτας και μπάλας εσωτερικού χώρου που ονομάζεται πραγματικό ή «βασιλικό» τένις. Το πραγματικό τένις εξελίχθηκε σε τένις επί χόρτου, το οποίο παιζόταν έξω στο γρασίδι και γνώρισε μεγάλη δημοτικότητα στα τέλη του 19ου αιώνα.
Το 1868, το All England Club ιδρύθηκε σε τέσσερα στρέμματα λιβαδιών έξω από το Λονδίνο. Ο σύλλογος ιδρύθηκε αρχικά για να προωθήσει το croquet, ένα άλλο άθλημα στο γκαζόν, αλλά η αυξανόμενη δημοτικότητα του τένις τον οδήγησε να ενσωματώσει γκαζόν τένις στις εγκαταστάσεις του. Το 1877, το All England Club δημοσίευσε μια ανακοίνωση στο εβδομαδιαίο αθλητικό περιοδικό The Field που έγραφε: «Το All England Croquet and Lawn Tennis Club, Wimbledon, προτείνει [sic] να πραγματοποιηθεί μια συνάντηση τένις επί χόρτου ανοιχτή σε όλους τους ερασιτέχνες, τη Δευτέρα, 9 Ιουλίου και τις επόμενες ημέρες. Είσοδος, μία λίβρα, ένα σελίνι.”
Το All English Club αγόρασε ένα τρόπαιο και κατάρτισε επίσημους κανόνες για το τένις. Αποφάσισε για ένα ορθογώνιο γήπεδο μήκους 78 ποδιών και πλάτους 27 ποδιών. Προσάρμοσε την πραγματική μέθοδο τένις με βάση τη βαθμολογία σε μια πρόσοψη ρολογιού—δηλαδή, παιχνίδι 15, 30, 40· καθιέρωσε ότι ο πρώτος που θα κερδίσει έξι παιχνίδια κερδίζει ένα σετ· και επέτρεψε στον παίκτη που σερβίρει ένα σφάλμα. Αυτές οι αποφάσεις, κυρίως έργο του μέλους της λέσχης Δρ. Χένρι Τζόουνς, παραμένουν μέρος των σύγχρονων κανόνων.
Είκοσι δύο άνδρες εγγράφηκαν για το τουρνουά, αλλά μόνο 21 εμφανίστηκαν στις 9 Ιουλίου για την πρώτη του μέρα. Οι 11 επιζώντες μειώθηκαν σε έξι την επόμενη μέρα και μετά σε τρεις. Οι ημιτελικοί διεξήχθησαν στις 12 Ιουλίου, αλλά στη συνέχεια το τουρνουά διακόπηκε για να αφήσει ελεύθερη την αθλητική σκηνή του Λονδίνου για τον αγώνα κρίκετ Eton εναντίον Harrow που έγινε την Παρασκευή και το Σάββατο. Ο τελικός ήταν προγραμματισμένος για τη Δευτέρα 16 Ιουλίου, αλλά, σε αυτό που θα γινόταν σύνηθες φαινόμενο στα μελλοντικά τουρνουά Wimbledon , εκείνη τη μέρα έπεσε βροχή..
Μετατέθηκε για τις 19 Ιουλίου και εκείνη την ημέρα, περίπου 200 θεατές πλήρωσαν από ένα σελίνι ο καθένας για να δουν τον William Marshall, έναν “Blue” του τένις του Cambridge, να πολεμά τον W. Spencer Gore, έναν παλιό παίκτη ρακέτας από το Harrovian. Σε έναν τελικό που κράτησε μόλις 48 λεπτά, ο 27χρονος Gore κυριάρχησε με το δυνατό του παιχνίδι βόλεϊ, συντρίβοντας τον Μάρσαλ με 6-1, 6-2, 6-4. Στο δεύτερο Wimbledon το 1878, ωστόσο, ο Gore έχασε τον τίτλο του όταν το βαρύ παιχνίδι του έπεσε θύμα ενός καινοτόμου εγκεφαλικού παιχνιδιού που αναπτύχθηκε από τον Frank Hadow που κέρδισε.
Το 1884, το Lady`s Singles παρουσιάστηκε στο Wimbledon και η Maud Watson κέρδισε το πρώτο πρωτάθλημα. Εκείνη τη χρονιά, το εθνικό πρωτάθλημα διπλού ανδρών παίχτηκε επίσης στο Wimbledon για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια στην Οξφόρδη. Το μικτό διπλό και το διπλό γυναικών εγκαινιάστηκαν το 1913. Στις αρχές του 1900, το Wimbledon είχε εξαπλωθεί από την Αγγλία σε παγκόσμιο επίπεδο και το 1922 το All England Lawn Tennis and Croquet Club, όπως ήταν τότε γνωστό, μετακόμισε σε ένα μεγάλο στάδιο στο Church Road. Στη δεκαετία του 1950, πολλοί αστέρες του τένις έγιναν επαγγελματίες ενώ το Wimbledon πάλευε να παραμείνει ερασιτεχνικό τουρνουά. Ωστόσο, το 1968 το Wimbledon καλωσόρισε τους επαγγελματίες και γρήγορα ανέκτησε τη θέση του ως το κορυφαίο τουρνουά τένις στον κόσμο.
Το Πρωτάθλημα Wimbledon, το μόνο σημαντικό Grand Slam που παίζεται ακόμα στο χόρτο, διεξάγεται κάθε χρόνο στα τέλη Ιουνίου ως τις αρχές Ιουλίου.
