Στις 10 Ιουλίου του 1871 γεννήθηκε ο Γάλλος συγγραφέας, δοκιμιογράφος και κριτικός ο οποίος έγινε περισσότερο γνωστός για το μυθιστόρημά του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο
Γράφει η Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή
Υπήρξε από τους σπουδαιότερους Γάλλους συγγραφείς, δοκιμιογράφους και κριτικούς.
Ο Marcel Proust γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου 1871 στο προάστιο Auteuil του Παρισιού. Ο πατέρας του, ο Dr Andrien Proust, ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους επιστήμονες της Γαλλίας. Η μητέρα του, Jeanne Weil, ήταν μια καλά μορφωμένη γυναίκα που αγαπούσε τους μεγάλους κλασικούς συγγραφείς του 17ου αιώνα, ιδιαίτερα τον Moliere και τον Racine. Ο μοναδικός αδερφός του Marcel, ο Robert γεννήθηκε το 1873. Ο υπερευαίσθητος Marcel υπέφερε σε όλη του τη ζωή από μια σειρά από ασθένειες, ιδιαίτερα από άσθμα. Η οικογένεια του ήταν αρκετά εύπορη και από πολύ μικρός έδειξε προτίμηση για τη λογοτεχνία. Στα 9 του χρόνια αρρώστησε από άσθμα κι αυτό του σημάδεψε όλη του τη ζωή. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από τη μεγάλη του αγάπη για την εβραϊκής καταγωγής μητέρα του, κάτι που τον επηρέασε σημαντικά στη συγγραφή του, αλλά και από την ομοφυλόφιλη σεξουαλική του ταυτότητα. Αν και πήρε πανεπιστημιακά πτυχία στη φιλοσοφία και τη νομική, ήξερε πάντα ότι ήθελε να γίνει συγγραφέας.
Το 1910, είχε την κρεβατοκάμαρά του επενδεδυμένη με φελλό για να μπλοκάρει τον εκκωφαντικό θόρυβο του Παρισιού την ημέρα, επειδή κοιμόταν τη μέρα και έγραφε όλη τη νύχτα, αφού επέστρεφε σπίτι από μερικά από τα πιο αποκλειστικά σαλόνια του Παρισιού. Ήταν γνωστός ως ο πιο διάσημος ερημίτης της πόλης, αποκαλούσε ακόμη και τον εαυτό του κουκουβάγια επειδή έγραφε ενώ άκουγε τη «νυχτερινή Μούσα του». Το έργο της ζωής του ήταν το “Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο” και για πολλούς θεωρείται το καλύτερο μυθιστόρημα όλων των εποχών. Αποτελεί ένα είδος αυτοβιογραφίας και περιλαμβάνει επτά τμήματα με τους τίτλους: 1) «Από τη μεριά του Σουάν», 2) «Στη σκιά των κοριτσιών με τα λουλούδια», 3) «Από τη μεριά των Γκερμάν», 4) «Σόδομα και Γόμορα», 5) «Η αιχμάλωτη», 6) «Η χαμένη Αλμπερτίν», 7) «Ο χρόνος που ξαναβρέθηκε». Εδώ φαίνεται η θλιμμένη νοσταλγία του για την παιδική ηλικία, ο έρωτας, η ζήλεια και ο υπαινικτικός χαρακτήρας μερικών «στιγμών».
Ο πρώτος τόμος του =εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 1913 και κατευθυνόταν για τέταρτη εκτύπωση όταν ξέσπασε ο Α` Παγκόσμιος Πόλεμος.
Ο Proust συνέχισε να γράφει, ενσωματώνοντας την άνευ προηγουμένου σύγκρουση στην ιστορία του για τη σύγχρονη γαλλική κοινωνία.
Aκολουθούν αποσπάσματα από το συγκεκριμένο βιβλίο και 27 από τις κορυφαίες ρήσεις του…
| Σε ένα χωρισμό, αυτός που δεν είναι πραγματικά ερωτευμένος είναι εκείνος που λέει τα πιο τρυφερά λόγια. |
| Ας αφήσουμε τις όμορφες γυναίκες για τους άντρες που δεν έχουν φαντασία. |
| Η ευτυχία θεραπεύει το σώμα, μόνο η θλίψη αναπτύσσει τη δύναμη του νου. |
| Το ταξίδι της ανακάλυψης δεν σημαίνει να ψάχνεις καινούργια μέρη αλλά να έχεις καινούργια μάτια. |
| Το θράσος είναι χρήσιμο σ’ αυτούς που ξέρουν να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες. |
Στην πραγματικότητα, κάθε αναγνώστης είναι, καθώς διαβάζει, αναγνώστης του ίδιου του του εαυτού.
| Ο έρωτας είναι ένα χτυπητό παράδειγμα για το πόσο μικρή σημασία έχει για μας η πραγματικότητα. |
| Όλες οι οριστικές μας αποφάσεις λαμβάνονται ενώ βρισκόμαστε σε μια ψυχολογική κατάσταση που δεν διαρκεί πολύ. |
| Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν πολλά διαφορετικά πάθη. Το αληθινό είναι αυτό για χάρη του οποίου είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν τους άλλους. |
| Δεν μας απονέμεται η σοφία. Πρέπει να την ανακαλύψουμε μόνοι μας, μετά από ένα ταξίδι που κανένας δεν μπορεί να κάνει για λογαριασμό μας ή να μας γλιτώσει από αυτό. |
| Είναι γλυκό, σε όλες τις ηλικίες, να αφήνεσαι να σε οδηγεί η φαντασία. |
| Έρχεται τόσο γρήγορα η στιγμή που δεν υπάρχει πια τίποτα για να περιμένουμε. |
| Η επιθυμία για κάτι τα κάνει όλα να ανθίζουν. Η απόκτηση αυτού του κάτι τα κάνει όλα να μαραίνονται και να ξεθωριάζουν. |
| Οτιδήποτε μεγάλο στον κόσμο προέρχεται από τους νευρωτικούς. Αυτοί μόνο έχουν θεμελιώσει τις θρησκείες μας και έχουν δημιουργήσει τα μεγάλα αριστουργήματα. |
| Η ασθένεια είναι ο πιο πειστικός γιατρός. Στην καλοσύνη και στη σοφία δίνουμε μόνο υποσxέσεις. Στον πόνο υπακούμε. |
| Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς. Μερικές φορές, μόλις έσβηνα το κερί, τα μάτια μου έκλειναν τόσο γρήγορα, ώστε δεν πρόφταινα ν’ αναλογιστώ: «Με παίρνει ο ύπνος».(οι πρώτες -μνημειώδεις-φράσεις από το «Αναζητώντας τον Χαμένο χρόνο») |
| …και η οικογένεια εκεί που πρέπει: κάπου πέρα, αλλά όχι μακριά. |
| Η ψυχή σου είναι ένα σκοτεινό δάσος. Τα δέντρα όμως είναι ενός συγκεκριμένου είδους: είναι γενεαλογικά δέντρα. |
| Όπως πολλοί διανοούμενοι, ήταν ανίκανος να διατυπώσει ένα απλό πράγμα με απλό τρόπο. |
| Δεν υπάρχουν ίσως ημέρες της παιδικής μας ηλικίας που να τις ζήσαμε τόσο απόλυτα, όσο εκείνες που πιστέψαμε ότι τις αφήσαμε να φύγουν χωρίς να τις ζήσουμε, εκείνες που τις περάσαμε με ένα βιβλίο αγαπημένο. |
| Αν μια μικρή ονειροπόληση είναι επικίνδυνη, η θεραπεία δεν είναι να ονειρευόμαστε λιγότερο, αλλά να ονειρευόμαστε περισσότερο, να ονειρευόμαστε όλη την ώρα. |
| Από λεπτό γούστο, αν μη τι άλλο, προσπαθώ να παραμένω ηθικά αγνός. |
| Οι σημερινές παραδοξότητες είναι οι αυριανές προκαταλήψεις. |
| Μπορεί κανείς όλα όσα δεν εξαρτώνται από τη δική του θέληση. |
| Οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν να κολυμπούν και ταυτόχρονα να κρατούν τα πόδια τους στη στεριά. |
| Οι άνθρωποι που δεν είναι ερωτευμένοι, δεν καταλαβαίνουν πως έναν έξυπνος άντρας μπορεί να υποφέρει πραγματικά από μία συνηθισμένη γυναίκα. Είναι σα να εκπλήσσεσαι που η χολέρα μπορεί να προσβάλλει τους πάντες. Αυτός ο ασήμαντος βάκιλος…». |
“Tόσες φορές στη ζωή μου, η πραγματικότητα με είχε απογοητεύσει, γιατί τη στιγμή που την συνελάμβανα, η φαντασία μου, που ήταν το μόνο όργανό μου για να χαρώ την ομορφιά, δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί της, σύμφωνα με τον αδήριτο νόμο που λέει πως δεν μπορεί κανείς να φαντάζεται παρά μόνον αυτό που είναι απόν.
