Οι σκέψεις μας έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην υγεία μας.
“’Εχω έναν κόμπο στο λαιμό”, “η καρδιά μου θα σπάσει”, “νιώθω ένα βάρος στο κεφάλι μου”, “σφίγγεται το στομάχι μου”, “δεν μπορώ με τίποτα να κοιμηθώ”… Είναι κάποιες από τις “κλασικές” εκφράσεις που άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο έχουμε πει στην καθημερινότητά μας, κυρίως σε ιδιαίτερα στρεσογόνες περίοδους… Συμπτώματα που μας δυσκολεύουν τη ζωή, μας κάνουν να “διπλωνόμαστε στα δύο”, μας φοβίζουν και συχνά γίνονται αίτια επισκέψεων σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων.
Εμείς νομίζουμε ότι το “πρόβλημα” βρίσκεται στην κοιλιά, στην καρδιά, ή στους πνεύμονες, για παράδειγμα. Οι εξετάσεις, ωστόσο, βγαίνουν καθαρές… Ο καρδιολόγος, ο γαστρεντερολόγος ή ο πνευμονολόγος δεν εντοπίζουν παθολογικά αίτια που να εξηγούν τα συμπτώματα που μας βασανίζουν. Και τότε αναρωτιόμαστε: “Τί μου συμβαίνει, άραγε;”
Το πιθανότερο ο γιατρός να απαντήσει:”Είναι ψυχολογικό…” Και είναι αλήθεια ότι το πρόβλημα κρύβεται στην πολύπλοκη σφαίρα των συναισθημάτων μας…
Ο ακριβής όρος είναι “ψυχοσωματικό”, καθώς περιγράφει με μεγαλύτερη ακρίβεια αυτό που μας συμβαίνει. Δεν είναι άλλο από το μήνυμα που μας στέλνει το ίδιο μας το σώμα, στην προσπάθειά του για να στρέψει την προσοχή μας σε κάποια συναισθηματική “εκκρεμότητα” την οποία ίσως δεν έχουμε αντιληφθεί, ίσως επιλέξαμε να την απωθήσουμε… Η ψυχή, όμως, έχει “φωνή”… Ο μόνος τρόπος να “μιλήσει” είναι μέσω του σώματός μας…
Ο Ιπποκράτης έλεγε ότι κάθε νόσος ξεκινά πρώτα από την ψυχή και μετά καταλήγει στο σώμα. Αυτό που έχει νόημα, λοιπόν, είναι πριν αποφασίσουμε ποια θεραπεία θα ακολουθήσουμε για το σώμα, να έχουμε θεραπεύσει πρώτα το τραύμα της ψυχής. Να βρούμε τί είναι αυτό που μας θλίβει, μας δυσαρεστεί, μας “αρρωσταίνει”… Μπορεί να μην μια εύκολη διαδικασία, ωστόσο, μια καλή αρχή είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι οι σκέψεις μας έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην υγεία μας…
