Θυμήσου το Σεπτέμβρη…Μοναδικοί στίχοι, γεμάτοι συναίσθημα, ρομαντισμό, νοσταλγία για μιαν άλλη εποχή που ο έρωτας είχε άλλη αξία…
`Ελλη Λαμπέτη. Μια από τις σπουδαιότερες Ελληνίδες ηθοποιούς, από τις πιο όμορφες γυναίκες που γεννήθηκαν στην χώρα, με το ομορφότερο ψεύδισμα του ελληνικού θεάτρου.
Από μικρή είχε ιδιαίτερη αγάπη για τις τέχνες που την οδήγησε στο μαγικό κόσμο του θεάτρου. Ωστόσο, από την πρώτη της κιόλας προσπάθεια, θα αντιμετωπίσει δυσκολίες… Το 1941, στις 25 Σεπτεμβρίου, η Λαμπέτη απορρίπτεται παμψηφεί από την αρμόδια επιτροπή της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Ανάλογη αρνητική αντιμετώπιση θα έχει και στην σχολή της Μαρίας Κοτοπούλη, στην επιτροπή της οποίας βρίσκεται και ο Δημήτρης Χορν.
Η Λαμπέτη, όμως, γεννήθηκε με άστρο…. Ένας καλός φίλος της Κοτοπούλη την πείθει να αναστείλει την απορριπτική απόφαση της επιτροπής…
Τη σεζόν 1967-1968, πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο Διονύσια το έργο του Noel Coward, “Θυμήσου το Σεπτέμβρη” (πρωτότυπο : Private Lives). Για τη συγκεκριμένη παράσταση, γράφτηκε ένα υπέροχο τραγούδι από το Γιώργο Παπαστεφάνου σε μουσική του Γιάννη Σπανού.
Στην ηχογράφηση του τραγουδιού κατά την θεατρική του εκδοχή, η Έλλη Λαμπέτη το τραγουδά, και όχι ο Κώστας Καρράς. Ωστόσο, με τη δική του φωνή έγινε ευρέως γνωστό το τραγούδι.
Μοναδικοί στίχοι, γεμάτοι συναίσθημα, ρομαντισμό, νοσταλγία για μιαν άλλη εποχή…
“Το έργο ήταν αγγλικό, μια κομεντί του Νόελ Κάουαρντ και στο θίασο της Έλλης συμμετείχαν ο Κώστας Καρράς, ο Κώστας Καζάκος, η Δέσποινα Νικολαΐδου και η νεαρή Νένα Μεντή. Η Έλλη ήθελε να τελειώνει το έργο με τραγούδι, που με τη φωνή του Κώστα Καρρά θα ακουγόταν από τα μεγάφωνα καθώς θα έφευγε ο κόσμος απ`το θέατρο. Με δική της παραγγελία λοιπόν και μάλιστα της τελευταίας στιγμής, γράψαμε με τον Γιάννη Σπανό το τραγούδι Θυμήσου τον Σεπτέμβρη, μια και έτσι θα λεγόταν και το έργο.” διηγείται ο Γιώργος Παπαστεφάνου στην προσωπική του σελίδα.
Η υπόθεση του έργου αναφέρεται σε ένα ερωτευμένο ζευγάρι ερωτευμένο, που ζει όμως μέσα στην ένταση και αποφασίζει να δώσει τέλος στη σχέση του. Αφού χωρίζουν, γνωρίζουν τελικά νέους έρωτες, ή όχι; Ο Σεπτέμβρης θα είναι πάντα εκείνος που τους ενώνει. Αυτό λένε κι οι στίχοι στο τέλος του τραγουδιού:
” Κι αν κάποτε χωρίσουμε θυμήσου: Σεπτέμβρη σου `χα πει πως σ` αγαπώ.”
Το χέρι δώσ’ μου, δώσ’ μου την καρδιά σου
και πάμε, αν θέλεις, ως τον ουρανό.
Τραγούδι του Σεπτέμβρη είν’ η ματιά σου,
αυτά τα μάτια πόσο τ’ αγαπώ.
Κι αν σκόρπισαν τα φύλλα με τ’ αγέρι,
τον δρόμο κι αν τον σκέπασ’ η βροχή,
για μας είν’ ο Σεπτέμβρης καλοκαίρι,
η αγάπη σου φωτίζει όλη τη γη.
Στα χέρια μου έλα τώρα και κοιμήσου
κι εγώ τις νύχτες θα σου τραγουδώ.
Κι αν κάποτε χωρίσουμε θυμήσου:
Σεπτέμβρη σου `χα πει πως σ’ αγαπώ.
