Ό,τι και να νομίζει κανείς ένα είναι σίγουρο. Η είσοδος του Στέφανου Κασσελάκη στην πολιτική σκηνή με ορμή μετεωρίτη, οφείλεται στην πιο αποτελεσματική και μεθοδικά προετοιμασμένη πολιτική καμπάνια που έγινε ποτέ. Και αυτό από μόνο του λέει πολλά.
Πριν από μερικές εβδομάδες, κάποια στιγμή αργά το απόγευμα, βρισκόμουν στην λεωφόρο Ποσειδώνος, γυρίζοντας προς την Αθήνα. Δεν ξέρω αν ήταν κάτι που άκουσα αφηρημένος στο ραδιόφωνο, ή κάτι που είχα ακούσει ή διαβάσει στην διάρκεια της ημέρας και το μυαλό μου πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δεν συνέβαινε συχνά, ιδίως το τελευταίο καιρό. “Τι γίνεται αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ ;” σκέφθηκα ασυναίσθητα. Τότε έτσι όπως λειτουργούν οι αυτόματοι συνειρμοί, πρόσεξα συνειδητά, ότι είχα βδομάδες να ακούσω κάτι για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πράγματι μετά την διπλή πολιτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, τον Μάϊο και τον Ιούνιο, που κατέληξε στην αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία και την υποβολή των τεσσάρων – τότε υποψηφιοτήτων- μετά από κάποιες μικρές, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον κόντρες ανάμεσα στους υποψηφίους, ο ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε να εξαφανίστηκε. Σαν να εξαερώθηκε. Κανείς δεν έμοιαζε πια να ασχολείται με το ποιος θα γινόταν ο επόμενος ηγέτης, καθώς κανείς δεν φαινόταν να προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ή έστω κάποιο ρεύμα, από τους τότε υποψήφιους. Οι περισσότεροι ακόμη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, έμοιαζαν να είναι σίγουροι πως το κόμμα τους βρισκόταν σε πολιτική αποδρομή, που κανείς δεν γνώριζε που θα κατέληγε.
Και ξαφνικά δυο τρεις μέρες μετά από αυτό, όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, ηλεκτρονικά, έντυπα, ραδιόφωνο και τηλεόραση, κατακλύστηκαν, από το πρόσωπο και την απροσδόκητη εμφάνιση, ενός άγνωστου στους περισσότερους καινούργιου υποψήφιου, που ερχόταν να διεκδικήσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Στα περισσότερα Μέσα, τότε τις πρώτες μέρες αυτής της απροσδόκητης παρουσίας, οι περισσότεροι τίτλοι ήταν του Τύπου ” Ο πάμπλουτος εφοπλιστής που θέλει να γίνει Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ”.
Τότε θυμήθηκα ότι είχε τύχει να δω πριν από μήνες, σε μια πρωινή εκπομπή του Σκάι, στους “Αταίριαστους” αν δεν κάνω λάθος, τον Στέφανο Κασσελάκη, να δίνει μια συνέντευξη. Ήμουν απασχολημένος με κάτι άλλο και δεν πρόσεξα ιδιαίτερα την συνέντευξη, αλλά μου είχε κάνει εντύπωση, το κάπως Χολυγουντιανό παρουσιαστικό του, ο τρόπος της εκφοράς του λόγου του και το πόσο διαφορετική ήταν η συνολική του παρουσία, από αυτό που έχουμε μάθει ως τώρα να θεωρούμε ως αντιπροσωπευτικό “δείγμα” Συριζαϊκής εμφάνισης και νοοτροπίας.
Τι επόμενες μέρες από τότε που εμφανίστηκε ο Κασσελάκης στα Μέσα Ενημέρωσης, τράβηξε επάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, σε βαθμό που δεν θυμάμαι να έχει προηγούμενο. Οι εξομολογήσεις για την προσωπική του ζωή, για το πως μεγάλωσε, πως καταστράφηκε οικονομικά η οικογένεια του, πως στην συνέχεια πήγε στην Αμερική και σπούδασε, τελειώνοντας με άριστα, πως δούλεψε στηνGoldman Sachs και πως παίρνοντας ένα δάνειο, από αμερικάνικη Τράπεζα, έγινε κατά κάποιο τρόπο εφοπλιστής , ήταν καθημερινό θέμα συζήτησης.
Έτσι στο συνέδριο του Σύριζα, ο Στέφανος Κασσελάκης, εμφανίστηκε επίσημα ως πέμπτος υποψήφιος, ντυμένος άψογα, με σκούρο κουστούμι και ροζ γραβάτα, κάτι που από μόνο δίνει ένα στίγμα αλλαγής, καθώς η εμμονή του Τσίπρα στο να μην φοράει γραβάτα, ήταν το σήμα κατατεθέν κάποιας παρωχημένης επαναστατικότητας, της προηγούμενης περιόχου του Σύριζα.
Το θέμα της συζήτησης τώρα είναι αν ο Στέφανος Κασσελάκης, εκλεγεί ή όχι στην ηγεσία του Σύριζα.
Και αυτό από μόνο του γεννάει δυο ερωτήματα.
- Τι είδους κόμμα θα γίνει ο Σύριζα αν εκλεγεί ο Κασσελάκης και..
- Τι είδους κόμμα θα γίνει ο Σύριζα αν δεν εκλεγεί ο Κασσελάκης.
Αυτό όμως είναι κάτι που θα το μάθουμε την επόμενη Κυριακή ή την μεθεπόμενη.
Για την ώρα μπορούμε να κάνουμε μερικές υποθέσεις, που αφορούν και στο παρελθόν και στο μέλλον.
Η περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη δεν είναι τυχαία.
Ο λόγος που εμφανίστηκε τώρα στο προσκήνιο, είναι αποτέλεσμα μεθοδικής σκέψης, που έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό. Από τότε τουλάχιστον που διαπιστώθηκε, ότι ο Σύριζα με τον τρόπο που αντιπολιτευόταν, ήταν σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα κατέρρεε, μια και διάβαζε την σημερινή εποχή, με τους όρους της εποχής των Μνημονίων. Το αν αυτή η μεθοδική σκέψη έγινε από τον ίδιο τον Κασσελάκη, ή από κάποιο επιτελείο δίπλα του, είναι κάτι σχετικό. Ο ίδιος ο Κασσελάκης μπορεί να ανταποκριθεί στον ρόλο του.
Αυτό συνδυαζόταν και με το γεγονός ότι το Πασόκ με ηγέτη τον Ανδρουλάκη, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει, αξιόλογο αντιπολιτευτικό πόλο.
Από το γεγονός ακόμη ότι η Αριστερά παγκοσμίως, χρειάζεται “φρεσκάρισμα” σε επίπεδο ιδεών.
Από το γεγονός ότι ο Σύριζα ως brand name παραμένει ακόμη ελκυστικός, εκτός αν στο κοντινό μέλλον βρεθεί κάτι ακόμη καλύτερο.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι οι καλοκαιρινές οικογενειακές διακοπές του Αλέξη Τσίπρα, στην Αμερική.
Ότι μια χώρα για να κυβερνηθεί καλά, χρειάζεται μια ικανή αντιπολίτευση.
Ότι η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, έχει αναβαθμιστεί ιδιαίτερα, σε μια κρίσιμη γεωπολιτικά εποχή που ήδη έχει αλλάξει δραματικά και θα αλλάξει ακόμη περισσότερο.
Αυτό δίνει και κάποια απάντηση στο γιατί καίγεται επί δυο βδομάδες ο Έβρος και η περιοχή της Αλεξανδρούπολης.
Ότι η πολιτική καμπάνια που έφερε τον Κασσελάκη στο προσκήνιο, ήταν η πιο ευφυής πολιτική καμπάνια που έχει γίνει ποτέ παγκοσμίως, με κόστος περίπου μηδενικό, μια και εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο, την δωρεάν προβολή από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Η μόνη κάπως σχετική με την περίπτωση του Κασσελάκη περίπτωση, είναι αυτή του Μακρόν στην Γαλλία, που επίσης εμφανίστηκε ξαφνικά από το “Πουθενά”.
Το “Πουθενά” ήταν πάντα το πιο σημαντικό πολιτικό όπλο.
Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Κασσελάκης δεν ήρθε για να φύγει.
Η υποστήριξη από τον Παύλο Πολλάκη είναι αρκετή για να στηρίξει αυτό το επιχείρημα, όπως και από τον Γιώργο Τσίπρα, τον Ευάγγελο Αποστολάκη και άλλους.
Αν τυχόν δεν εκλεγεί ο Κασσελάκης στην ηγεσία του Σύριζα, θα υπάρξουν άλλες εξελίξεις και η εμφάνιση τουλάχιστον ενός καινούργιου πολιτικού σχήματος με προοπτικές.
