51 χρόνια πριν, στις 5 Σεπτεμβρίου του 1972, κατά τη διάρκεια των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1972 στο Μόναχο, νωρίς το πρωί της 5ης Σεπτεμβρίου, μια ομάδα Παλαιστινίων τρομοκρατών εισέβαλε στο διαμέρισμα των Ισραηλινών αθλητών στο Ολυμπιακό Χωριό, σκοτώνοντας δύο και κρατώντας άλλους εννέα ομήρους.
`Ηταν χαράματα, 5ης Σεπτεμβρίου του 1972. Μια τρομοκρατική ενέργεια συγκλονίζει τον πλανήτη. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην σοκάρει όλον τον κόσμο ο “πυροβολισμός” της Ολυμπιακής Ιδέας.
Η νύχτα δεν έχει ακόμα εγκαταλείψει το Μόναχο, όταν Παλαιστίνιοι τρομοκράτες της οργάνωσης “Μαύρος Σεπτέμβρης”, σκαρφαλώνουν το φράχτη της περιβόλου, εισβάλλοντας στο ολυμπιακό χωριό.
Οι τρομοκράτες ήταν μέρος μιας ομάδας γνωστής ως Μαύρος Σεπτέμβρης, σε αντάλλαγμα για την απελευθέρωση των ομήρων, ζήτησαν από το Ισραήλ απελευθερώσει περισσότερους από 230 Άραβες κρατούμενους στις ισραηλινές φυλακές και δύο Γερμανούς τρομοκράτες. Σε ανταλλαγή πυροβολισμών στο αεροδρόμιο του Μονάχου, οι εννέα Ισραηλινοί όμηροι σκοτώθηκαν μαζί με πέντε τρομοκράτες και έναν Δυτικογερμανό αστυνομικό. Οι Ολυμπιακοί αγώνες διακόπηκαν για 24 ώρες για να τελεσθούν μνημόσυνα για τους σκοτωμένους αθλητές.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου άνοιξαν στις 26 Αυγούστου 1972, με 195 αγώνες και 7.173 αθλητές που εκπροσωπούν 121 χώρες. Το πρωί της 5ης Σεπτεμβρίου, Παλαιστίνιοι τρομοκράτες με μάσκες του σκι έστησαν ενέδρα στην ισραηλινή ομάδα. Μετά την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων για την απελευθέρωση των εννέα Ισραηλινών, οι τρομοκράτες πήραν τους ομήρους στο αεροδρόμιο του Μονάχου. Μόλις εκεί, η γερμανική αστυνομία άνοιξε πυρ από ταράτσες και σκότωσε τρεις από τους τρομοκράτες. Ξέσπασε πυρομαχία και άφησε νεκρούς τους ομήρους, δύο ακόμη Παλαιστίνιους και έναν αστυνομικό.
Αφού πραγματοποιήθηκε μνημόσυνο για τους αθλητές στο κεντρικό Ολυμπιακό στάδιο, ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Έιβερι Μπραντζέ διέταξε να συνεχιστούν οι αγώνες, για να δείξει ότι οι τρομοκράτες δεν είχαν κερδίσει.
Ολόκληρος ο πλανήτης παρακολουθεί τα γεγονότα, η σημαία κυματίζει μεσίστια. Οι Ολυμπιακοί αγώνες, όμως, δεν πεθαίνουν. Συνεχίζουν κανονικά στο Μόναχο, ακόμα και με το βαρύ κλίμα που επικρατούσε.
Αν και η τραγωδία στιγμάτισε βαθιά τους αγώνες, υπήρξαν πολλές στιγμές θεαματικών αθλητικών επιτευγμάτων, συμπεριλαμβανομένων των επτά χρυσών μεταλλίων του Αμερικανού κολυμβητή Mark Spitz και των δύο δραματικών χρυσών νικών της έφηβης Ρωσίδας αθλήτριας Olga Korbut.
Στον απόηχο των δολοφονιών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του `72, η ισραηλινή κυβέρνηση, με επικεφαλής την Golda Meir, προσέλαβε μια ομάδα πρακτόρων της Μοσάντ για να εντοπίσει και να σκοτώσει τους δολοφόνους του Μαύρου Σεπτέμβρη.
Η ανάδειξη κορυφαίων αθλητών και αθλητριών ως μορφές των αγώνων, βοηθά να ξεχαστούν ΄κάπως όλα όσα δυσάρεστα έχουν διαδραματιστεί.
Εύλογο είναι, το ερώτημα: πώς έγινε το τρομοκρατικό χτύπημα; Δεν είχαν ληφθεί τα σωστά μέτρα ασφαλείας;
Eίναι γνωστό ότι η Ολυμπιακή Επιτροπή της Δυτικής Γερμανίας είχε καταφέρει να δημιουργήσει μία φιλική ατμόσφαιρα στο Ολυμπιακό Χωριό του Μονάχου. Σκοπός ήταν να διαγραφούν οι μνήμες της στρατοκρατικής εικόνας της Γερμανίας στον πόλεμο – πιο συγκεκριμένα κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο οι οποίοι είχαν γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τον Αδόλφο Χίτλερ, για προπαγανδιστικούς λόγους.
Το documentaire “One Day in September” αναφέρει ότι η ασφάλεια στο χωριό των αθλητών ήταν σκοπίμως χαλαρή. Δεν ήταν λίγες οι φορές, μάλιστα, που οι αθλητές έρχονταν ή έφευγαν από το Χωριό χωρίς να προσκομίζουν την απαραίτητη ταυτότητα. Κάποιοι αθλητές, δε, παρέκαμπταν τα σημεία ελέγχου της ασφάλειας, σκαρφαλώνοντας πάνω από τους φράχτες που περιέβαλλαν το Χωριό.
Ο αρχηγός της Ισραηλινής αποστολής, Σμούελ Λάλκιν, είχε ανησυχήσει από την απουσία ένοπλου προσωπικού πριν ακόμα η ομάδα του καταφτάσει στο Μόναχο. Σε συνέντευξή του σε δημοσιογράφους είπε αργότερα ότι είχε εκφράσει την ανησυχία του στις αρμόδιες αρχές σχετικά με τα καταλύματα της αποστολής. Ωστόσο, οι Γερμανικές αρχές, τον διαβεβαίωσαν ότι θα παρείχαν επιπλέον ασφάλεια στην αποστολή του Ισραήλ. Βέβαια, ο Λάλκιν διατηρούσε τις επιφυλάξεις του για το αν αυτά τα επιπλέον μέτρα είχαν ληφθεί ποτέ.
Το σίγουρο είναι ότι η “Σφαγή του Μονάχου”, η μέρα που έριξαν σφαίρες στην καρδιά της Ιδέας, δεν θα ξεχαστεί ποτέ…
