Οι διαφημίσεις είναι παντού – στο δρόμο, στην τηλεόραση, στα κινητά, στα τάμπλετ μας. Ορισμένα διάσημα σχέδια διαφημίσεων θεωρούνται πλέον τέχνη από μόνα τους, καθώς έχουν δημιουργηθεί από διάσημους πίνακες.

Basquiat: Tiffany

τ

Αυτή η διαφήμιση της Tiffany με πρωταγωνιστές το δυναμικό ζευγάρι διασημοτήτων Beyonce και Jay Z πρωταγωνιστούσαν στο σκηνικό με τον πίνακα του Basquiat, “Equals pi” (1982) . Η καμπάνια «About Love» αφορούσε τον ρομαντισμό και τη γοητεία, και η ζωγραφική με το μπλε αυγό του κοκκινολαίμη φαινόταν ένα τέλειο στήριγμα. Υποστηρίχθηκε μάλιστα ότι η τιρκουάζ απόχρωση του πίνακα ήταν αρχικά εμπνευσμένη από την Tiffany, η οποία έκανε δημοφιλές το χρώμα. Όλοι οι φίλοι του Basquiat κατέρριψαν τη διαφήμιση. Όπως ο Alexis Adler που εξέφρασε την αντίθεση του λέγοντας «η εμπορευματοποίηση του Jean και της τέχνης του σε αυτό το σημείο – δεν είναι πραγματικά αυτό που ήταν ο Jean …»

Magritte: Allianz

Ο γερμανικός κολοσσός των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών Allianz αξιοποίησε τον έργο του René Magritte, “The Treachery of Images” (1929) στη σειρά τεσσάρων μερών διαφημίσεων που διαφημίζουν τα ασφαλιστήρια συμβόλαιά τους. Οι τέσσερις αφίσες έγραφαν:

• Αυτή δεν είναι στέγη. / Αυτός είναι ένας επώδυνος προβοκάτορας.

• Αυτό δεν είναι σφυρί. / Αυτό είναι ένα συνηθισμένο squasher.

• Αυτή δεν είναι μπανανόφλουδα. / Πρόκειται για κακόβουλο μώλωπα στην πλάτη.

• Αυτό δεν είναι σωλήνας. / Αυτό είναι ένα θανατηφόρο βρογχικό μολυσματικό.

Van Gogh: Keloptic

Αυτή η βραβευμένη διαφήμιση για το γαλλικό κατάστημα οπτικών KelOptic παρουσίαζε τα έργα των Van Gogh, Monet και Seurat. Όταν τα γυαλιά πέρασαν πάνω από τα αριστουργήματα, ξεπήδησαν σε λεπτομέρειες IRL. Το tagline «μετατροπή του ιμπρεσιονισμού σε υπερρεαλισμό» έπαιξε με την πρώιμη κριτική των ιμπρεσιονιστών, ότι το έργο τους ήταν απλώς μια θολή εκδοχή της πραγματικότητας.

Millais: Pears Soap

Όταν το “Bubbles” του Sir John Everett Millais χρησιμοποιήθηκε σε μια διαφήμιση για το σαπούνι Pears, δεν εντυπωσιάστηκαν όλοι. Η μυθιστοριογράφος Marie Corelli είπε στον καλλιτέχνη ότι «βλέπω όλες τις αφίσες της Pears ως χονδροειδείς συκοφαντίες τόσο για το έργο σου όσο και για σένα». Ο πίνακας αγοράστηκε από τον Thomas J Barratt – τον ​​διευθύνοντα σύμβουλο της A & F Pears – για 2.200 £ από τον Sir William Ingram (ο οποίος τον είχε αποκτήσει για αναπαραγωγή στο The Illustrated London News) και παρά τους ενδοιασμούς του για αυτό, ο Millais όντως συμφώνησε. Η εταιρεία φάνηκε να ταιριάζει καλά με τον πίνακα, δείχνοντας τον εγγονό του Millais να κοιτάζει φυσαλίδες που είχε φυσήξει. Ο γιος του Millais ισχυρίστηκε ότι ο καλλιτέχνης προσπάθησε να σταματήσει τη δημοσιότητα της διαφήμισης, αλλά δεν είχε τη νομική υπόσταση.

Rodin: Honda

Η  Honda μας έδωσε το γλυπτό του Rodain, The Thinker , στη διαφήμισή της για το αυτοκίνητό της Accord Sedan. Το γλυπτό κατασκευάστηκε αρχικά ως μέρος μιας μεγαλύτερης παραγγελίας “The Gates of Hell” το 1880, αλλά μετατράπηκε από μόνο του το 1904. Η γραμμή ετικέτας της διαφήμισης ήταν “στοχαστική, διαχρονικά”, ενημερώνοντάς σας ότι κάθε λεπτομέρεια ήταν “βαθιά μελετημένη».