Η ιστορία του θρυλικού ζευγαριού που έμεινε στην ιστορία & η έρευνα που φέρνει στο φως ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το τέλος της Αγίας των φτωχών.
`Ενα θρυλικό ζευγάρι που έχει μείνει στην ιστορία. Οι περισσότεροι, ίσως, πιστεύουμε ότι μέχρι το θάνατο της Εβίτας, τους ένωνε – εκτός από τους κοινούς στόχους- η αγάπη. Ωστόσο, σύμφωνα με κάποιες νέες έρευνες για το τέλος της συζύγου του Χουάν Περόν, οι συνθήκες ήταν εντελώς διαφορετικές. Ο Αμερικανός νευροχειρουργός και καθηγητής του Γέιλ, Ντάνιελ Νίχενσον, υποστηρίζει ότι ο Χουάν Περόν είναι υπεύθυνος για τον γρήγορο θάνατο της γυναίκας του υποβάλλοντάς τη σε λοβοτομή παρά τη θέλησή της.
Ας ξεκινήσουμε, όμως, την ιστορία τους από την αρχή…
Περίοδος Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που θερίζει την Ευρώπη και η Εύα Ντουάρτε συχνάζει στα κλαμπ των φασιστών. Το 1944, γίνεται η συνάντηση της ζωής της. Η Εύα , η «Senorita Radio»,σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση, γνωρίζει τον συνταγματάρχη Χουάν Περόν. Τον άνθρωπο που εμπεύστηκε το πραξικόπημα του 1943 για να αποτρέψει να συνταχθεί η Αργεντινή με τους Συμμάχους. Ο Περόν ζητά τη βοήθειά της για να συγκεντρώσει χρήματα για τους σεισμοπαθείς.
Εκείνη 24 κι εκείνος 48. Από τότε πορεύονται μαζί στην εξουσία. Τον αγαπά βαθιά γιατί την ανεβάζει στο βάθρο απ’όπου μπορούσε να εκδικηθεί όσους την ταπείνωσαν. Κι εκείνος τη λατρεύει γιατί, με την ταπεινή καταγωγή της και το λαικιστικό προφίλ της, κατακτά την εργατική τάξη και εδραιώνει τη δικτατορική εξουσία του.
Η Εβίτας λατρεύεται από την εργατική τάξη σαν θεά…
Παντρεύονται, λοιπόν, ένα χρόνο μετά τη γνωριμία τους και το 1946, ο Χουάν Περόν γίνεται πρόεδρος της Αργεντινής. Η Εβίτα δουλεύει συνέχεια και με ιδιαίτερο ζήλο υπέρ του συζύγου της και σε κάθε δημόσια εκδήλωση εμφανίζεται δίπλα του. Είναι η πρώτη γυναίκα πολιτικού που υιοθετεί αυτή τη συνήθεια στην Αργεντινή. «Μια Περονίστρια οφείλει τυφλή πίστη στον Πρόεδρο» έλεγε.
Η συμβολή της στο μείγμα μιλιταρισμού και λαϊκισμού που αποτέλεσε την ιδεολογία, τον «justicialismo» – του περονιστικού καθεστώτος – είναι ανεκτίμητη. Όσο για τη δημοτικότητά… Θα μπορούσαμε να την χαρακτηριστεί ανυπολόγιστη… Ο Χουάν μπορεί να είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους φτωχούς και την εργατική τάξη της χώρας, η Εβίτα όμως, λατρεύεται σαν θεά… Σε κάθε δημόσια εμφάνισή της, χιλιάδες κόσμου τη συνοδεύει και ζητοκραυγάζει με ενθουσιασμό ρυθμικά το όνομά της.
Τα επόμενα έξι χρόνια, η Εύα Περόν, αποκτά δύναμη στα φιλοπερονικά εργατικά σωματεία, καθώς μιλά για τα εργατικά δικαιώματα. Η φήμη της εξαπλώνεται στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Το 1947 επισκέπτεται την Ευρώπη με πρώτο σταθμό την Ισπανία και φιλοξενείται από τον δικτάτορα Φράνκο. Συνεχίζει στην Ιταλία όπου γνωρίζει τον Πάπα, μετά με τη Γαλλία, την Πορτογαλία και το Πριγκιπάτο του Μονακό.
Παντού τη δέχονται με ιδιαίτερες τιμές. Το μήνυμά της κάθε φορά είναι ένα: “Παλεύουμε για να έχουμε λιγότερους πλούσιους και λιγότερους φτωχούς. Πρέπει να κάνετε το ίδιο.” Ο Ευρωπαικός Τύπος, όμως, είναι ιδιαίτερα καυστικός κριτικάροντας την αίσθηση που έχει για τη μόδα- αρκετά πίσω σε σχέση με τα ευρωπαικά πρότυπα. Και εκείνη αποφασίζει να ανανεώσει ριζικά την γκαρνταρόμπα της παραγγέλοντας νέα μοντέλα από το Παρίσι, προκειμένου να σταματήσουν οι αρνητικές κριτικές.
Λίγο καιρό καιρό αργότερα, ο Περόν, περνά στο Κοινοβούλιο της χώρας νέο νόμο που δίνει στη γυναίκα το δικαίωμα ψήφου και οι σουφραζέτες δικαιώνονται. Οι αντιδράσεις κατά του νόμου… πολλές… Ο Χουάν και η Εβίτα μάχονται με κάθε τρόπο υπέρ του και ποντάρουν όλη την πολιτική πίεση που διαθέτουν. Οι γυναίκες της χώρας αποθεώνουν την Περόν για το δικαίωμα στη δημοκρατία.“Διεκδίκησα περισσότερα δικαιώματα για τις γυναίκες, επειδή ήξερα τί αναγκάζονται να υποφέρουν.” λέει η Εβίτα.
Παράλληλα, διευθύνει τα υπουργεία Εργασίας και Υγείας, ιδρύει και το πρώτο γυναικείο πολιτικό κόμμα μεγάλης κλίμακας της χώρας, το Γυναικείο Περονικό Κόμμα.
Με τη δημιουργία του Ιδρύματος Εύα Περόν, το 1948, η Εβίτα ξεκινά το ταξίδι της προς την Αγιοσύνη. Ιδρύει 1000 ορφανοτροφεία, 1000 σχολεία, 60 νοσοκομεία κι εκατοντάδες κέντρα για τους ηλικιωμένους. Φτιάχνει, ακόμα, μια ολόκληρη γειτονιά στο Μπουένος Άιρες που έχει μείνει γνωστή ως «Πόλη της Εβίτα». Κάθε χρόνο μοιράζει εκατοντάδες χιλιάδες παπούτσια, κατσαρόλες, ραπτομηχανές. Ταυτόχρονα, όμως, σπαταλά τεράστια ποσά και για τα λούσα της. Τυλιγμένη με γούνες μινγκ, φιλά λεπρούς και συφιλιδικούς. Είναι τόση η αγάπη που τους δείχνει όσο το μίσος που επιδείκνυε στους ισχυρούς και όσους τόλμησαν να την αμφισβητήσουν. Λατρεύεται όσο καμία και το 1951 πολλοί ζητούν να θέσει υποψηφιότητα για την αντιπροεδρία. Στον αγώνα αυτόν λαμβάνει μεγάλη υποστήριξη από την πολιτική βάση των Περονικών, από χαμηλόμισθους Αργεντινούς και μέλη της εργατικής τάξης -τους γνωστούς ντεσκαμισάντος (χωρίς πουκάμισο). Ωστόσο, η αντιπολίτευση των στρατιωτικών και της υψηλής κοινωνίας μαζί με το πρόβλημα της υγείας της την αναγκάζουν να αποσύρει την υποψηφιότητά της.
Το τέλος της “Αγίας των φτωχών”…
Είναι λίγο πριν το θάνατό της από καρκίνο της μήτρας, όταν λαμβάνει από το Κογκρέσο τον επίσημο τίτλο του Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους. Έχει ακριβώς την ίδια ασθένεια που σκότωσε και την πρώτη σύζυγο του Περόν.
Για τελευταία φορα, βρίσκεται στο μπαλκόνι της Προεδρικής κατοικίας και απευθυνόμενη προς τον λαό, ανακοινώνει όλους τους τίτλους τιμής που της έχουν αποδοθεί και πως θα κρατήσει μόνο τον τελευταίο. Του “Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους”.
“Φεύγει” στα 33 της χρόνια και το πένθος για το λαό της Αργεντινής που τη λάτρεψε είναι βαρύτατο. ΟΧουάν Περόν είναι απαρηγόρητος με το “χαμό” της αγαπημένης του Εβίτας… Καλεί τον δρ Πέντρο Άρα -έναν παγκοσμίου φήμης ισπανό ειδικό στην ταρίχευση- ο οποίος μουμιοποιεί το πτώμα της. Ο Περόν σχεδιάζει σχεδιάσει την ανέγερση ενός μαυσωλείου προς τιμή της για να είναι ο τελευταίος τόπος κατοικίας της. Το έργο αυτό, τελικά, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Ο Περόν ταριχεύει το πτώμα της εκθέτοντάς το σε λαικό προσκύνημα. ‘Ισως θεωρούσε ότι η απήχησή της στον λαό θα εξασφάλιζε την παραμονή του στην εξουσία. Το Βατικανό, μάλιστα, λαμβάνει 40.000 γράμματα που ζητούν να ανακηρυχθεί η Εβίτα αγία. Το ταριχευμένο σώμα της, βέβαια, δεν μπορεί να κρατήσει τον Περόν στην εξουσία. Η ταφή της Πρώτης Κυρίας, γίνεται με τιμές Αρχηγού κράτους και δημοσία δαπάνη.
Ο Χουάν Περόν ανετράπη από στρατιωτικό πραξικόπημα το 1955 και το νέο καθεστώς θεωρεί τη σορό της Εβίτας επικίνδυνο πολιτικό σύμβολο. Το στέλνουν, λοιπόν, γι’αυτό το λόγο στην Ευρώπη και παραμένει εκεί κρυμμένο σε μια κρύπτη με πλαστό όνομα!Όλη η ιστορία με τη σορό της Εβίτας τελειώνει σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα, όταν την παραδίδουν στον Περόν και εκείνος, το 1974, επιστρέφοντας από την Μαδρίτη, το παίρνει μαζί του στην Αργεντινή.
Όπως αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου, ο Αμερικανός νευροχειρουργός υποστηρίζει ότι ο Χουάν Περόν είναι υπεύθυνος για τον γρήγορο θάνατο της γυναίκας του υποβάλλοντάς τη σε λοβοτομή παρά τη θέλησή της.
“Εκτός από πόνο και θλίψη, η ιστορία είναι γεμάτη ψέματα, εξαπάτηση, μυστικά και παραπληροφόρηση” υποστηρίζει ο Ντάνιελ Νάιτζενζον, ο οποίος ερευνά εδώ και πολλά χρόνια τις συνθήκες της επέμβασης της Εβίτα Περόν.
Σύμφωνα με όσα λέει, η λοβοτομή, στην οποία την υπέβαλε ο πρόεδρος Περόν το 1952, λίγους μήνες πριν από τον θάνατο της συζύγου του, και που επιδείνωσε σημαντικά την υγεία της, δεν είχε ως στόχο μόνο το να ανακουφιστεί από τον πόνο. Τί άλλο; Σκοπός ήταν να ελέγξει την επικίνδυνη συμπεριφορά της που απειλούσε να προκαλέσει ρήξη στην κυβέρνηση.
Η λοβοτομή της Εβίτας αποτελούσε κρατικό μυστικό μέχρι το 2011. Τότε ο Νάιτζενζον απέκτησε ακτινογραφίες του εγκεφάλου της. Αυτές αποδείκνυαν ότι είχαν κοπεί οι νευρικές συνδέσεις ανάμεσα στον προμετωπιαίο λοβό και τον υπόλοιπο εγκέφαλο.
Η μείωση των συναισθηματικών αποκρίσεων που προκαλεί αυτή η διαδικασία θα μπορούσε μεν να ανακουφίσει από τον πόνο που της προκαλούσε η επιθετική μορφή της κακοήθειας. Ωστόσο, οι συνεντεύξεις με συνεργάτες του χειρουργού της, Τζέιμς Πόπεν, και νοσοκόμων, έδειξαν στον καθηγητή ότι η λοβοτομή έγινε παρά τη θέλησή της. Ο άντρας της τη χρησιμοποίησε ως έσχατη λύση “για να ηρεμήσει την Εβίτα και να αποτρέψει έναν εμφύλιο πόλεμο, παράλληλα με την ανακούφιση από τον πόνο”.
Αφού διαγνώστηκε με καρκίνο το 1951 και ενώ ήδη είχαν αρχίσει να διαφαίνονται ρήγματα στην κυβέρνηση, η Εβίτα Περόν ήταν εξαιρετικά εμπρηστική εναντίον όσων είχαν διαφορετικές απόψεις μαζί της.
Επίσης ένα 79σέλιδο κείμενό της έδειχνε την επιθετική και βίαιη διάθεσή της. “Προήγαγε την “ιερή φωτιά του φανατισμού” και διέταξε τον λαό να “πολεμήσει την ολιγαρχία”, ” επισήμανε ο νευροχειρουργός του Γέιλ.
Είναι εντυπωσιακό ότι από το κρεβάτι της και χωρίς να το γνωρίζει ο σύζυγός της, η καρκινοπαθής Εβίτα παρήγγειλε 5.000 αυτόματα πιστόλια και 1.500 πολυβόλα από τον πρίγκιπα Μπέρνχαρντ της Ολλανδίας. Σκοπός της ήταν να εξοπλίσει τους εργάτες, ώστε να σχηματίσουν ένοπλες ομάδες.
