Ίσως ο πιο ενδιαφέρον οδηγός ευτυχίας που έχει γραφτεί ποτέ, από τον πλέον κυνικό & πεσιμιστή φιλόσοφο. `Εφυγε από τη ζωή στις 21 Σεπτεμβρίου του 1860.
Τα κύρια χαρακτηριστικά στοιχεία της σκέψης του σπουδαίου Γερμανού φιλοσόφου, υπήρξαν ο κυνισμός, η αθεΐα και ο πεσιμισμός.
Στο σημαντικότερο έργο του Σόπενχάουερ, Ο Κόσμος ως Βούληση και ως Παράσταση, αποδίδεται στη Βούληση το ρόλο του βασικού κινήτρου των ανθρώπων. Θεωρούσε ότι οι συναισθηματικές, σωματικές και σεξουαλικές επιθυμίες δεν μπορούν ποτέ να εκπληρωθούν. Γι`αυτό ακριβώς το λόγο υποστήριζε έναν τρόπο ζωής που απέρριπτε τις ανθρώπινες επιθυμίες, παρόμοιο με αυτόν που διδάσκουν ο Βουδισμός και οι Βέδες.
Η ανάλυση της Βούλησης τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι συναισθηματικές, σωματικές και σεξουαλικές επιθυμίες δεν μπορούν ποτέ να έχουν ολοκληρωτική εκπλήρωση.
Η μεταφυσική ανάλυση της Βούλησης από εκείνον καθώς και η άποψη του πάνω στο κίνητρο και την επιθυμία, επηρέασαν πολλούς σημαντικούς ανθρώπους του πνεύματος, ανάμεσά τους ο Φρειδερίκος Νίτσε, ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν, ο Αλμπέρ Αϊνστάιν, ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο Χορέ Λούις Μπόρχες και άλλοι.
Ένα ενδιαφέρον έργο του είναι “Η τέχνη του να είσαι ευτυχισμένος”. Είναι ιδιαίτερα περίεργο και εντυπωσιακό το πώς ο δάσκαλος του σύγχρονου πεσιμισμού, Σοπενχάουερ, καταπιάστηκε με ένα τέτοιο εγχείρημα που έχει στόχο την κατάκτηση της ευτυχίας.
Βέβαια, άλλο η θεωρητική φιλοσοφία και άλλο η πρακτική σοφία της ζωής. Άλλωστε, καλό είναι ούτε να εγκαταλείπουμε την ελπίδα ούτε να προσπερνάμε κανόνες ζωής, αποφθέγματα και συμβουλές που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε όλα όσα μας προβληματίζουν.
Επέλεξα αποσπάσματα από το βιβλίο του και σας τα παραθέτω…
«ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΙΩΘΕΙ ΕΥΘΥΜΙΑ, να μη ζητάει από τον εαυτό του κάποια δικαίωση, ούτε να σκέφτεται αν σε κάθε περίπτωση έχει κάποιο λόγο να νιώθει ευθυμία. Τίποτα δεν έχει πιο σίγουρη ανταπόδοση από την ευθυμία: γιατί σ’ αυτή την κατάσταση η ανταμοιβή και η πράξη ταυτίζονται. [Παρατήρηση: όποιος είναι εύθυμος, έχει πάντα λόγο να είναι, και ο λόγος αυτός είναι ακριβώς το ότι είναι εύθυμος].
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΑΓΑΘΟ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΠΑΡΟΧΑ. Όταν κρίνουμε την ευτυχία κάποιου πλούσιου, νέου, ωραίου, τιμημένου, το μόνο που ζητάμε είναι να μάθουμε αν είναι χαρούμενος. Ενώ αντίθετα αν ο άνθρωπος είναι όντως χαρούμενος, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου αν είναι νέος ή γέρος, πλούσιος ή φτωχός: ξέρουμε ότι είναι ευτυχισμένος. Γι’ αυτό και όποτε έρχεται να μας βρει η ευθυμία, πρέπει να της ανοίγουμε την πόρτα διάπλατα. Γιατί ο χρόνος των επισκέψεών της δεν είναι ποτέ ακατάλληλος.
ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ, ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑΣΤΕ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ, φοβόμαστε μήπως η ευθυμία μάς αποσπάσει απ’ τις σοβαρές σκέψεις και φροντίδες. Ποια ωφέλεια θα προκύψει απ’ αυτές τις τελευταίες, δεν ξέρουμε ούτε κι εμείς οι ίδιοι, ενώ η ευθυμία είναι το πιο σίγουρο κέρδος. Επειδή μάλιστα η ωφέλειά της αφορά άμεσα το παρόν, είναι το Ύψιστο αγαθό για την ίδια την ύπαρξη, η οποία στην ουσία δεν είναι παρά ένα ενιαίο και αδιαίρετο παρόν ανάμεσα σε δύο απεραντοσύνες. Άρα, η ευθυμία είναι το αγαθό που μπορεί να αντικαταστήσει όλα τα άλλα, ενώ δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα. Γι’ αυτό και η επιδίωξή της πρέπει να έχει για μας απόλυτη προτεραιότητα.
ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΣΤΗ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝαπό την εξωτερική ευδαιμονία και τίποτα περισσότερο από την υγεία. Γι’ αυτό και πρέπει η τελευταία να προτάσσεται κάθε άλλου αγαθού και να κάνουμε συνειδητή προσπάθεια να τη διαθέτουμε στον ύψιστο δυνατό βαθμό, ώστε να είμαστε σε θέση ν’ απολαύσουμε τον καρπό της, που είναι η ευθυμία. Πρέπει επίσης ν’ αποφεύγουμε τις έντονες και παρατεταμένες πνευματικές προσπάθειες και τέλος να κινούμαστε για δύο τουλάχιστον ώρες κάθε μέρα στον καθαρό αέρα».
