Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1896 γεννήθηκε ένας από τους κύριους εκπροσώπους της αποκαλούμενης «Χαμένης γενιάς» των Αμερικανών λογοτεχνών και από τους μείζονες συγγραφείς του 20ού αιώνα.
O Francis Scott Fitzgerald δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Έγραψε τέσσερα μυθιστορήματα και πολλά διηγήματα, ενώ το έργο του έχει μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες.
Η Zelda Fitzgerald, «μούσα» του και συγγραφέας που έπεσε θύμα λογοκλοπής και κακοποίησης από τον διάσημο σύζυγό της
Πολλοί την ξέρουν απλώς ως «σύζυγο του διάσημου μυθιστοριογράφου F. Scott Fitzgerald», αλλά η Zelda Fitzgerald ήταν ξεχωριστή από μόνη της. Icon της δεκαετίας του 1920 και μια από τις πιο σημαντικές φιγούρες της λεγόμενης εποχής της τζαζ, ήταν μια από τις πρώτες Αμερικανίδες flapper.
Οι Flappers ήταν μια γενιά νεαρών γυναικών που αψηφούσαν τους κανόνες και έδειχναν κατάφωρη αδιαφορία για αυτό που θεωρούνταν «αποδεκτή συμπεριφορά» εκείνη την εποχή. Δεν φορούσαν κορσέδες, φορούσαν φούστες μέχρι τα γόνατα (σκάνδαλο εκείνων των ημερών), έκοβαν τα μαλλιά τους σε μπομπ, άκουγαν τζαζ και έπιναν δημόσια.
Ωστόσο, πάνω από όλα, η Zelda ήταν καλλιτέχνις. Ήταν χορεύτρια, ζωγράφος και, κυρίως, συγγραφέας. Αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν – ίσως επειδή η ιστορία έχει κάνει πολλά για να κρύψει την αλήθεια – είναι ότι ο F. Scott Fitzgerald οφείλει μεγάλο μέρος της επιτυχίας του, στη συγγραφέα Zelda. Όχι μόνο τη χρησιμοποίησε ως μούσα του, αλλά της έκλεψε ασυνείδητα τις ιδέες και τη γραφή της.
Για πάντα επαναστάτρια
Κατά τις αρχές του 20ου αιώνα στον αμερικανικό Νότο, οι γυναίκες αναμενόταν να συμμορφώνονται και να είναι υπάκουες. Ωστόσο, η Zelda Sayre, γεννημένη στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα το 1900, δεν ήταν τίποτα από τα δύο. Αντίθετα, ήταν δραστήρια, επαναστατική και προκλητική. Χόρευε, έπινε, κάπνιζε και προσπαθούσε ενεργά να αμφισβητήσει τις συντηρητικές απόψεις της εποχής.
Λέγεται ότι έκανε μπάνιο φορώντας μαγιό για να τροφοδοτήσει τις φήμες ότι ήταν γυμνή δημόσια. Ένα άρθρο για μια από τις χορευτικές της παραστάσεις σχολίαζε ότι η Zelda ενδιαφέρεται μόνο για τα «αγόρια και το κολύμπι».
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ένας νεαρός F. Scott Fitzgerald, ο οποίος αργότερα θα γινόταν γνωστός ως ένας από τους πιο λαμπρούς συγγραφείς της Αμερικής, την ερωτεύτηκε παράφορα το 1918, όταν βρισκόταν στην Αλαμπάμα κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας. Ήταν 22 ετών. Ήταν 18.
Ένα κινηματογραφικό ζευγάρι
H Zelda και ο Scott το πέτυχαν από την αρχή, και οι δύο ελκυστικοί, έξυπνοι, περίεργοι για τις τέχνες και με έμφυτο ταλέντο. Κατά τα πρώτα χρόνια της σχέσης τους, ο Scott δούλευε στο βιβλίο This Side of Paradise, το οποίο θα κατέληγε να ξαναγράψει μόνο και μόνο για να μπορέσει να βασίσει έναν από τους χαρακτήρες του στη Zelda. Καθώς η σχέση προχωρούσε, το ίδιο έκανε και ο ρόλος της Zelda στη γραφή του Scott: Η Zelda του επέτρεψε να διαβάσει τα ημερολόγιά της, από τα οποία ο συγγραφέας αντέγραψε ολόκληρα αποσπάσματα για να συμπεριλάβει στα βιβλία του χωρίς να αναγνωρίζει τη συνεισφορά της.
Όταν το “This Side of Paradise” δημοσιεύτηκε, η επιτυχία του ήταν συντριπτική, εκτοξεύοντας το ζευγάρι σε ελίτ κοινωνικούς κύκλους. Ο Scott ονόμασε τη Zelda «το πρώτο flapper της Αμερικής» και έγινε είδωλο. Αργότερα, όταν η Zelda, μετά τη γέννηση της πρώτης της κόρης, είπε: «Ελπίζω να είναι όμορφη και ανόητη, μια όμορφη μικρή ανόητη», ο Scott έγραψε αυτά τα λόγια σαν να προέρχονται από το στόμα του χαρακτήρα του Daisy στο βιβλίο του, “The Great Gatsby”.
Τα πρώτα χρόνια του γάμου τους σημαδεύτηκαν από υπερβολή: συγκεκριμένα, πολλά πάρτι και πολύ αλκοόλ. Η γέννηση της κόρης τους δεν έβαλε τέλος σε αυτό. Αντίθετα, προσέλαβαν υπηρέτες και νταντάδες για να μπορέσουν να συνεχίσουν να διατηρούν τον παλιό τρόπο ζωής τους.
Η μούσα του συγγραφέα
Τα υπερβολικά πάρτι τους οδήγησαν σε μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε από απιστία, οικονομικά ζητήματα και καβγάδες, που συχνά προκαλούνται από τη ζήλια του Scott. Όταν ο Scott επρόκειτο να εκδώσει το “The Beautiful and Damned” και το “The New York Tribune”, ζήτησε από τη Zelda να γράψει μια κριτική για το βιβλίο στην εφημερίδα. Στο καυστικό της άρθρο, η Zelda εξήγησε για πρώτη φορά τι συνέβαινε από τότε που είχαν γίνει για πρώτη φορά αντικείμενο:
«Μου φαίνεται ότι σε μια σελίδα αναγνώρισα ένα μέρος από ένα παλιό μου ημερολόγιο που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς λίγο μετά τον γάμο μου και επίσης, αποκόμματα γραμμάτων που, αν και αρκετά επεξεργασμένα, μου φαίνονται αόριστα οικεία. Στην πραγματικότητα, ο κύριος Fitzgerald (πιστεύω ότι έτσι γράφει το όνομά του) φαίνεται να πιστεύει ότι η λογοκλοπή ξεκινά από το σπίτι».
Αν και τα σχόλιά της ήταν προσβλητικά, προκάλεσαν πολλά επιχειρήματα. Όταν η Zelda άρχισε να δέχεται αιτήματα για να γράψει βιβλία και άρθρα, ο Scott γινόταν όλο και πιο αγανακτισμένος. Το γεγονός ότι η «μούσα» του έπαιρνε τις δικές της ευκαιρίες να καταπιαστεί με θέματα που ήθελε να χρησιμοποιήσει στα μυθιστορήματά του έκανε τη σχέση τους να επιδεινώνεται όλο και περισσότερο.
Όταν το ζευγάρι μετακόμισε στο Παρίσι, ο Scott ήταν τόσο απορροφημένος στην προσπάθεια να γράψει τον “Great Gatsby” που η Zelda κατέληξε να γνωρίσει και να ερωτευτεί τον Γάλλο πιλότο Edouard Jozan. Όταν ζήτησε από τον σύζυγό της διαζύγιο για να μπορέσει να ξεκινήσει μια νέα ζωή με τη νέα της αγάπη, ο Scott όχι μόνο αρνήθηκε αλλά την έκλεισε στο σπίτι μέχρι να αποσύρει το αίτημα. Λίγο αργότερα, η Zelda έκανε απόπειρα αυτοκτονίας για πρώτη φορά.
Η πτώση του πρώτου “flapper” στον κόσμο
Οι διαφωνίες και οι εντάσεις γίνονταν όλο και χειρότερες, όπως και η ψυχική υγεία της Zelda. Στη δεκαετία του 1920, η συμπεριφορά της Zelda γινόταν όλο και πιο ακανόνιστη και ο σύζυγός της, ο οποίος ήταν αλκοολικός, γινόταν όλο και πιο αγανακτισμένος μαζί της. Η Zelda αποφάσισε να ασχοληθεί με το χορό και παρόλο που κατάφερε να κάνει μεγάλες προόδους στην καριέρα της, η αποδοκιμασία του Scott την αποθάρρυνε τελικά τόσο πολύ που απέρριψε την πρόταση που έλαβε να εγγραφεί στη διάσημη σχολή San Carlo Opera Ballet Company στη Νάπολη. Τα κάποτε λαμπερά πάρτι της ήταν πλέον καταστροφικά και παρακμιακά. Τελικά, το 1930, η Zelda εισήχθη σε ψυχιατρικό νοσοκομείο στη Γαλλία όπου διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια.
Όταν την προειδοποίησαν ότι η υγεία του πατέρα της χειροτέρευε, το ζευγάρι επέστρεψε στη γενέτειρά του στο Μοντγκόμερι, όπου ο Scott την εγκατέλειψε και πήγε μόνος του στο Χόλιγουντ. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, η ψυχική της υγεία επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο και μπαινόβγαινε στα ψυχιατρεία.
Ωστόσο, αυτές οι συνθήκες δεν μείωσαν τον ενθουσιασμό της για δημιουργικότητα. Το 1932, ενώ βρισκόταν στο νοσοκομείο, έγραψε ένα μεγάλου μήκους ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα με τίτλο “Save Me the Waltz” και το έστειλε στον εκδότη του Scott. Όταν ο Scott το διάβασε, έγινε έξαλλος και της έστειλε πολλαπλές επιστολές επιπλήττοντας την για όσα είχε γράψει.
Η αντίδρασή του οφειλόταν στο γεγονός ότι σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει το ίδιο υλικό για το βιβλίο του “Tender is the Night”, το οποίο δεν θα τελείωνε για άλλα δύο χρόνια. Για να έχει αρκετό υλικό για το μυθιστόρημά του, ο Scott ανάγκασε τη Zelda να επεξεργαστεί αυτό που ήθελε να χρησιμοποιήσει από το βιβλίο της. Αυτή η βαριά επεξεργασμένη έκδοση δημοσιεύτηκε χωρίς επιτυχία. Κατά ειρωνικό τρόπο, ο σύζυγός της συμμετείχε στις κακές κριτικές, αποκαλώντας τη Zelda «συγγραφέα τρίτης διαλογής» και χαρακτηρίζοντας το έργο της «λογοκλοπή», κατηγορώντας την για ό,τι είχε κάνει για μεγάλο μέρος του γάμου τους. Το “Save Me the Waltz” είναι το μόνο έργο που δημοσίευσε όσο ζούσε. Η Zelda ήταν τρομερά απογοητευμένη από την υποδοχή, κάτι που θα τη βύθιζε ακόμη περισσότερο.
Η κληρονομιά μιας γενιάς γυναικών
Χρόνια μετά το θάνατο του Scott, η Zelda, για άλλη μια φορά στο νοσοκομείο, άρχισε να γράφει ένα άλλο μυθιστόρημα παρά τα όσα πέρασε με το “Save Me the Waltz”. Ο τίτλος του νέου της μυθιστορήματος ήταν Caesar`s Things, ωστόσο δεν κατάφερε να το ολοκληρώσει. Σκοτώθηκε όταν ξέσπασε φωτιά σε ένα δωμάτιο στο οποίο ήταν κλειδωμένη ενώ περίμενε τη θεραπεία με ηλεκτροσόκ.
Ενώ η ζωή της Zelda είχε ένα τόσο τραγικό τέλος, θα κατέληγε να αφήσει μια μεγάλη κληρονομιά. Αν και ο σύζυγός της Scott Fitzgerald εξακολουθεί να αναγνωρίζεται ως ένας από τους πιο λαμπρούς συγγραφείς στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, η ίδια η λαμπρότητα της Zelda ανακαλύπτεται και γιορτάζεται συνεχώς χάρη στη δημοσίευση διαφορετικών βιογραφιών για αυτήν.
Στη δική της βιογραφία, η συγγραφέας Deborah Pike λέει ότι η Zelda συνέβαλε σημαντικά στην ιστορία της τέχνης. Τόσο η δουλειά της όσο και οι δυσκολίες που αντιμετώπισε βοηθούν στην ανάδειξη της γυναικείας οπτικής γωνίας στην τέχνη της εποχής. Τόσο το δημοσιευμένο όσο και το αδημοσίευτο έργο της παρουσιάζουν τις σκέψεις της για τη νεωτερικότητα, τις ψυχικές ασθένειες και τη λογοκλοπή.
Το βιβλίο της Nancy Milford “Zelda: A Biography” έγινε μπεστ σέλερ που έθεσε τα φώτα της δημοσιότητας στη Zelda, την εικόνα μιας φεμινίστριας που επέζησε υπό τον έλεγχο ενός συζύγου που αρνήθηκε να μοιραστεί την επιτυχία του.
Χάρη σε αυτούς τους συγγραφείς που ενίσχυσαν τη φωνή μιας γυναίκας μετά από χρόνια σιγής, οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ανακαλύπτουν τη Zelda Fitzgerald όχι πλέον ως τη «σύζυγο του Scott Fitzgerald», αλλά ως το έξυπνο, επαναστατικό, ταλαντούχο, δυνατό και μοναδικό άτομο που εκείνη ήταν.
