O ανατρεπτικός Ισπανός σκηνοθέτης που λατρεύει τις γυναίκες και εξυψώνει το μεγαλείο της μητρότητας, γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου του 1949.

O διαπρεπής σκηνοθέτης Pedro Almodovar που κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση για τις ταινίες του, είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους Ισπανούς σκηνοθέτες της γενιάς του. Με ένα μοναδικό όραμα της ισπανικής ζωής, οι χαρακτήρες που απεικόνιζε τον έκαναν να ξεχωρίζει μεταξύ των συγχρόνων του. Το συναρπαστικό ταξίδι του από την αφάνεια σε έναν από τους καλύτερους Ισπανούς σκηνοθέτες που έχει δει ο κόσμος είναι πράγματι μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί. Ένας που έγινε γνωστός ως ο ηγέτης του νέου ισπανικού κινηματογράφου. Επαινέθηκε ιδιαίτερα για τις ταινίες του, όπως «Γυναίκες στα πρόθυρα μιας νευρικής κατάρρευσης», όπου η οξυδερκής ερμηνεία του στις γυναίκες προκάλεσε μεγάλη αναγνώριση από τους κριτικούς. Αν και αντιμετώπισε μια δημιουργική ύφεση τη δεκαετία του 1990, βγήκε από αυτήν με ευκολία, συνεισφέροντας ταινίες όπως το «Όλα στη μητέρα μου» που σηματοδότησε την κορυφή της εποχής Almodovar στην ισπανική κινηματογραφική βιομηχανία. Χαράζοντας μια θέση για τον εαυτό του στην ισπανική κινηματογραφική βιομηχανία και κερδίζοντας μεγάλη διεθνή φήμη.

Το κινηματογραφικό είδος που λατρεύει είναι το μελόδραμα και αυτό είναι εμφανές στο έργο του. Κυρίαρχο πρόσωπο στις ταινίες του είναι “η γυναίκα”. Ο ίδιος έχει πει χαρακτηριστικά: “Κάνω ταινίες για γυναίκες, διότι μέσα από αυτές ανακάλυψα τη ζωή.”

Ο Αλμοδόβαρ παρουσιάζει την εξέλιξη της χώρας του, τη σκοτεινιά της καθολικής δικτατορίας του Φράνκο που κράτησε 40 χρόνια, την πτώση της το 1975, καθώς και την εξέλιξη της Ισπανίας σε ένα δημοκρατικό κράτος.

Η Carmen Maura, η Cecilia Roth, η Marisa Paredes, η Penelope Cruz,  η Rosi de Palma,  η είναι κάποιες από τις μούσες του. Του αρέσει να συνεργάζεται με τους ίδιους ηθοποιούς οι οποίοι έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Με την πρόσφατη, 23η ταινία του,  “Παράλληλες μητέρες”, ο Almodovar συνεχίζει να αγγίζει τη στοχαστική φλέβα της τελευταίας εξαιρετικής μεγάλου μήκους ταινίας του, “Πόνος και δόξα”-μια ημιαυτοβιογραφική εξερεύνηση των γηρατιών και της θνησιμότητας. Αυτή τη φορά, εμβαθύνει επίσης πιο άμεσα από το συνηθισμένο στον πόνο του παρελθόντος. Η ιστορία που αφηγείται ο Almodovar περιλαμβάνει μια συγκλονιστική ανακάλυψη και την τήρηση μυστικών, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο η μητρότητα μπορεί να φέρει κοντά τις γυναίκες, για να τις οδηγήσει σε διαφορετικούς δρόμους.

Ακόμη και πριν γεννηθεί το μωρό της, η Janis, που ζει στη Μαδρίτη, αναλώνεται με έναν στόχο: να ανοίξει έναν ομαδικό τάφο στο χωριό της που να περιέχει το σώμα του προπάππου της και αρκετών συμπατριωτών του, που δολοφονήθηκαν στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο και ποτέ δεν θρηνήθηκαν ή τιμήθηκαν σωστά.

Η Penelope Cruz και ο Pedro Almodóvar στα γυρίσματα του της ταινίας “Παράλληλες Μητέρες”

Οι “Παράλληλες Μητέρες” είναι μια ταινία απέραντης τρυφερότητας. Μια σπάνια ωδή στη μητρότητα που αναγνωρίζει τις μητέρες πρώτα ως γυναίκες και μετά ως μητέρες. Οι γυναίκες είναι ο κόσμος του Almodóvar και οι κινηματογραφικοί κόσμοι που γράφει για αυτές είναι επίσης πλούσιοι και στοργικοί.

Παρακολουθώντας τις ταινίες τους, ο ανατρεπτικός Ισπανός σκηνοθέτης, μαγεύει, γοητεύει και περνά τα δικά του πολύτιμα μηνύματα.:

1. “Το να είσαι αυθεντικός σημαίνει να μοιάζεις όλο και περισσότερο σε αυτό που έχεις ονειρευτεί να είσαι” (λόγια της Agrado στο “Όλα για τη μητέρα μου”)

2. Ό,τι και να συμβαίνει στη ζωή σου, να μην πάψεις ποτέ να χαμογελάς, να χορεύεις και να τραγουδάς.

3.Η σχέση του με τη μητέρα του επηρέασε σημαντικά τόσο τη ζωή του όσο και αυτά που δημιούργησε. Επίσης, Η μητρική φιγούρα είναι καθοριστική στις περισσότερες ταινίες του.

4. Η ζωή έχει “χρώμα”. Ακόμα και αν περιέχει δράμα και πόνο, η ζωή είναι πάντα χρωματιστή. Τα έντονα χρώματα χαρακτηρίζουν τις ταινίες του.

5. Μπορεί να νιώθεις ότι σε κάποιες φάσεις της ζωής σου χάνεις την ταυτότητά σου, το δρόμο σου και ότι αλλάζεις. Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς γι`αυτό.  Είναι ένας τρόπος να μάθεις μέσα από τις διάφορες αναζητήσεις σου και να εξελιχθείς.

6. Είναι κάποιες φορές που το να είσαι drama queen μπορεί να κάνει και καλό… Ακόμα και αν φτάνεις στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Άλλωστε, άνθρωποι είμαστε με τις αδύναμες στιγμές μας…

7. Υπάρχει περισσότερο μυστήριο στα αντρικά δάκρυα παρά στα γυναικεία. (θυμάστε την ταινία “Μίλα της”;)

8. Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Ακόμα κι αν δείχνει σκληρή και αδίκη κάποιες φορές, στο τέλος έρχεται η κάθαρση…