15 μαθήματα ζωής & το αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας : Καθώς ψυχορραγώ, του κορυφαίου συγγραφέα του 20ού αιώνα ο οποίος ήξερε να αντιμετωπίζει τα χτυπήματα της μοίρας.Γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου του 1867.
“Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στη θλίψη και στο τίποτα, θα διάλεγα τη θλίψη.” είπε κάποτε ο William Faulkner. Μια ιδιαίτερα αληθινή σκέψη του μεγάλου Αμερικανού μυθιστοριογράφου αλλά και ενός από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα.
Γιατί στο “τίποτα” δεν έχεις ζήσει… Μέσα από τη θλίψη όμως, έχεις την ευκαιρία να αισθανθείς, να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να συνειδητοποιήσεις τί έχει αξία στην ζωή, να ολοκληρωθείς, να παλέψεις για να σταθείς στα πόδια σου και να “σηκωθείς”…
Η πορεία του είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη…Το 1939 εκλέχθηκε μέλος του Εθνικού Ινστιτούτου Τεχνών και Γραμμάτων των ΗΠΑ και το 1948 έγινε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας.Το 1949 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, δύο Βραβεία Πούλιτζερ και το 1955 με το Βραβείο Εθνικού βιβλίου. Στην Ελλάδα τιμήθηκε το 1957 με το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών.
“Καθώς ψυχορραγώ” το οποίο – σύμφωνα με έναν εξεζητημένο “μύθο” της λογοτεχνίας, έγραψε σε μόλις σε έξι εβδομάδες και μάλιστα υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες. Σε εκείνη τη δύσκολη περίοδο της ζωής του δούλευε νυχτερινή βάρδια σε ένα ορυχείο, με τα χαρτιά ακουμπισμένα πάνω στο αναποδογυρισμένο καροτσάκι του και μοναδικό φωτισμό το ασθενικό φως του φακού της φθαρμένης κάσκας του.
Mέσα σε έξι καλοκαιρινές βδομάδες, “επωφελήθηκε” από τα μεγάλα χρονικά κενά που μεσολαβούσαν ανάμεσα σε δυο φτυαριές κάρβουνο με το οποίο γέμιζε τον λέβητα που είχε υπό την επίβλεψή του σ’ έναν σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας.
Εκεί κανείς δεν τον ενοχλούσε. Το μέρος ήταν “ζεστό και ήρεμο”.
Μια άλλη θεωρία είναι ότι έγραψε το βιβλίο δουλεύοντας νυχτοφύλακας, ανάμεσα στα μεσάνυχτα και στις τέσσερις το πρωί.
Δηλαδή, το μόνο σίγουρο είναι το χρονικό διάστημα της συγγραφής (έξι εβδομάδες) και ότι το έγραψε όταν ήταν ακόμα νέος, το 1929…
Ποια είναι όμως η ιστορία του εν λόγω έργου που θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα;
Ένας πατέρας και τα πέντε παιδιά του μαστορεύουν το κιβούρι της νεκρής πια γυναίκας του και της μητέρας τους προκειμένου να το μεταφέρουν από τη μια άκρη στην άλλη της επαρχίας Γιοκναπατάουφα του Αμερικάνικου Νότου. Σε μια εποχή όπου ο Νότος κλονίζεται από απανθρωπιά, αντιμετωπίζουν πολλές περιπέτειες, κινδύνους και διάφορα κωμικοτραγικά περιστατικά.
Ο Faulkner δέχθηκε σκληρά χτυπήματα από τη μοίρα… Χαρακτηριστικό είναι ο θάνατος του παιδιού του…
Την πρώτη του κόρη του, Αλαμπάμα, την έχασε πέντε μέρες μετά τη γέννησή της. Της είχαν δώσει το όνομα Αλαμπάμα.
Η μητέρα της ήταν ακόμα αδύναμη στο κρεβάτι και τα αδέρφια του Φώκνερ δεν βρίσκονταν στην πόλη. Ο συγγραφέας δεν θεώρησε ότι όφειλε να κάνει κανονική κηδεία στη νεκρό παιδί του, καθώς στις πέντε εκείνες μέρες δεν είχε τον χρόνο παρά να γίνει μια ανάμνηση.
Την έβαλε στο μικρό φέρετρό της και τη μετέφερε αγκαλιά στο κοιμητήριο όπου την κήδεψε μόνος του χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν.
Από ένα χαρισματικό άνθρωπο που ήξερε να παλεύει στη ζωή του και να επιβιώνει δεν έχουμε παρά να πάρουμε μαθήματα ζωής μέσα από τα λόγια του. Επέλεξα 15 αποφθέγματά του William Faulkner και σας τα παραθέτω:
Ένα μουλάρι θα σου δουλέψει για δέκα χρόνια πρόθυμα και υπομονετικά, για να έχει το προνόμιο να σε κλωτσήσει μια φορά.
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες και συνταγές για να γίνει κανείς συγγραφέας. Αυτό που χρειάζεται είναι 99% ταλέντο, 99% πειθαρχία και 99% δουλειά.
Το Λος Άντζελες είναι η πλαστική κωλοτρυπίδα του κόσμου.
Ποτέ δεν ξέρω ποια είναι η γνώμη μου για κάτι, μέχρι να διαβάσω τι έχω γράψει γι’ αυτό.
Ο γάμος είναι δυο σκιές δεμένες μεταξύ τους με τη σκιά μιας αλυσίδας.
Αν δεν ντρέπεσαι για τον εαυτό σου κάπου-κάπου, δεν είσαι τίμιος.
Τα εργαλεία που χρειάζομαι για τη δουλειά μου είναι χαρτί, καπνός, τροφή και λίγο ουίσκυ.
Σεξ και θάνατος: η εξώπορτα και η πίσω πόρτα αυτού του κόσμου.
Η καλύτερη δουλειά που μου πρόσφεραν ποτέ ήταν να γίνω ιδιοκτήτης μπουρδέλου. Κατά τη γνώμη μου, είναι το καλύτερο περιβάλλον στο οποίο μπορεί να δουλέψει ένας καλλιτέχνης.
Σε κάθε βιβλίο μου, από ένα σημείο και μετά, οι ήρωές μου παίρνουν πρωτοβουλίες και ολοκληρώνουν μόνοι τους το έργο.
Το να ζεις οπουδήποτε στον κόσμο σήμερα και να είσαι εναντίον της ισότητας λόγω ράτσας ή χρώματος, είναι σαν να ζεις στην Αλάσκα και να είσαι εναντίον του χιονιού.
Το παρελθόν δεν είναι νεκρό. Στην πραγματικότητα δεν είναι καν παρελθόν.
Αν υπάρχει μετενσάρκωση, θα ήθελα να επιστρέψω σαν γεράκι. Κανείς δεν το μισεί ούτε το φθονεί ούτε το θέλει ούτε το χρειάζεται. Ποτέ δεν ενοχλείται ούτε κινδυνεύει, και τρώει τα πάντα.
Ίσως να είχαν δίκιο που έβαλαν την αγάπη στα βιβλία. Ίσως επειδή δεν θα μπορούσε να ζει πουθενά αλλού.
Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στη θλίψη και στο τίποτα, θα διάλεγα τη θλίψη.
