Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1905, ο νεαρός φυσικός Άλμπερτ Αϊνστάιν δημοσιεύει την ειδική θεωρία της σχετικότητας.
Το Νοέμβριο του 1915, ο ‘Αλμπερτ Αϊνστάιν παρουσίασε τη θεωρία του και τις αντίστοιχες «εξισώσεις πεδίου» σε τέσσερις διαδοχικές ομιλίες, μία ανά εβδομάδα. Η σχετική δημοσίευση ακολούθησε στις 2 Δεκεμβρίου. Θεωρείται ένα από τα πιο εντυπωσιακά επιτεύγματα της ανθρωπότητας, προϊόν μιας σειράς νοητικών και όχι πραγματικών πειραμάτων.
Μια δεκαετία νωρίτερα, το 1905, είχε προηγηθεί η δημοσίευση ενός άρθρου στο διασημότερο επιστημονικό περιοδικό της εποχής, τα “Annalen der Physik” (Χρονικά της Φυσικής), με το οποίο παρουσίασε την πρώτη -γνωστή και ως Ειδική- Θεωρία της Σχετικότητας. Σύμφωνα με αυτή ο χρόνος είναι σχετικός. Χρειάστηκε μια δεκαετία για να συμπεριλάβει τον χώρο και να επεκτείνει τη θεωρία του από Ειδική σε Γενική- συμπαντική πλέον κλίμακα. Ήταν μια νέα θεωρία της βαρύτητας, που άφηνε πίσω τον Νεύτωνα.
Η Γενική Θεωρία ήταν μια δεύτερη επανάσταση πιο φιλόδοξη από την πρώτη, καθώς κατήργησε τον γνώριμο στατικό κόσμο που οι άνθρωποι -και οι επιστήμονες- γνώριζαν από την αρχαιότητα.
Από τότε, ο κόσμος γύρω μας δεν είναι πλέον ίδιος. Ο χωροχρόνος είναι άρρηκτα ‘δεμένος` με την μάζα και την ενέργεια στο σύμπαν. Όσο πιο μεγάλη είναι η μάζα της ύλης (και άρα η ενέργεια), τόσο περισσότερο καμπυλώνει τον χώρο και ανάλογα επηρεάζει τη ροή του χρόνου.
Σήμερα, περισσότερο από ένα αιώνα μετά, οι επιστήμονες της μεγάλης διεθνούς κοινοπραξίας Μελέτης της Σκοτεινής Ενέργειας (Dark Energy Survey-DES) παρουσίασαν τον μεγαλύτερο και πιο ολοκληρωμένο μέχρι σήμερα «χάρτη» της σκοτεινής ύλης στο σύμπαν. Της αόρατης ύλης που εκτιμάται ότι αποτελεί περίπου το 25% της συνολικής συμπαντικής ύλης, έναντι 5% της ορατής ύλης και 70% της σκοτεινής ενέργειας. Αυτή η παρουσίαση δημιουργεί κάποιες αμφιβολίες για την ορθότητα της γενικής θεωρίας σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Ο καθηγητής Κάρλος Φρενκ του βρετανικού Πανεπιστημίου του Ντάραμ, ο οποίος συνέβαλε στην ανάπτυξη της σύγχρονη κοσμολογικής θεωρίας με βάση το έργο του Αϊνστάιν, δήλωσε σχετικά :«Πέρασα τη ζωή μου δουλεύοντας πάνω σε αυτήν τη θεωρία και η καρδιά μου λέει πως δεν θέλω να τη δω να καταρρέει. Όμως, ο εγκέφαλός μου λέει πως οι μετρήσεις που έγιναν είναι σωστές και έτσι πρέπει να διερευνήσουμε τη δυνατότητα μίας νέας Φυσικής. Αυτό είναι κάτι που με κάνει πολύ νευρικό και φοβισμένο, επειδή εισερχόμαστε σε μία τελείως άγνωστη επικράτεια και ποιος ξέρει τι πρόκειται να βρούμε».
O καθηγητής Όφερ Λαχάβ του UCL καθώς και άλλοι επιστήμονες, εμφανίστηκαν πιο συγκρατημένοι και απρόθυμοι να βγάλουν λάθος τον Αϊνστάιν.
Σύμφωνα με τον καθηγητή: «το μεγάλο ερώτημα είναι εάν η θεωρία του Αϊνστάιν είναι τέλεια. Φαίνεται να περνάει κάθε τεστ, αλλά με μερικές αποκλίσεις εδώ κι εκεί. Ίσως η αστροφυσική των γαλαξιών χρειάζεται κάποιες μικροδιορθώσεις. Στην ιστορία της κοσμολογίας υπάρχουν παραδείγματα και προβλήματα που λύθηκαν, καθώς επίσης παραδείγματα που άλλαξε ο τρόπος σκέψης. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε εάν η νέα “ένταση” στην κοσμολογία θα οδηγήσει σε μία νέα επαναστατική επιστημονική αλλαγή».
