Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1924 γεννήθηκε ο διάσημος Ιταλός ηθοποιός o oποίος έλεγε ότι `κάθε γυναίκα γνωρίζει την τέχνη του να λέει όχι με τα χείλη και ναι με το υπόλοιπο σώμα της`.

Kέρδισε δικαιωματικά τον τίτλο του «λατίνου εραστή» από τους Αμερικανούς. Είχε μία και μοναδική ομοιότητα με τον Καζανόβα. Την «ανικανότητα να φθάνει στο βάθος των πραγμάτων». Στη θερμή του αγκαλιά βρέθηκαν οι ωραιότερες γυναίκες του κόσμου της τέχνης. Κι εκείνος τις αγάπησε και μιλούσε πάντα με τρυφερότητα για εκείνες. Ιδιαίτερα για τις δύο γυναίκες που του έδωσαν τη χαρά της πατρότητας. Τη Flora Carabella -με την οποία και παντρεύτηκε- και την Catherine Deneuve.

Ο εμβληματικός Ιταλός ηθοποιός Marcello Mastroianni γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1924, στη Fontana Liri του Λάτσιο της Ιταλίας από τον Ottone και την Ida Mastroianni. Ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης ξυλουργείου.

Μεγάλωσε στο Τορίνο και τη Ρώμη. Κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου ήταν έγκλειστος σε ένα γερμανικό στρατόπεδο φυλακών. Ξέφυγε με επιτυχία από τη φυλακή και συνέχισε να κρύβεται στη Βενετία. Μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, άρχισε να σπουδάζει στο «Πανεπιστήμιο της Ρώμης» και συμμετείχε σε ερασιτεχνικά θεατρικά έργα με τη βοήθεια του Πανεπιστημίου, κάνοντας έτσι το ντεμπούτο του στην υποκριτική.

Η καριέρα

Ο Marcello Mastroianni ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στον κινηματογράφο ως ένας απροσδόκητος επιπλέον ηθοποιός. Η πρώτη του εμφάνιση σε ταινία ήταν στην ταινία «Marionette» του 1939 σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών. Η δεύτερη ταινία του, επίσης ως πρόσθετος χωρίς πιστοποίηση, ήταν στο «The Children are watching us» το 1944.

Ο Marcello άρχισε να εργάζεται για τη «Lion Films» στο ιταλικό τμήμα της το 1945 στη Ρώμη και συμμετείχε επίσης σε μια δραματική λέσχη εκεί. Για τα επόμενα έξι χρόνια, έπρεπε να αρκείται στο να παίζει διαφορετικούς, ασήμαντους ρόλους σε κάποιες ταινίες. Το πρώτο του μεγάλο διάλειμμα ήρθε το 1951 όταν κατάφερε να εξασφαλίσει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιταλική δραματική ταινία «The Accusation» σε σκηνοθεσία  Giacomo Gentilomo.

Ο πρωταγωνιστικός του ρόλος στην εμβληματική, σκηνοθετημένη ιταλική ταινία εγκληματικής κωμωδίας «Big Deal on Madonna Street» (1958) σκηνοθετημένη από τον Mario Monicelli, τον έκανε εν μία νυκτί διεθνή διασημότητα.

Ωστόσο, η πραγματική του ανακάλυψη που άλλαξε το παιχνίδι ήρθε όταν ο Marcello Mastroianni εμφανίστηκε δίπλα στην Anita Ekberg στην ταινία του 1960 «La Dolce Vita». Την ταινία έγραψε και σκηνοθέτησε το πιο εξέχον πρόσωπο του ιταλικού κινηματογράφου, ο διάσημος σκηνοθέτης Federico Fellini. Ο Marcello βραβεύτηκε με το «Nastro d`Argento Καλύτερου Ηθοποιού» για την ερμηνεία του στο «La Dolce Vita».

Τα επόμενα χρόνια, ο Marcello συνέχισε να διαπρέπει ως ηθοποιός έχοντας κερδίσει το «Βραβείο BAFTA», τη «Χρυσή Σφαίρα» και ξανά το «Nastro d`Argento Καλύτερου Ηθοποιού» για την απεικόνισή του ενός φτωχού Σικελού ευγενή Ferdinando Cefalu στο η ιταλική κωμωδία του 1962 «Διαζύγιο ιταλικού στυλ» σε σκηνοθεσία Pietro Germi. Από τις τρεις υποψηφιότητες του για το «Βραβείο Ακαδημίας Καλύτερου Ηθοποιού», μία ήταν για την ερμηνεία του σε αυτή την ταινία. Τα άλλα δύο αποκτήθηκαν για την ταινία του 1977 «A Special Day» και την ταινία του 1987 «Dark Eyes».

Η κωμωδία «81/2» του 1963 του Federico Fellini κέρδισε δύο Όσκαρ στην κατηγορία «Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας» και «Καλύτερης Ενδυματολογίας». Σε αυτή την ταινία, ο Marcello Mastroianni υποδύθηκε τον ρόλο ενός διάσημου σκηνοθέτη, του Guido Anselmi και έλαβε την αναγνώριση των κριτικών για τον εξαιρετικό χαρακτηρισμό του.

Κέρδισε ξανά το «Βραβείο BAFTA Καλύτερου Ηθοποιού» για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ιταλική κωμωδία ανθολογικής ταινίας του 1963 «Χθες, Σήμερα και Αύριο», σε σκηνοθεσία Βιτόριο ντε Σίκα. Η ταινία κέρδισε επίσης ένα «Βραβείο Ακαδημίας Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας». Η θρυλική ηθοποιός Sophia Loren εμφανίστηκε απέναντι από τον Mastroianni σε αυτή την ταινία. Οι δυο τους μοιράστηκαν απίστευτη χημεία στην κάμερα, και μια απόδειξη αυτού μπορεί να βρεθεί στις επόμενες πολλές ταινίες τους μαζί όπως το «Marriage Italian-Style» (1964) και το «A Special Day» (1977).

Σε μια γαλλική ταινία με τίτλο «Three Lives and Only One Death», σε σκηνοθεσία Raul Ruiz, εμφανίστηκε δίπλα στην κόρη του Chiara Mastroianni. Η ταινία κυκλοφόρησε στις 11 Οκτωβρίου 1996. Στο `Ft. Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Lauderdale», του απονεμήθηκε το «Silver Wave Award» για την ερμηνεία του σε αυτή την ταινία.

Το «Voyage to the Beginning of the World» σε σκηνοθεσία Manoel de Oliveira ήταν η τελευταία του ταινία. Η πορτογαλογαλλική μυθοπλασία κυκλοφόρησε μετά τον θάνατό του στις 5 Μαΐου 1997.

Οι  πιο αξιοσημείωτες ταινίες του Μαρτσέλο είναι το «Days of Love» (1954) με τη Marina Vlady. “Too Bad She`s Bad” (1954), The Priest`s Wife (1971), “The Pizza Triangle” (1970) δίπλα στη Monica Vitti, “The Sunday Woman” (1975) δίπλα στη Jacqueline Bisset και “Ginger and Fred” (1986).

Η προσωπική ζωή

`Κάθε γυναίκα γνωρίζει την τέχνη του να λέει όχι με τα χείλη και ναι με το υπόλοιπο σώμα της`Μ.Μ.

Ο Marcello Mastroianni παντρεύτηκε την Ιταλίδα ηθοποιό του κινηματογράφου, της σκηνής και της τηλεόρασης Flora Carabella στις 12 Αυγούστου 1950. Χώρισαν μετά τη γέννηση της κόρης τους Barbara το 1952 κυρίως λόγω των εξωσυζυγικών του σχέσεων.

Μετά τον χωρισμό τους, ο Mastroianni έμπλεξε ρομαντικά με την Αμερικανίδα ηθοποιό Faye Dunaway, συμπρωταγωνίστριά της στην ταινία του 1968 «Ένα μέρος για τους εραστές». H Dunaway ήθελε να παντρευτεί και να δημιουργήσει οικογένεια με τον Mastroianni, αλλά ως αφοσιωμένος καθολικός, δεν ήταν έτοιμος να δώσει διαζύγιο στην πρώτη του σύζυγο. Έτσι, μετά από μια μάταιη αναμονή τριών ετών, ο Dunaway τον εγκατέλειψε το 1971.

Είχε μια σχέση με τη Γαλλίδα ηθοποιό Catherine Deneuve που κράτησε τέσσερα χρόνια και η κόρη τους Chiara Mastroianni γεννήθηκε από αυτή τη σχέση στις 28 Μαΐου 1972. Έπαιξε επίσης στο πλευρό του Ντενέβ σε μερικές ταινίες όπως «It Only Happens to Others» (1971), «La Cagna» (1972), «A Slightly Pregnant Man» (1973) και «Don`t Touch the White Woman!» (1974).

Γύρω στο 1996, ο Marcello άρχισε ξανά να κυκλοφορεί με την Ιταλίδα σκηνοθέτιδα Anna Maria Tato και τελικά παρέμειναν μαζί μέχρι το θάνατό του. Η Anna Maria Tato γύρισε ένα ντοκιμαντέρ με τη συμμετοχή του Μαστρογιάννι με τίτλο «Marcello Mastroianni: Θυμάμαι» (ιταλικά – «Marcello Mastroianni: mi ricordo, sì, io mi ricordo»). Η ταινία προβλήθηκε στο «Φεστιβάλ Καννών» το 1997 στο τμήμα «Un Certain Regard».

Το τέλος

Ο Marcello Mastroianni έφυγε από τη ζωή μετά από καρκίνο στο πάγκρεας στις 19 Δεκεμβρίου 1996. Ενταφιάστηκε στο «Cimitero Monumentale Del Verano» στη Ρώμη, Ιταλία. Ως φόρο τιμής και ένδειξη σεβασμού στον Μastroianni, η Fontana di Trevi της Ρώμης απενεργοποιήθηκε και καλύφθηκε με μαύρο χρώμα.

Ως ένδειξη σεβασμού για τον Marcello, το «Βραβείο Marcello Mastroianni» ξεκίνησε το 1998 και απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους κατά τη διάρκεια του «Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας».