Αξέχαστες σκέψεις μιας γυναίκας με τόλμη, θάρρος και με το χάρισμα να μοιράζεται με μοναδικό τρόπο μαζί μας όλα όσα ένιωθε.
Δεν είναι εύκολο να περιγράψω μια σαρωτική προσωπικότητα σαν της Μαλβίνας… Μια γυναίκα που μιλούσε πάντα με θάρρος, τόλμη κι αποτέλεσε σχολή για δημοσιογράφους και όχι μόνο…
Αρθρογράφος, συγγραφέας, σεναριογράφος, αρχισυντάκτρια και παρουσιάστρια σατυρικών δελτίων ειδήσεων, ακόμη και ασύγκριτη μαγείρισσα ή και ρεμπέτισσα σε πάλκο για λίγους μήνες. Αποφοίτησε από το Αρσάκειο και σπούδασε κυβερνητική στο Παρίσι. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες όπως η Απογευματική και η Ελευθεροτυπία και ως αρθρογράφος σε περιοδικά όπως η Γυναίκα, το Κλικ,το Φαντάζιο, τα Επίκαιρα, το Ο1, το Symbοl του Επενδυτή. Κάποιες στήλες της, μάλιστα, άφησαν εποχή, όπως το “Επ`αυτοφόρω” στη Γυναίκα και “Σαββατογεννημένη” στο Symbol.
Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε στην ΕΡΤ και συνέχισε στους τηλεοπτικούς σταθμούς , ΑΝΤ1, ΣΚΑΙ, Mega Channel, Star Channel,κ.α. Η Μαλβίνα Κάραλη, έχει αφήσει ιστορία κυρίως με τις απολύτως προσωπικές συνεντεύξεις επωνύμων που έκανε στο Seven και με σατιρικά.
Παράλληλα, ως σεναριογράφος, τιμάται με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες “Ξένια” του Πατρίς Βιβάνκος – το 1989- και “Κρυστάλλινες Νύχτες” της Τώνιας Μαρκετάκη – το 1992. Συνυπογράφει τα σενάρια στις ταινίες “Αρχάγγελος του Πάθους” του Νίκου Βεργίτση- το 1987 – και “Ζωή Χαρισάμενη” του Πατρίς Βιβάνκος το 1993.
Γράφει τα βιβλία “Αθώος σαν αγαπημένος”,”Τα κορίτσια της Σαβάνα”, “Πιο πολύ, πιο πολλοί”, τη συλλογή δημοσιευμάτων “Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες” από την περίοδο 1989-1996 και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο “Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα”. Επίσης, γράφει τη μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη, “Γλυκό κορίτσι”.
Η Μαλβίνα παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε τρία παιδιά. Την Μελίτα, τον Μίνωα και την Μαριάννα.Ο δεύτερος γάμος της ήταν με τον σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και ο τελευταίος με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο.
Αναρωτιέμαι τί θα έλεγε σήμερα η Μαλβίνα που με το ασύγκριτο χιούμορ της κάποτε κατακεραύνωνε όχι μόνο τον τότε πρωθυπουργό, Σημίτη, αλλά και κάθε μορφή εξουσίας. Γιατί εκείνη δεν δίσταζε να μιλήσει ανοιχτά για όλα. Είχε το χάρισμα να ξέρει να σχολιάσει τη σωστή στιγμή, να πει αυτό που θα έπρεπε και να μας καθηλώνει όλους…
Η ανεπανάληπτη Μαλβίνα, μας παραχώρησε ένα κομμάτι της για λίγο και φεύγει από τη ζωή στην Αθήνα στις 7 Ιουνίου του 2002 ύστερα από πολύμηνη μάχη με την επάρατη νόσο.
Η Μαλβίνα ήταν ένας όμορφος άνθρωπος που μπορεί να έφυγε νωρίς, πρόλαβε όμως να κερδίσει όλα όσα ήθελε. Και μας κέρδισε. Αγάπησε και αγαπήθηκε. Ή καλύτερα … λάτρευτηκε… Η φιγούρα της αναλλοίωτη: μαύρα μαλλιά, γαλανά μάτια, τονισμένα φρύδια και κόκκινο κραγιόν. Για όλους εμάς που τη θυμόμαστε, παραμένει πάντα εδώ μέσα από τις σκέψεις της, μέσα από όλα όσα ένιωθε κι έβρισκε τον μοναδικό τρόπο να τα μοιράζεται μαζί μας…
Η κόρη της, Μελίτα, γράφει για το αφιέρωμα Μαλβίνα Κάραλη σε επιμέλεια του Πέτρου Μπιρμπίλη, για την ασθένεια της μητέρας της…
“Κακά νέα. “Το ‘χα δει όνειρο”, της λέω. «Κι εγώ» λέει, «το ‘χα δει όνειρο για τη μάνα μου». Γύρισε από την Αμερική. Της είπαν είναι καλά. Θέλει να τη βγάζω έξω κάθε βράδυ. Προσπαθεί. «Είναι ωραία η ζωή» λέει, «αλλά όχι κάθε μέρα», και κλαίει και γελάει μαζί. Οι γιατροί τη φοβούνται. Κατάλαβαν. Όσο την πιέζουν τόσο το χειρότερο γι’ εκείνη. Ξέρω, νιώθει αδικημένη, κανείς δεν πρέπει να παθαίνει αυτό που φοβάται περισσότερο. Κάθομαι ήσυχη όπως όταν ήμουν μικρή στην εφημερίδα. Κάθομαι ήσυχη, σχεδόν αόρατη. Πες κάτι ευχάριστο, πες κάτι. Δεν έχω τίποτε ευχάριστο να πω, δεν έχω τίποτε να πω, άχρηστη είμαι. “
Η Μαλβίνα μπορεί να “έφυγε”, αλλά για εμάς που τη θυμόμαστε θα είναι πάντα εδώ… Μέσα από τις σκέψεις της, μέσα από όλα όσα ένιωθε κι έβρισκε τον μοναδικό τρόπο να τα μοιράζεται μαζί μας…
Συγκέντρωσα κάποια από τα λόγια της και κι ένα υπέροχο κείμενό της για τους άνδρες και σας τα παραθέτω…
Χωρίς τον εαυτό μου, υπάρχω. Χωρίς τον ρόλο μου, δεν είμαι τίποτα
Όλα συγχωρούνται, αλλά το να θέλεις να μεταλλάξεις το κατεξοχήν απρόβλεπτο πράγμα, τον έρωτα, σε κάτι προβλεπόμενο, είναι η μεγαλύτερη ύβρις
Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν
Τα μαύρα μαλλιά υποδηλώνουν ανδρισμό, θάρρος, ευθύτητα και δραστηριότητα. Αν τα μαύρα μαλλιά γίνουν μόδα ο κόσμος θα ζήσει καλύτερα.
Δε θα μπορούσα να είμαι ποτέ με έναν οικοδόμο ή γιατρό ή πολιτικό μηχανικό. Θα μπορούσα να είμαι μόνο με έναν άνθρωπο που εκφράζεται…. Πρέπει κάτι να τον τρώει, να του καίει τα σπλάχνα
Πρώτη απ’ όλους εγώ το ξέρω πως κάνω την έξυπνη και πως είμαι τσάμπα μάγκας και πάντα θα είμαι τσάμπα μάγκας.
Αν είναι κακό να σκοτώνεις τον πλησίον σου δίχως λόγο, είναι χίλιες φορές πιο κακό να ερωτεύεσαι και να αγαπάς τον πλησίον σου δίχως λόγο
Μόνο αυτούς που με τρόμαζαν αγάπησα. Ίσχυε για μένα το αρχαιοελληνικό “είναι τρομερό να πέσεις στα χέρια ζωντανού Θεού“. Aπό την άλλη μεριά, ήταν και οι μόνοι που με ενδιέφεραν.
Όταν φεύγεις, ακόμη κι αν φύγεις με ξύλο, το πρώτο πράγμα που κερδίζεις είναι η απάλειψη της ντροπής σου.
Έχω έμμονες ιδέες. Που για μένα δεν είναι άλλο παρά αβλαβή τσιμπούρια της σκέψης.
Οι άνθρωποι όταν είναι να ξεπεραστούν, ξεπερνιούνται όπως οι μόδες.
Σπάστηκα με την ατάκα σου “Κοίτα να διασκεδάσεις“. Δε γουστάρω να περνάω καλά χωρίς εσένα. Θέλω να λες από μέσα σου να είναι όλα μαύρα εκεί που πάει χωρίς εμένα. Γιατί έτσι λέω κι εγώ. Τι να σου κάνω ανωτερότητες; Γιατί είμαστε έτσι φτιαγμένοι να μη μας αρέσει να περνάει καλά ο άλλος χωρίς εμάς.
Στον έρωτα όταν έχεις σταθερές βάσεις, καλή ανατροφή, σωστές χαρακτηρολογικές δομές την χάνεις την αξιοπρέπειά σου απέναντι στον άλλον διαφορετικά είσαι βλάκας.
Kάθε θηλυκό πλάσμα έχει τη μοιραία σφραγίδα της μάνας του. Και καμιά δεν γλιτώνει τον κανόνα.
Άνδρας που δεν είναι τώρα, δεν ήταν ποτέ.
Αυτό που επιζητεί μία γυναίκα από τη σχέση με έναν άντρα είναι η άλωση. Το να χαθεί μέσα σε άλλον. Που σημαίνει ότι αν μία γυναίκα πάει με άλλον άντρα έχει χαθεί ο προηγούμενος.
Όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη, τα καταστρέφω όλα.
Γιατί τα κάνεις αυτά; Γιατί είμαι αδύναμη, κακομαθημένη και σ’ αγαπάω.
Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα “πίσω μου σ έχω σατανά”. Εγώ χόρτασα. Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα
Για τι θες να μιλήσουμε; Για τσάντες ή για άντρες; Μην απαντάς: Άντρες. Εσένα τι συνειρμό σού κάνει το λήμμα άντρας; Άντρας είναι ένας, ο άντρας μου. Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει.
Θα ευχηθώ αυτό που εύχομαι πάντα. Να γίνει το καλύτερο για σένα και να είμαι κι εγώ εκεί κοντά. Και πιο κοντά να μη γίνεται.
Ο άντρας πρέπει να έχει αντίληψη του κόσμου για να συνεχίζεις εσύ να ζεις ξέγνοιαστα. Αυτή είναι, ίσως, η πιο φεμινιστική αρχή.
Ή είμαι ερωτευμένη και δυστυχώ με τρόπο αστείο, ή είμαι λογική και πλήττω θανάσιμα.
Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ότι κι αν κάνει, το κάνει εμπνευσμένα. Και η Κόλαση να σε περιμένει μαζί του, θα είναι μια παραδεισένια Κόλαση. Ενώ από τον ατάλαντο άνθρωπο να μην περιμένεις τίποτα καλό. Και ο Παράδεισός του ανούσιος
Είμαι πάνω από όλους και κάτω από αυτόν.
Σημασία δεν έχει μόνο ποιον αγαπάς, αλλά με ποιον μπορείς να είσαι ο πραγματικός εαυτός σου. Εγώ έτσι είμαι μαζί σου και ξέρω πως με μένα είσαι ο εαυτός σου και θα είμαι ο υπασπιστής σου σε κάθε πετροπόλεμο
Άντρας είναι αυτός που σου διασφαλίζει μια τέτοια γυναικεία, προστατευμένη ζωή, ώστε αν χρειαστεί να την αφηγηθείς στη μάνα σου, να μην ντραπείς, να μην ανησυχήσει
