Aπό σύμβολο της γενιάς των χίπις, η καλύτερη -ίσως – ερμηνεύτρια του μπλουζ και θρυλική φιγούρα της ροκ στη δεκαετία του ‘60. Η καλλιτέχνιδα που μυθοποιήθηκε, θυματοποιήθηκε αλλά και αμφισβητήθηκε, έφυγε από τη ζωή στις 4 Οκτωβρίου του 1970.

Προικισμένη με συγκλονιστική φωνή, μια τραγουδίστρια που κυριολεκτικά κατέθετε την ψυχή της σε κάθε της εμφάνιση και απογειωνόταν από το κοινό της. H αμφιλεγόμενη και αντισυμβατική όσο δεν γίνεται περισσότερο ροκ ντίβα Janis Joplin – βοηθούντος και του πρώιμου θανάτου της – μυθοποιήθηκε, θυματοποιήθηκε αλλά και αμφισβητήθηκε πολύ. Ένα είναι το μόνο σίγουρο: ό,τι η Joplin ήταν εξαιρετικά ταλαντούχα, προκλητική και πέτυχε να σπάσει την ηγεμονία των αντρών – οι οποίοι επικρατούσαν ακόμα και στον αντισυμβατικό χώρο της ροκ. Το προσωπικό της κόστος ; Aναμφίβολα ήταν μεγάλο.

Mισός αιώνας έχει περάσει από τον θάνατό της στις 4 Οκτωβρίου του 1970 από τυχαία υπερβολική δόση ηρωίνης και η κληρονομιά της Janis Joplin ως σύμβολο της ψυχεδελικής ροκ και μπλουζ παραμένει αξιοσημείωτη. Γνωστή στους θαυμαστές της ως Pearl, η Joplin έγινε γνωστή στη μουσική σκηνή του Σαν Φρανσίσκο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, παίζοντας τόσο με συγκροτήματα όσο και ως σόλο καλλιτέχνΙδα. Στερέωσε την κληρονομιά της με τις εμφανίσεις της στα ιστορικά φεστιβάλ Monterey Pop και Woodstock, ενώ απέκτησε φήμη για την υπνωτική, βαθιά χαρισματική της προσωπικότητα επί σκηνής.

Το 1970, ωστόσο, η ζωή της χαρισματική Janis έφτασε σε ένα γρήγορο και τραγικό τέλος. Ο θάνατός της ήταν το σημείο στίξης για μια σύντομη ζωή υπερβολών, εθισμού και ασθένειας, που υποκινήθηκε από τις αναμνήσεις μιας ανήσυχης παιδικής ηλικίας και τα προβλήματα μιας άνισης ύπαρξης. Από το σπίτι που δεν μπορούσε να την καταλάβει μέχρι τους άντρες που την πρόδωσαν μέχρι τη μουσική που της έδωσε σκοπό, αυτή είναι η τραγική, λαμπρή ζωή της Pearl του Σαν Φρανσίσκο.

Τα δύσκολα νεανικά χρόνια & το bullying

“Ήμουν απροσάρμοστη. Διάβαζα, ζωγράφιζα, και δεν μισούσα τους μαύρους.” Janis Joplin

 Η Janis Joplin γεννήθηκε στο Port Arthur, μια μικρή πόλη στην κομητεία Jefferson του Τέξας, το 1943. Η μητέρα της ήταν γραμματέας κολλεγίου και ο πατέρας της ήταν μηχανικός της Texaco. Η νεαρή Janis ανέπτυξε γρήγορα μια αγάπη για την μπλουζ μουσική, η οποία την απομάκρυνε από την πολύ λευκή, πλούσια κοινότητα στην οποία ζούσε. Το να πούμε ότι οι πολίτες της μεσαίας τάξης του αμερικανικού Βαθύ Νότου δεν ήταν οπαδοί της μουσικής μπλουζ – ένα είδος που τότε συνδέθηκε με τους Αφροαμερικανούς – είναι, τουλάχιστον, υποτιμητικό.

Πουθενά αυτό δεν είναι πιο ξεκάθαρο από την άρνηση του Port Arthur να αγκαλιάσει την κληρονομιά της Joplin. Στην πραγματικότητα, μόλις 18 χρόνια μετά τον θάνατό της, το  Port Arthur αναγνώρισε τη σύνδεσή του με την τραγουδίστρια. Τα πράγματα δεν βοηθήθηκαν ακριβώς από το γεγονός ότι η Joplin είχε χάσει τη ζωή της από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Στις μέρες μας, ωστόσο, το Port Arthur γιορτάζει τη ζωή της Joplin με διαφημιστικές πινακίδες, μπροσούρες, ακόμη και μια ετήσια συναυλία προς τιμήν της.

Πνεύμα απροσάρμοστο από μικρή ηλικία, η Janis έδωσε γρήγορα σήμαδια αντισυμβατικότητας.Οι γονείς της θεωρούσαν πως χρειαζόταν περισσότερη προσοχή από τα άλλα παιδιά, με τη μητέρα της να δηλώνει: “Ήταν δυσαρεστημένη και ανικανοποίητη, όταν δεν λάμβανε αρκετή προσοχή. Δεν της αρκούσε μία απλή, φιλική σχέση”.

Αν και τελικά κέρδισε τη φήμη για την ειλικρίνεια, το χάρισμα και την εύκολη γοητεία της, η παιδική ηλικία της Janis Joplin κάθε άλλο παρά την ενθάρρυνε. Από την εφηβεία της, άρχισε να φοράει φαρδιά πουκάμισα και να τριγυρνάει στα μπαρ, πίνοντας και τραγουδώντας με τα τζουκ μποξ, κάνοντας πειραματισμούς με τη ξεχωριστή φωνή της. Τη χαρακτήριζε ανασφάλεια ως προς την εξωτερική της εμφάνιση και ήταν από τη φύση της αρκετά μοναχική. Κατά τη διάρκεια των παιδικών χρόνων και της εφηβείας της, δεχόταν ανελέητο bullying. Ήταν υπέρβαρη για την ηλικία της και ταλαιπωρημένη από ακμή, ενώ οι συνομήλικοί της δεν την άφησαν ποτέ να το ξεχάσει, κοροιδεύοντάς την με άσχημους χαρακτηρισμούς. Κατά τη διάρκεια της φοίτησης στο  Λύκειο Τόμας Τζέφερσον οι συμμαθητές της – ανάμεσά τους και ο ηθοποιός George William – την αποφεύγουν και  την αποκαλούν “γουρούνι” και “φρικιό”.Σύμφωνα με την Joplin, «Γελούσαν εις βάρος μου εκτός τάξης, εκτός πόλης, εκτός πολιτείας». Αποφοιτά από το σχολείο το 1960.

Το 1970, μόλις εβδομάδες πριν από το θάνατό της, η Joplin εμφανίστηκε στην επανένωση του γυμνασίου της στο Port Arthur για «να δω όλα εκείνα τα παιδιά που ακόμα δουλεύουν σε βενζινάδικα και οδηγούν φορτηγά στεγνού καθαρίσματος ενώ εγώ βγάζω 50.000 δολάρια τη βραδιά». Αφού πέθανε, η διαθήκη της όριζε συγκεκριμένα ότι δεν επρόκειτο να ταφεί σε εκείνη την περιοχή.

Η Janis παρακολούθησε μαθήματα στο Lamar State College of Technology του Μπιουμόν στο Τέξας, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ενώ αργότερα πήγε στο Πανεπιστήμιο του Ώστιν, αν και δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές της. Στις 27 Ιουλίου του 1962, η πανεπιστημιακή εφημερίδα The Daily Texan, της κάνει ένα αφιέρωμα  με τίτλο: “Τολμά να είναι διαφορετική”.Το άρθρο ξεκινά: “Περπατά ξυπόλυτη, όταν τό θέλει, φορά ρούχα Levi`s στο σχολείο, επειδή τής είναι πιο άνετα και παίρνει παντού μαζί της την autoharp, εάν θέλει να ακούσει μουσική. Το όνομά της είναι Janis Joplin”.

Στα 17 της χρόνια, έχει ήδη αποφασίσει να γίνει τραγουδίστρια και φεύγει από το σπίτι της. Περιπλανιέται σε όλη τη χώρα, πιάνοντας διάφορες δουλειές, μετακινείται με οτοστόπ, πίνει αλκοόλ, παίρνει ναρκωτικά, κάνει ελεύθερα έρωτα με άντρες και με γυναίκες.

Αρχικά, δουλεύει σε διάφορα κλαμπ μουσικής κάντρι στο Χιούστον και αλλού. Η Joplin, επηρεασμένη από τα νέγρικα μπλουζ, υιοθετεί  ένα επαναστατικό, ατομικό στυλ. Η πρώτη φορά που ηχογραφείται τραγούδι της είναι το Δεκέμβριο του 1962, στο σπίτι ενός συμφοιτητή της. Ήταν το “What Good Can Drinkin Do”.

Ένα μήνα μετά, αποχωρεί προσωρινά από το Τέξας και πηγαίνει στο Σαν Φρανσίσκο. Όσο παραμένει εκεί, κατοικεί στις συνοικίες του Νορθ Μπιτς (North Beach) και του Χέιτ-Ασμπέρυ (Haight-Ashbury). Το 1964, συνθέτει με τον κιθαρίστα των Jefferson Airplane, Τζόρμα Κωκόνεν, επτά μπλουζ κομμάτια: “Typewriter Talk”, “Trouble In Mind”, “Kansas City Blues”, “Hesitation Blues”, “Nobody Knows You When You`re Down And Out”, “Daddy” και “Long Black Train Blues”. Κυκλοφόρησαν αργότερα όλα μαζί στο άλμπουμ The Typewriter Tape.

Εκεί ξεκίνησε την καριέρα της ως μουσικός, αναλαμβάνοντας περιστασιακά δουλειά ως pop τραγουδίστρια. Eκεί ξεκίνησε τη χρήση ναρκωτικών. Σε συνδυασμό με την εξάρτησή της για το ουίσκι Southern Comfort και την προτίμησή της για την ηρωίνη, ο τρόπος ζωής της Joplin εκεί επιβάρυνε τόσο την υγεία όσο και την ψυχική της κατάσταση Οι φίλοι της άρχισαν να ανησυχούν για την «σκελετική» εμφάνισή της και τελικά οργάνωσαν ένα πάρτι για να συγκεντρώσουν τα χρήματα και να την στείλουν πίσω στο σπίτι της. Τελικά, το 1965, η Joplin επέστρεψε στο Port Arthur.

H επιστροφή της Janis Joplin στο Port Arthur ήταν, σύμφωνα με την αδερφή της Laura Joplin, «η αρχή μιας πολύ θετικής περιόδου στη ζωή της». Εγκατέλειψε τα ναρκωτικά παράτησε το αλκοόλ, εγγράφηκε ξανά στο Πανεπιστήμιο Lamar όπου σπούδασε ανθρωπολογία. Ποτέ όμως δεν εγκατέλειψε τη μουσική. Η  Joplin ταξίδευε στο Όστιν περιστασιακά για να εμφανιστεί σε μπαρ και σε τοπικά καταστήματα. Η ζωή στην ευθεία, ωστόσο, δεν κράτησε πολύ.

Τελικά, επέστρεψε στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Ανέκτησε και πάλι το βάρος της, βρήκε όμως μια διαφυγή στη μουσική.

 Ασχολήθηκε με τη σύνθεση των τραγουδιών της και αργά αλλά σταθερά άρχισε να βελτιώνει τον ήχο της φωνής της.

Η Janis Joplin είχε γνωρίσει τον Peter de Blanc κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Σαν Φρανσίσκο. Η σχέση τους, σύμφωνα με τη Laura Joplin, ήταν «έντονη», λόγω του ότι ο εθισμός του στα ναρκωτικά ήταν ακόμη χειρότερος από τον δικό της. Τώρα, όμως, η Joplin ζούσε στο Port Arthur ενώ ο de Blanc ζούσε στη Νέα Υόρκη, εργαζόμενος για την IBM. Κατά τη διάρκεια μιας από τις επισκέψεις του στο Τέξας, ο de Blanc ζήτησε από τον πατέρα της Joplin την άδεια να της κάνει πρόταση γάμου και, αμέσως μετά, οι δυο τους επρόκειτο να παντρευτούν. Η Joplin και η μητέρα της άρχισαν να σχεδιάζουν το γάμο, αλλά μόλις λίγους μήνες αργότερα, ο Peter άλλαξε τα σχέδιά του καθώς είχε αφήσει έγκυο μια άλλη γυναίκα και σχεδίαζε να την παντρευτεί.

Σε ένα γράμμα που του έστειλε εν μέσω της σχέσης τους, η Joplin είχε γράψει: «Σε αγαπώ πραγματικά. Προσπαθώντας να βρω ένα μοτίβο στη ζωή μου, διαπιστώνω ότι έβγαινα έξω με μεγάλο σθένος κάθε φορά και το μόνο που έκανα ήταν να είμαι άγρια, να πίνω συνέχεια, να τρελαίνομαι.

Η καριέρα

“Μπορείς να καταστρέψεις το σήμερα με το να ανησυχείς για το αύριο.” Janis Joplin

Επιστρέφει στο Τέξας το 1966 και ενώνει τη φωνή της με τη θρυλική μπάντα Big Brother And The Holding Company. Το γκρουπ γίνεται αμέσως γνωστό και απογειώνεται με μια εμφάνισή του στην αίθουσα Άβαλον- κέντρο την εποχή εκείνη του κινήματος των χίπις.

Την επόμενη χρονιά, στις 17 Ιουνίου του 1967, κάνει μια θριαμβευτική εμφάνιση στο Pop Φέστιβαλ του Μοντερέι αφήνοντας άναυδο το διεθνές κοινό με την παθιασμένη ερμηνεία της στο“Love is like a ball and chain”. Την επόμενη χρονιά είναι πλέον διάσημη! Τα περισσότερα τραγούδια της τα γράφει η ίδια. Ανάμεσά τους : “Down on me”, “No reason for livin’”, “What good can drinkin do”. Η θριαμβευτική της πορεία συνεχίζεται το 1968 στη Νέα Υόρκη και 1969 στο πασίγνωστο Γούντστοκ, όπου εμφανίζεται σόλο.

“Δεν μπορούσα να το πιστέψω, τόσος ρυθμός και τόση δύναμη!” λέει αργότερα. “Εγώ, που δεν χόρευα όταν τραγουδούσα, βρέθηκα να πηδάω και να τρέχω πάνω στη σκηνή. Δεν μπορούσα να ακούσω τον εαυτό μου, γι’αυτό τραγουδούσα όλο και πιο δυνατά. Στο τέλος, ήμουν εκτός εαυτού.”

Η Janis Joplin κυκλοφόρησε μόλις τέσσερα στούντιο άλμπουμ (εκ των οποίων ένα μετά θάνατον). Τα δύο πρώτα με την μπάντα Big Brother and the holding company.

Το Big Brother and the Holding Company κυκλοφόρησε το δεύτερο και πιο επιτυχημένο άλμπουμ τους, Cheap Thrills, το 1968. Τη στιγμή της κυκλοφορίας, ήταν μια από τις πιο πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες της χρονιάς. Φυσικά, αυτό έκανε θαύματα για τα στοιχεία του άλμπουμ. Το Cheap Thrills θα ήταν στην κορυφή των charts του Billboard για οκτώ εβδομάδες και πούλησε πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Το άλμπουμ που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η “αποθέωση” της ψυχεδελικής σόουλ, περιλαμβάνει τρία ξεχωριστά κλασικά τραγούδια (“Summertime”, “Piece of Mind”, “Ball and Chain”) – ξεπερνούν μέσα σε λίγους μόνο μήνες το ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Το σημαντικότερο κομμάτι του, Piece of My Heart, έφθασε στη δωδέκατη θέση του Billboard Hot 100, το φθινόπωρο του 1968. Όπως φαίνεται και στην ταινία “The Rose” (Mark Rydell – 1979), με πρωταγωνίστρια την Bette Midler,  η Joplin γίνεται σύμβολο ψυχεδέλειας.

Επίσης, έκανε την ίδια την Joplin ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα μουσικά πρόσωπα της δεκαετίας.

Το περιοδικό TIME, τής έδωσε τότε τον τίτλο της “πιθανότατα ισχυρότερης τραγουδίστριας που είχε να επιδείξει το κίνημα των λευκών της ροκ μουσικής”.

Ο δημοσιογράφος Richard Goldstein έγραψε για την Janis το Μάιο του 1968 στο περιοδικό Vogue ότι  “Είναι η πιο συγκλονιστική ροκ γυναίκα”.

Το Kozmic Blues Band ήταν το πρώτο συγκρότημα που την υποστήριξε ενώ ξεκίνησε την σόλο καριέρα της. Δυστυχώς, ωστόσο, η μουσική του συγκροτήματος συνάντησε μόνο μια χλιαρή εμπορική υποδοχή. Tο πρώτο τους άλμπουμ, παρά το γεγονός ότι είχε αναγνωριστεί από τους κριτικούς, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις επιτυχίες των Big Brother και Cheap Thrills. Ακόμη χειρότερα, η πτώση της Janis στον εθισμό αποδεικνυόταν ολοένα και πιο ενοχλητική μέρα με τη μέρα.

Οι δύο μοναδικές πλήρως ηχογραφημένες συναυλίες της που έδωσε μαζί τους είναι αυτές που έδωσε στη Φρανκφούρτη και τη Σουηδία.

To άλμπουμ “I Got Dem Ol” με τους Kozmic Blues Band κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1968 και έγινε χρυσό λίγους μήνες αργότερα. Ωστόσο,  δεν έγινε τόσο επιτυχημένο, όσο το Cheap Thrills.

Στις 16 Αυγούστου του 1969, εμφανίζεται με τους Kozmic Blues Band στο φεστιβάλ του Γούντστοκ και ηχογραφεί το άλμπουμ “I Got Dem Ol’Kozmic Blues Again Mama!”, που περιέχει τις επιτυχίες “Τry just a little bit harder”, “Kosmic Blues”, “Love somebody”.

Γύρω στο 1969, λέγεται ότι χρησιμοποιούσε ηρωίνη αξίας περίπου 200 δολαρίων κάθε μέρα, κάτι που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να μείνουν ενωμένοι. Αυτή η βαριά χρήση ναρκωτικών και η σχεδόν συνεχής κατανάλωση αλκοόλ άρχισαν να επηρεάζουν τις ζωντανές εμφανίσεις της. Στα τέλη του 1969, η Kozmic Blues Band διαλύθηκε.

Το δεύτερο σόλο γκρουπ της Janis Joplin ήταν γνωστό ως Full Tilt Boogie Band. Το 1970, μπήκε στο στούντιο και άρχισε να ηχογραφεί το άλμπουμ που τελικά θα κυκλοφορούσε ως Pearl. Υπό την καθοδήγηση του παραγωγού των Doors, Paul Rothchild, η Joplin και η Full Tilt Boogie Band ηχογράφησαν σχεδόν δώδεκα τραγούδια, συμπεριλαμβανομένης μιας a cappella έκδοσης του πρωτότυπου τραγουδιού της, “Mercedes Benz”, που σήμερα θυμόμαστε ως μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της.

Tο “Pearl”, (που κυκλοφορεί το 1971, λίγο μετά το θάνατό της) περιλαμβάνει και τα τραγούδια “Get it while you can”, “Cry Baby”, “Mercedes Benz”,  “My baby”, Μe and Bobby Mc Gee”. To “Move Over”, τό έγραψε η ίδια η Joplin , ανακλώντας μέσα από τους στίχους τα συναισθήματά της για την μεταχείρηση των γυναικών από τους άνδρες. Το κομμάτι Βuried Alive In The Blues, του οποίου η ηχογράφηση είχε προγραμματισθεί για την ημέρα που η Τζόπλιν βρέθηκε νεκρή, συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ, χωρίς, όμως, φωνητικά. Το 2003, το Pearl κατετάγη στην 122η θέση των καλύτερων μουσικών άλμπουμ όλων των εποχών, σύμφωνα με τον κατάλογο του περιοδικού Rolling Stone.

Το “Pearl” θεωρείται από πολλούς ως η καλύτερη στιγμή της Joplin. Το 2012 έφτασε στο Νο. 125 της λίστας του Rolling Stone με τα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών. Το Pearl επαινέθηκε ιδιαίτερα για την οικειότητά της, την ακατέργαστη δύναμή του και τον εστιασμένο ήχο που απλά δεν μπορούσε να βρει με τους Kozmic Blues Band. Θα ήταν στο Νο. 1 των charts του Billboard για εννέα συνεχόμενες εβδομάδες και θα γινόταν πιστοποιημένος τετραπλός πλατινένιος δίσκος. Η Joplin δεν θα επιζούσε για να το δει να απογειώνεται.

Στη διάρκεια της σύντομης καριέρας της, η Janis συνεχίζει να πίνει ασταμάτητα. Χαρακτηριστικό είναι το ότι συχνά εμφανιζόταν στη σκηνή ρουφώντας Southern Comfort με το μπουκάλι. H Janis παίρνει σκληρά ναρκωτικά και βυθίζεται σε μια σειρά παθιασμένων -σύντομων όμως- ερωτικών περιπετειών.

H αυλαία πέφτει τόσο νωρίς

“Είμαι θύμα του ίδιου μου του εαυτού.” Janis Joplin

Στις 4 Οκτωβρίου 1970, η Janis Joplin επρόκειτο να φτάσει στα Sunset Sound Studios στο Χόλιγουντ για περαιτέρω ηχογραφήσεις του Pearl. Δεν κατάφερε να εμφανιστεί. Ο Rothschild έστειλε τον road manager της Joplin, John Cooke, στο ξενοδοχείο της  Landmark Motor Hotel του Χόλιγουντ για να μάθει πού βρισκόταν. Το αυτοκίνητό της ήταν παρκαρισμένο στο οικόπεδο και οι κουρτίνες της ήταν τραβηγμένες. Όταν ο Cooke χτύπησε την πόρτα, δεν υπήρξε απάντηση. Πήρε τον διευθυντή και μπήκαν στο δωμάτιο. Βρήκαν την Janis νεκρή στο πάτωμα, με ματωμένα χείλη και σπασμένη μύτη.

Μεταγενέστερες αναφορές επιβεβαίωσαν ότι πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης και υπέστη τα άλλα τραύματα όταν κατέρρευσε. Μετά από μια ιδιωτική κηδεία, αποτεφρώθηκε και οι στάχτες της σκορπίστηκαν στον Ειρηνικό Ωκεανό, ακριβώς έξω από την παραλία Stinson στην Καλιφόρνια. Την εποχή του θανάτου της, η Janis Joplin ήταν μόλις 27 ετών κι ακριβώς τρεις εβδομάδες μετά το θάνατο ενός άλλου θρύλου, του Jimmy Hendrix.

Ο θάνατός της συγκλόνισε τον κόσμο της τέχνης που υπηρέτησε. Ο μουσικός ιστορικός Tom Moon  γράφει για εκείνη, “η Joplin είχε μια αναπάντεχα αυθεντική φωνή”. Ο μουσικός αρθρογράφος John Pareles των New York Times τη χαρακτηρίζει “ακατανίκητη και βαθιά ευάλωτη”. Η συγγραφέας Meghan Terry υποστηρίζει ότι, η Joplin ήταν η θηλυκή εκδοχή του Elvis Presley όσον αφορά την ικανότητα της να “αιχμαλωτίζει” το κοινό.

Ο Leonard Cohen γράφει για εκείνη το Chelsea Hotel #2. Στο τραγούδι αυτό, αναφέρεται στη μικρής διάρκειας σχέση του μαζί της. Λέγεται επίσης ότι, το Birdsong του Jerry Garcia έχει γραφτεί για την Janis. Ακόμα το τραγούδι In the Quiet Morning της Mimi Farina  έχει γραφτεί για εκείνη, όπως και η διασκευή του από την Joan Baez, ως Come from the Shadows.

Το περιοδικό Rolling Stone την κατατάσσει στην 46η θέση στη λίστα του με τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών το 2004 και στην 28η με τους καλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών το 2008.

To κορίτσι που γνώρισε από νωρίς τεράστια δόξα και μέχρι σήμερα τα τραγούδια της λατρεύονται, όχι μόνο έφυγε πολύ νέα αλλά δεν κατάφερε να αγγίξει την προσωπική ευτυχία. Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια της :

“Κάθε βράδυ κάνω έρωτα με 25.000 ανθρώπους στη σκηνή, μετά όμως γυρίζω σπίτι μόνη”…