Με κάθε δυσκολία μαθαίνεις να μην πληγώνεσαι πια και να προχωράς…
Όταν ήμουν μικρότερη σε ηλικία, έπεφτα στην “παγίδα” να μοιρολατρώ για κάθε εμπόδιο, κάθε δυσκολία που συναντούσα στο δρόμο μου. “Γιατί σε εμένα;” αναρωτιόμουν…
Ήταν στιγμές που ένιωθα ότι οι συγκυρίες με είχαν “ρίξει” τόσο χαμηλά, ότι το “φορτίο” στις πλάτες μου ήταν τόσο βαρύ που πίστευα ότι δεν είχα τη δύναμη να το “σηκώσω”… Μια εσωτερική φωνή όμως δεν με άφηνε να παραιτηθώ, γιατί ξέρω ότι η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας. Και κάτι να μην πάει καλά, όλα βρίσκουν το δρόμο τους. Το “παζλ” κάποια στιγμή ολοκληρώνεται κι ας νόμιζα ότι έλειπαν κομμάτια.. Κι έρχεται η μέρα που συνειδητοποιώ πως ό,τι είχε συμβεί στο παρελθόν, είχε νόημα και “αξία” τελικά… Ακόμα και τα αρνητικά…
Στην πορεία, λοιπόν, αποκτώντας διάφορες εμπειρίες και αντιμετωπίζοντας τα όποια προβλήματα με είχαν στενοχωρήσει, συνειδητοποίησα πως ό,τι δοκιμασία περνάμε, για κάποιο λόγο συμβαίνει. Ίσως, για να ανακαλύψουμε τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας, ίσως για να εκτιμήσουμε τις μικρές απλές χαρές της κάθε στιγμής…
Δεν είναι τυχαίος ο περίφημος αφορισμός του Γερμανού φιλοσόφου Φρήντριχ Νίτσε : “ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό”. Εμπειρικά, μπορώ να επιβεβαιώσω τα λόγια του. Ίσως κι εσείς που διαβάζετε αυτό το κείμενο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ωστόσο, έχει η επιστημονική απόδειξή τους.
Κι ας μην ξεχνάμε το παλιό γνωμικό που λέει:“για να δεις το ουράνιο τόξο, πρέπει ν`αντέξεις στη βροχή”… και ότι: “Με κάθε δυσκολία μαθαίνεις να μην πληγώνεσαι πια εύκολα και να προχωράς” Η συμβουλή ενός σοφού ανθρώπου που έχει συντονιστεί μοναδικά με το “χορό της ζωής”…
