Στις 10 Οκτωβρίου 2004, ο ηθοποιός ο οποίος έγινε διάσημος από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο σε τέσσερις Superman, πεθαίνει από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 52 ετών σε ένα νοσοκομείο κοντά στο σπίτι του στο Γουέστσεστερ.
Ο Reeve, ο οποίος έμεινε παράλυτος σε ένα ατύχημα με ιππασία το 1995, ήταν κορυφαίος υποστηρικτής της έρευνας του νωτιαίου μυελού.
Ο Christopher Reeve γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1952 στη Νέα Υόρκη αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Κορνέλ και τη Σχολή Τζούλιαρντ. Έκανε το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ το 1976 στο A Matter of Gravity, με πρωταγωνίστρια την Katharine Hepburn. Ο ηθοποιός έγινε γνωστός το 1978 όταν επιλέχθηκε ανάμεσα σε περίπου 200 άλλους ηθοποιούς για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Superman. 
Στις 27 Μαΐου 1995, ο Reeve ο οποίος ήταν δυνατός αθλητής και ιππέας, έμεινε παράλυτος από το λαιμό και κάτω, αφού έπεσε από το άλογό του και έσπασε τον λαιμό του κατά τη διάρκεια ενός ιππικού αγώνα στη Βιρτζίνια. Στη συνέχεια, ο ηθοποιός έγινε σταυροφόρος για άτομα με κακώσεις του νωτιαίου μυελού και επίσης άσκησε πιέσεις για κρατική χρηματοδότηση της έρευνας για εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα. Κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας στα Βραβεία Όσκαρ το 1996, ο Reeve προέτρεψε την κοινότητα του Χόλιγουντ να κάνει περισσότερες ταινίες για κοινωνικά θέματα. Εκτός από το έργο του για συγκέντρωση κεφαλαίων και υπεράσπιση, ο Reeve έγραψε δύο βιβλία για τις εμπειρίες της ζωής του και συνέχισε την καριέρα του ως ηθοποιός. Το 1997, έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το In the Gloaming του HBO, το οποίο ήταν υποψήφιο για πέντε βραβεία Emmy, και το 1999, πρωταγωνίστησε σε ένα ριμέικ του κλασικού θρίλερ Rear Window του Άλφρεντ Χίτσκοκ, The Brooke Ellison Story, μια ταινία βασισμένη σε αληθινή ιστορία για τον πρώτο τετραπληγικό που αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Το 2000, ο Reeve, ο οποίος διατηρούσε ένα εντατικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας από την εποχή του ατυχήματος του, μπόρεσε να κουνήσει τον δείκτη του. Δήλωσε δημόσια ότι ήταν αποφασισμένος να περπατήσει ξανά. Στη νεκρολογία του Reeve στους New York Times , ένας από τους γιατρούς που τον θεράπευσαν είπε: «Πριν από τον Reeve δεν υπήρχε πραγματικά καμία ελπίδα. Αν είχατε έναν τραυματισμό νωτιαίου μυελού σαν τον δικό του, δεν μπορούσαν να γίνουν πολλά, αλλά τα άλλαξε όλα αυτά, έχει αποδείξει ότι υπάρχει ελπίδα και ότι υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν».
