Συνέντευξη με την χαρισματική καλλιτέχνιδα, η οποία σκηνοθετεί το “Πορτρέτο της Πηνελόπης Δέλτα” το οποίο θα ανέβει στο θέατρο Αμαλία από τις 25 Δεκεμβρίου 2023 στη Θεσσαλονίκη.
«Πρόσεχε τον εαυτό σου, σου ανήκει» είναι η συμβουλή που της έχει δώσει η μητέρα της, Δήμητρα Παπαδήμα. Στη γλυκύτατη Θαλασσινή Μποσταντζόγλου. Ένα χαρισματικό κορίτσι, ιδιαίτερα σεβαστικό, προσγειωμένο, με αρχές και αξίες που εκλείπουν σήμερα- το οποίο δίνει απλόχερα και μέσα από την καρδιά της όλη της την ενέργεια και αγάπη σε αυτό που κάνει. Μετά από διάφορες συμμετοχές της σε επιτυχημένες σειρές, ανάμεσά τους: «Γλυκάνισος», «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα», «42°C», στην κινηματογραφική ταινία «Dissolved», στο θέατρο, αλλά και ως ραδιοφωνική παραγωγός.
Σήμερα, σκηνοθετεί το “Πορτρέτο της Πηνελόπης Δέλτα” το οποίο θα ανέβει στο θέατρο Αμαλία από τις 25 Δεκεμβρίου 2023 στη Θεσσαλονίκη. Με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννησή της, η παράσταση που θα παρουσιάσει το “Πορτρέτο της Πηνελόπης Δέλτα” μέσα από την Δήμητρα Παπαδήμα θα προβάλει όλη την αλήθεια της ψυχής της και το ποίημα που έκρυβε μέσα της. Με την ταλαντούχα Θαλασσινή Μποσταντζόγλου, είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για την παράσταση και τις απόψεις της για τη ζωή. Αξίζει να διαβάσετε τη συνέντευξη που ακολουθεί.
Σκηνοθετείτε την παράσταση το Πορτραίτο της Πηνελόπης Δέλτα όπου η μητέρα σας, Δήμητρα Παπαδήμα προβάλει όλη την αλήθεια της ψυχής της και το ποίημα που έκρυβε μέσα της. Μiα παραγωγή που την φέρνει μόνη της στην σκηνή ως έναν πολυπληθή θίασο. Άλλωστε ολομόναχη ήταν και η Πηνελόπη Δέλτα αλλά και χίλιοι άνθρωποι ταυτόχρονα. Θα ήθελα να μας μιλήσετε γι’αυτή την παράσταση.
Αυτή η παράσταση, για μένα, είναι η ψυχή της Πηνελόπης. Όχι της Πηνελόπης Δέλτα της συγγραφέως, της Πηνελόπης Δέλτα, του ανθρώπου. Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με κάποιον από τους γονείς μου, και είναι πολύ συγκινητικό που γίνεται σε ένα κείμενο που έχει γράψει κιόλας η μαμά μου, και ξέρω ότι το πονάει πολύ. Μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Η Πηνελόπη Δέλτα προτίμησε να είναι ειλικρινής με τον αυστηρό πατέρα της, Εμμανουήλ Μπενάκη και στον σύζυγό της, Στέφανο Δέλτα. Τους εξομολογήθηκε τον έρωτά της για τον Δραγούμη. Μια θαρραλέα και ειλικρινής κίνηση. Ωστόσο, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ένα διαζύγιο και οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Δεν έπαψε ποτέ να τον αγαπά και να επιθυμεί να είναι μαζί του, ακόμα και όταν έμαθε ότι είχε σχέση με την Μαρίκα Κοτοπούλη. Εσείς κα Παπαδήμα, έχοντας μελετήσει τη ζωή της, πως θα χαρακτηρίζατε αυτό το βαθύ συναίσθημα για εκείνον ;
Εύχομαι να είναι κάτι που δεν θα ζήσω και ταυτόχρονα λυπάμαι που δεν είμαστε πια αρκετά ρομαντικοί για να το ζούμε. Η αδυναμία του να είσαι με τον άνθρωπο που επιθυμείς. Νομίζω ότι οι έρωτες οι απελπισμένοι και οι χωρίς λύση, είναι για την ποίηση και η ποίηση είναι καλό να λειτουργεί σαν στολίδι. Όχι σαν τον κανόνα μας. Αυτό αντιλαμβάνομαι αυτήν την εποχή. Σπάνια οι άνθρωποι είναι ικανοί να τιμήσουν την ποίηση. Ίσως η Πηνελόπη ήταν ικανή και γι’αυτο επέλεξε αυτή τη ζωή. Δεν είμαι ακόμη σίγουρη.
“Τί σημαίνει θα υπακούς’, ρωτάς; Θα σου πω. Σημαίνει να υποκρίνεσαι πώς είσαι καλά, πώς διασκεδάζεις όσο και όπως πρέπει. Θα μένεις με τον κορμό στητό, καμαρωτό, ακόμα κι αν μέσα σου μαραζώνεις, λιώνεις από ανία, βαρεμάρα, πλήξη. Θα δέχεσαι τα πράγματα όπως είναι δουλεμένα, στημένα. Γιατί ‘ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ’.” λέει η Πηνελόπη Δέλτα στον μονόλογό της. Άραγε, πώς μπορεί να ζει ένας άνθρωπος υπό αυτές τις συνθήκες;
Δεν έχω ιδεα. Δεν θα άντεχα ούτε λεπτό. Δεν νομίζω ότι κανένας άνθρωπος σε καμία εποχή δεν γεννιέται για να μένει όλη του τη ζωή «σε κλουβί». Πάει στράφι η ζωή.
«Το ξέρω πως είμαι τρελή· μα η αγάπη κάποιον τρελαίνει…» γράφει ανάμεσα σε άλλα στον αγαπημένο της Ίωνα. Ο έρωτας, η αγάπη πιστεύετε ότι έχει νόημα να είναι όπως τον περιγράφει ή πρόκειται για παγίδα που ταλαιπωρεί συναισθηματικά ;
Θεωρώ τον έρωτα ένα πράγμα απόλυτο. Αν δεν σε ταράζει συθέμελα δεν νομίζω ότι είναι έρωτας. Αλλά προσπαθώ να επιμένω στο ότι ο έρωτας περιλαμβάνει (κυρίως) φως. Αν την τρέλα την εννοούμε με θετικό πρόσημο τότε ναι, συμφωνώ. Αλλιώς είναι ξεκάθαρη παγίδα. Και είναι εύκολο να μπερδευτείς.
Τί είναι ο έρωτας για εσάς και ποια είναι τα στοιχεία που θεωρείτε ότι πρέπει να έχει ένας άνδρας για να τον ερωτευτείτε;
Ο έρωτας είναι όλα. Προσωπικά, το κυριότερο που με ελκύει ως τώρα είναι το μυαλό. Να καταλάβω πως έχω απέναντι μου έναν άνθρωπο πνευματώδη χωρίς να χάνει την ευαισθησία του. Και το χιούμορ που είναι φυσική συνέπεια.
“Μητέρα μου πού ποτέ δεν σε γνώρισα. Μητέρα εσύ …ξένη .,άγνωστη… αναντικατάστατη…. Τι τραγικό το γραφτό μας, να μην συναντηθούμε ποτέ. Κι όμως εγώ σε αγάπησα μητέρα. Αγκάλιασέ με μια μοναδική φορά. Σφιχτά… πιο σφιχτά, μέχρι να μού κοπεί ή άνάσα.” λέει στο τέλος του μονολόγου της η Δέλτα, τονίζοντας έτσι το χάσμα ανάμεσα στη μητέρα της και σε εκείνη αλλά και τη βαθιά ανάγκη που είχε για μια ουσιαστική σχέση μαζί της. Πόσο καθοριστικό ρόλο στη ζωή της, πιστεύετε, ότι έχει για μια γυναίκα ( αλλά και για έναν άνδρα) η σχέση της με τη μάνα της;
Ίσως τον πιο καθοριστικό. Είμαι πολύ τυχερή που μου έτυχε μια μάνα σαν την δίκη μου. Έχω πάρει πολύ αγάπη ανιδιοτελή κι εντέλει αυτό νομίζω μένει. Πρέπει βέβαια να θυμόμαστε ότι και οι γονείς είναι άνθρωποι κι έχουν τρωτά σημεία φυσικά.
Θα ήθελα να σχολιάσετε τα ακόλουθα λόγια : “Πλασμένοι εύπλαστοι, γεννηθήκαμε να ανεβαίνουμε βουνά την κάθε μέρα και την νύχτα μαστιζόμαστε από τα απόκοσμα όνειρα.”
Νομίζω μια φράση που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο στον πυρήνα του. Μοχθούμε κάθε μέρα – τα βραδια αφήνουμε τους εαυτούς μας να ονειρεύονται- κι αυτό συχνά με τύψεις.
Ποιο ρόλο θα θέλατε οπωσδήποτε να ενσαρκώσετε;
Τη Μήδεια και τη δεσποινίδα Τζούλια.
Δεδομένου ότι οι γονείς σας είναι ηθοποιοί, ίσως είχατε από μικρή ηλικία την ιδέα να ασχοληθείτε με την υποκριτική. Πότε αποφασίσατε ότι αυτό σας ενδιέφερε να ακολουθήσετε;
Δεν ήθελα καθόλου για πολύ καιρό. Πέρασα στο Πάντειο δημοσιογραφία, δεν με ενδιέφερε καθόλου. Ήταν η τελευταία επιλογή για να βρω κάτι που να γίνει πραγματικά στόχος μου. Κι ευτυχώς το βρήκα.
Ήταν ενθαρρυντικοί; Ποια συμβουλή ή συμβουλές σας έχουν δώσει για το επάγγελμα αυτό;
Ενθαρρυντικοί αλλά προσεκτικοί. Οι συμβουλές ήταν – ταπεινότητα, ειλικρίνεια, γενναιότητα.
Η καθιερωμένη ερώτηση σε συνεντευξιαζόμενο που ένας ή και οι δύο γονείς έκαναν καριέρα στον ίδιο χώρο, είναι, κατά πόσο μπορεί να “φοβίζει” η σύγκριση μαζί τους. Προτιμώ, να μη σας ρωτήσω κάτι τέτοιο γιατί θεωρώ άδικο να συγκρίνουμε ανθρώπους, ιδιαίτερα όταν έχουν ζήσει σε διαφορετική εποχή, με διαφορετικές ευκαιρίες. Ωστόσο, θα με ενδιέφερε να μου πείτε κατά πόσο μοιάζετε στο χαρακτήρα με τους γονείς σας και ποια είναι εκείνα τα στοιχεία τους που θαυμάζεις και θα θέλατε να έχετε.
Σας ευχαριστώ που ΔΕΝ με ρωτάτε μέσα από την καρδιά μου. Μοιάζω και στους δυο αρκετά. Έχω την ένταση και την ειλικρίνεια της μαμάς μου και το ρομαντισμό του μπαμπά. ‘Ο,τι και να πάρω από αυτούς καλό ή κακό, το χαίρομαι. Τους θαυμάζω σαν ανθρώπους- λιγότερο με νοιάζει η υποκριτική, αλλά κι εκεί τους έχω πολύ ψηλά. Θεωρώ ότι είναι συγκινητική η στάση τους προς τη ζωή.
Τι απεχθάνεστε περισσότερο από όλα στη ζωή σας;
Τους μίζερους ανθρώπους. Στη ζωή, την τέχνη, τον έρωτα. Τη μιζέρια.
Ποια είναι η μεγαλύτερή σας φοβία;
Έχω φοβερή κλειστοφοβία.
«Το μεγαλύτερο ψέμα:`Σ`αγαπώ`.» υποστηρίζει ο Αμερικανός ψυχίατρος και συγγραφέα Gordon Livingston.» Πότε λέτε “Σ`αγαπώ”;
Πολύ συχνά και το εννοώ κάθε φορά απόλυτα. Φυσικά από άνθρωπο σε άνθρωπο το νόημα μεταβάλλεται. Το σ’αγαπώ είναι ευτυχία και δεν πρέπει να το φοβόμαστε, κατά τη γνώμη μου. Σκέφτομαι καλύτερα να πω παραπάνω σ’αγαπώ στη ζωή μου, παρά λιγότερα. Να χορτάσω κι εγώ και οι άνθρωποι μου. Να μην φυλαγόμαστε κι εκεί.
Στις σημαντικές αποφάσεις της ζωής σας, σας κυριεύει η λογική ή το συναίσθημα;
Το συναίσθημα. Προσπαθώ πολύ να εντάσσω τη λογική
Αν είχατε μόνο μία μόνο ευχή, ποια θα ήταν αυτή;
Να έχουμε μια ανοιχτωσιά κι αν δεν την έχουμε, να προσπαθούμε να τη φτιάχνουμε. Και προσωπικά- να βρω ο,τι ψάχνω πάντα με τους ανθρώπους που θέλω και μπορούν κοντά.
