Αν το Ιράν εμπλακεί είτε από μόνο του είτε μέσω της Χεζμπολάχ σε πόλεμο με τον Ισραήλ, θα δημιουργηθεί μια νέα πραγματικότητα, με εμπλοκή και άλλων δυνάμεων και με κινδύνους για την παγκόσμια ειρήνη
Από τη μέρα που ξεκίνησαν τα αντίποινα του Ισραήλ κατά της Χαμάς οι περισσότεροι περίμεναν ότι η Χεζμπολάχ θα έμπαινε στον πόλεμο, ανοίγοντας ένα δεύτερο μέτωπο στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ, όπως έχει απειλήσει επανειλημμένα το Ιράν, που θεωρεί τη λιβανέζικη σιιτική εξτρεμιστική οργάνωση και τη Χαμάς σημαντικά πιόνια στο δίκτυο των πληρεξουσίων του στη Μέση Ανατολή.
Αλλά η Χεζμπολάχ έχει επιδείξει μέχρι τώρα μια σχετική αυτοσυγκράτηση, περιοριζόμενη στην εκτόξευση ρουκετών και σε αψιμαχίες με δυνάμεις του Ισραήλ, ενώ ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση έχει προκαλέσει η σιγή του ηγέτη της, Χασάν Νασράλα, που απέφυγε τις συνήθεις φραστικές επιθέσεις του κατά της «σιωνιστικής οντότητας», όπως αποκαλεί το Ισραήλ.
Ο Νασράλα αναμένεται να εκφωνήσει σήμερα, Παρασκευή, την πρώτη δημόσια ομιλία του, σχεδόν έναν μήνα μετά την έναρξη του σφυροκοπήματος της Γάζας από το Ισραήλ.
Όπως εξηγεί ο δημοσιογράφος Μπόμπι Γκος του Bloomberg σε άρθρο γνώμης, «η αυτοσυγκράτηση της Χεζμπολάχ υποδηλώνει ότι οι χορηγοί της στην Τεχεράνη, παρά τις απειλές τους για ευρύτερο πόλεμο κατά του Ισραήλ, είναι απρόθυμοι να ρίξουν στη σύγκρουση το πολυτιμότερο περιουσιακό τους στοιχείο. Απ’ όλους τους πληρεξούσιους του Ιράν, η Χεζμπολάχ διατηρεί τη μακροβιότερη και στενότερη συνεργασία με την Ισλαμική Δημοκρατία, έχει λάβει τα περισσότερα κεφάλαια, όπλα και εκπαίδευση απ’ οποιαδήποτε άλλη οργάνωση του ιρανικού δικτύου. Πέραν τούτου, οι ένοπλοι του Νασράλα είναι εμπειροπόλεμοι από την εμπλοκή τους στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία και οι ανώτεροι διοικητές της Χεζμπολάχ έχουν μεγάλη εμπειρία πολεμώντας το Ισραήλ στον πόλεμο του Λιβάνου το 2006».
Γιατί διστάζει το Ιράν
Το ερώτημα είναι γιατί ο Νασράλα συγκρατεί μια ολομέτωπη επίθεση κατά του Ισραήλ, ή κατά πόσον συγκρατείται από το Ιράν.Ορισμένοι αναλυτές, όπως σημειώνει το άρθρο του Bloomberg, θεωρούν ότι η Τεχεράνη απολαμβάνει ακόμη την «επιτυχία» της επίθεσης της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, ενθουσιασμένη που μπήκε στον πάγο η αναθέρμανση των σχέσεων του Ισραήλ με τον αραβικό κόσμο και που ο πόλεμος στη Γάζα πυροδοτεί -όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο- οργή κατά του Ισραήλ και των ΗΠΑ.
Ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι το Ιράν είναι απρόθυμο να ριψοκινδυνεύσει μια καταστροφή ή υποβάθμιση του πολυτιμότερου πιονιού του, της Χεζμπολάχ, σε μια άμεση αντιπαράθεση με τον ισραηλινό στρατό, αφού με την οικονομία του να τρεκλίζει από τις οικονομικές κυρώσεις θα χρειαζόταν χρόνια ή ακόμη και δεκαετίες για να αποκαταστήσει τη μαχητική ικανότητα της λιβανέζικης εξτρεμιστικής οργάνωσης.
Πέραν τούτου, το Ιράν χρειάζεται τη Χεζμπολάχ για να προστατεύει άλλα φέουδα και συμφέροντα της Τεχεράνης.
Οι προτεραιότητες για τη Χεζμπολάχ σε Λίβανο και Συρία
Η Χεζμπολάχ, πέρα από το ότι επιτρέπει στο Ιράν να διατηρεί ένα σταθερό επίπεδο απειλής κατά του Ισραήλ, εξυπηρετεί και άλλους δύο εξίσου σημαντικούς σκοπούς: Από τη μία διατηρεί στον Λίβανο την υπεροχή των σιιτών έναντι των σουνιτών και των μαρωνιτών Χριστιανών.
Σημειώνεται ότι η Τεχεράνη έχει αναλάβει τον αυτόκλητο ρόλο του προστάτη των σιιτών απανταχού της Γης.
Από την άλλη, η Χεζμπολάχ στηρίζει το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία, της πιο ευάλωτης από τις μαριονέτες του Ιράν στη Μέση Ανατολή, και το Ιράν δεν έχει την πολυτέλεια να εγκαταλείψει η Χεζμπολάχ μία απ’ αυτές τις αποστολές της.
Μπορεί ο Άσαντ να παραμένει στην εξουσία με τη βοήθεια του Ιράν, της Χεζμπολάχ και της Ρωσίας, αλλά καλείται να αναστηλώσει μια ρημαγμένη χώρα με έναν αγανακτισμένο πληθυσμό, που ξεσπά, όπως τον περασμένο μήνα, σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις.
Ο Λίβανος, από την άλλη, διατρέχει συνεχώς τον κίνδυνο μιας οικονομικής και πολιτικής κατάρρευσης εκ των έσω, που θα πυροδοτήσει πιθανώς μια αναβίωση της σεχταριστικής βίας μεταξύ σιιτών, σουνιτών και μαρωνιτών Χριστιανών.
Αν ξεκινούσε πλήρη πόλεμο με το Ισραήλ η Χεζμπολάχ, το οικονομικό σοκ θα οδηγούσε σχεδόν σίγουρα στο χείλος της καταστροφής τον Λίβανο και ο Νασράλα θα έπρεπε τότε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της οργάνωσής του μέσα στη χώρα, αποσύροντας δυνάμεις -άνδρες και όπλα- από τη Συρία, επιτρέποντας στην αντιπολίτευση κατά του Άσαντ να ανασυνταχθεί.
Σε αυτή την περίπτωση, και με τη Ρωσία απασχολημένη με τον πόλεμο στην Ουκρανία, το μεγαλύτερο βάρος της στήριξης του καθεστώτος Άσαντ θα έπεφτε στους ώμους του Ιράν, η ηγεσία του οποίου προτιμά να σηκώνουν άλλοι τα δυσβάσταχτα βάρη.
Όλα τα μάτια στρέφονται πλέον στον ηγέτη της Χεζμπολάχ, Νασράλα, ο οποίος θα εκφωνήσει την ομιλία του το απόγευμα της Παρασκευής, αμέσως μετά τη μουσουλμανική προσευχή, και ενώ ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν θα βρίσκεται ξανά στο Ισραήλ.
Ο Νασράλα ίσως ενεργήσει αυτοβούλως και οδηγήσει τις δυνάμεις του να δράσουν στη βάση της ρητορικής του. Αλλά, όπως σημειώνει το άρθρο του Bloomberg, το Ιράν σίγουρα δεν θα είναι ευχαριστημένο αν ο Νασράλα ανοίξει δεύτερο μέτωπο κατά του Ισραήλ, ανοίγοντας παράλληλα άλλα δύο μέτωπα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Τεχεράνη.
