Μια ομάδα περίεργων ταξιδιωτών, από αυτούς που τη «βρίσκουν» να επισκέπτονται επικίνδυνα, σκοτείνα ή εγκαταλελειμμένα μέρη – αγνόησε τις εκκλήσεις των αξιωματούχων να μείνουν μακριά από την πόλη-φάντασμα και επιχείρησε να δει από κοντά το Wittenoom.
Οι κυβερνητικοί ηγέτες της Δυτικής Αυστραλίας είναι τόσο αποφασισμένοι να κρατήσουν τον κόσμο μακριά από αυτή την πόλη, που απείλησαν κάθε περίεργο ταξιδιώτη με ποινική δίωξη, ενώ δε δίστασαν να σβήσουν το Wittenoom από τον χάρτη.
Στην ακμή της, τη δεκαετία του 1930, ζούσαν εκεί χιλιάδες άνθρωποι και η πόλη διέθετε μια ακμάζουσα βιομηχανία.
Η γη στο Wittenoom ήταν πλούσια σε μπλε αμίαντο. Αυτός ήταν και ο λόγος που ορδές Αυστραλών έφταναν εκεί για να βρουν δουλειά στα ορυχεία. Η εξόρύξεις έγιναν η «σημαία» της πόλης κατά τις επόμενες τρεις δεκαετίες, αλλά τελικά αυτό το εγχείρημα δεν πήγε και πολύ καλά.
Τα ορυχεία έκλεισαν οριστικά το 1996, καθώς δεν έβγαζαν αρκετά χρήματα για το κράτος,με το ανθρώπινο κόστος, ωστόσό, να είναι πολύ μεγαλύτερο από τις όποιες απώλειες κέρδους.
Περισσότεροι από 2.000 εργάτες και ντόπιοι πέθαναν ως αποτέλεσμα της εισπνοής των θανατηφόρων ινών του μπλε αμιάντου. Παρά τις τιτάνιες προσπάθειες καθαρισμού της πόλης, τρία εκατομμύρια τόνοι αποβλήτων αμιάντου έμειναν πίσω.
Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι ο αέρας παραμένει τοξικός ακόμη και σήμερα, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να κατεδαφίσει κτίρια, να σφραγίσει τις χωματερές και να αποσυνδέσει το Wittenoom από το εθνικό δίκτυο.
Σύμφωνα με μελέτες η πόλη δεν θα είναι ποτέ ασφαλής για κατοίκηση λόγω των τοξικών αερίων και ινών που υπάρχουν στο έδαφος και στον αέρα της.
