Δεν πρέπει ποτέ να φοβάσαι γι`αυτό που κάνεις εφόσον είναι σωστό, είπε η γυναίκα που ενέπνευσε τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ στο όνειρο κατά του ρατσισμού, την 1η Δεκεμβρίου του 1955.
`Ήταν πρώτη Δεκεμβρίου του 1955, στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα, όταν η Ρόζα Παρκς – μια έγχρωμη μοδίστρα- γυρνά σπίτι της μετά από μια κουραστική μέρα. Όταν ανοίγει την πόρτα του λεωφορείου, βλέπει τον οδηγό, Τζέιμς Μπλέικ.Στο μυαλό της έρχεται ένα περιστατικό που συνέβη δώδεκα χρόνια πριν, όταν την είχε αναγκάσει να κατέβει απ’ το ίδιο λεωφορείο και να περιμένει στη βροχή. Ο λόγος ήταν επειδή είχε τολμήσει να μπει από την μπροστινή πόρτα που επιτρεπόταν μόνο για λευκούς. Η Παρκς προχωρεί προς την πίσω μεριά του λεωφορείου που ήταν οι θέσεις για τους μαύρους και κάθεται στο πρώτο ελεύθερο κάθισμα. Μετά από τρεις στάσεις, ανεβαίνουν μερικοί λευκοί. Όταν ο οδηγός βλέπει ότι ένας από τους λευκούς μένει χωρίς θέση, απαιτεί από τους μαύρους να σηκωθούν από τις θέσεις τους και να τις παραχωρήσουν.
Όλοι υπακούν εκτός από την Παρκς, που ήταν μέλος του Εθνικού Συνδέσμου για την Πρόοδο των Εγχρώμων Ανθρώπων (NAACP).Παρόλο που ο οδηγός την απειλεί ότι θα φέρει την αστυνομία, εκείνη δεν σηκώνεται. Τότε ο Τζέιμς Μπλέικ καλεί τις αρχές και η Παρκς κατεβαίνει βίαια από το λεωφορείο, συνοδευόμενη από δύο αστυνομικούς.. Τη συλλαμβάνουν γιατί σύμφωνα με τους νόμους και την πρακτική “Τζιμ Κρόου” στον Νότο των ΗΠΑ, οι μαύροι όφειλαν να κάθονται στο πίσω μέρος του λεωφορείου και να παραχωρούν τη θέση τους στους λευκούς. Οδηγείται στο κρατητήριο για παραβίαση των νόμων περί φυλετικού διαχωρισμού, αλλά αφέθηκε ελεύθερη την επόμενη μέρα, αφού ο φίλος της, Έντγκαρ Νίξον, πληρώνει για εκείνη την εγγύηση. Η συγκεκριμένη πράξη της πολιτικής ανυπακοής, γεννά ένα κίνημα κατά του φυλετικού διαχωρισμού στην πόλη της Αλαμπάμα, που εκφράζεται με μποϊκοτάζ των λεωφορείων από τους έγχρωμους επί 381 ημέρες. Οι μαύροι τελικά θριαμβεύουν γιατί το 1956, η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου χαρακτηρίζει τους νόμους τύπου “Τζιμ Κρόου” της Αλαμπάμα αντισυνταγματικούς.
Αυτή η κίνηση κατά του ρατσισμού, βοηθά πολύ έναν από τους διοργανωτές του κινήματος αυτού, τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, να ξεκινήσει μια διαδρομή που θα οδηγούσε στην ανάδειξή του σε κεντρική πολιτική φιγούρα στην Αμερική. Αξίζει να αναφερθούμε στην πορεία στην Ουάσινγκτον, στις 28 Αυγούστου του 1963. Εκεί, διακόσιες πενήντα χιλιάδες μαύροι και λευκοί συγκεντρώνονται μπροστά από το μνημείο Ουάσιγκτον στην πρωτεύουσα και ακούν με συγκίνηση τον ιστορικό λόγο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που ξεκινά με τα εμβληματικά λόγια: “Εχω ένα όνειρο”. Το 1996, απονέμεται στη Ρόζα Παρκς το “Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας”. Τρία χρόνια αργότερα, το 199, τιμάται με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου για τον αγώνα της κατά του ρατσισμού. Είναι η πρώτη γυναίκα της οποίας η σορός εκτέθηκε σε λαικό προσκύνημα στη Ροτόντα του Καπιτωλίου. Η Ρόζα Παρκς θεωρείται “Μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων”.
