Αφιέρωμα στον καπετάνιο μιας οδύσσειας βασανισμένης ζωής
“Η ανακάλυψη του Bukowski από τον αναγνώστη ισοδυναμεί κάθε φορά με μια αμαρτωλή ηδονή” έχει γράψει για τον Charles Bukowski το New Yorker. Για το συγγραφέα με την αντισυμβατική προσωπικότητα που ένιωθε έλξη για το περιθώριο. Το σπουδαίο ποιητή με εξαιρετική ευφυία που γνώριζε πολύ καλά πώς να αναδεικνύει φτωχούς και απελπισμένους χαρακτήρες στην άνθιση του αμερικανικού ονείρου. Τον άνθρωπο που άσκησε μεγάλη επιρροή, τον πατέρα του κινήματος του “βρώμικου ρεαλισμού”. Τον Αμερικανό που βρήκε την πραγματική αναγνώριση μόνο στην Ευρώπη.
Έγραψε πάνω από 50 βιβλία, καθώς και πολλά μικρότερα κομμάτια. Θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός για το είδος του και -όπως αναφέρεται συχνά από πολλούς συγγραφείς και ποιητές- κατάφερε να τους ασκήσει μεγάλη επιρροή.
Ο Charles Bukowski είχε μια πολύ μοναδική ζωή: τις περισσότερες μέρες δούλευε όλη μέρα σε μια δουλειά που μισούσε, μάλωνε με τη γυναίκα του ή με όποιαν κοιμόταν, έπινε μπύρα και μετά έγραφε ιστορίες όλη τη νύχτα στη γραφομηχανή του. Τα περισσότερα βράδια κοιμόταν μόνο λίγες ώρες…
Δημοσίευσε δύο ιστορίες όταν ήταν νέος (24 και 26 ετών), αλλά σχεδόν όλες οι ιστορίες του απορρίφθηκαν από τους εκδότες. Έτσι, σταμάτησε να γράφει για δέκα χρόνια. Έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα σε 19 μέρες. Στη συνέχεια, στα μέσα της δεκαετίας του 1950 ξεκίνησε ξανά. Υπέβαλε τόνους ποιημάτων και ιστοριών όπου μπορούσε. Του πήρε χρόνια για να εκδοθεί. Του πήρε ακόμη περισσότερα χρόνια για να γίνει τον προσέξουν πραγματικά. Και τελικά του πήρε περίπου 15 χρόνια, όταν έφτασε πια 35 ετών, να γράφει καθημερινά και να γράφει χιλιάδες ποιήματα και ιστορίες προτού τελικά αρχίσει να βγάζει τα προς το ζην ως συγγραφέας. Έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα σε ηλικία 49 ετών και γνώρισε οικονομική επιτυχία. Μετά από 25 χρόνια απελευθέρωσης, έγινε τελικά ένας επιτυχημένος συγγραφέας.
Όταν ήταν νεότερος (αρχές της δεκαετίας του `20, τέλη της εφηβείας) περνούσε σχεδόν κάθε μέρα στη βιβλιοθήκη, ερωτευμένος με όλους τους μεγάλους συγγραφείς. Η αγάπη πρέπει να ήταν τόσο μεγάλη που αντικατέστησε σχεδόν οτιδήποτε άλλο στη ζωή του. Έπρεπε να γράψει όπως αυτοί αλλιώς ένιωθε πραγματικά ότι θα πέθαινε. Έπρεπε να «βάλει μια καλή γραμμή» όπως θα έλεγε. Και κάθε μέρα προσπαθούσε. Και καλός, κακός ή άσχημος, μάλλον τελικά κατέληξε να δημοσιεύει (πολλά μεταθανάτια) όλα όσα έγραψε ποτέ.
Εμπνεύστηκε από αρκετούς συγγραφείς και ενέπνευσε πολλούς άλλους. Πιθανότατα εμπνεύστηκε περισσότερο από τρεις συγγραφείς: τη Celine, τον Knut Hamsun και τον John Fante.
Η γραφή του επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την πατρίδα του, το Λος Άντζελες, συχνά με άμεση γλώσσα, βία και σεξουαλικές εικόνες, και πολλά από τα έργα του διαθέτουν περίπου αυτοβιογραφική φιγούρα με το όνομα Henry Chinaski.
Το περιοδικό Time χαρακτήρισε τον Bukowski «βραβευμένο της αμερικάνικης χαμηλής ζωής». Δημοσίευσε πάνω από εξήντα βιβλία και ήταν παραγωγικός κοινός αναγνώστης των έργων του. Αν ζούσε, σήμερα θα γιόρταζε τα 95α γενέθλιά του στις 16 Αυγούστου.
Τα πρώτα τέσσερα μυθιστορήματά του είναι εξαιρετικά αυτοβιογραφικά. Αναφέρει λεπτομερώς τα βάσανα που είχε ως παιδί (βάζοντας τους γονείς του σε πολύ άσχημο φως, αλλά δεν τον ένοιαζε), περιγράφει λεπτομερώς τις εμπειρίες του με τις πόρνες, την έλλειψη ενδιαφέροντος για να κρατήσει μια δουλειά, τις φρικτές εμπειρίες του και την έλλειψη πραγματικού σεβασμού για τις γυναίκες με τις οποίες είχε σχέσεις, και συνέχεια.
Ο Charles Bukowski ήταν αποκρουστικός, τον αποκαλούν μισογυνιστή, υπερβολικά απλοϊκό, τον χειρότερο ναρκισσιστή. (και μάλλον όλα τα παραπάνω ισχύουν ως ένα βαθμό).
Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να πει το ίδιο για τη γραφή του. Μάλιστα, το Ham on Rye του Bukowski θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα αμερικανικά μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ. Είναι ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα (όπως όλα τα μυθιστορήματά του εκτός από το Pulp) για την παιδική του ηλικία, τον ξυλοδαρμό από τους γονείς του, την αποφυγή του πολέμου και την έναρξη της εξαθλίωσης, των κακουχιών, του αλκοολισμού και της αρχής της εκπαίδευσής του ως συγγραφέας.
Στο πολυσυζητημένο μυθιστόρημά του, Γυναίκες, περιγράφει λεπτομερώς κάθε σεξουαλική απόχρωση κάθε γυναίκας που τόλμησε να κοιμηθεί μαζί του αφού πέτυχε κάποια επιτυχία. Οι περισσότερες από αυτές τις γυναίκες τρομοκρατήθηκαν μετά την κυκλοφορία του βιβλίου.
Ο ήρωάς του είναι ο Henry Tsinaski μέσα από το ιδιαίτερα έξυπνο και χιουμοριστικά πασιφανές προσωπείο του συγγραφέα, ένας 50άρης, αμετανόητα αλκοολικός και άσημος συγγραφέας γεννήθηκε για να επιβιώνει.
Για πολλά χρόνια βρίσκεται στο περιθώριο, σε αδιέξοδες δουλειές και σε άθλια διαμερίσματα. `Ερχεται όμως η ώρα που αναγνωρίζεται επιτέλους ως ποιητής. Στα πενήντα του χρόνια γλεντά την ξαφνική του δόξα σαν ροκ σταρ. Μεθά τριακόσιες μέρες τον χρόνο κι επιτυγχάνει σεξουαλικές επιδόσεις που θα ζήλευε ακόμα και ο Καζανόβα.
Ο Tsinaski, ερωτεύθηκε μία μόνο φορά στη ζωή του κάποια αθεράπευτα αλκοολική, έχει χωρίσει από τη σύζυγό του -για την οποία δεν μπορεί να πει αν ζει ή αν πέθανε- και την εξάχρονη εξώγαμη κόρη του. Μετά από τέσσερα χρόνια σεξουαλικής αποχής και έχοντας πια βαρεθεί τις αντροπαρέες, αποφασίζει να ξαναρχίσει το κυνήγι των γυναικών. Λόγω μιας περίεργης, άσημης διασημότητας…έχει τη δυνατότητα να απολαύσει χωρίς όρια γυναικεία σώματα όλων των ηλικιών. Ζει μια ζωή…στο κόκκινο!
Aς γνωρίσουμε τον Bukowski μέσα από τις σκέψεις του και κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο του “Γυναίκες”…
Με τη σύζυγό του, Linda Bukowski
“Θα υπάρχει πάντα κάτι που μπορεί να καταστρέψει τις ζωές μας· όλα εξαρτώνται από το τι θα μας βρει πρώτο. Είμαστε πάντα ώριμοι και έτοιμοι να μας πάρουν.”
“Εγώ θα ήθελα ένα Δεκέμβρη με φώτα σβηστά κι ανθρώπους αναμμένους.”
“Το πρόβλημα είναι ότι οι έξυπνοι άνθρωποι είναι γεμάτοι αμφιβολίες, ενώ οι ηλίθιοι είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση.”
“Η ομορφιά δεν είναι τίποτα, δεν μένει. Δεν ξέρεις πόσο τυχερός είσαι να είσαι άσχημος, γιατί αν αρέσεις στους ανθρώπους ξέρεις ότι είναι για κάτι άλλο.”
” Ξέρω τα ελαττώματά μου πολύ καλά για να ζητήσω να με αγαπήσουν.”
“Συνήθως είμαι κακός αλλά όταν είμαι καλός, είμαι απερίγραπτα καλός.”
” Όλες οι γυναίκες είναι διαφορετικές. Γενικά,φαίνεται πως είναι συνδυασμός του καλύτερου και του χειρότερου. Μαγικές και τρομακτικές. Αλλά είμαι ευχαριστημένος που υπάρχουν.”
“Αν θες να μάθεις ποιοι είναι οι φίλοι σου, επιδίωξε να καταδικαστείς σε φυλάκιση.”
“Αν καταφέρεις να ξεγελάσεις κάποιον δεν σημαίνει ότι είναι χαζός. Απλά σημαίνει ότι δεν είσαι άξιος της εμπιστοσύνης του.”
“Κάποιοι άνθρωποι αγαπούν αυτό που κάνεις, κάποιοι άλλοι μισούν αυτό που κάνεις, αλλά οι περισσότεροι δεν δίνουν δεκάρα.”
“Είμαι παντρεμένος αλλά δεν έχω γυναίκα. Η γυναίκα μου είναι η ίδια μου η ζωή.”
“Οι συγγραφείς είναι απελπισμένοι άνθρωποι. Και όταν σταματήσουν να είναι απελπισμένοι παύουν να είναι και συγγραφείς.”
“Είναι δυνατόν να αγαπήσεις έναν άνθρωπο εάν δεν τον γνωρίζεις πολύ καλά.”
“Μερικοί άνθρωποι δεν τρελαίνονται ποτέ. Τι πραγματικά φριχτή ζωή έχουν.”
” Στα 25 όλοι είναι υπέροχοι. Στα 50 κάτι πρέπει να κάνεις για να γίνεις.”
“Δείξε μου έναν άνδρα που ζει μόνος και έχει συνεχώς καθαρή κουζίνα και οχτώ στις εννιά φορές θα σου δείξω έναν άνδρα με απεχθείς πνευματικές ιδιότητες.”
“Το να παρακολουθείς σκουπίδια στην οθόνη είναι τόσο κοινό σήμερα που οι άνθρωποι έπαψαν να σκέφτονται το γεγονός ότι βλέπουν μόνο σκουπίδια.”
“Η φιλοδοξία σπάνια βοηθάει τους ταλαντούχους. Η τύχη όμως είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Το ταλέντο πάντα σέρνεται πίσω της.”
“Όταν πίνεις, ο κόσμος εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά, για λίγο, δεν σε κρατάει από το λαιμό.”
“Η δυνατότητα δεν μου λέει τίποτα. Πρέπει να το φέρεις σε πέρας. Σχεδόν κάθε μωρό στην κούνια έχει περισσότερες δυνατότητες από εμένα.”
“Βρες αυτό που αγαπάς, και άφησέ το να σε σκοτώσει.”
“Ήμουν αυτό που λένε αισθηματίας. Συγκινιόμουν με ένα σωρό χαζά πράγματα: γυναικεία παπούτσια κάτω από ένα κρεβάτι, μια ξεχασμένη φουρκέτα στο νεροχύτη, από τον τρόπο που έλεγαν «πάω να κατουρήσω», από τις κορδέλες τους, όταν τις έβλεπα να διασχίζουν το δρόμο 1.30 το απομεσήμερο, από τα ατέλειωτα βράδια του συντροφικού πιοτού, από τους καβγάδες, τις ψιλοκουβέντες, τότε που σκέφτεται κανείς την αυτοκτονία. “
“Η αγάπη δεν παρουσιάζει προβλήματα σε εκείνους που ξέρουν να αντέξουν την ψυχική φόρτιση. Είναι σαν να προσπαθείς να κουβαλήσεις έναν σκουπιδοτενεκέ στην πλάτη σου πάνω από ένα ποτάμι αφρισμένα κάτουρα.»
“Έτσι και αλλιώς οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αδιέξοδες. Μόνο οι δυο πρώτες βδομάδες έχουν ενδιαφέρον, μετά τα πράγματα γίνονται επίπεδα, πλαδαρά. Οι μάσκες πέφτουν και εμφανίζονται τα αληθινά πρόσωπα: τρελοί, ηλίθιοι, παρανοϊκοί, εκδικητικοί, σαδιστές, δολοφόνοι. Η σύγχρονη κοινωνία έχει δημιουργήσει ανθρώπους που κατασπαράσσουν ο ένας τον άλλον. Κανίβαλοι. Τα πάντα μοιάζουν με μονομαχία μέχρι θανάτου που διαδραματίζεται πάνω σε ένα τραπέζι μπιλιάρδου… Η μεγαλύτερη διάρκεια που μπορούμε να ελπίζουμε για μια σχέση μας είναι δυόμισι χρόνια.”
«Οι ερωτευμένοι συχνά είναι νευρωτικοί, επικίνδυνοι. Χάνουν κάθε αίσθηση προοπτικής και χιούμορ. Γίνονται υστερικοί, ψυχωτικοί, ανιαροί. Καμιά φορά γίνονται και δολοφόνοι.”
