Ο κορυφαίος συγγραφέας Ναμπόκοφ, εμπνεύστηκε από την τραγική ιστορία ενός ανήλικου κοριτσιού για να γράψει το έργο του που δεν πήρε μόνο τις διαστάσεις ενός μύθου. Στις 6 Δεκεμβρίου του 1953 ολοκληρώθηκε η συγγραφή του.
Το 1948, ένα κορίτσι με το όνομα Sally Horner απήχθη από έναν καταδικασμένο βιαστή που ονομαζόταν Frank La Salle.
Την κράτησε αιχμάλωτη για 21 μήνες. Την έκανε να παριστάνει την κόρη του δημόσια και τη βίασε ιδιωτικά.
Η δοκιμασία της ήταν η έμπνευση για το μυθιστόρημα του Vladimir Nabokov, Lolita, το οποίο έχει πουλήσει πάνω από 50 εκατομμύρια αντίτυπα και ήταν ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα μυθιστορήματα του 20ού αιώνα.
Αλλά μέσα σε όλη την οργή για το βιβλίο, η ιστορία της Ηοrner έχει ξεχαστεί.
Το βιβλίο της Καναδής συγγραφέως Sarah Weinman “The Real Lolita: The Kidnapping of Sally Horner and the Novel that Scandalized the World” είναι μια εκτενής αναφορά της ζωής και της αιχμαλωσίας της Horner. Έγραψε για πρώτη φορά για την υπόθεση σε ένα μακροσκελές άρθρο για τo Hazlitt.
Η Weinman είπε στον Μichael Enright της “The Sunday Edition“, ότι ήθελε η Horner «να είναι ουσιαστικά τόσο αθάνατη όσο η Lolita στη λογοτεχνία».
Η Sally Horner σε ηλικία εννέα ετών, δύο χρόνια πριν την απαγάγει ο Frank La Salle. (Η οικογένεια Πανάρο)
Η κίνηση που της άλλαξε τη ζωή
Τον Μάρτιο του 1948, η Ηorner μπήκε σε ένα κατάστημα στο Κάμντεν του Νιου Τζέρσεϊ, για να κλέψει ένα σημειωματάριο από ένα κλαμπ κοριτσιών.
«Ήταν ένα μοναχικό παιδί», είπε η Weinman. «Εφόσον ολοκλήρωσε αυτή τη μύηση… αυτό θα την άνοιγε της πόρες στο κλαμπ».
«Απλώς είχε την τεράστια ατυχία να εμπλακεί σε αυτή τη μικροκλοπή κάτω από τα άγρυπνα μάτια ενός άνδρα ονόματι Frank La Salle, ο οποίος μόλις δύο μήνες πριν είχε αποφυλακιστεί αφού είχε εκτίσει μια αρκετά μεγάλη ποινή για τον βιασμό πέντε κοριτσιών μεταξύ 11 και 14 ετών περίπου».
Αυτή η φωτογραφία της Sally Horner ανακαλύφθηκε στην πανσιόν του Atlantic City όπου ο Frank La Salle την κρατούσε αιχμάλωτη, έξι εβδομάδες μετά την εξαφάνισή της.
O La Salle είπε στην Horner ότι ήταν πράκτορας του FBI, και εάν δεν συμφωνούσε να ακολουθεί τις οδηγίες του, θα την έστελναν σε αναμορφωτήριο ανηλίκων. Το κορίτσι δυστυχώς τον πίστεψε.
H Horner δεν είχε νέα του για αρκετούς μήνες, αλλά τον Ιούνιο, λίγο αφότου έγινε 11 ετών, ο La Salle την σταμάτησε καθώς επέστρεφε από το σχολείο και την έπεισε να έρθει μαζί του στο Ατλάντικ Σίτι. Την έβαλε να πει στη μητέρα της ότι πήγαινε διακοπές με έναν φίλο.
Η Weinman είπε ότι η μητέρα της Horner «είχε μια πραγματικά σκληρή, σκληρή ζωή». Ο πατέρας της είχε αυτοκτονήσει και εκείνη πάλευε να συντηρήσει την οικογένειά τους.
«Το κοριτσάκι της ήθελε διακοπές… αλλά η Ella δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει οικονομικά, έτσι άφησε την κόρη της να πάει με τον άγνωστο», είπε.
Όταν η μητέρα της κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και κάλεσε την αστυνομία, η νεαρή κοπέλα και ο La Salle είχαν εξαφανιστεί.
Το βιβλίο της Sarah Weinman The Real Lolita εξετάζει την ξεχασμένη ζωή της Sally Horner, του 11χρονου κοριτσιού του οποίου η απαγωγή άλλαξε την πορεία της λογοτεχνίας του 20ου αιώνα.
Η απαγωγή του κοριτσιού ενέπνευσε το διάσημο μυθιστόρημα του Vladimir Nabokov, αλλά δυστυχώς πέθανε πριν εκδοθεί το μυθιστόρημα. Η Sarah Weinman, συγγραφέας του The Real Lolita, λέει ότι δεν μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται αυτή τη φωτογραφία — και τι θα σκεφτόταν η Sally για το μυθιστόρημα του Nabokov.
Αιχμαλωσία και διάσωση
Για να αποφύγει την αστυνομία, ο La Salle μετέφερε την Horner σε όλη τη χώρα, σταματώντας στο Μέριλαντ, στο Τέξας και στην Καλιφόρνια.
«Μπόρεσε να πείσει τον κόσμο και τον εαυτό του ότι ήταν, όπως το έθεσε αργότερα στα δικαστικά έγγραφα, η «φυσικά γεννημένη κόρη» του», είπε η Weinman. “Αυτό προφανώς δεν ήταν αλήθεια. Αλλά λόγω της δημόσιας μυθοπλασίας που την ανάγκασε να δημιουργήσει, έπρεπε να ζήσει με αυτό για 21 μήνες.”
Όλο αυτό το διάστημα, ο La Salle κακοποιούσε σεξουαλικά το μικρό κορίτσι πίσω από κλειστές πόρτες.
Στην Καλιφόρνια, ένας γείτονας που είχε υποψίες για τη σχέση τους, κάλεσε την Horner ενώ ο La Salle έλειπε. Πήρε την αληθινή ιστορία από το παιδί και το άφησε να κάνει ένα τηλεφώνημα από απόσταση στο σπίτι.
Η Sally Horner, 13 ετών, επανενώνεται με τη μητέρα της Ella Horner στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Φιλαδέλφειας στις 31 Μαρτίου 1950 μετά τη διάσωσή της.
Η οικογένεια της Horner κάλεσε το FBI και ο La Salle συνελήφθη αργότερα την ίδια μέρα. Την έστειλαν σπίτι στο Νιου Τζέρσεϊ — αλλά οι δυσκολίες της δεν είχαν τελειώσει.
Παρόλο που είχε βιαστεί, πολλά από τα κορίτσια στο σχολείο της τη θεωρούσαν «πόρνη» επειδή δεν ήταν πια παρθένα, είπε η Weinman. Η μητέρα της Horner είπε επανειλημμένα στον Τύπο: «Ό,τι κι αν έχει κάνει η Sally, μπορώ να τη συγχωρήσω».
Σε ηλικία 15 ετών, δύο χρόνια μετά τη διάσωσή της, η Sally σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Πώς γεννήθηκε η Lolita
Ο Nabokov είχε γοητευτεί από την ιδέα της σεξουαλικής εμμονής ενός μεσήλικα με μια νεαρή κοπέλα για πολλά χρόνια, και η πλοκή επαναλαμβάνεται σε πολλά από τα προηγούμενα έργα του.
Πάλευε στο μυαλό του ένα σχέδιο της Lolita όταν ο θάνατος της Horner ακούστηκε στις ειδήσεις. Η Weinman είπε ότι είναι πεπεισμένη ότι χρησιμοποίησε την ιστορία ως “σκαλωσιά” για το μυθιστόρημα.
«Υπάρχει μια σημείωση στα αρχεία του… όπου μετέγραψε αυτή την ιστορία (σχετικά με τον θάνατο της Sally) και στη συνέχεια ενσωμάτωσε αρκετές λεπτομέρειες μόνο από αυτό», είπε.
Αυτή η φωτογραφία της Sally Horner τραβήχτηκε το καλοκαίρι του 1952, λίγο πριν τον θάνατό της.
Η Weinman και άλλοι μελετητές πιστεύουν ότι ο Nabokov πιθανότατα έμαθε για την ιστορία της Horner δύο χρόνια νωρίτερα, όταν εκείνη διασώθηκε.
“Ήταν μια εντυπωσιακή είδηση. Καλύφθηκε σε όλη τη χώρα”, είπε.
Αν και ο Nabokov ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι εμπνεύστηκε από την περίπτωση της Horner, η Weinman είπε ότι υπάρχουν πάρα πολλές ομοιότητες για να είναι σύμπτωση.
«Έψαχνα για συνδέσεις, αλλά εξακολουθούσα να ήμουν κατά κάποιο τρόπο έκπληκτη με όλους τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους η πραγματική ζωή και η φανταστική αφήγηση συμπλέκονται», είπε.
«Είναι πολύ σημαντικό να ακούγονται οι γυναικείες φωνές»
«Πιστεύω ένθερμα ότι η Sally Horner και η ιστορία της… έχουν σημασία για όλες τις γυναίκες και όλα τα κορίτσια που έχουν υποφέρει, που έχουν κακοποιηθεί, που συνεχίζουν να υποφέρουν, που συνεχίζουν να κακοποιούνται», είπε.
“Πρέπει να τις θυμόμαστε και να μην δίνουμε αυτομάτως αξιοπιστία σε άντρες που θα τις διέγραφαν, που θα υπερίσχυαν με βία, που θα τις χειραγωγούσαν και θα τιςς αποπλανούσαν. Και είναι πολύ σημαντικό να ακούγονται οι γυναικείες φωνές, ειδικά τώρα”.
Μια φωτογραφία της Horner, που τραβήχτηκε μετά την επιστροφή της στο σπίτι από την απαγωγή. (Η οικογένεια Panaro)
“Απλώς αισθάνομαι ότι υπάρχει τέτοια ζωή σε αυτή τη φωτογραφία… και αισθάνθηκα ακόμη περισσότερο κρίμα που δεν είχε την ευκαιρία να μεγαλώσει”, είπε η Weinman.
“Πολλοί άνθρωποι μου είπαν πόσο βιβλιοφάγος ήταν η Σάλι. Σε κάποιο παράξενο παράλληλο σύμπαν, αν η Λολίτα μπορούσε να εκδοθεί [στη ζωή της]… θα το διάβαζε η Σάλι Χόρνερ; Και τι θα το σκεφτόταν;
” Αυτό είναι κάτι που δεν θα σταματήσω ποτέ να το σκέφτομαι».
H υπόθεση του βιβλίου του Nabokov
Το αριστουργηματικό βιβλίο του Nabokov προσέθεσε ένα ακόμα νεολογισμό στο λεξικό της ανθρωπότητας.
Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1955 προκαλώντας τόσο μεγάλη αίσθηση που καθιέρωσε τον Nabokov ως έναν από τους πιο πρωτότυπους συγγραφείς του 20ού αιώνα.
Ένας μεσήλικας συγγραφέας ονόματι Humbert ερωτεύεται σε τρελό βαθμό μία 14χρονη κοπέλα και οδηγείται στην καταστροφή. Δημιουργείται ένας καταραμένος έρωτας – καταδικασμένος από την αρχή – και με ασυνήθιστους όρους. Ο εραστής της μικρής Dolores ή χαϊδευτικά, Lolita , είναι και πατριός της. Μετά το θάνατο της μητέρας της, αναλαμβάνει να τη μεγαλώσει. Σταδιακά, γεννιέται ένα υπερβολικό πάθος για εκείνη που δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει. Την κρατάει, λοιπόν, ασφυκτικά κολλημένη πάνω του και, την οδηγεί σε ένα ταξίδι προς τα δυτικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, παριστάνοντας τον πατέρα της και ιδιωτικά της επιτίθεται σεξουαλικά.
Κοντά στο τέλος του μυθιστορήματος, ο Ηumbert αναρωτιέται: «Είχα κάνει, ίσως, στην Dolly αυτό που έκανε ο Frank La Salle στην εντεκάχρονη Sally Horner;»
Μόλις εκδόθηκε το βιβλίο, οι πρώτες κριτικές ήταν αποδοκιμαστικές.
Και το φοβερό είναι ότι δεν περιέχει ούτε “κακές”, “απαγορευμένες” λέξεις, ούτε χυδαίες περιγραφές ερωτικών σκηνών.
“Το πιο βρώμικο βιβλίο που διάβασα ποτέ” το αποκάλεσε ο εκδότης της εφημερίδας Sunday Express.
” Kαθαρή πορνογραφία” είπε ο κριτικός Έντμουντ Ουίλσον, διαβάζοντας το ανέκδοτο χειρόγραφο του (καλού του φίλου) Ναμπόκοφ.
Αρχικά, το βιβλίο το απέρριψαν τέσσερις εκδότες. Ένας, μάλιστα, από αυτούς είπε χαρακτηριστικά στον Nabokov πως αν το εξέδιδε, θα κατέληγαν και οι δυο τους στη φυλακή.
Θεωρώ ότι η “Lolita” είναι ένα αριστουργηματικό βιβλίο που ή θα το λατρέψεις ή θα το μισήσεις, καθώς δεν υπάρχει μέση λύση. Η περιγραφή του είναι συναρπαστική. Ένας καταδικασμένος έρωτας που ίσως, σε κάποια άλλη ζωή θα ήταν αρεστός… αλλά, νομίζω μόνο για λίγους…
