Όνομα: Καλημέρα.
Ηλικία: Επουσιώδες – πραγματικά δεν έχει καμία σημασία.
Καλημέρα!
Καλημέρα; Τι θες; Βιάζομαι – μου την πέφτεις;
Οχι!
Σε ξέρω;
Οχι!
Γιατί, λοιπόν, μου λες καλημέρα; Για να τονώσω την ευτυχία μου. Ίσως και τη δική σου.
Α, εντάξει, καλημέρα και σε σένα, τότε, υποθέτω. Βλέπεις, ωραίο δεν είναι;
Λίγο περίεργο, αλλά ναι, μάλλον. Αυτό συμβαίνει επειδή η περιστασιακή αλληλεπίδραση με αγνώστους μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη ζωή.
Όντως; Όντως! Δεν το λέμε εμείς, το λέει μια νέα έρευνα.
Η έρευνα
Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Social Psychological and Personality Science και η οποία πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή 60.000 ανθρώπων και επικεφαλής τη Δρ Esra Ascigil του Πανεπιστημίου Sabanci της Κωνσταντινούπολης, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση: με πόσους αγνώστους έχετε ξεκινήσει μια κοινωνική συζήτηση τις τελευταίες επτά ημέρες; Τους ζητήθηκε επίσης να αξιολογήσουν πόσο ικανοποιημένοι ήταν από τη ζωή.
Τα δεδομένα επαληθεύθηκαν στο πλαίσιο εργασίας που διεξήχθη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Sussex, σε συνεργασία με το BBC, με αγγλόφωνους συμμετέχοντες, τα 2/3 από τους οποίους προέρχονταν μάλιστα από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Τι το διαφορετικό είχε η συγκεκριμένη έρευνα;
Πρώτον, σε αντίθεση με άλλες μελέτες, η συγκεκριμένη μελέτη εξέτασε πόσο επηρεάζουν την ψυχική κατάσταση και τον βαθμό ικανοποίησης από τη ζωή ενός ανθρώπου όχι οι μικρές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις (π.χ. μια συνομιλία), αλλά οι στιγμιαίες αλληλεπιδράσεις που έχουμε με τους άλλους, όπως είναι για παράδειγμα ένας χαιρετισμός ή ένα «ευχαριστώ».
Δεύτερον, πραγματοποιήθηκε σε δύο διαφορετικά δείγματα, ένα στην Τουρκία και ένα αγγλόφωνο (με πολύ διαφορετικές κοινωνικές συνήθειες και συμπεριφορές).
Και στα δύο δείγματα, διαπιστώθηκε ότι οι συζητήσεις με αγνώστους ή ανθρώπους που γνωρίζουμε λίγο, ακόμη κι ένας απλός χαιρετισμός ή ένα «ευχαριστώ» προς κάποιον, οδηγούν σε μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη ζωή.
Δηλαδή:
Περισσότερες συζητήσεις με αγνώστους = μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη ζωή.
Αυτό ισχύει στην Τουρκία, στη Βρετανία, πιθανότατα και στο Τιμπουκτού.
Η Δρ Ascigil το θέτει ωραία: «Όταν αισθάνεσαι ότι ανήκεις κάπου, νιώθεις ότι είσαι αποδεκτός από άλλους ανθρώπους και ότι σε εκτιμούν – συχνά θεωρείται θεμελιώδης ανθρώπινη ανάγκη».
Στη Σουηδία, για παράδειγμα, σε μια μικρή πόλη στον βορρά, άρχισε να «τρέχει» πρόσφατα η εκστρατεία Säg hej! (πες γειά!), για την αντιμετώπιση της μοναξιάς.
Πείτε, λοιπόν, «καλημέρα!»
Και σε καμία περίπτωση «Φύγε, αλλιώς θα καλέσω την αστυνομία»!
Πηγές: Guardian, Social Psychological and Personality Science
via iatropedia.gr
