Ένα αριστούργημα της βικτωριανής προσωπογραφίας που κρύβει μια ιδιαίτερη ιστορία.
Η Lady Agnew of Lochnaw είναι ένα αριστούργημα του John Singer Sargent. Απεικονίζει μια βικτωριανή γυναίκα, τη Lady Agnew, με τολμηρό, μοντέρνο τρόπο. Ο Sargent συνδύασε την αριστοτεχνική ευαισθησία στο περιβάλλον του θέματος με την προσοχή του στη λεπτομέρεια στην εξέχουσα φιγούρα της δημιουργώντας κάτι τολμηρό και όμορφο.
John Singer Sargent, Lady Agnew of Lochnaw, 1892, National Gallery της Σκωτίας, Εδιμβούργο, Ηνωμένο Βασίλειο.
Ιστορικό πλαίσιο
Ο John Singer Sargent (1856-1925) υπήρξε ένας από τους πιο μοντέρνους ζωγράφους πορτρέτων της ύστερης βικτωριανής και εδουαρδιανής κοινωνίας. Ήταν περιζήτητος από την υψηλή κοινωνία για πάνω από 30 χρόνια από τη δεκαετία του 1880 έως τη δεκαετία του 1910. ίς πελάτες του.
Γεννήθηκε το 1856 από Αμερικανούς γονείς στη Φλωρεντία της Ιταλίας. Το 1874 άρχισε να σπουδάζει στο Παρίσι της Γαλλίας. Έφτασε στο Λονδίνο, στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1886 και το 1893 παρουσίασε την Lady Agnew of Lochnaw στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου. Το πορτρέτο ορόσημο εξασφάλισε την υψηλή καλλιτεχνική θέση του Σάρτζεντ στη βρετανική κοινωνία. Επίσης, εκτόξευσε την ελάχιστα γνωστή Lady Agnew στο επίκεντρο των μοντέρνων κύκλων του Λονδίνου. Η Lady Agnew of Lochnaw είναι ένα αριστούργημα του John Singer Sargent και ο σημερινός θησαυρός της Εθνικής Πινακοθήκης της Σκωτίας.
John Singer Sargent, Self-Portrait, 1892, National Academy of Design, Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ.
Γενική σύνθεση
Ο John Singer Sargent ζωγράφισε τη Lady Agnew of Lochnaw με λάδι σε καμβά το 1892. λάτος). Η λάιδη ήταν 28 ετών όταν κάθισε για τον Sargent και ο καλλιτέχνης απαθανάτισε με μαεστρία τη φρέσκια επιδερμίδα και τη χαλαρή της ψυχραιμία. Η Lady Agnew κάθισε σε μια γαλλική πολυθρόνα του 18ου αιώνα με επένδυση από λουλουδάτο ύφασμα πάνω σε μια κινεζική μεταξωτή κουρτίνα χρωματισμένη σε μπλε και χρυσό.
John Singer Sargent, Lady Agnew of Lochnaw, 1892, National Gallery της Σκωτίας, Εδιμβούργο, Ηνωμένο Βασίλειο. Λεπτομέρεια.
Σίγουρη θηλυκότητα
Η Lady Agnew κοιτάζει με σιγουριά τον θεατή με ασύστολα ορθάνοιχτα μάτια. Το άμεσο βλέμμα της με αυτοπεποίθηση ήταν πολύ ασυνήθιστο για τα γυναικεία πορτρέτα κατά τη δεκαετία του 1890, όταν η βρετανική κοινωνία ήταν εδραιωμένη στα βικτοριανά ιδανικά της μέτριας θηλυκότητας. Τα πιο συμβατικά πορτρέτα αριστοκρατικών γυναικών είχαν τις καθήμενες να κοιτάζουν προς τα κάτω, στο πλάι ή σε άλλο πρόσωπο ή αντικείμενο στον πίνακα. Το να κάθεται μια κυρία και να κοιτάζει τον θεατή ήταν αντισυμβατικό, αλλά έγινε δεκτό με ενθουσιασμό ως τολμηρό και όμορφο. Tα μεγάλα πορτρέτα δεν θα ήταν ποτέ τα ίδια αφού ο Sargent έσπασε την παράδοση στην Lady Agnew of Lochnaw.
John Singer Sargent, Lady Agnew of Lochnaw, 1892, National Gallery της Σκωτίας, Εδιμβούργο, Ηνωμένο Βασίλειο. Λεπτομέρεια.
Η Lady Agnew ήταν μια Βρετανίδα αριστοκρατική γυναίκα με εξαιρετικά σκούρα καστανά μαλλιά, ανοιχτόχρωμο δέρμα και κόκκινα χείλη. Φοράει ένα γοητευτικό σύνολο από ένα κρεμ φόρεμα με πινελιές σε λιλά κορδέλα. Έχει λίγα κοσμήματα με ένα μόνο χρυσό κρεμαστό κολιέ και ένα μόνο χρυσό βραχιόλι. Πολλές γυναίκες που κάθονται για έναν διάσημο καλλιτέχνη θα φορούσαν τα μεγαλύτερα κοσμήματά τους, θα έδειχναν τα πιο περίτεχνα ρούχα τους και θα περιβάλλονταν με άφθονη διακόσμηση. Η Lady Agnew ωστόσο, αποφάσισε να πάει με απλότητα. Το απλό ντύσιμό της και η εκλεπτυσμένη διακόσμηση ενισχύουν τη φυσική ομορφιά της, καθώς δεν αποσπούν την προσοχή της. Ο θεατής θαυμάζει τη γυναίκα και όχι τα υπάρχοντά της.
John Singer Sargent, Lady Agnew of Lochnaw, 1892, National Gallery της Σκωτίας, Εδιμβούργο, Ηνωμένο Βασίλειο.
Όμορφες αντιθέσεις
Η Lady Agnew of Lochnaw δημιουργήθηκε από τον Sargent μόνο σε έξι συνεδρίες, κάτι που ήταν αρκετά γρήγορο εκείνη τη στιγμή. Ο καλλιτέχνης ήταν κορυφαίος δημιουργός πορτραίτων από το 1892, και ως εκ τούτου δεν χρειαζόταν πολλές συνεδρίες για να συλλάβει την ουσία του θέματός του. Χρησιμοποίησε ένα χαλαρό, ρευστό στυλ για τα πορτρέτα του που αποτύπωνε εύκολα τις επιφάνειες και τις υφές των ακριβών υφασμάτων. Ωστόσο, όταν ο Sargent ζωγράφιζε το δέρμα και τα χαρακτηριστικά των θεμάτων του, ήταν πολύ σχολαστικός. Χρησιμοποιούσε πολλά ημιδιαφανή στρώματα για να δημιουργήσει βάθος και ζεστασιά στη σάρκα και το δέρμα των υποκειμένων του. Αυτή η τεχνική δημιουργεί μια όμορφη αντίθεση ανάμεσα σε μια έντονα καθορισμένη φιγούρα που περιβάλλεται από θολά, χαλαρά υφάσματα και το περιβάλλον. Είναι σαν το συμπαγές άτομο να επιπλέει σε έναν αιθέριο κόσμο, με αποτέλεσμα μια ποιητική ευαισθησία.
John Singer Sargent, Lady Agnew of Lochnaw, 1892, National Gallery της Σκωτίας, Εδιμβούργο, Ηνωμένο Βασίλειο. Λεπτομέρεια.
Λόγω της επιτυχίας του πορτρέτου της, η Lady Agnew έγινε διασημότητα στο Λονδίνο για πολλά χρόνια μετά το 1892. Ωστόσο, η επιτυχία που κέρδισε ήρθε με ακριβό κόστος. Αν και το πορτρέτο του Sargeant αποτέλεσε την αρχή της κοινωνικής επιτυχίας της Lady Agnew, δεν εγγυήθηκε τα χρήματα για τη χρηματοδότησή του.
Η Lady Agnew χρεώθηκε τόσο πολύ προς το τέλος της ζωής της που πούλησε το διάσημο πορτρέτο του Sargeant το 1925 στην Εθνική Πινακοθήκη της Σκωτίας στο Εδιμβούργο ώστε να εξοφλήσει πολλά από τα χρέη της. Είναι τυχαίο ότι ο Sargent πέθανε την ίδια χρονιά. Ίσως η Lady Agnew ντρεπόταν να πουλήσει το πορτρέτο της ενώ ο καλλιτέχνης ήταν ακόμα ζωντανός και περίμενε μέχρι να πεθάνει. Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ. Ωστόσο, αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι η Lady Agnew of Lochnaw είναι ένα αριστούργημα της βικτωριανής προσωπογραφίας. Δείχνει μια βικτωριανή γυναίκα με έναν τολμηρό, μοντέρνο τρόπο. Ο μοντερνισμός και ο αισθησιασμός σε συνδυασμό δημιουργούν κάτι τολμηρό και όμορφο.
John Singer Sargent, Lady Agnew of Lochnaw, 1892, National Gallery της Σκωτίας, Εδιμβούργο, Ηνωμένο Βασίλειο. Λεπτομέρεια.
