Η διαχρονική κι αξεπέραστη επιτυχία του Sinatra, κρύβει μια ενδιαφέρουσα ιστορία.
Κάθε φορά που ακούω τραγούδι του, έρχεται στο μυαλό μου ο μπαμπάς μου. Μπορεί να έφυγε από τη ζωή όταν ήμουν ακόμα πολύ μικρή, ωστόσο είναι δυνατές οι αναμνήσεις μου από τα τραγούδια του έβαζε στο πικάπ.
Του σπουδαιότερου, ίσως, Αμερικανού τραγουδιστή του 20ού αιώνα, του Frank Sinatra Μορφή συμβολική της αμερικανικής κουλτούρας με ογκώδες μουσικό έργο, που περιλαμβάνει πάνω από 1400 ηχογραφήσεις. Τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Ρόναλντ Ρήγκαν, το 1985 και με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου το 1997.
Απέσπασε συνολικά έντεκα βραβεία Grammy- ανάμεσά τους και το βραβείο για τη συνολική προσφορά του-βραβείο Όσκαρ β` ανδρικού ρόλου για την ταινία ” “Όσο υπάρχουν άνθρωποι”, το 1953. Η προσωπική του ζωή ιδιαίτερα ταραχώδης και περιπετειώδης που τον τοποθέτησε συχνά στο προσκήνιο. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του είναι τα τραγούδια: ” Strangers in the night”, “My Way”, “Theme from New York, New York”, That`s Life”, “Fly Me to the Moon”. `Ενα από τα ωραιότερα τραγούδια του είναι το “My Way”. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι πρόκειται για μια διαχρονική κι αξεπέραστη επιτυχία του Σινάτρα, που ίσως πολλοί θα ήθελαν να πουν στο τέλος της ζωής τους…
Ποια είναι όμως η ιστορία του;
Γράφτηκε από τους Ζακ Ρεβό και Ζιλ Τιμπό και ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1967 από τον Claude Francois ενώ ο αρχικός τίτλος του ήταν «Comme D`Habitude» («Όπως συνήθως»). Σημείωσε τεράστια επιτυχία σε κάποιες περιοχές της Ευρώπης, κυρίως τις γαλλόφωνες. Αφηγείτο την ιστορία ενός άνδρα που βιώνει το ουσιαστικό τέλος του γάμου του καθώς η καθημερινότητα έχει σκοτώσει την αγάπη.
Πώς όμως μεταμορφώθηκε στο θρυλικό «My way»; Kάποια στιγμή έμελλε να το ανακαλύψει ο Πωλ Άνκα σε ένα ταξίδι του στη Γαλλία. Αντιλήφθηκε τη δυναμική της μουσικής και προσέγγισε τους δημιουργούς του. Λέγεται, μάλιστα, ότι απέκτησε τα δικαιώματα δωρεάν.
Ωστόσο, αφού επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, δεν έβρισκε την έμπνευση που περίμενε για να γράψει. Μια μέρα του τηλεφώνησε ο Sinatra και κανόνισαν να δειπνήσουν μαζί. Τότε ο Sinatra του δήλωσε: «Τα παρατάω. Βαρέθηκα, φεύγω». Σύμφωνα με τον Paul Anka, του ζήτησε να του γράψει ένα κομμάτι για το τελευταίο του- όπως νόμιζε- άλμπουμ.
«Θυμήθηκα τη μελωδία και με άγγιξε πολύ η ανακοίνωσή του πως τα παρατάει. Γύρισα σπίτι, κάθισα στη γραφομηχανή μου κι άρχισα να γράφω τους στίχους, σαν να τους έγραφε ο Sinatra », αφηγείται. Ήθελε το κομμάτι να είναι απολύτως αντιπροσωπευτικό του Σινάτρα, κι έτσι χρησιμοποίησε και λέξεις που ο ίδιος δεν θα χρησιμοποιούσε ποτέ, όπως «I ate it up and spit it out».
«Έτσι, άρχισα να γράφω: Και τώρα, το τέλος πλησιάζει… («And now the end is near…») και το υπόλοιπο γράφτηκε μόνο του. Στις πέντε το πρωί τηλεφώνησα στον Φρανκ και του είπα: Έχω κάτι ξεχωριστό για το νέο σου άλμπουμ`».
Ο Anka ταξίδεψε στο Λας Βέγκας και τραγούδησε τη νέα βερσιόν του τραγουδιού στον Σινάτρα. Εκείνος αντέδρασε χαλαρά στην αρχή αλλά δύο μήνες αργότερα δέχθηκε τηλεφώνημά του. «Για άκου αυτό» του είπε. «Έβαλε το τηλέφωνο μπροστά στο ηχείο κι εκείνη ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τον Frank να τραγουδάει το τραγούδι μου» καταλήγει.
Έδωσε, λοιπόν, το «My way» στον Frank Sinatra ο οποίος το ηχογράφησε στις 30 Δεκεμβρίου του 1968. Οι στίχοι είχαν πια αλλάξει και η ιστορία είχε μεταμορφωθεί. Αντί για τον άνδρα που συνθλίβεται από τη συνήθεια στη γαλλική εκδοχή του, αναφέρεται τώρα στον απολογισμό ζωής ενός άλλου άνδρα που έζησε όπως ο ίδιος επιθυμούσε, με το δικό του τρόπο. His way.
«Τους εξήγησα πως μπορώ να το γράψω αλλά δεν είμαι αυτός που θα το τραγουδήσει. Ήταν για τον Frank, κανέναν άλλο».
Η κόρη του Σινάτρα, σε συνέντευξή της στο BBC το 2000, είχε πει για τον πατέρα της: «Πάντα πίστευε πως αυτό το τραγούδι είχε μια ιδιοτέλεια και αυταρέσκεια. Δεν του άρεσε. Του κόλλησε και δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτό.»
Στην Αμερική το τραγούδι έκανε επιτυχία αλλά όχι την αναμενόμενη. `Αλλωστε δεν ήταν ιδιαίτερα συντονισμένο με την ατμόσφαιρα της εποχής. Ωστόσο, στη Βρετανία θριάμβευσε, μπαίνοντας για έξι φορές στα chart, τη διετία 1970-1971. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατέχει το ρεκόρ του τραγουδιού με τη μεγαλύτερη διάρκεια.
And now, the end is near
And so I face the final curtain
My friend, I`ll say it clear
I`ll state my case, of which I`m certain
I`ve lived a life that`s full
I`ve traveled each and every highway
But more, much more than this
I did it my way
Regrets, I`ve had a few
But then again, too few to mention
I did what I had to do
And saw it through without exemption
I planned each charted course
Each careful step along the byway
And more, much more than this
I did it my way
Yes, there were times, I`m sure you knew
When I bit off more than I could chew
But through it all, when there was doubt
I ate it up and spit it out
I faced it all and I stood tall
And did it my way
I`ve loved, I`ve laughed and cried
I`ve had my fill my share of losing
And now, as tears subside
I find it all so amusing
To think I did all that
And may I say – not in a shy way
Oh no, oh no, not me
I did it my way
For what is a man, what has he got
If not himself, then he has naught
To say the things he truly feels
And not the words of one who kneels
The record shows I took the blows
And did it my way
Yes, it was my way
Ο τρόπος μου
Και τώρα, που το τέλος πλησιάζει
Κι αντιμετωπίζω την αυλαία
Φίλοι μου, θα το πω ξεκάθαρα
Θα εκθέσω τα επιχειρήματά μου, για τα οποία είμαι σίγουρος
Έχω ζήσει μια ζωή που είναι πλήρης
Ταξίδεψα κάθε και όποιο μεγάλο δρόμο
Μα κυρίως και πάνω απ’ όλα, ότι έκανα το έκανα με το δικό μου τρόπο
Μετανιώνω, για λίγα
Αλλά και πάλι, πολύ λίγα για να τ’ αναφέρω
Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω και εμβάθυνα χωρίς εξαιρέσεις
Προγραμμάτισα κάθε πορεία που χαράσσεται, κάθε μου προσεκτικό βήμα σε δρομάκι
Μα κυρίως και πάνω απ’ όλα, ότι έκανα το έκανα με το δικό μου τρόπο
Ναι, υπήρξαν στιγμές, είμαι βέβαιος ότι το γνωρίζατε
Ότι “κατάπινα” περισσότερα απ’ όσα μπορούσα ν’ αντέξω
Αλλά πάνω απ’ όλα όταν υπήρχε αμφιβολία
Τα “έτρωγα” μετά τα “έφτυνα”
Αντιμετώπισα τα πάντα και παρέμεινα στο ύψος μου
και το έκανα με τον τρόπο μου
Αγάπησα, γέλασα και έκλαψα
Συμπληρώθηκα και ένιωσα την απώλεια
Και τώρα καθώς τα δάκρυα υποχωρούν
Θεωρώ πως είναι όλα τόσο διασκεδαστικά
Και σκεφτείτε πως έκανα όλα αυτά
και επιτρέψτε μου να πω δίχως ντροπή
“Ω, όχι, Ω, όχι, όχι εγώ, Το έκανε με τον τρόπο μου”
Στο κάτω κάτω τι είναι άνθρωπος; Τι έχει;
Αν δεν έχει τον εαυτό του, τότε έχει το τίποτα
Για να λέει τα πράγματα που αισθάνεται πραγματικά
Και όχι τα λόγια κάποιου που γονατίζει
Το αποτέλεσμα δείχνει πως δέχθηκα πλήγματα
Και το έκανα με το δικό μου τρόπο.
Ναι … με το δικό μου τρόπο.
