Μία από τις πιο τολμηρές γυναίκες όλων των εποχών, σύμβολο ερωτισμού, ένας Γαλάζιος Άγγελος, γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1901.
“Οι περισσότερες γυναίκες θέλουν σώνει και καλά να αλλάξουν τον άντρα, και όταν το αλλάξουν δεν τους αρέσει πια.” Μάρλεν Ντήτριχ
Ένα από τα πιο δημοφιλή αστέρια του κινηματογράφου και της μουσικής της δεκαετίας του 1930 και του 1940, η Marlene Dietrich ήταν γνωστή για το μοντέρνο στυλ της και τις ποικίλες ερμηνείες χαλαρών γυναικών. Υπήρξε σταθερά υποστηρικτής της αμερικανικής πολεμικής προσπάθειας, συνεισφέροντας μεγάλο μέρος του χρόνου, της ενέργειας και των μουσικών της ταλέντων για να βοηθήσει τα στρατεύματα.
Φόρεσε φράκο και ημίψηλο καπέλο, χλευάζοντας τις προκαταλήψεις για τη σεξουαλική της ταυτότητα. Ο Αδόλφος Χίτλερ τη λάτρευε. Εκείνη, όμως, τάχθηκε κατά του ναζισμού, “φτύνοντας στα μούτρα”, όπως λέγεται, τους απεσταλμένους του.
Η Μαρία Μαγκνταλέν Ντίτριχ γεννήθηκε στο Βερολίνο στις 27 Δεκεμβρίου 1901.
Στα νιάτα της, το παρατσούκλι της οικογένειάς της ήταν “Λένα”. Όταν ήταν μικρό παιδί, ο πατέρας της, Λουί Όττο Ντίτριχ, πρώην αξιωματικός του στρατού που έγινε υπολοχαγός της αυτοκρατορικής αστυνομίας, πέθανε, αφήνοντας τη μητέρα της χήρα με δύο μικρά παιδιά. Λίγα χρόνια αργότερα, η μητέρα της Ντίτριχ παντρεύτηκε τον καλύτερο φίλο του συζύγου της Έντουαρντ Βον Λος.
H Ντίτριχ μεγάλωσε σε μια μεσοαστική οικογένεια στη Γερμανία. Πριν μπει στο σχολείο, η Μάρλεν και η μεγαλύτερη αδερφή της, Λίζελ, διδάσκονταν στο σπίτι, μαθαίνοντας γαλλικά, αγγλικά, μπαλέτο, βιολί και πιάνο. Οι δύο αδερφές παρακολούθησαν το Σχολείο Κοριτσιών Augusta Victoria και συνέχισαν να έχουν ιδιαίτερα μαθήματα γλώσσας και μουσικής στο σπίτι. Ο Μάρλεν άρχισε επίσης να παίζει μαντολίνο. Ζει τα παιδικά της χρόνια μαθαίνοντας μουσική, ξένες γλώσσες και διαβάζοντας Γκέτε, Σίλερ και Ρίλκε. Μετά το θάνατο του πατέρα της, ο πατριός της είναι εκείνος που αντιλαμβάνεται το μουσικό της ταλέντο και τη στέλνει σε ωδείο. Η Μάρλεν επιθυμεί να γίνει βιολονίστα. Δυστυχώς, όμως, ένας τραυματισμός, στο χέρι ανακόπτει την πορεία της. Αποφασίζει, λοιπόν, να γίνει ηθοποιός. Το 1923 γυρίζει την πρώτη της ταινία “Μικρός Ναπολέων”. Το 1924 παντρεύεται το νεαρό βοηθό σκηνοθέτη Ρούντολφ Σίμπερ, με τον οποίο αποκτά μια κόρη, και παρόλο που σύντομα χωρίζουν, δεν παίρνουν ποτέ διαζύγιο.
Η Μάρλεν Ντίτριχ με την κόρη της.
To 1930 γνωρίζει τον μέντορά της, τον Αμερικανό, αυστριακής καταγωγή, σκηνοθέτη Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ. Ζει μαζί του έως το 1935 και ξεκινούν τη συνεργασία τους. Γυρίζει μαζί του την ταινία που της χαρίζει διεθνή φήμη, το “Γαλάζιο Άγγελο”, μαγεύει με το τραγούδι της, αποχαιρετά τη Γερμανία, την καλωσορίζει το Χόλιγουντ, πρωταγωνιστεί στο “Μαρόκο”, στο “Σαγκάη Εξπρές” , στο “Κατάσκοπος Χ-27”, στην “Τραγική τσαρίνα”. Γίνεται το πολύτιμο απόκτημα της Paramount,η οποία μπορεί πλέον να αντιπαρατεθεί στη Metro Goldwyn Mayer, που φτιάχνει την περιουσία της χάρη στον άλλο μύθο, την Γκρέτα Γκάρμπο.
“Σαρξ και διάβολος”, “Φλόγα και πάθος”, “Πονεμένο ρομάντζο”, “Μάρτυρας Κατηγορίας”, “Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης” ήταν κάποια από τα έργα στα οποία έπαιξε.
“Οι Λατινοαμερικάνοι είναι τρυφερά ενθουσιώδεις. Στη Βραζιλία σου ρίχνουν λουλούδια. Στην Αργεντινή σου ρίχνονται.”Μάρλεν Ντήτριχ
Η Μάρλεν Ντήτριχ δε διστάζει να δείξει το “ανδρόγυνο” στιλ της φορόντας ανδρικά κουστούμια και ημίψηλα καπέλα. Και οι Αμερικανοί διαφημιστές φτιάχνουν το σλόγκαν τους:“Η γυναίκα που ακόμα και οι γυναίκες μπορούν να λατρεύουν”. Όταν ο Χίτλερ έχει κυριεύσει πια την Ευρώπη, η Ντήτριχ κάνει δηλώσεις κατά του ναζιστικού καθεστώτος. Ενισχύει τα θύματα του ναζισμού με δικά της χρήματα και παίρνει την αμερικανική υπηκοότητα. Αφοσιώνεται στην ψυχαγωγία των συμμαχικών δυνάμεων και τιμάται με το Αμερικανικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. “Είναι το μοναδικό σημαντικό πράγμα που έκανα στη ζωή μου” δηλώνει χρόνια αργότερα.
Το 1939, όταν ξεκίνησε ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη, η Ντίτριχ έγινε Αμερικανίδα υπήκοος και απαρνήθηκε τη γερμανική υπηκοότητα. Μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941, η Αμερική κήρυξε τον πόλεμο στην Ιαπωνία και στη συνέχεια η Γερμανία κήρυξε τον πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Αμερικανοί ενθαρρύνθηκαν να βοηθήσουν στην πολεμική προσπάθεια με διάφορους τρόπους, όπως: εθελοντισμός, συμμετοχή στο στρατό και πώληση πολεμικών ομολόγων. Από το 1942, ο Ντίτριχ περιόδευε τη χώρα για να βοηθήσει στην πώληση πολεμικών ομολόγων. Ορισμένοι ιστορικοί έχουν υπολογίσει ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ μπόρεσε να συγκεντρώσει πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια από την αγορά πολεμικών ομολόγων λόγω των προσπαθειών της Ντίτριχ. Την ίδια χρονιά, το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS) ζήτησε από τον Ντίτριχ να βοηθήσει με τις προπαγανδιστικές δραστηριότητές τους για να αποθαρρύνουν τα ξένα στρατεύματα. Της ζήτησαν να ηχογραφήσει αμερικανικά τραγούδια στα γερμανικά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν σε εκπομπές στο εξωτερικό προς τα στρατεύματα του Άξονα. Συμφώνησε πρόθυμα και παρήγαγε αρκετά τραγούδια για χρήση από το OSS στο ραδιόφωνο. Αυτά τα τραγούδια περιελάμβαναν: “Time On My Hands”, “Mean to Me” και “Taking a Chance on Love”.
Σε όλη τη χώρα δημιουργήθηκαν καντίνες για να επισκέπτονται οι στρατιώτες ενώ ήταν εκτός υπηρεσίας. Αυτές οι καντίνες πρόσφεραν στους στρατιώτες ένα ζεστό γεύμα και ένα μέρος για να χαλαρώσουν και να κοινωνικοποιηθούν. Μία από αυτές τις καντίνες είχε στηθεί στο Χόλιγουντ και συχνά στελεχώθηκε από διασημότητες. Ενδιαφερόμενη πάντα να βοηθήσει στρατιώτες, η Ντίτριχ προσφέρθηκε εθελοντικά να εργαστεί στην καντίνα, σερβίροντας καφέ σε μέλη των ενόπλων υπηρεσιών και μιλώντας μαζί τους.
Οι United Service Organisations (USO), που ιδρύθηκαν το 1941 για να υποστηρίξουν στρατιωτικούς και γυναίκες σε όλο τον κόσμο, υποστήριξαν περιοδείες USO για να ψυχαγωγήσουν στρατεύματα στην Ευρώπη, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Ασία. Πολλοί διάσημοι ηθοποιοί και ηθοποιοί, κωμικοί και διασκεδαστές προσφέρθηκαν εθελοντικά σε αυτές τις περιοδείες. Η Ντιτριχ ήταν μεταξύ εκείνων που προσφέρθηκαν εθελοντικά για περιοδείες USO το 1944 και το 1945. Ταξίδεψε στην Αλγερία, τη Γαλλία, την Ιταλία και τη Γερμανία για να τραγουδήσει στα στρατεύματα. Συχνά αυτές οι περιοδείες γίνονταν κάτω από δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η Ντίτριχ έπαιζε χωρίς ρεύμα, κοιμόταν σε σκηνές και δούλευε πολύ κοντά στην πρώτη γραμμή. Κατά τη διάρκεια των εκπομπών της, ήταν περισσότερο γνωστή για το ότι έπαιζε μουσική σε ένα πριόνι, το οποίο οι στρατιώτες απολάμβαναν πολύ.
Ο Ζαν Γκαμπέν μπαίνει στη ζωή της, γυρίζει αρκετές ταινίες και επιτυχημένες εμφανίσεις ως τραγουδίστρια σε νάιτ κλαμπ και θέατρα. Το 1960, η Μάρλεν Ντήτριχ επιστρέφει θριαμβευτικά στη Γερμανία και τραγουδά τη “Lili Marlene”,το “Μy Blue Heaven” και το εκπληκτικό “Falling in love again”από το ”Γαλάζιο Άγγελο”. Από τότε χάνεται από τη δημοσιότητα, ζώντας σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι. Όταν ο Μαξιμίλιαν Σελ της ζητά να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ, εκείνη δέχεται. Δε θέλει όμως να φωτογραφηθεί. Επιθυμεί να δανείσει μόνο τη φωνή της. Ίσως γιατί προτιμά οι ρυτίδες της να χαθούν στο σκοτάδι και αυτή η συγκλονιστική φωνή της να είναι η τελευταία ανάμνηση που αφήνει…
H σαγηνευτική Γερμανίδα, γοητεύει τον σπουδαίο Αμερικανό συγγραφέα, Έρνεστ Χέμινγουει από την πρώτη τους κιόλας συνάντηση, το 1934, στο γαλλικό κρουαζιερόπλοιο “Ile de France”.
Σε επιστολή του, το 1955, (έξι χρόνια πριν την αυτοκτονία του) εκφράζει στο ακέραιο, με ένα σουρεαλιστικό τρόπο, το ερωτικό του πάθος προς εκείνη.
Οι βραβεύσεις της πολλές…Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (1989), Επίτημος πολίτης του Βερολίνου (16 Μαίου 2002), Ταξιάρχης των Τεχνών και των Γραμμάτων, Medal of Freedom (1947), Ιππότης του Τάγματος του Λεοπόλδου (1965), Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (1950), Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (1971) και Ιππότης των Τεχνών και των Γραμμάτων (1983).
Η Μάρλεν Ντήτριχ είναι ένατη στη λίστα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών. Καθιερώνοντας τον τύπο της μοιραίας γυναίκας στον κινηματογράφο της εποχής της, υπήρξε ίνδαλμα για εκατομμύρια γυναίκες. Όσο για τη φωνή της… Τα λόγια του Έρνεστ Χέμινγουειγια τον κεραυνοβόλο έρωτά του είναι χαρακτηριστικά: ”τραγουδά με αυτή τη φωνή που θα μπορούσε να σου ραγίσει την καρδιά…”
“Για ποιο λόγο να συζητήσω μαζί σου. Έχω επείγουσα συνάντηση με το αφεντικό σου.” Μάρλεν Ντήτριχ
(τα τελευταία της λόγια, προς ιερέα που ήρθε να την εξομολογήσει)
