Μεταξύ άλλων, είπε: «Την εποχή του Κλικ, έκανα τα πορνό γλυκά που έγινε χαμός στην Αθήνα. Το ’89 έγινε αυτό» και πρόσθεσε: «Μου είπε η Φαίνη Ξύδη ότι θέλει να κάνει πάρτι με γλυκά πορνό και να κάνω εγώ ένα μεγάλο. Με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει “Ήρθε η ώρα να μου κάνεις αυτό” μην το πούμε τώρα…».
Στην πορεία, ο ίδιος δήλωσε: «Δεν το ήξερα το Κολωνάκι, έμενα στην πλατεία Αμερικής. Άκουγα όμως, γι αυτό και σκέφτηκα πως θα πάω εκεί. Ότι δηλαδή αυτό που θέλω και οραματίζομαι μάλλον, θα το καταλάβουν στο Κολωνάκι. Θα μπορούσα να ανοίξω το μαγαζί στην πλατεία Αμερικής που θα ήταν και πιο φθηνό».
Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Ποτέ δεν καβάλησα το καλάμι, θεωρούσα τα πάντα πολύ φυσιολογικά, οπότε όση επιτυχία μου ερχόταν, τόσο πιο πολύ δούλευα. Σαφώς ήρθαν και χρήματα, αλλά δεν τα είχα καλά με τα οικονομικά κι ένα πιτσιρίκι που ήμουν τότε, πού να τα καταλάβει; Το βράδυ ήθελα να βγω, πήγαινα και κοιμόμουν κάτω από τον πάγκο στο εργαστήριο, το πρωί έπαιρνα την κρέμα και συνέχιζα και δούλευα».
«Όταν έμαθαν ότι ο Μπίλι Μπο έχει AIDS έλεγαν στον κόσμο να μην έρχεται στο μαγαζί μου»
Μίλησε επιπλέον, για την περίοδο, μετά τον θάνατο του Μπίλι Μπο. «Τότε στα ’80ς, ξεκίνησαν και τα προβλήματα, όταν πέθανε ο Μπίλι Μπο κι εγώ είχα ανοίξει το εργαστήριο κοντά του. Ήξερε η Αθήνα ότι κάναμε παρέα και στη Μύκονο και όλα αυτά, οπότε όταν έμαθαν ότι ο Μπίλι Μπο έχει Aids, κάποιοι μου έλεγαν “σε αυτό το μαγαζί μην πηγαίνετε, γιατί θα κολλήσετε”. Βεβαίως, αυτό έγινε και σε εμένα, γιατί ήταν ρατσισμός το Aids τότε», ανέφερε.
Τέλος, εξήγησε πώς άλλαξαν τα πράγματα με το πέρασμα των χρόνων. «Φόβος και τρόμος. “Δεν θα πας στον Παρλιάρο να φας γλυκό”. Σιγά σιγά όμως, ηρέμησε αυτό κι εγώ άρχιζα να αλλάζω, γιατί προσπαθούσα να δω τι θα κάνω. Έκλεισα το μαγαζί, πήγα κάπου αλλού, συνεργάστηκα και μετά από το 2004, που έφυγα εντελώς από το όνομα που “έχτισα”, άλλαξε όλη η πορεία μου. Έγινα ένας άλλος άνθρωπος», είπε κλείνοντας.
