`Ο πιο βαθύς τρόπος για να αισθανθούμε κάτι είναι να υποφέρουμε γι’ αυτό`. Στις 3/1/1933, το Madame Bovary μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη.

Ο Γάλλος μυθιστοριογράφος Gustave Flaubert (1821-1880) σπούδασε νομικά, αλλά γεννήθηκε για να γίνει μυθιστοριογράφος. Η διάγνωση της επιληψίας τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τη νομική του εκπαίδευση, κάτι που του έδωσε βολικά την ευκαιρία να ακολουθήσει μια λογοτεχνική καριέρα.

O Flaubert είναι ο άνθρωπος που με τα δημιουργήματά του, εγκαινίασε μια νέα εποχή στη γαλλική πεζογραφία και κυρίως στο μυθιστόρημα. Το πιο διάσημο έργο του είναι η πρώτη του δημοσιευμένη νουβέλα,  “Madame Bovary”. Πρόκειται για ένα βιβλίο που προκάλεσε ταραχή στα θεμέλια της Γαλλικής κοινωνίας.  Από τον Οκτώβριο έως το Δεκέμβριο του 1856 δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Revue, προκαλώντας μεγάλο σκάνδαλο. Μάλιστα, πήρε τόσο μεγάλες διαστάσεις που υπήρξε αιτία ποινικής δίωξης του συγγραφέα και του εκδότη. Ωστόσο, στο τέλος αναγνωρίστηκε σαν μια εκπληκτική και με μεγάλη ακρίβεια εξεικόνιση των ηθών και της ζωής.

H Πλοκή

H Emma είναι η κόρη ενός μικροκτηματία η οποία μεγαλώνει σε μοναστήρι όπου πλάθει μια απολύτως ψεύτικη εικόνα της μελλοντικής ζωής της. Ονειρεύεται χλιδή, πάθος και βυρωνικούς εραστές. Βγαίνοντας στον κόσμο προσγειώνεται ανώμαλα στην πραγματικότητα. Αυτό γίνεται με ακόμα πιο οδυνηρό τρόπο με το γάμο της με τον αγροτικό γιατρό Βοvary που συνοδεύεται από τον ασφυκτικό επαρχιακό περίγυρο. Η καθημερινότητά της είναι τόσο ανιαρή. Το ίδιο βαρετό νιώθει το σύζυγό της, ακόμα και το παιδί της δεν καταφέρνει να γεμίσει το κενό που τη βασανίζει. Προσπαθεί να βρει τρόπο να ξεφύγει. Η Emma αρχίζει να αναζητά  διέξοδο σε αγκαλιές εραστών. Φτάνει στο σημείο να νιώθει προδομένη από αυτούς που αγάπησε- καθώς οι εραστές της της γυρνούν την πλάτη-, πνιγμένη στα χρέη και με μόνη φυγή της, την αυτοκτονία της με αρσενικό.

Όταν ο Gustave Flaubert δημοσιεύει την ιστορία της Emma Bovary  σε ένα λογοτεχνικό περιοδικό, το κείμενο προκαλεί τόσο πολύ με το θέμα του που στη Γαλλία ξεσπάει σκάνδαλο. Oι ειλικρινείς περιγραφές της μοιχείας από τον Flaubert σκανδάλισαν τους Γάλλους αναγνώστες και οδήγησαν σε μια δίκη για άσεμνο χαρακτήρα. Κατηγορούν ότι  Flaubert προσβάλλει τόσο το κοινό θρησκευτικό αίσθημα όσο και τα χρηστά ήθη. Γίνεται δίκη η οποία διήρκεσε μόνο μία ημέρα και ο Flaubert και η La Revue de Paris αθωώθηκαν και οι δύο μια εβδομάδα αργότερα.

Μετά από δικαστική διαμάχη η Madame Bovary του Flaubert δημοσιεύθηκε ως νέο δίτομο το 1857. Η συζήτηση και ο θόρυβος που γύρω από αυτό ήταν  αρκετός για να κάνει τον συγγραφέα διάσημο και το “Madame Bovary” το πιο πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα της εποχής του, που έμεινε στην ιστορία.

Από τότε, καθιερώθηκε ο όρος “μποβαρισμός” που ακόμα και σήμερα δηλώνει τάσεις φυγής από την πραγματικότητα που δημιουργείται από την έλλειψη ικανοποίησης και τη δημιουργία μιας φανταστικής εξιδανικευμένης προσωπικότητας.

Το ντεμπούτο του μυθιστόρημα Madame Bovary, που δημοσιεύτηκε αρχικά στο γαλλικό λογοτεχνικό περιοδικό La Revue de Paris στα τέλη του 1856, καθιέρωσε τον Flaubert ως μάστορα του γαλλικού ρεαλισμού.

Οι επιρροές από την προσωπική ζωή του Flaubert

Λίγο πριν εκδοθεί η Madame Bovary,  ο Flaubert έβαλε τέλος σε μια χρόνια σχέση με την παντρεμένη ποιήτρια Louise Collette. Ο Flaubert γνώρισε την Collette το 1846, λίγο μετά τον θάνατο της αδερφής του, Caroline, κατά τον τοκετό. Ο συγγραφέας είχε προσλάβει έναν γλύπτη για να δημιουργήσει μια προτομή στην εικόνα της Caroline και η Collette—η οποία θεωρούνταν μεγάλη ομορφιά— έκανε μόντελινγκ στο στούντιο του καλλιτέχνη όταν ο Flaubert έφτασε με τη μάσκα του θανάτου της αδερφής του.

Ο Flaubert και η Collette ερωτεύτηκαν και αντάλλαξαν γράμματα  καθ` όλη τη διάρκεια της σχέσης τους. Πολλά από τα μυθιστορήματα του Flaubert περιέγραψαν τη δημιουργική του διαδικασία ενώ έγραφε τη Madame Bovary, καθιστώντας τη γένεση ενός από τα καλύτερα χαρτογραφημένα μυθιστορήματα.

Όταν οι άνθρωποι ρώτησαν τον Flaubert πώς εμπνεύστηκε για να δημιουργήσει τον χαρακτήρα της Emma Bovary, εκείνος απάντησε :«Η Madame Bovary είναι ο εαυτός μου». Ωστόσο, ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι η φανταχτερή (αν όχι επιθετική) προσωπικότητα της Emma Bovary επίσης εμπνεύστηκε από την πρώην ερωμένη  του Flaubert, Colet. Η σύζυγος του γλύπτη James Pradier (με την οποία είχε σχέση) , θα μπορούσε επίσης να επηρέασε τον Flaubert να δημιουργήσει τον χαρακτήρα της Emma.

Ο συγγραφέας περνούσε έως και δώδεκα ώρες ην ημέρα γράφοντας στο γραφείο του.  Φώναζε ακόμα και προτάσεις για να μετρήσει το ρυθμό τους. Μερικές φορές χρειαζόταν έως και μια εβδομάδα για να ολοκληρώσει μια σελίδα και η δουλειά ενός έτους απέδιδε μόνο 90 ​​σελίδες.

Ο Flaubert αφιέρωσε τη Madame Bovary στον Louis Bouilhet και έγραψε το επίγραφό του στον δικηγόρο του, Marie-Antoine-Jules Senard, ο οποίος υπερασπίστηκε επιτυχώς τον Flaubert κατά τη δίκη του το 1857. Το τελευταίο αναφέρει:

Αγαπητέ και επιφανή φίλε,

Επιτρέψτε μου να γράψω το όνομά σας στην κορυφή αυτού του βιβλίου και πάνω από την αφιέρωσή του, γιατί σε εσάς οφείλω την έκδοσή του περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Περνώντας τις υπέροχες εκκλήσεις σας στο δικαστήριο, το έργο μου απέκτησε, στα μάτια μου, ένα είδος απροσδόκητης εξουσίας. Σας ζητώ λοιπόν να δεχτείτε εδώ τον φόρο τιμής της ευγνωμοσύνης μου, που όσο μεγάλος κι αν είναι, δεν θα φτάσει ποτέ στο ύψος της ευγλωττίας σας ή της αφοσίωσής σας. – Gustave Flaubert

Χαρακτηριστικές φράσεις από τη “Madame Bovary”…

Και τώρα, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η ανούσια ζωή που ζούσε ήταν η ευτυχία που είχε ονειρευτεί.

Η Madame Bovary είμαι εγώ. (έχει πει ο συγγραφέας της)

Η μοιχεία, ανακάλυπτε η Έμμα, μπορούσε να είναι εξίσου κοινότοπη με το γάμο.

Ήθελε να πεθάνει. Και ήθελε να ζήσει στο Παρίσι.

Η ζωή της ήταν κρύα σαν σοφίτα που είχε το φεγγίτη της στο βορρά. Και η πλήξη, σαν σιωπηλή αράχνη, έπλεκε τον ιστό της στις σκιές, σε κάθε γωνιά της καρδιάς της.