Ο Bernstein ζωγράφισε εξιδανικευμένα πορτρέτα τόσο των μεγαλύτερων διασημοτήτων όσο και των ανερχόμενων διασημοτήτων. Η Liza Minnelli, ο Rob Lowe, η Diana Ross, η Debbie Harry και η Madonna, η Grace Jones, ο Mick Jagger, η Cher, ο Michael Jackson και η Aretha Franklin ήταν μερικά μόνο από τα πρόσωπα που ζωγράφισε για το περιοδικό Interview του Andy Warhol.
Πίσω από τα λαμπερά και πολύχρωμα πορτρέτα του περιοδικού Interview που πολλοί υπέθεσαν ότι έγιναν από τον Andy Warhol, βρισκόταν ένας καλλιτέχνης ονόματι Richard Bernstein. Όπως είπε κάποτε ο Warhol «Ο Richard Bernstein είναι ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης. Κάνει τους πάντες να φαίνονται τόσο διάσημοι». Η δουλειά του Bernstein στο Interview θα λέγαμε ότι είναι προφητική καθώς δείχνει την εμμονή μας με τις διασημότητες. Η χαρακτηριστική του εμφάνιση με υπέρχρωμα γραφικά και εκθαμβωτικά πορτρέτα ήρθε να ορίσει μια περασμένη εποχή.
Αν και έφυγε από τη ζωή το 2002, ο Richard Bernstein άφησε πίσω του ένα ανεξίτηλο σημάδι στην Pop Art και στον Andy Warhol. Η πρωτοποριακή του καλλιτεχνική κληρονομιά της αίγλης και της υπερβολής βοήθησε στην αποτύπωση του ζευγαρώματος της εποχής. Στα έργα του, ο Bernstein τόνιζε την ομορφιά σε όλους.
Πέρα από την τέχνη του, ο Bernstein έζησε μια εξαιρετική ζωή (αν και τραγική) και βρέθηκε στο επίκεντρο τόσων πολλών πολιτιστικών κινημάτων και στιγμών που αντηχούν ακόμα και σήμερα. Συμμετείχε στα θρυλικά νυχτερινά κέντρα Studio 54 και Max`s Kansas City, στη σκηνή των mod στο Λονδίνο και στο Χόλιγουντ της δεκαετίας του `80, ένα αλεξικέραυνο για τις αναδυόμενες σκηνές, ο Bernstein ακολουθούσε πάντα το zeitgeist (και το πάρτι).
Το ξεκίνημα
Richard Bernstein and Andy Warhol του Bobby Grossman, 1985
Ο Richard Bernstein γεννήθηκε το Halloween του 1939 σε μια μεσοαστική οικογένεια στη Νέα Υόρκη. Ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης της Supreme Fashions, μιας εταιρείας που κατασκεύαζε ανδρικά κοστούμια. Η μητέρα του ήταν εκπαιδευμένη κλασική πιανίστα. Και οι δύο γονείς του επαίνεσαν την ομορφιά και τη δημιουργικότητα, που ο Ρίτσαρντ διέθετε σε αφθονία. Μεγάλωσε με αγάπη για το Χόλιγουντ και την κουλτούρα των διασημοτήτων που τον ενέπνευσαν σε όλη του την καριέρα. Οι γονείς του τον έγραψαν στα μαθήματα του Σαββάτου στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης για προικισμένα και ταλαντούχα παιδιά. Εκεί μυήθηκε στην τέχνη του Mondrian, του Picasso και της Georgia O`Keeffe που τον οδήγησαν να ακολουθήσει μια καριέρα στις καλές τέχνες. Τα έργα τους θα τον ενέπνεαν σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
Ο Richard συνέχισε τις σπουδές του στο Pratt and Columbia University, υπό τον διάσημο Γερμανό καλλιτέχνη Richard Lindner, ο οποίος είχε μεγάλη επιρροή πάνω του. Το 1965, ο Bernstein πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στη Νέα Υόρκη, η οποία άνοιξε με διθυραμβικές κριτικές. Σε ένα από τα πρώτα του έργα έδειξε την Greta Garbo σε έναν στρογγυλό καμβά. Ένα άλλο ήταν ένα ασπρόμαυρο σύνολο των αδερφών Kennedy. Ένα άλλο από τα πρώιμα έργα του είχε τον τίτλο The Tin Man`s Heart που υψώνεται πάνω από έναν καμβά με την αμερικανική σημαία, ραμμένh στο χέρι. Μπορεί κανείς να δει ότι η έμπνευση αυτού του έργου τέχνης προήλθε από το Eight Elvises του Andy Warhol, τον Jasper Johns και την αγάπη του ίδιου του Bernstein για τον Μάγο του Οζ. Αυτά τα πρώιμα έργα χαρακτηρίζουν τη γοητεία της Pop Art με την εμπορευματοποίηση, την επανάληψη και την ποπ κουλτούρα.
The Tin Man`s Heart του Richard Bernstein, 1965
Ο κριτικός τέχνης David Bourdon έφερε τον Andy Warhol στην έκθεση του Bernstein και τους σύστησε. Έδεσαν αμέσως με την κοινή τους αγάπη για τη γοητεία και τη διασημότητα του Χόλιγουντ. Ο Andy δεν ερωτεύτηκε μόνο την τέχνη του Richard, αλλά και τον ίδιο τον καλλιτέχνη, προσφέροντάς του έναν ρόλο σε μια από τις ταινίες του. Παρόλο που Bernstein απέρριψε την προσφορά του Warhol για ρόλο στον κινηματογράφο, βρέθηκαν να εκθέτουν τη δουλειά τους ο ένας δίπλα στον άλλο στην The Byron Gallery “Box Show” μαζί με τους Sol Lewitt, Robert Rauschenberg και Louise Nevelson.
L`Orange Pilule του Richard Bernstein, 1966, via The Estate of Richard Bernstein
Αργότερα την ίδια χρονιά, ο Richard μετακόμισε στο Παρίσι για να αντλήσει έμπνευση από την πιο ρομαντική και λαμπερή πόλη της Ευρώπης. Πάντα φαινόταν να βρίσκει το κέντρο της νυχτερινής ζωής και το Παρίσι δεν αποτελούσε εξαίρεση. Ο Bernstein έγινε τακτικός στο νυχτερινό κέντρο Chez Regine. Ενώ βρισκόταν στο Παρίσι, ο Bernstein έγινε φίλος με διασημότητες όπως η Twiggy, ο Alain Delon και η Paloma Picasso. ο τελευταίος θα γινόταν βοηθός τέχνης του. Ενώ ζούσε στο Ile de Saint Louis, ο Richard χρησιμοποιούσε σπρέι και ακρυλικό για να απεικονίσει μεγάλα χάπια σε χρώμα νέον που ονόμαζε Pilules σε καμβά και χαρτί. Δημιούργησε επίσης γλυπτά από αυτά τα χάπια. Ο Bernstein έκανε το ντεμπούτο του στη διάσημη γκαλερί Iris Clert στο Παρίσι και αργότερα στη Βενετία, όπου η Peggy Guggenheim ήταν παρούσα. Σε μια εποχή όπου ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός και η ζωγραφική του έγχρωμου πεδίου ήταν στο αποκορύφωμά τους, αυτή η σειρά αντιπροσώπευε μια έντονη αντίθεση και προκάλεσε μεγάλη αναταραχή.
The Nude Beatles του Richard Bernstein, 1968
Το 1968, ο Richard Bernstein δημιούργησε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα κομμάτια με τον τίτλο The Nude Beatles όπου είχε τοποθετήσει τα κεφάλια των Beatles σε γυμνά ανδρικά σώματα σε χρώματα νέον. Ένας Γάλλος δικαστής διέταξε την κατάσχεση των εκτυπώσεων και η Apple Records (η δισκογραφική των Beatles) μήνυσε τον καλλιτέχνη, αλλά τελικά επικράτησε. Ο Βernstein, ο οποίος αργότερα συνάντησε τον John Lenon και συζήτησαν για τον πίνακα, του είπε ότι το έργο θα είχε κάνει ένα υπέροχο εξώφυλλο άλμπουμ. Πολύ λίγες από αυτές τις εκτυπώσεις υπάρχουν σήμερα, αλλά μία εκτέθηκε πρόσφατα στο MoMA το 2015 για την έκθεση Making Music Modern.
Max`s Kansas City του Richard Bernstein, 1974
Αφού επέστρεψε στη Νέα Υόρκη το 1968, ο Bernstein εγκαταστάθηκε στη μεγάλη αίθουσα χορού του ξενοδοχείου Chelsea όπου θα έμενε μέχρι που πέθανε το 2002. Ο Bernstein έδειξε στον Andy τη νέα του σειρά «Pilules», καθώς και τα πορτρέτα των διασημοτήτων του της Barbra Streisand, της Donyale Luna και της Candy Darling. Ο Warhol τον συμβούλεψε να κάνει περισσότερα πορτρέτα του γιατί αυτός ήταν ο τρόπος για να κερδίσει χρήματα.
Αργότερα, μέσω της σχέσης του με την εγγονή της Elsa Schiaparelli, τη φωτογράφο Berry Berenson, ο Bernstein συναναστρεφόταν με σχεδιαστές όπως ο Halston, ο Calvin Klein, ο Valentino και η Elsa Peretti. Του παρουσιάστηκε επίσης η συντάκτρια της αμερικανικής Vogue Diana Vreeland. To 1974, για το Metropolitan Museum of Art Costume Institute Gala Romantic and Glamorous Hollywood Design, με την επιμέλεια της Diana Vreeland, σχεδίασε μάσκες σταρ του κινηματογράφου που επρόκειτο να φορεθούν από μοντέλα.
Interview Magazine
Debbie Harry by Richard Bernstein, 1979
Jerry Hall
Cher
Raquel Welch
Mick Jagger
Ο Andy Warhol ίδρυσε το Interview ως ένα avant-garde κινηματογραφικό περιοδικό με τον ποιητή-ηθοποιό Gerard Malanga το 1969. Μέχρι το 1972, ο Warhol ήθελε το περιοδικό να μετονομαστεί για να αντικατοπτρίζει τη δική του αγάπη για την κουλτούρα των διασημοτήτων . Το πιο σημαντικό οπτικό στοιχείο του περιοδικού ήταν το εξώφυλλό του, αλλά ο Andy δεν ήθελε να κάνει όλα τα εξώφυλλα μόνος του. Αντίθετα, είχε εμπιστευθεί στον Richard Bernstein να σχεδιάσει ένα νέο λογότυπο για το περιοδικό και τα εξώφυλλά του. Μεταξύ 1972 και 1989, ο Bernstein ζωγράφισε εξιδανικευμένα πορτρέτα τόσο των μεγαλύτερων διασημοτήτων όσο και των ανερχόμενων διασημοτήτων. Η Liza Minnelli, ο Rob Lowe, η Diana Ross και η Debbie Harry ήταν μερικά μόνο από τα πρόσωπα που ζωγράφισε για το περιοδικό.
Liza Minnelli του Richard Bernstein, 1979
Οι δεκαετίες του 1970 και του 1980 ήταν ταραχώδεις και η Pop Art προσέφερε μια απόδραση με επίκεντρο την καταναλωτική κουλτούρα, τα έντονα χρώματα και τις διασημότητες. Το Interview Magazine οδήγησε τους αναγνώστες στη λαμπερή, φαινομενικά γοητευτική ζωή των πλουσίων και διάσημων μέσα από τις σαγηνευτικές πόρτες των εξωφύλλων του Bernstein. Τα έργα του συχνά συγχέονταν με αυτά του Warhol. Είναι ασφαλές να πούμε ότι το περιοδικό έγινε τεράστια επιτυχία. Ο κόσμος περίμενε κάθε μήνα στα περίπτερα για να δει ποια ήταν η διασημότητα στο εξώφυλλο του περιοδικού Interview.
Madonna του Richard Bernstein, 1985, via The Estate of Richard Bernstein
Στον πρόλογο για τον Richard Bernstein Starmaker: Andy Warhol`s Cover Artist, η φίλη του Bernstein, τραγουδίστρια/τραγουδοποιός/ηθοποιός Grace Jones γράφει: «Η τέχνη του Richard σε έκανε να φαίνεσαι απίστευτη. Ό,τι έκανε ήταν όμορφο, τα χρώματα, τον αερογράφο – μπορούσε να φτιάξει κάτι από το τίποτα… Σε πολλές από αυτές τις φωτογραφίες, στην πραγματικότητα δεν είχα πολύ μακιγιάζ. Σου έκανε το μακιγιάζ. Και ήταν μαγικό».
Τα τολμηρά εξώφυλλα του Bernstein βοήθησαν να καθοριστεί η οπτική ταυτότητα της εποχής της ντίσκο σε όλο της το μεγαλείο. Πέτυχε αυτά τα εξιδανικευμένα πορτρέτα φτιάχνοντας φωτογραφίες από μερικούς από τους καλύτερους φωτογράφους στον κόσμο όπως ο Albert Watson, ο Herb Ritts, ο Matthew Rolston και ο Greg Gorman. Αφού υπηρέτησε ως καλλιτεχνικός διευθυντής, και συχνά ως φωτογράφος, σε μια φωτογράφηση, εφάρμοζε στοιχεία κολλάζ, γκουάς, χρωματιστό μολύβι και παστέλ στο πορτρέτο για να πετύχει τη σαγηνευτική αισθητική του.
Στα χέρια του Berstein εκατοντάδες θέματα μετατράπηκαν σε pop θεότητες. Ένα παράδειγμα είναι το εξώφυλλο της Madonna το 1985. Ο Βernstein μετέτρεψε την εκκολαπτόμενη μουσικό στη σιδερένια σούπερ σταρ που έγινε στο μέλλον. Τόνισε το πρόσωπό της με έντονες πιτσιλιές μοβ για τα φρύδια, νέον-πορτοκαλί μαλλιά και λαμπερό δέρμα.
Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Warhol το 1987, ο Bernstein έφυγε από το Interview όταν άλλαξε η διεύθυνση του περιοδικού. Αν και αρχικά σοκαρίστηκε από αυτή την αλλαγή, ο καλλιτέχνης επικεντρώθηκε στην πρώτη του αγάπη που ήταν η ζωγραφική καλών τεχνών. Στα μέσα της δεκαετίας του `80, τόσο ο Bernstein όσο και ο Warhol πρωτοστάτησαν σε μια νέα καλλιτεχνική τεχνική χρησιμοποιώντας γραφικά που δημιουργούνταν από υπολογιστή.
Το 1990, στον Bernstein ανατέθηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία της Ένωσης των Ηνωμένων Εθνών να δημιουργήσει το πρώτο γραμματόσημο του ΟΗΕ για τη νέα δεκαετία. Αυτό τον τοποθέτησε στις τάξεις των Warhol, Alexander Calder και Pablo Picasso, οι οποίοι είχαν τιμηθεί με τον ίδιο τρόπο. Αυτό ήταν επίσης το πρώτο γραμματόσημο που δημιουργήθηκε από υπολογιστή που χρησιμοποιήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη. Το γραφικό του Bernstein, με τον εύστοχο τίτλο True Colors, περιείχε ένα ζωντανό κολάζ εικόνων που απεικόνιζαν μικρά παιδιά από όλο τον κόσμο. Ο καλλιτέχνης συνέχισε δημιουργώντας άλλα έργα χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνική. όπως η σειρά του με τίτλο Homage and Icons που περιείχε μια εικονογραφημένη Elizabeth Taylor ως Κλεοπάτρα, ένα τρίπτυχο Greta Garbo και Anjelica Huston ως Georgia O`Keeffe.
