Σε μια τελετή αποφοίτησης σε μια εκκλησία στη Γενεύη της Νέας Υόρκης στις 23 Ιανουαρίου του 1849, το Ιατρικό Κολλέγιο της Γενεύης απονέμει πτυχίο ιατρικής στην Elizabeth Blackwell, την πρώτη γυναίκα στις Ηνωμένες Πολιτείες που έλαβε ένα πτυχίο.
Η Elizabeth Blackwell ήταν Βρετανίδα γιατρός και η πρώτη γυναίκα που έλαβε πτυχίο ιατρικής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ως κορίτσι, μετακόμισε με την οικογένειά της στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εργάστηκε αρχικά ως δασκάλα. Παρά τη ευρεία αντίθεση, αποφάσισε αργότερα να σπουδάσει ιατρική σχολή και αποφοίτησε πρώτη στην τάξη της. Δημιούργησε μια ιατρική σχολή για γυναίκες στα τέλη της δεκαετίας του 1860, επιστρέφοντας τελικά στην Αγγλία και ιδρύοντας ένα ιδιωτικό ιατρείο.
Ιστορικό και Εκπαίδευση
H γιατρός και παιδαγωγός Blackwell γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1821 στο Μπρίστολ της Αγγλίας. Μεγαλωμένη σε ένα φιλελεύθερο νοικοκυριό που έδινε έμφαση στην εκπαίδευση, η Blackwell τελικά εισέβαλε στον τομέα της ιατρικής για να γίνει η πρώτη γυναίκα που αποφοίτησε από την ιατρική σχολή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το 1832, η Blackwell και η οικογένειά της μετακόμισαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, αρχικά εγκαταστάθηκαν στη Νέα Υόρκη και αργότερα μετακόμισαν στο Σινσινάτι του Οχάιο. Μετά το θάνατο του πατέρα της το 1838, η Blackwell (η οποία γνώριζε γαλλικά και γερμανικά), η μητέρα της και οι δύο μεγαλύτερες αδερφές της εργάστηκαν όλες ως παιδαγωγοί για να τα βγάλουν πέρα.
Ιστορικό επίτευγμα
Η οικογένεια της Blackwell ήταν αξιοσημείωτη από κάθε άποψη. Ο πατέρας της ήταν ένθερμος υποστηρικτής της κατάργησης των διακρίσεων και τόσο ο αδερφός της όσο και η σύζυγός του ήταν ενεργοί στο κίνημα για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών. Μια άλλη κουνιάδα ήταν η πρώτη γυναίκα λειτουργός που χειροτονήθηκε σε μια κυρίαρχη προτεσταντική δοξασία και η μικρότερη αδερφή της Elisavet, Emily, σπούδασε επίσης ιατρική.
Ενώ ήταν στα 20 της, η Blackwell είχε μια φίλη που έπασχε από μια ανίατη ασθένεια που ένιωθε αμήχανα να πάει σε άνδρες γιατρούς, θρηνώντας ότι θα τα πήγαινε καλύτερα αν είχε μια γυναίκα γιατρό. Βαθιά επηρεασμένη από τα λόγια της φίλης της και παλεύοντας επίσης με μια καρδιακή υπόθεση, η Blackwell επέλεξε να ακολουθήσει μια καριέρα στην ιατρική. Αλλά ο δρόμος για να γίνεις γιατρός δεν ήταν εύκολος.
Η οικογένεια της Elisavet ενέκρινε τη φιλοδοξία της, αλλά η υπόλοιπη κοινωνία εξακολουθούσε να βρίσκει γελοία την ιδέα των γυναικών γιατρών. Ήταν, κυριολεκτικά, ένα αστείο ακόμη και για τους άντρες που την δέχτηκαν στο Ιατρικό Κολλέγιο της Γενεύης – το ζήτημα του αν θα δεχθεί μια γυναίκα ή όχι τέθηκε σε ψηφοφορία των φοιτητών, οι οποίοι ψήφισαν υπέρ ως πρακτικό αστείο.
Όπως έκαναν κάποιες άλλες γυναίκες εκείνη την εποχή, σπούδασε ανεξάρτητα με γιατρούς πριν γίνει δεκτή το 1847 στο Ιατρικό Κολλέγιο της Γενεύης στα βόρεια της Νέας Υόρκης. Η αποδοχή της θεωρήθηκε από το φοιτητικό σώμα ως διοικητικό πρακτικό αστείο.
Ωστόσο, η σοβαρή Blackwell εμφανίστηκε για να συνεχίσει τις σπουδές της, με την εισαγωγή της να προκαλεί ταραχή στην κοινότητα λόγω των προκαταλήψεων της εποχής για τις γυναίκες που λαμβάνουν επίσημη εκπαίδευση στην ιατρική. Εξοστρακίστηκε από εκπαιδευτικούς και ασθενείς κατά καιρούς, αν και αναφέρθηκε επίσης ότι οι άτεχνοι άνδρες μαθητές έγιναν ιδιαίτερα φιλομαθείς και ώριμοι στην παρουσία της. Η Blackwell παρέμεινε σταθερή παρά τις μυριάδες προκλήσεις, κερδίζοντας τον σεβασμό πολλών από τους συνομηλίκους της και τελικά έγραψε τη διδακτορική της διατριβή για τον πυρετό τύφου. Κατατάχθηκε πρώτη στην τάξη της, η Blackwell αποφοίτησε το 1849, και έγινε η πρώτη γυναίκα που έγινε διδάκτωρ ιατρικής στη σύγχρονη εποχή.
Οι συμφοιτητές της Blackwell την απέφευγαν. Το ίδιο έκαναν και οι κάτοικοι της Γενεύης. Οι καθηγητές της παραπονέθηκαν ότι η διδασκαλία της ήταν μια ταλαιπωρία, και ένας προσπάθησε μάλιστα να την εμποδίσει να παρακολουθήσει ένα μάθημα ανατομίας, φοβούμενος ότι θα ήταν άσεμνο να είναι παρούσα. Όταν η Blackwell αποφοίτησε, ο κοσμήτορας της σχολής της τη συνεχάρη στην ομιλία του, αλλά έφτασε στο σημείο να προσθέσει ένα σημείωμα στο πρόγραμμα που έλεγε ότι ήλπιζε ότι δεν θα πήγαιναν άλλες γυναίκες στο σχολείο του. Το συναίσθημα απηχήθηκε από την υπόλοιπη αμερικανική ιατρική κοινότητα – μια επιστολή στο Boston Medical and Surgical Journal περιέγραψε την αποφοίτησή της ως «φάρσα». Και πάλι, η Blackwell πέτυχε μπροστά στην ταπεινότητα, όχι μόνο αποφοίτησε αλλά δημοσιεύοντας τη διατριβή της στο Buffalo Medical Journal.
Η Blackwell δημιούργησε μια κλινική για τους φτωχούς της Νέας Υόρκης, όπου συνάντησε αυτό που περιέγραψε ως «έναν κενό τοίχο κοινωνικού και επαγγελματικού ανταγωνισμού», αλλά παρέμεινε αποφασισμένη να θεραπεύσει όσο το δυνατόν περισσότερους ασθενείς. Ίδρυσε ένα νοσοκομείο, το New York Infirmary for Women and Children, το 1857 με τη βοήθεια της αδερφής της και ενός άλλου προστατευόμενου, και οι δύο γυναίκες που είχαν ακολουθήσει τα βήματά της και είχαν λάβει πτυχία ιατρικής. Αυτή και η αδερφή της εκπαίδευσαν νοσοκόμες κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και άνοιξαν το δικό τους ιατρικό κολέγιο το 1868. Τελικά μετακόμισε στο Λονδίνο και έγινε καθηγήτρια γυναικολογίας στη Σχολή Ιατρικής για τις Γυναίκες.
Αντιμέτωπη με σεξιστικές διακρίσεις σε κάθε βήμα, η Blackwell όχι μόνο έλαβε το πτυχίο της και άσκησε την ιατρική, αλλά συνέβαλε τα μέγιστα στην εκπαίδευση της πρώτης γενιάς γυναικών γιατρών στην Αμερική. Παρά την αντίδραση των συμφοιτητών της και των επαγγελματιών της ιατρικής, η Blackwell συνέχισε το κάλεσμά της με σιδερένια θέληση και αφιέρωσε τη ζωή της στη θεραπεία των αρρώστων και στην προώθηση της υπόθεσης των γυναικών στην ιατρική.
Ιατρικά Ιδρύματα στη Νέα Υόρκη
H Blackwell επέστρεψε στην Ευρώπη και εργάστηκε στο Λονδίνο και το Παρίσι. Επικεντρώθηκε στη μαιευτική στο La Maternité, όπου κόλλησε μια ασθένεια κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας σε ένα βρέφος που την άφησε τυφλή στο ένα μάτι. δεν μπόρεσε έτσι να χειρουργηθεί όπως ήθελε. H Blackwell επέστρεψε αργότερα στη Νέα Υόρκη και ίδρυσε ένα ιδιωτικό ιατρείο, στην αρχή δυσκολεύτηκε ξανά οικονομικά λόγω των προκαταλήψεων της εποχής.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1850, άνοιξε μια κλινική που έγινε γνωστή ως Ιατρείο της Νέας Υόρκης για φτωχές γυναίκες και παιδιά. Με τη βοήθεια της αδερφής και συναδέλφου της γιατρού Emily Blackwell, που εργάστηκε ως χειρουργός, και της ιατρού Marie Zakrzewska, η Blackwell ίδρυσε επίσης το Νοσοκομείο της Νέας Υόρκης για Άπορες Γυναίκες και Παιδιά το 1857, ένα ίδρυμα που θα διαρκούσε για περισσότερο από έναν αιώνα. Στο τέλος της δεκαετίας, ενώ έδινε διαλέξεις στην Αγγλία, έγινε η πρώτη γυναίκα που καταχωρήθηκε στο Βρετανικό Ιατρικό Μητρώο.
Έχοντας υποστηρίξει ότι οι καθαρές συνθήκες υγιεινής ήταν μια σημαντική πτυχή της υγείας, ειδικά στον πόλεμο, ο Blackwell βοήθησε στην ίδρυση της Υγειονομικής Επιτροπής των ΗΠΑ το 1861 υπό την αιγίδα του Προέδρου Abraham Lincoln. Στα τέλη της δεκαετίας του 1860, ο Blackwell άνοιξε μια ιατρική σχολή για γυναίκες. Οι φοιτητές του Γυναικείου Ιατρικού Κολλεγίου του Νοσοκομείου της Νέας Υόρκης είχαν έτσι ένα ολοκληρωμένο, εξαιρετικά δομημένο και ανταγωνιστικό πρόγραμμα σπουδών. Μία από τις μαθήτριες του σχολείου για ένα σύντομο χρονικό διάστημα ήταν η Sophia Jex-Blake, η οποία αργότερα θα ανοίξει μια ιατρική σχολή για γυναίκες στο Λονδίνο.
Λίγο μετά την ίδρυση του κολεγίου, η Blackwell επέστρεψε στην Αγγλία. Ίδρυσε ένα ιδιωτικό ιατρείο και υπηρέτησε ως λέκτορας στο London School of Medicine for Women. Τελικά μετακόμισε στο Hastings της Αγγλίας.
Το τέλος
Η Elizabeth Blackwell πέθανε στο σπίτι της εκεί στις 31 Μαΐου 1910. Η μεγάλη οραματίστρια που δημιούργησε ευκαιρίες για γυναίκες γιατρούς του μέλλοντος, δημοσίευσε πολλά βιβλία κατά τη διάρκεια της καριέρας της, συμπεριλαμβανομένης της αυτοβιογραφίας της το 1895 Πρωτοπόρος Εργασία στο άνοιγμα του ιατρικού επαγγέλματος στις γυναίκες.
