Έγινε βασίλισσα του κινηματογράφου, ανακηρύχθηκε ως μια από τις πιο όμορφες γυναίκες στον κόσμο. Ωστόσο, η μοναξιά που κυριάρχησε σε όλη την παιδική της ηλικία και ωρίμασε με τη φιγούρα της κλεψύδρας, στοίχειωσε την Ava μέχρι που έφυγε από τη ζωή στις 25 Ιανουαρίου 1990, σε ηλικία 67 ετών.
Κάποιοι θα έλεγαν ότι ήταν το πιο όμορφο πλάσμα που είχε δημιουργήσει ποτέ ο Θεός. Ακόμη και ως έφηβη, ήταν τόσο εκλεπτυσμένη η εμφάνισή της που στον κινηματογράφο υποδύθηκε δούκισσες, βαρόνισσες και γαλαζοαίματες απέναντι από τους μεγαλύτερους κορυφαίους άντρες της εποχής: ως Guinevere στο Knights of the Round Table (1953) δίπλα στον Robert Taylor. Venus, the Goddess of Love, in One Touch of Venus (1948) απέναντι από τον Robert Walker. Pandora στο Pandora and the Flying Dutchman (1951) απέναντι από τον James Mason και ως Maria Vargas στο The Barefoot Contessa (1954) δίπλα στον Humphrey Bogart. Ακόμη και ο θρυλικός σκηνοθέτης John Ford, τον οποίο θεωρούσε «τον πιο άθλιο άνθρωπο στη γη και εντελώς κακό», που τη σκηνοθέτησε στο Mogambo, συγκλονίστηκε από την ομορφιά της. Ήταν ο Ford, όπως παραδέχτηκε, που έβγαλε ό,τι καλύτερο είχε ως ηθοποιός και τελικά τον λάτρεψε. Αμέτρητοι άντρες λάτρευαν την Ava και η Ava τους άντρες. Οι μεγαλύτερες φιλίες της ήταν με άντρες. Όσο για τις φίλες της, είχε λίγες και είχε μόνο δύο στην εμπιστοσύνη της—την αδερφή της, Bappie, και την επί χρόνια υπηρέτρια της, Miren Jordan, μια μαύρη γυναίκα που η Ava αγαπούσε σαν αδερφή.
Παρά την βαριά νότια προφορά της και την παντελή έλλειψη εμπειρίας ως ηθοποιός, η Ava, το 1941, στα 17 της, υπέγραψε συμβόλαιο με την MGM χάρη στην απαράμιλλη ομορφιά της και μόνο. Έγινε “βασίλισσα” του κινηματογράφου, ανακηρύχθηκε ως μια από τις πιο όμορφες γυναίκες στον κόσμο, πλημμυρισμένη από ανεκτίμητα δώρα από τους τρεις συζύγους της και πολλούς εραστές και λατρεύτηκε από τα πλήθη. Ωστόσο, η μοναξιά που κυριάρχησε σε όλη την παιδική της ηλικία και ωρίμασε με τη φιγούρα της κλεψύδρας, στοίχειωσε την Ava μέχρι που πέθανε στις 25 Ιανουαρίου 1990, σε ηλικία 67 ετών.
Ήταν ο πατέρας της Jonas Bailey Gardner που αποκαλούσε τις άλλες τέσσερις κόρες του με τα χριστιανικά τους ονόματα, αλλά πάντα αποκαλούσε την Ava, την αγαπημένη του, «Κόρη». Πήρε από εκείνον εμφανισιακά. Ήταν ψηλός, αδύνατος, με απαλά, κυματιστά μαύρα μαλλιά, σχιστό πηγούνι και τα πράσινα, αστραφτερά μάτια, που της κληρονόμησε. Από τότε που μπορούσε να περπατήσει, η Ava δούλευε μαζί με τον πατέρα της στα καπνοχώραφα. Χρόνια αργότερα, μπορούσε να αφηγηθεί με μεγάλη λεπτομέρεια πώς φυτεύονταν, γινόταν η συγκομιδή και ξεραινόταν ο καπνός. Tις πολλές ώρες που περνούσε δουλεύοντας στα χωράφια και τις πολλές νύχτες που έμενε ξύπνια με τον πατέρα της για να βεβαιωθεί ότι διατηρούνταν η κατάλληλη θερμοκρασία στον αχυρώνα καπνού για να θεραπεύσουν τα φύλλα. Εκτός από το σχολείο και την εκκλησία, πήγαινε ξυπόλητη για να σώσει τη φθορά στο μοναδικό ζευγάρι παπούτσια που είχε. Σε όλη της τη ζωή, το να είναι ξυπόλητη ήταν μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της. Το να νιώθει τη ζεστή γη ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών της την έφερνε πίσω στα ευτυχισμένα παιδικά της χρόνια. Πράγματι, αυτά τα πρώτα χρόνια θα ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος στην πολυτάραχη, πολύχρωμη, θεαματική, πολύ σύντομη ζωή της. Η νεανική της οργή εναντίον του Κυρίου τροφοδοτούνταν από τη μια τραγωδία μετά την άλλη – εξίσου σημαντικό ήταν η απώλεια και των δύο γονιών της στα 20 της.
«Ο Θεός δεν φρόντισε για τίποτα», παρατήρησε με πικρία στο τέλος. της ζωής της. «Μισούσα τη θρησκεία».
Η Ava ήταν πολύ μικρή για να πάει μόνη της στο Χόλιγουντ και η μητέρα της, που έπασχε από καρκίνο, ήταν πολύ άρρωστη για να ταξιδέψει. Έτσι τη συνόδευσε η αδελφή της. Ένα από τα πρώτα πράγματα που η MGM ήταν αποφασισμένη να κάνει ήταν να απαλλαγεί από την κάπως επαρχιώτικη προφορά της Ava.
Όπως περιγράφει στην αυτοβιογραφία της “Ava-My story” : «Με έστειλαν στη Gertrude Vogeler, την προπονήτρια φωνητικής, μια γυναίκα που αγάπησα πολύ. Ήταν μια όμορφη ηλικιωμένη κυρία, γκριζομάλλα, υπέρβαρη, με ένα εκατομμύριο γάτες –καλά, φαινόταν σαν ένα εκατομμύριο ούτως ή άλλως– και μια αρχαία Κινέζα μαγείρισσα που ήταν πιο αστεία από οτιδήποτε έχετε δει ποτέ στις ταινίες. Η Gertrude δούλευε από το σπίτι της στο Whittier Drive. Πέρασε δύσκολα μαζί μου, αλλά ήταν τόσο τρυφερή και επιδέξια. Η Getrude είχε η ίδια την πιο όμορφη φωνή. Και δεν ήταν απλώς προπονήτρια φωνής, ήταν θεσμός.Κάθε φορά που επέστρεφα στο Λος Άντζελες για χρόνια μετά –όπως είμαι σίγουρη ότι έκαναν πολλοί άλλοι μαθητές της– επέστρεφα για να τη φιλήσω στο μάγουλο και να της πω ευχαριστώ».
H Ava Gradner λίγο μετά τον χωρισμό της από τον πρώτο της σύζυγο, Mickey Rooney, γνώρισε τον Howard Hughes. Έναν παγκοσμίου φήμης αεροπόρο, πολυεκατομμυριούχο, σύνθετο άνθρωπο, θαρραλέο, τολμηρό και εφευρετικό – όπως τον χαρακτήριζε η ίδια. Ωστόσο, είχε παραδεχτεί ότι δεν ήταν ποτέ ερωτευμένη μαζί του, αλλά ήταν μέσα στη ζωή της για περίπου 20 χρόνια.
«Tην πρώτη φορά που γνώρισα τον Frank Sinatra ήμουν ακόμη παντρεμένη με τον Mickey Rooney. Ήμασταν έξω σε κάποιο κλαμπ στο Sunset Strip, πιθανότατα στο Μocambo, και ο Frank ήταν εκεί. Ήξερε πολύ καλά τον Mickey και πέρασε απέναντι για να γνωρίσει τη νέα του σύζυγο. Και όντας ο Frank, έκανε το μεγάλο του χαμόγελο και είπε: «Γεια, γιατί δεν σε γνώρισα πριν τον Mickey; Τότε θα μπορούσα να σε είχα παντρευτεί ο ίδιος». Αυτό με άφησε άφωνη. Υποθέτω ότι χαμογέλασα αβέβαια, αλλά δεν νομίζω ότι είπα λέξη. Το να πει κάτι τέτοιο με άφησε άναυδη».
Τον Οκτώβριο του 1951, μια εβδομάδα από τότε που το μακροχρόνιο, παρατεταμένο διαζύγιό του από την πρώτη του σύζυγο, Nancy, έγινε οριστικό, ο Sinastra παντρεύτηκε την Ava. Ο τρίτος, τελευταίος και μεγαλύτερος γάμος της κράτησε μόνο έξι χρόνια. Ήταν ο έρωτας της ζωής της, αλλά η σχέση τους ήταν άτυχη από την αρχή. Ο Sinantra κατηγορήθηκε ότι η σαγηνευτική Ava τον άρπαξε από τη σύζυγό του, Nancy, και ο μετέπειτα γάμος τους καταδικάστηκε από την Καθολική Εκκλησία. Η δουλειά τους, τους κράτησε χώρια περισσότερο παρά μαζί και έτσι καθώς το αστέρι της ανέβαινε, η καριέρα του κατρακύλησε.
Ο γάμος της Ava και του Frank ήταν ταραχώδης από την αρχή, αλλά το τέλος ήρθε όταν η Gardner έμεινε έγκυος όχι μία, αλλά δύο φορές, μέσα σε ένα χρόνο. Πήρε την απόφαση να κάνει έκτρωση στην πρώτη εγκυμοσύνη, την οποία ανακάλυψε στα γυρίσματα του Mogambo στην Αφρική, χωρίς να τον συμβουλευτεί. Ούτε τον συμβουλεύτηκε όταν έκανε τη δεύτερη έκτρωση. «Νομίζω ότι ο Frank, μέσα στην καρδιά του, ήξερε τι θα έκανα, αλλά ήταν δική μου απόφαση, όχι δική του. Όσο ζω, δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι ξύπνησα μετά την επέμβαση για να δω τον Frank να κάθεται δίπλα στο κρεβάτι με δάκρυα στα μάτια. Αλλά νομίζω ότι είχα δίκιο. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είχα δίκιο». Οι ζήλιες, οι οργή, οι ατελείωτες μεθυσμένες νύχτες και το δράμα ήταν απλώς υπερβολικά για τον Sinatra .
«Η αγάπη μας ήταν βαθιά και αληθινή, παρόλο που το γεγονός ότι δεν μπορούσαμε να ζήσουμε ο ένας με τον άλλον περισσότερο από όσο θα μπορούσαμε να ζήσουμε ο ένας χωρίς τον άλλον, έκανε μερικές φορές δύσκολο για τους ξένους να το καταλάβουν. Το μόνο που ξέρω είναι ότι αν ο Frank με έχανε ή τον έχανα, οι κόσμοι μας θα είχαν γκρεμιστεί».
Τo 1968, η Ava έκανε υστερεκτομή στο Λονδίνο για να αποτρέψει κάθε πιθανότητα να προσβληθεί από καρκίνο, ο οποίος αφαίρεσε τη ζωή της μητέρας της. Συνέχισε να παίζει μέχρι το 1986. Η γυναίκα που όλη της τη ζωή πίστευε ότι δεν μπορούσε να παίξει και είδε την επιτυχία της ως αστέρι του κινηματογράφου ως «πραγματικά ένα αστείο» κατατάσσεται στην 25η θέση μεταξύ των «25 μεγαλύτερων γυναικών σταρ του κλασικού Χόλιγουντ» του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου”. Το 1951, η Αva ήταν υποψήφια για Χρυσό Μετάλλιο Picturegoers για την καλύτερη ηθοποιό στην ταινία Pandora and the Flying Dutchman. Το 1953, ήταν υποψήφια για Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία από τον Κύκλο Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης για το Mogambo, καθώς και για Όσκαρ Α` Γυναικείου Ρόλου.
Ήταν υποψήφια για BAFTA Καλύτερης Ξένης Γυναικείας Ερμηνείας στο Bhowani Junction το 1958, Χρυσή Δάφνη για το Κορυφαίο Γυναικείο Αστέρι του 1960 και την ίδια χρονιά έλαβε ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame. Και πάλι, ήταν υποψήφια για BAFTA Καλύτερης Ξένης Γυναικείας Ερμηνείας για το On the Beach το 1964. Το 1965, ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα και BAFTA για το Night of the Iguana και κέρδισε το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν . Το εύρος της ήταν απεριόριστο. Όχι μόνο πρωταγωνίστησε σε δράματα, αλλά το 1951 πρωταγωνίστησε στη συναρπαστική μιούζικαλ κινηματογραφική εκδοχή του Show Boat ως Julie Laverne, και το 1953 πρωταγωνίστησε με τον Fred Astair και την Cyd Charisse στο The Bandwagon. Εμφανίστηκε σε 53 ταινίες δίπλα σε διάσημους ηθοποιούς.
Όταν, στο τέλος της ζωής της, ρωτήθηκε για την πίστη της, υποσχέθηκε ότι δεν είχε καμία. Η περιφρόνησή της μπορεί να εντοπιστεί στον θάνατο του πατέρα της όταν ήταν 15 ετών. Στην αυτοβιογραφία της έγραψε: «Κανείς δεν ήθελε να πλησιάσει τον μπαμπά όταν πέθαινε, και ήταν τόσο μόνος, ήταν τόσο φοβισμένος, μπορούσα να δω τον φόβο στο τα μάτια του όταν χαμογελούσε, και πήγα να δω τον ιεροκήρυκα, τον τύπο που με βάφτισε. Τον παρακάλεσα να έρθει να επισκεφτεί τον μπαμπά μόνο και μόνο για να του μιλήσει —ξέρεις, δώσε μια ευλογία ή κάτι τέτοιο—αλλά δεν ήρθε ποτέ. Θεέ μου, τον μισούσα! Ψυχρά καθάρματα, δεν ξέρω, θα έπρεπε να είναι σε κάποια άλλη δουλειά. Μετά από αυτό δεν είχα χρόνο για τη θρησκεία. Δεν προσευχήθηκα ποτέ, δεν έκανα άλλη προσευχή».
Η Ava ήταν δια βίου καπνίστρια και υπέφερε από φύσημα. Στα 50 της, διαγνώστηκε με μη αναγνωρισμένο αυτοάνοσο νόσημα και το 1986 υπέστη δύο εξουθενωτικά εγκεφαλικά. Η Ava και ο Frank είχαν παραμείνει στενοί φίλοι, μιλώντας στο τηλέφωνο κάθε μέρα. Ο Sinatra κατάφερε να επανεφεύρει τον εαυτό του στις αρχές της δεκαετίας του `50 ως δραματικός ηθοποιός, αναβίωσε την καριέρα του στο τραγούδι στη δεκαετία του `60 και κέρδισε παγκόσμια φήμη ως ο ηγέτης των Rat Pack. Η περιουσία του αποκαταστάθηκε, κανόνισε ένα ιδιωτικό αεροπλάνο με ιατρικό προσωπικό για να πετάξει την Αva από το Λονδίνο, όπου ζούσε, πίσω στην Αμερική για ιατρική περίθαλψη. Ωστόσο, λίγο μετά την επιστροφή της στο σπίτι στο Λονδίνο, υπέστη μια άσχημη πτώση στο διαμέρισμά της. Πέθανε λίγο μετά από πνευμονία στο σπίτι της στο Λονδίνο, 434 Ennismore Gardens, όπου ζούσε από το 1968. Τα τελευταία της λόγια ήταν: “Είμαι τόσο κουρασμένη”.
Η Ava επέστρεψε εκεί από όπου ξεκίνησε, κοντά στο Grabtown, όπου είναι θαμμένη στο Sunset Memorial Park στο Smithfield της Βόρειας Καρολίνας, δίπλα στα αδέρφια της και στους γονείς της. Το Μουσείο Ava Gardner βρίσκεται στη διεύθυνση 325 East Market Street, Smithfield, στην Βόρεια Καρολίνα.
Η Ava Gardner έζησε τη ζωή μέχρι το τέλος. Κι όμως, από όλες τις τύψεις που μπορεί να είχε, ένα ξεχωρίζει πάνω από όλα: “Αν μπορούσα ποτέ να ξαναγεννηθώ, θα ήθελα μια εκπαίδευση. Η ζωή μου θα ήταν τόσο διαφορετική αν είχα.”
