Ο καλλιτέχνης του μπαρόκ έζησε μια γεμάτη και επιτυχημένη ζωή, υπήρξε βασικός ζωγράφος της βασιλικής αυλής της Ισπανίας και μνημονεύεται ως κύριος της δυτικής τέχνης.

Ο Diego Velazquez θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους που ανήκαν στην Ισπανική Χρυσή Εποχή. Ήταν καλλιτέχνης στην αυλή του βασιλιά Φιλίππου Δ`. Είναι γνωστός για τους πίνακές του της βασιλικής οικογένειας, των επιφανών Ευρωπαίων αριστοκρατών καθώς και των απλών ανθρώπων. Οι τεχνικές του με χαλαρές πινελιές και η λαμπρή αλληλεπίδραση φόρμας, χρώματος και φωτός, έδωσαν στους πίνακές του μια ρεαλιστική γοητεία, αποτελώντας έμπνευση για μια πλειάδα ζωγράφων όπως ο Edouard Manet, ο Pablo Picasso και ο Francis Bacon οι οποίοι τον έχουν τιμήσει αναδημιουργώντας αρκετά από τα διάσημα έργα του.

Ο Velazquez ήταν ο αγαπημένος ζωγράφος του βασιλιά Φίλιππου Δ`

Ιππικό Πορτρέτο του Κόμη-Δούκα του Ολίβαρες, Diego Velazquez, 1634-1635

Τον 17ο αιώνα, η Ισπανία ήταν μια χώρα σε παρακμή. Το άλλοτε ισχυρό έθνος είχε τεράστια χρέη και η κυβέρνηση ήταν εντελώς διεφθαρμένη. Ωστόσο, ο Velazquez κατάφερε να κερδίσει έναν άνετο μισθό ως καλλιτέχνης από τη βασιλική αυλή.

Εισήχθη στην αυλή του βασιλιά Φίλιππου Δ` από τον δάσκαλό του Francisco Pacheco, ο οποίος αργότερα θα γινόταν πεθερός του. Ο Pacheco ήταν ο κορυφαίος θεωρητικός ζωγραφικής της Ισπανίας και ο Velazquez άρχισε να συνεργάζεται μαζί του σε ηλικία 11 ετών, συνεχίζοντας για έξι χρόνια.

Ο Pacheco είχε διασυνδέσεις στη βασιλική αυλή και μετά από αυτή την αρχική εισαγωγή, η πρώτη δουλειά του Velazquez ήταν να ζωγραφίζει ένα πορτρέτο του κόμη-Δούκα του Olivares, ο οποίος εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που συνέστησε τις υπηρεσίες του στον βασιλιά Φίλιππο Δ`.

Ιππικό Πορτρέτο του Κόμη-Δούκα του Ολίβαρες, Diego Velazquez, 1634-1635

Από εκεί εξασφάλισε τη θέση του ως ο αγαπημένος ζωγράφος του Βασιλιά και αποφασίστηκε ότι κανένας άλλος δεν θα ζωγράφιζε τον βασιλιά. Ακόμη και όταν το ισπανικό στέμμα άρχισε να σπάει, ο Velazquez ήταν ο μόνος καλλιτέχνης που συνέχισε να κερδίζει μισθό.

Παρόλο που ο Velazquez ξεκίνησε να ζωγραφίζει θρησκευτικά θέματα κατά τη διάρκεια του χρόνου του με τον Pacheco, η επαγγελματική του δουλειά ήταν κυρίως πορτρέτα της βασιλικής οικογένειας και άλλων σημαντικών προσώπων της αυλής.

Στο ισπανικό δικαστήριο, ο Velazquez εργάστηκε μαζί με άλλους Baroque, κυριώς με τον Peter Paul Rubens, που πέρασε έξι μήνες εκεί, και ζωγράφισε απίστευτα έργα όπως ο Θρίαμβος του Βάκχου.

Ο θρίαμβος του Βάκχου, 1628-1629

Ο Velasquez έγινε τόσο αγαπητός στον βασιλιά Φίλιππο Δ` που ανακηρύχθηκε ιππότης και βυθίστηκε πλήρως στην πολιτική της ισπανικής αυλής του 17ου αιώνα. Ο Velazquez ασχολήθηκε λιγότερο με την καλλιτεχνική αξία των έργων του, αλλά ενδιαφερόταν περισσότερο για τη δύναμη και το κύρος που συνόδευε η ζωγραφική για τους πιο ισχυρούς ανθρώπους της χώρας.

Έτσι, εργάστηκε σκληρά για να κερδίσει την ιδιότητά του ως ο πιο διάσημος ζωγράφος στην Ισπανία και φαίνεται να έχει αποδώσει. Ακόμη και όταν ήταν υπό έρευνα επειδή δεν ήταν «παλαιός Χριστιανός» λόγω της εβραϊκής του κληρονομιάς, ο βασιλιάς Φίλιππος Δ` παρενέβη υπέρ του.

Πορτρέτο του Φιλίππου Δ`, περίπου το 1624

Ο Velazquez υπηρέτησε επίσης στο δικαστήριο ως βοηθός γκαρνταρόμπας και επιθεωρητής έργων του παλατιού. Το 1658, του ανατέθηκαν οι ευθύνες διακόσμησης για τον γάμο της Μαρίας Θηρεσίας με τον Λουδοβίκο ΙΔ`. Ήταν πραγματικά ένα εγγενές μέρος της ζωής στην ισπανική αυλή κατά τη διάρκεια του 1600.

Μόνο ένα από τα γυμνά του Velazquez υπάρχει ακόμα σήμερα

Παρόλο που ο Velazquez ήταν επίσημο μέλος της βασιλικής αυλής της Ισπανίας, που σημαίνει ότι τον σεβόταν και τον έβλεπε ο βασιλιάς Φίλιππος Δ`, είχε ακόμα μια επαναστατική πλευρά.

Ως μαθητευόμενος, θα χρησιμοποιούσε ζωντανά μοντέλα για να ζωγραφίζει γυμνά αντί να χρησιμοποιεί βιβλία πρακτικής, που ήταν η συνήθης πρακτική εκείνη την εποχή. Όχι μόνο η ζωγραφική γυμνών μοντέλων θεωρούνταν ακατάλληλη τη δεκαετία του 1600, αλλά τα γυμνά έργα τέχνης αυτού του είδους ήταν επίσης εντελώς παράνομα κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Ιεράς Εξέτασης. Είναι ένα αξιοσημείωτο γεγονός ότι ο Velazquez ξέφυγε με μια τέτοια συμπεριφορά.

Ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι ο Velazquez πιθανότατα ζωγράφισε μόνο τρία γυμνά πορτρέτα στη ζωή του, τα οποία με τα σημερινά πρότυπα μόλις και μετά βίας χαράζουν την επιφάνεια των επαναστατών. Αλλά υπάρχουν μόνο δύο γυμνά πορτρέτα που εξακολουθούν να υπάρχουν από εκείνη την περίοδο. Ένα από αυτά είναι το Rokeby Venus του Velazquez. Έτσι, αυτό σίγουρα λέει κάτι για την κουλτούρα της εποχής.

Rokeby Venus, Diego Velazquez, περίπου 1647-1651

Υπάρχει αρκετό μυστήριο γύρω από την ταυτότητα της γυναίκας στον πίνακα. Μερικοί ιστορικοί υποθέτουν ότι ο Velazquez το ζωγράφισε στη Ρώμη κατά το δεύτερο ταξίδι του εκεί στα τέλη του 1649 ή στις αρχές του 1651. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο πίνακας έγινε στην Ισπανία.

Ωστόσο, οι απαλές υφές, η μέτρια έκθεση μόνο στο πίσω μέρος της γυναίκας και οι υποθέσεις ότι ο Velazquez φοβόταν την πρώην επικοινωνία από την Καθολική εκκλησία ακόμα και όταν συνέθετε αυτό το κομμάτι είναι όλα ενδιαφέροντα θέματα συζήτησης γύρω από αυτό το μοναδικό γυμνό Velazquez που επιζούσε.

Ο Velazquez σπούδασε τέχνη στην Ιταλία – μια εμπειρία που θα άλλαζε σημαντικά το στυλ του

Ο Velazquez θεωρείται ένας από τους πιο διάσημους ζωγράφους της περιόδου του μπαρόκ και, όπως είδαμε, ο σημαντικότερος ζωγράφος της αυλής της ισπανικής βασιλικής οικογένειας. Εκείνη την εποχή, το να ζωγραφίζει πορτραίτα αυλής ήταν ο μόνος πραγματικός τρόπος για έναν καλλιτέχνη να βγάλει χρήματα. Ήταν είτε αυτό είτε να του ανατεθεί από μια εκκλησία να ζωγραφίσει ταβάνια και βωμούς.

Ως εκ τούτου, ο Velazquez ανέπτυξε ένα ρεαλιστικό στυλ που προοριζόταν να απεικονίσει τους ανθρώπους που ζωγράφιζε με ρεαλιστικό τρόπο στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Άλλωστε αυτή ήταν η δουλειά του.

Από τον Ιούνιο του 1629 έως τον Ιανουάριο του 1631, ο Velazquez ταξίδεψε στην Ιταλία όπου άρχισε να παίρνει περισσότερες ελευθερίες με πιο τολμηρές πινελιές και προσθέτοντας μια συναισθηματική πινελιά στο έργο του αντί να ζωγραφίζει έντονα την πραγματικότητα.

Όταν επέστρεψε στη Μαδρίτη, άρχισε να ζωγραφίζει μέλη της αυλής έφιππα και φρόντισε να απεικονίσει τους νάνους που υπηρετούσαν στο δικαστήριο ως ευφυείς και πολύπλοκους. Επέστρεψε στην Ιταλία για δεύτερη φορά από το 1649 έως το 1651 και ζωγράφισε τον Πάπα Ιννοκέντιο Χ που έγινε ένα από τα πιο καθοριστικά έργα του.

Πορτρέτο της Αθωότητας, Velazquez, γ. 1650

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ζωγράφισε επίσης τον υπηρέτη του Juan de Pareja, που ξεχωρίζει για τον εντυπωσιακό ρεαλισμό του και κάποιοι λένε ότι το γυμνό του, Rokeby Venus ολοκληρώθηκε επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Μετά από αυτά τα δύο ταξίδια στην Ιταλία, το 1656, ζωγράφισε το πιο αναγνωρισμένο έργο του καθώς η τεχνική του ήταν πιο σίγουρη και εκλεπτυσμένη από ποτέ. Las Meninas.

Las Meninas, 1656

Ο Velasquez αρρώστησε και πέθανε στις 6 Αυγούστου 1660 και μνημονεύεται ως πραγματικός δάσκαλος. Έχει εμπνεύσει σύγχρονους καλλιτέχνες όπως π.χ o Pablo Picasso και ο Salvador Dali, με τον ιμπρεσιονιστή ζωγράφο Edouard Manet, περιγράφοντάς τον ως «ο ζωγράφος των ζωγράφων».