H ιστορία της συγγραφέως του Φράνκεσταιν με τον τραγικό χαμό των παιδιών της και τους διάσημους εραστές της, Λόρδο Βύρωνα & Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, η οποία έφυγε από τη ζωή την 1η Φεβρουαρίου του 1851
«Η αρχή είναι πάντα σήμερα»
Η Μαίρη Σέλλεϋ ήταν η Αγγλίδα μυθιστοριογράφος της οποίας το έργο έχει φτάσει σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Συγγραφέας του Φράνκεσταιν , η Σέλλεϋ ήταν κόρη του ριζοσπαστικού φιλοσόφου Ουίλλιαμ Γκόντγουιν, ο οποίος την περιέγραψε ως «ιδιαίτερα τολμηρή, κάπως επιβλητική και ενεργή στο μυαλό». Η μητέρα της, η οποία πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννησή της, ήταν η διάσημη υπερασπιστής των δικαιωμάτων των γυναικών, Μαίρυ Ουόλλστονκραφτ . Εκείνη μάλιστα έγραψε ένα από τα πρώτα “εγχειρίδια του φεμινισμού, τη “Διεκδίκηση των Δικαιωμάτων της Γυναίκας”.Οι πολυγραφότατοι, λόγιοι γονείς της ήταν δυο άνθρωποι που ερωτεύτηκαν βαθιά. Άκρως πρωτοποριακοί και με ριζοσπαστικές ιδέες για την εποχή τους… Αυτό είχε ως επακόλουθο, η Μαίρη να μεγαλώσει με διαφορετικούς κανόνες από τις υπόλοιπες νεαρές κοπέλες της εποχής. Η μόρφωσή της και οι ελευθερίες της δεν είχαν καμία σχέση με αυτές των άλλων γυναικών. Ο πατέρας της ήταν περήφανος για εκείνη καθώς – όπως έλεγε – είχε την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά μιας αυτοκράτειρας. Στόχος του ήταν να την κάνει να σκέφτεται σαν τους φιλοσόφους.
Ο 22χρονος ποιητής Πέρσι Σέλλεϋ θαύμαζε ιδιαίτερα τον Γκόντγουιν και τον συντηρούσε οικονομικά. Ερωτεύτηκε την κόρη του, Μαίρη, όταν ήταν μόλις 17 ετών, η οποία έβλεπε στο πρόσωπο του νεαρού όλα τα ιδανικά που εκπροσώπευε ο πατέρας της. Ο Σέλλεϋ αν και είχε αριστοκρατική καταγωγή, προτιμούσε να διαχωριστεί από την οικογένειά του. Επιθυμία του ήταν να μοιράσει μεγάλο μέρος της περιουσίας του στους φτωχούς. Οι γονείς του προκειμένου να αποφύγουν τέτοιου είδους σπατάλες, δεν του έδιναν χρήματα. Αναγκάστηκε, λοιπόν, ο Σέλλεϋ να σταματήσει να χρηματοδοτεί τον Γκόντγουιν, ο οποίος δυσαρεστήθηκε όταν το έμαθε. Η απόφασή του να φύγει μαζί με την κόρη του Γκόντγουιν στην Ευρώπη, σαφώς χειροτέρεψε την κατάσταση.
Η αντίδρασή του ήταν άσχημη γιατί ο Σέλλεϋ ήταν ήδη παντρεμένος και η σύζυγός του ήταν έγκυος. Η Μαίρη αποφάσισε να φύγει με τον εραστή της και την ξαδέλφη της για την Αγγλία, χωρίς την ευχή του πατέρα της. Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, αυτό το ταξίδι ήταν αρχικά “η ενσάρκωση του ρομαντισμού”. Η οικονομική δυσχέρεια, όμως, τους αναγκάζει να επιστρέψουν πίσω μετά από λίγους μήνες. Λίγο πριν επιστρέψουν στην Αγγλία, η Μαίρη ανακαλύπτει ότι ήταν έγκυος. Ο πατέρας της αρνείται να τους βοηθήσει, στάση που αιφνιδιάζει το ζευγάρι. Ο Γκόντγουιν ήθελε με αυτήν την συμπεριφορά – που ήταν κόντρα στις αρχές που εκπροσωπούσε – να συνετίσει την παρορμητική κόρη του. Η Μαίρη, δυστυχώς, γεννάει πρόωρα και χάνει το παιδί της. Αναρρώνει όμως και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ξαναμένει έγκυος. Ο Σέλλεϋ κληρονομεί τον παππού του και τα οικονομικά τους είναι πλέον εξαιρετικά καλά. Λίγους μήνες αργότερα, έρχεται στον κόσμο ο γιος τους, Ουίλλιαμ….
Το καλοκαίρι του 1816 νοικιάζουν μια βίλα στην Ελβετία, όπου φιλοξενούν τον φίλο τους και εραστή της ξαδέλφης της Μαίρης, τον Λόρδο Βύρωνα. Λόγω των συχνών βροχοπτώσεων αναγκάζονται να κλειστούν μέσα στο σπίτι και για να περάσει η ώρα παίζουν διάφορα παιχνίδια. Κάποιο βράδυ, ο Βύρωνας προτείνει να γράψει ο καθένας τους μια τρομακτική ιστορία. Περνάνε οι μέρες αλλά η Μαίρη δεν μπορεί να σκεφθεί καμία. Μια συζήτηση για την πιθανότητα ο ηλεκτρισμός να επαναφέρει έναν άνθρωπο στη ζωή, εμπνέει τη Μαίρη να γράψει ένα από τα διασημότερα λογοτεχνικά έργα του κόσμου. Τον Φρανκενστάιν. Το εκδίδει δύο χρόνια αργότερα, χωρίς όμως το όνομά της, καθώς οι γυναίκες τον 19ο αιώνα δεν θεωρούνταν ικανές να γράψουν αριστουργήματα. Ακόμα και όταν αποκαλύφθηκε ότι εκείνη ήταν η συγγραφέας του βιβλίου, οι περισσότεροι κριτικοί υποστήριζαν ότι ήταν ο σύζυγός της ήταν εκείνος που το έγραψε για να δώσει αναγνώριση στη γυναίκα του. Ο Φρανκεστάιν σημειώνει πραγματικά μεγάλη επιτυχία.
Το εργαστήριο του Φράνκεστάιν
Η Μαίρη και ο Σέλλεϋ παντρεύονται τον Δεκέμβριο του 1816, έχοντας ήδη δύο χρόνια εξωσυζυγικής σχέσης. Η σύζυγος του Σέλλεϋ είχε αυτοκτονήσει και για να πάρει την κηδεμονία των παιδιών τους, έπρεπε εκείνος να επιδείξει το κατάλληλο ήθος. Θεωρεί λοιπόν, ότι ο γάμος τους θα είχε το θεμιτό αποτέλεσμα. Ο Σέλλεϋ χάνει την κηδεμονία των παιδιών του, αλλά η Μαίρη έρχεται και πάλι κοντά με τον πατέρα της.
Το 1818 το ζευγάρι χάνει την κόρη τους και ένα χρόνο αργότερα και το γιο τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Μαίρη να πέσει σε βαριά κατάθλιψη και να αποβάλει το παιδί που κυοφορεί. Κινδυνεύει, μάλιστα, να πεθάνει από αιμορραγία και την σώζει ο Σέλλευ, βάζοντάς την μέσα σε μια μπανιέρα γεμάτη με πάγο.
Η απώλεια των παιδιών τους απομακρύνει το άλλοτε ερωτευμένο ζευγάρι. Ο Σέλλευ αρχίζει να φλερτάρει με διάφορες γυναίκες και η Μαίρη στρέφεται σε διάφορους φίλους της. Ένας από αυτούς είναι ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Γνωρίζονται στην Πίζα, ενώ εκείνη είναι με τον σύζυγό της, κι έρχονται πολύ κοντά. Ο Σέλλευ τον ενημερώνει ότι η Μαίρη θέλει να μάθει την ελληνική γλώσσα κι εκείνος προθυμοποιείται να τη διδάξει.
Ο Σέλλευ έχει εκτίμηση για τον Μαυροκορδάτο και του αφιερώνει το ποίημά του, “Ελλάς”. Ωστόσο σε κάποιες επιστολές του προς εκείνον, μιλά αρνητικά, καθώς ενοχλείται από τη στενή σχέση που έχει με τη Μαίρη: “Ο Έλληνας πρίγκιπας έρχεται μερικές φορές και ενοχλούμαι με τον εαυτό μου που αντιδρώ τόσο άσχημα. Πώς γίνεται ένας τόσο συμπαθητικός, ικανός και φιλικός άνθρωπος να μη μου είναι συμπαθής”. Ο Μαυροκορδάτος φεύγει για την Ελλάδα, ο Σέλλεϋ γράφει: “Ένα πλοίο ήρθε να πάρει τον Έλληνα πρίγκιπα, για να πάει στον στρατό στον Μοριά. Είναι μεγάλη απώλεια για τη Μαίρη και μόνο επειδή στενοχωρεί τη Μαίρη, είναι μεγάλη απώλεια και για μένα. Αλλά όχι για κάποιον άλλο λόγο”. Το καλοκαίρι του 1822 ο Σέλλεϋ πνίγεται στα ανοιχτά του Λιβόρνο και η αγαπημένη του Μαίρη κλονίζεται απίστευτα πολύ. Αποφασίζει να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά ολόψυχα στο γιο τους, Πέρσι.
Χειρόγραφα της συγγραφέως.
Επιστρέφουν οι δυο τους στο Λονδίνο κι εκείνη συνεχίζει να εργάζεται ως συγγραφέας. Αναλαμβάνει τα έξοδα το παιδιού της γιατί αν δεχόταν τη βοήθεια που της προσέφερε ο πατέρας του Σέλλεϋ, θα αναλάμβανε την κηδεμονία του γιου της, κάποιος έμπιστός του. Η Μαίρη γνωρίζει μεγάλη επιτυχία ως συγγραφέας και από τα κέρδη της καταφέρνει να συντηρήσει και τον πατέρα της . Αρνείται όλες τις προτάσεις γάμου, ακόμα και από τον Αμερικάνο ηθοποιό Τζον Χάουαρντ Πέιν. Του απαντά ότι αφού είχε παντρευτεί ήδη μία ιδιοφυΐα, μπορούσε να ξαναπαντρευτεί μόνο μία άλλη ιδιοφυία.
Η συγγραφέας με την περιπετειώδη ζωή, κλείνει τα μάτια της για πάντα την 1η Φεβρουαρίου του 1851, στα 53 της χρόνια, ύστερα από χρόνια ταλαιπωρίας με ασθένειες. Υπήρχαν υποψίες από τον προσωπικό της ιατρό ότι είχε όγκο στον εγκέφαλο.
Ο πολυαγαπημένος της γιος, ένα χρόνο μετά το θάνατό της, ανοίγει ένα κουτί της Μαίρης Σέλλευ που είχε πάντα στο γραφείο τους. Μέσα σε αυτό, βρίσκει τούφες μαλλιών από τα παιδιά που έχασε, ένα σημειωματάριο που διατηρούσε με τον Σέλλεϋ, ένα αντίγραφο του ποιήματός του, “Άδωνις” και ένα μεταξωτό μαντήλι, μέσα στο οποίο είχε λίγες απ’ τις στάχτες του.
“Αν δεν μπορώ να εμπνεύσω τον έρωτα, θα προκαλέσω το φόβο.”
