Στις 4 Φεβρουαρίου του 1902, γεννήθηκε ο Αμερικανός αεροπόρος που έγινε διάσημος αφού έκανε την πρώτη σόλο απευθείας πτήση πέρα ​​από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Επικρίθηκε επειδή επέμενε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρέπει να εμπλακούν στον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πρώτα χρόνια

Ο Charles Augustus Lindbergh, γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1902, στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν. Ήταν το μοναδικό παιδί του Charles August Lindbergh και της Evangeline Lodge Land Lindbergh. Ο πατέρας του ήταν βουλευτής από τη Μινεσότα από το 1907 έως το 1917 και ο παππούς του ήταν γραμματέας του Βασιλιά της Σουηδίας. Ο Lindbergh περνούσε πολύ χρόνο μόνος όταν ήταν νέος, με ζώα και μετά μηχανές για να του κάνουν παρέα. Αφού παρακολούθησε σχολεία στο Little Falls της Μινεσότα και στην Ουάσιγκτον, DC, ο Lindbergh εγγράφηκε σε ένα πρόγραμμα μηχανολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν.

Κάποτε βαρέθηκε να σπουδάζει. Ενδιαφερόταν περισσότερο για τα αυτοκίνητα και τις μοτοσυκλέτες σε αυτό το σημείο. Έφυγε από το Ουισκόνσιν για να σπουδάσει αεροπλάνο στο Λίνκολν της Νεμπράσκα, από το 1920 έως το 1922. Έκανε την πρώτη του ατομική πτήση το 1923 και στη συνέχεια πραγματοποίησε εκθεσιακές πτήσεις και σύντομα ταξίδια στα Μεσοδυτικά. Γράφτηκε στην Εφεδρεία Αεροπορικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ ως δόκιμος το 1924 και αποφοίτησε τον επόμενο χρόνο. Το 1926 έκανε την πρώτη του πτήση ως πιλότος αεροπορικής αποστολής μεταξύ Σικάγο, Ιλινόις, και Σεντ Λούις, Μιζούρι.

Η Διάσημη πτήση

Ο Lindbergh ήθελε να διαγωνιστεί για το έπαθλο των 25 χιλιάδων δολαρίων που είχε δημοσιεύσει ένας άνδρας με το όνομα Raymond Orteig για το πρώτο άτομο που θα πραγματοποιούσε απευθείας πτήση μεταξύ Νέας Υόρκης και Παρισιού, Γαλλία. Με χρήματα που έβαλαν αρκετοί επιχειρηματίες του Σεντ Λούις, ο Lindbergh απέκτησε το Spirit. Στον πρώτο γύρο της πτήσης του για τη Νέα Υόρκη, ταξίδεψε ασταμάτητα στο Σεντ Λούις σε δεκατέσσερις ώρες και είκοσι πέντε λεπτά — χρόνος ρεκόρ από τη Δυτική Ακτή.

Στις 20 Μαΐου 1927, ο Lindebergh απογειώθηκε με το ασημένιο μονοπλάνο του (ένα αεροπλάνο με μία μόνο επιφάνεια στήριξης) από το Ρούσβελτ Φιλντ στο Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης, με προορισμό ένα αεροδρόμιο έξω από το Παρίσι. Καλύτερα εξοπλισμένοι και πιο γνωστοί αεροπόροι είχαν αποτύχει. Mερικοί μάλιστα είχαν χάσει την ζωή τους . Όμως ο Lingebergh τα κατάφερε. Έφτασε στις 21 Μαΐου, έχοντας διανύσει 2.610 μίλια σε τριάντα τρεις και μισόώρες.

Έγινε αμέσως ήρωας και έλαβε πολλές τιμές και παρασημοφορίες, όπως το Μετάλλιο Τιμής του Κογκρέσου, το Γαλλικό Ιππότη Λεγεώνα της Τιμής, το Βασιλικό Αεροπορικό Σταυρό (Βρετανικό) και το Τάγμα του Λεοπόλδου (Βέλγιο). Κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας σε εβδομήντα πέντε αμερικανικές πόλεις που χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Daniel Guggenheim για την Προώθηση της Αεροναυπηγικής, τον υποδέχτηκαν ενθουσιώδεις εκδηλώσεις επαίνου.

Τον Δεκέμβριο του 1927 ο Lindbergh πέταξε απευθείας μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Πόλης του Μεξικού, στο Μεξικό, και πήγε σε ένα ταξίδι καλής θέλησης στην Καραϊβική και την Κεντρική Αμερική. Κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας συνάντησε την Anne Spencer Morrow, την κόρη του πρέσβη των ΗΠΑ στο Μεξικό. Παντρεύτηκαν το 1929. Το ζευγάρι έκαναν πολλές πτήσεις μαζί. Το 1931 πέταξαν στην Ασία, χαρτογραφώντας αεροπορικές διαδρομές προς την Κίνα. Δύο χρόνια αργότερα, σε μια πτήση 30.000 μιλίων, εξερεύνησαν πιθανές αεροπορικές διαδρομές στους ωκεανούς.

Η απαγωγή και δολοφονία του γιού του

Τον Μάρτιο του 1932, οι Lindberghs έπαθαν σοκ όταν απήγαγαν τον γιο τους. Καταβλήθηκαν λύτρα 50.000 δολαρίων, αλλά το μωρό βρέθηκε νεκρό. Η ανησυχία και η φρίκη του έθνους οδήγησε σε νόμους που διεύρυναν τον ρόλο των ομοσπονδιακών υπηρεσιών επιβολής του νόμου στην αντιμετώπιση τέτοιων εγκλημάτων, συμπεριλαμβανομένου του επιτρέποντος στην κυβέρνηση να απαιτήσει τη θανατική ποινή για τους απαγωγείς που μεταφέρουν θύματα πέρα ​​από τις πολιτειακές γραμμές.

Οι Lindberghs μετακόμισαν στην Ευρώπη μετά την εκτέλεση του δολοφόνου του γιου τους το 1935. Ενώ βρισκόταν στη Γαλλία ο Lindbergh εργαζόταν με τον Alexis Carrel (1873–1944), έναν Αμερικανό χειρουργό και πειραματικό βιολόγο που είχε κερδίσει το βραβείο Νόμπελ στην ιατρική το 1912. Οι δύο άνδρες τελειοποίησαν μια «τεχνητή καρδιά και πνεύμονες», μια αντλία που μπορούσε να κρατήσει ζωντανά όργανα έξω από το σώμα παρέχοντάς τους αίμα και αέρα.

Επικρίθηκε για πολιτικές απόψεις

Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 ο Lindbergh διεξήγαγε διάφορες μελέτες για την αεροπορική ενέργεια στην Ευρώπη. Περιόδευσε τα γερμανικά αεροπορικά κέντρα μετά από πρόσκληση του ηγέτη Hermann Goering (1893-1946) των Ναζί και εκεί πείστηκε ότι ο ναζιστικός στρατός ήταν αήττητος. Επίσης, τη δεκαετία του 1930 ο Lindbergh ήταν στο Διοικητικό Συμβούλιο της Pan-American World Airways. Το 1939 σπούδασε αμερικανική παραγωγή αεροπλάνων ως ειδικός σύμβουλος σε τεχνικά θέματα. Έκανε επίσης προωθητικές εργασίες για την αεροπορία κατά την περίοδο αυτή.

Λίγο πριν από τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο ο Lindebergh προειδοποίησε ότι η εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών δεν θα μπορούσε να αποτρέψει μια γερμανική νίκη. Επικρίθηκε από τον Πρόεδρο Franklin D. Roosevelt (1882–1945) για ραδιοφωνικές εκπομπές που παροτρύνουν την Αμερική να μην πολεμήσει στους «πόλεμους των άλλων». Aυτό οδήγησε στην παραίτησή του από την επιτροπή του στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ. Μετά την επίθεση της Ιαπωνίας στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1941, υποστήριξε την αμερικανική προσπάθεια, υπηρετώντας ως τεχνικός για εταιρείες αεροσκαφών. Μετά τον πόλεμο έγινε για άλλη μια φορά τεχνικός σύμβουλος της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ και τελικά έγινε ξανά ταξίαρχος στην Εφεδρεία της Πολεμικής Αεροπορίας.

Επόμενα χρόνια

Η σχέση του Lindbergh με τους Ναζί είχε βλάψει σοβαρά τη φήμη του, αλλά τόσο η σύγυγος του όσο η δημοτικότητα των βιβλίων που έγραψε βοήθησαν να αποκατασταθούν μερικά από αυτά που είχε χάσει. Ο Lindbergh έγραψε αρκετές αφηγήσεις για τη διάσημη πτήση του το 1927. Το We (1927) και το The Spirit of St. Louis (1953), για το οποίο έλαβε το βραβείο Πούλιτζερ για τη βιογραφία του, είναι περιγραφές της πρώιμης ζωής και των επιτευγμάτων του. Με τον Carrel συνέγραψε το Culture of Organs (1938) και το 1948 έγραψε το Of Flight and Life.

Τα μεταγενέστερα έργα του περιελάμβαναν τα The Wartime Journals of Charles A. Lindbergh (1970) και το Boyhood on the Upper Mississippi: A Reminiscent Letter (1972). Μια Autobiography of Values κυκλοφόρησε  μετά τον θάνατό του. Προς το τέλος της ζωής του ο Lindbergh άρχισε να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για τον πνευματικό κόσμο και μίλησε ανοιχτά για περιβαλλοντικά ζητήματα. Πέρασε τα τελευταία του χρόνια με τη γυναίκα του σε ένα σπίτι που είχαν χτίσει σε ένα απομακρυσμένο τμήμα του νησιού Μάουι. Πέθανε εκεί στις 26 Αυγούστου 1974.

Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Anne Morrow Lindbergh συνέχισε να δημοσιεύει βιβλία με τα ημερολόγια και τις επιστολές της. Αποσύρθηκε στο Ντάριεν του Κονέκτικατ, όπου μια σειρά από εγκεφαλικά την αποδυνάμωσαν. Το 1992 ανακάλυψε ότι μια γυναίκα την οποία είχαν προσλάβει τα παιδιά της για να διαχειρίζεται τις υποθέσεις της, της έκλεβε χρήματα. Η πολιτεία του Κονέκτικατ ενώθηκε με τα παιδιά του Lindebergh ασκώντας κατηγορίες εναντίον της γυναίκας.