Ο σάλος που προκλήθηκε για τις ερωτικές σκηνές της ταινίας «Miller’s Girl», ανάμεσα στον 52χρονο Μάρτιν Φρίμαν και την 21χρονη Τζένα Ορτέγκα, με θύμισε το αριστούργημα του Μπερνάντο Μπερτολούτσι  «Last Tango in Paris», με τον Μάρλον Μπράντο και την Μαρία Σνάιντερ

 

Σάλος έχει προκληθεί από τις έντονες σκηνές σεξ στη νέα ταινία «Miller’s Girl» ανάμεσα στην Τζένα Ορτέγκα και στον Μάρτιν Φρίμαν λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας των δύο ηθοποιών.

Οι θεατές κατέκλυσαν τα social media αποκαλώντας την ταινία «χυδαία» και «αηδιαστική», καθώς η Τζένα Ορτέγκα είναι μόλις 21 και ο Μάρτιν Φρίμαν 52.

Η πρωταγωνίστρια του «Wednesday» υποδύεται τη 18χρονη μαθήτρια Cairo Sweet στη μαύρη κωμωδία, ενώ ο Μάρτιν αναλαμβάνει τον ρόλο του καθηγητή της Jonathan Miller. Ο ηθοποιός είναι γνωστός για τον ρόλο του «Μπίλμπο Μπάγκινς» στην τριλογία του «Χόμπιτ» και τον ρόλο του «Δρ. Γουάτσον» στη σειρά «Sherlock».

Στην ταινία, οι δυο τους μπλέκονται σε μια περίπλοκη και ακατάλληλη σχέση, με τη νεαρή να επιλέγει να γράψει μια σεξουαλική ιστορία αφού της ανατέθηκε μια δημιουργική εργασία από τον καθηγητή της.

Οι αντιδράσεις στα social media για τις σκηνές σεξ της Ορτέγκα με τον Φρίμαν

Οι έντονα σεξουαλικές σκηνές μεταξύ των δύο τους έκαναν τους θεατές έξαλλους με το «άβολο» ηλικιακό χάσμα, καθώς η διαφορά τους ανέρχεται σε 31 χρόνια.

Οι θεατές έγραψαν χαρακτηριστικά στο X (πρώην Twitter): «Νομίζω ότι τελείωσα με το να βλέπω αυτές τις ταινίες με διαφορά ηλικίας. Είναι όλα χυδαία και το έχω βαρεθεί. Καμία Τζένα Ορτέγκα ή Μάρτιν Φρίμαν δεν θα μπορούσε να το σώσει».

«Άβολο», «το χειρότερο πράγμα που έχω δει», «αηδία», «χυδαιότητα», ήταν μερικά από τα σχόλια που πλημμύρισαν το μέσο κοινωνικής δικτύωσης.

Ωστόσο, υπήρξαν και κάποιοι που υπερασπίστηκαν την ταινία, την οποία σκηνοθέτησε και έγραψε η νεοφερμένη στο Χόλιγουντ Τζέιντ Χάλεϊ Μπάρτλετ.

«Ένα ερωτικό θρίλερ με πρωταγωνιστές τον Μάρτιν Φρίμαν και την Τζένα Ορτέγκα, τι περιμένατε;», «Είναι ηθοποιοί, παίζουν, ηρεμήστε», ήταν μερικά από τα σχόλια.

H περιβόητη σκηνή σεξ της Ορτέγκα με τον Φρίμαν:

Η ίδια η Τζένα Ορτέγκα υπερασπίστηκε την ταινία και τον ρόλο της, αν και παραδέχτηκε ότι «φοβόταν» να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο.

Η νεαρή ηθοποιός ήταν «σίγουρη για το τι ήθελε να κάνει» για τη σεξουαλική σκηνή της με τον συμπρωταγωνιστή της στο «Miller’s Girl» και υποστηρίχθηκε πλήρως κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, σύμφωνα με τη συντονίστρια οικειότητας της ταινίας.

Η Kristina Arjona αποκάλυψε στην Daily Mail ότι η Τζένα συμμετείχε στις αποφάσεις σχετικά με την επιμέλεια των σκηνών σεξ και επέμεινε ότι σε κανένα σημείο δεν «ξεπεράστηκαν τα όρια».

«Υπήρχαν πολλοί, πολλοί άνθρωποι σε όλη αυτή τη διαδικασία που ασχολούνταν με την Τζένα για να βεβαιωθούν ότι αισθανόταν άνετα με αυτό και ήταν πολύ αποφασισμένη και πολύ σίγουρη για αυτό που ήθελε να κάνει», είπε η Kristina.

«Μέρος της δουλειάς μου επίσης είναι να υποστηρίζω τις αποφάσεις της. Προσαρμόζομαι σε οποιοδήποτε επίπεδο άνεσης των ηθοποιών μου, ειδικά σε μια παραγωγή όπως αυτή όπου υπάρχει μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ τους».

«Γνωρίζω πολύ καλά τη δουλειά μου και φροντίζω να κάνουμε “τσεκ” με συνέπεια, και σε κανένα σημείο δεν ξεπερνιούνται τα όριά τους. Και πάλι φροντίζοντας -ειδικά με κάποιον που είναι αρκετά νεότερος- ότι δίνουν συνεχή συγκατάθεση», πρόσθεσε.

Η Kristina συζήτησε το «επίπεδο γυμνού» με την Τζένα και τον Μάρτιν, καθώς και ποιες «σκηνές προσομοίωσης σεξ» απαιτούνταν, προτού τους μιλήσει για τα ρούχα σεμνότητας και τα «πρόσθετα εμπόδια» που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να εξασφαλίσουν ότι θα διατηρηθεί η «κατάλληλη απόσταση».

Αυτές οι πληροφορίες δόθηκαν στους ηθοποιούς σε γραπτή μορφή 48 ώρες πριν από τα γυρίσματα των σκηνών, αλλά η Kristina τόνισε ότι «έχουν την επιλογή την ημέρα να αλλάξουν γνώμη εάν δεν θέλουν να κάνουν κάποιο από αυτά που έχουμε συζητήσει».

Αποκάλυψε, ακόμη, ότι υπήρξαν άφθονες συζητήσεις μεταξύ του καστ και του συνεργείου πριν από τα γυρίσματα των σκηνών και ότι δοκιμαστικές προβολές χρησιμοποιήθηκαν για να δώσουν στα αφεντικά μια ιδέα για το τι ήταν «υπερβολικό».

«Για αυτή την ταινία, συγκεκριμένα, λόγω της ευαισθησίας του περιεχομένου, είχαν κάποιες διαφορετικές παραλλαγές του τρόπου με τον οποίο ήθελαν να γυρίσουν αυτές τις σκηνές, έτσι ώστε το κοινό να μπορεί να τις παρακολουθήσει σε δοκιμαστικές προβολές για να δει τι ήταν υπερβολικό», κατέληξε.

Πόσο ανάρμοστη είναι μια σχέση ανάμεσα σε έναν άνδρα 52 ετών και σε μια γυναίκα 21 ετών

Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν από την ταινία, κέντρισαν με κάποιο τρόπο το ενδιαφέρον μου. Ποια είναι η κατάλληλη διαφορά ηλικίας ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα για να έχουν σχέση; Είναι ένα ερώτημα που αν ρωτήσεις 1000 ανθρώπους, το πιθανότερο είναι να πάρεις 1000 διαφορετικές απαντήσεις. Και ο καθένας και σ’ αυτό το θέμα όπως και σε κάθε άλλο, δικαιούται να έχει την δική του άποψη. Στην Βίβλο για παράδειγμα οι γηραιοί πατριάρχες εκείνων τον εποχών, ήταν συνηθισμένο και με την άδεια της γυναίκας τους και της κοινωνίας, να έχουν και σχέσεις με νεότερες γυναίκες και όλοι να ζουν στο ίδιο σπίτι. Η κάθε κοινωνία και η κάθε εποχή δημιουργεί τα δικά της στάνταρ.

Η δική μας εποχή έχει δημιουργήσει και εξακολουθεί να δημιουργεί καινούργια στάνταρ, μερικά από τα οποία θα θεωρούσαμε αδιανόητα σε κάποιες παλιότερες εποχές. Αν για παράδειγμα δυο τρεις δεκαετίες πριν, λέγαμε ότι στην Βουλή αυτές τις μέρες συζητάνε για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, θα μας περνούσαν για τρελούς.

Προσωπικά δεν ασχολούμαι και δεν με απασχολεί η προσωπική ζωή των άλλων. Και αυτό γιατί γνωρίζω πολύ καλά, ότι οι σχέσεις μακροχρόνια είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που κανείς θα συναντήσει στην ζωή του και ότι τίποτα δεν εξασφαλίζει τίποτα. Ακόμη και συνθήκες σε ένα ζευγάρι να είναι από αυτές που κάποιος θα θεωρούσε “ιδανικές”, κανείς δεν γνωρίζει τι θα φέρει ο επόμενο χρόνος ή ακόμη και η επόμενη μέρα.

Ο σάλος για τις ερωτικές σκηνές ανάμεσα στην Ορτέγκα και τον Φρίμαν μου έφερε στο μυαλό μια παλιότερη ταινία του διάσημου και πρωτοποριακού σκηνοθέτη Μπερνάντο Μπερτολούτσι, που διαπραγματεύεται τη σχέση του 48χρονού τότε πρωταγωνιστή Μάρλον Μπράντο, με την 19χρονη τότε συμπρωταγωνίστρια του Μαρία Σνάιντερ.

Εκείνη την εποχή το 1972, που παίχτηκε η ταινία, δηλαδή 52 χρόνια πριν, η φήμη ότι κάποιος ηθοποιός ή πολιτικός ή εν γένει δημόσιο πρόσωπο, ήταν ομοφυλόφιλος, θα κατέστρεφε οριστικά την καριέρα του. Ή και το τι περνούσαν οι γυναίκες από τους παραγωγούς, σκηνοθέτες ή πρωταγωνιστές των ταινιών, θα μπορούσε να προκαλούσε σήμερα ακόμη και διαδηλώσεις.

Στην ταινία ο Μπαρλον Μπράντο παίζει ένα ιδιοκτήτη ξενοδοχείου, που πλησιάζοντας τα 50, εκτός από την κρίση ηλικίας που περνάει, είναι και σε φάση κατάθλιψης, λόγω της αυτοκτονίας της γυναίκας του. Η τυχαία γνωριμία του με την νεαρή γαλλιδούλα που υποδύεται η Μαρία Σνάιντερ, τους οδηγεί σε μια παθιασμένη αλλά και δραματική σχέση.

Εκείνη την εποχή κανείς δεν είχε σχολιάσει την διαφορά της ηλικίας του ζευγαριού, αλλά στη περίφημη σκηνή του βιασμού με το βούτυρο και έχουν πολλά γραφτεί για τον αν η σκηνή ήταν απόλυτα ρεαλιστική ή όχι, για το αν δηλαδή είχε υπάρξει αληθινός βιασμός.

Ας δούμε λοιπόν τι έχει γραφτεί γι αυτό το θέμα:

Ο “βιασμός” της Maria Schneider από τον Marlon Brando

Ο σκηνοθέτης Μπερνάρντο Μπερτολούτσι έχει λάβει ευρεία αποδοχή για τις κινηματογραφικές του δουλειές, κερδίζοντας Όσκαρ, Χρυσές Σφαίρες και το πρώτο τιμητικό βραβείο Χρυσού Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 2011.

Αλλά ένα μέρος της καριέρας του έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης τα τελευταία χρόνια: μια σκηνή βιασμού στην ταινία του το “Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι” (1972).

Στη συγκεκριμένη σκηνή, ο χαρακτήρας του Paul (Marlon Brando), βιάζει την Jeanne (Maria Schneider), χρησιμοποιώντας ένα ραβδί βουτύρου ως λιπαντικό. Σε μια συνέντευξη του 2007 στη Daily Mail, η Schneider είπε ότι η σκηνή δεν ήταν στο αρχικό σενάριο και ότι ο Μπράντο και ο Μπερτολούτσι της το είχαν ανακοινώσει λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα.

Η σκηνή προοριζόταν να είναι βίαιη και ενοχλητική, με τον Πολ να χτυπάει την Τζάννα και να διεισδύει καθώς εκείνη κλαίει. Αλλά, όπως κατέστησε σαφές η Schneider, τα συναισθήματα παραβίασης που βλέπουμε στην οθόνη δεν είναι απλώς ηθοποιία – είναι πραγματικά. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης δήλωσε πως ήθελε η Maria να αισθάνεται και όχι να υποδύεται.

«Ήμουν πολύ θυμωμένη», είπε. «Ένιωσα ταπεινωμένη και για να είμαι ειλικρινής, ένιωσα ότι βιάστηκα, τόσο από τον Μάρλον όσο και από τον Μπερτολούτσι».

Ο Μπερτολούτσι υποστήριξε ότι ήταν απαραίτητο να ταπεινωθεί η Schneider για να κάνει την ταινία του. Αλλά αυτό το επιχείρημα αποκαλύπτει μια θεμελιώδη ανισότητα που το κίνημα #MeToo μόλις αρχίζει να αποκαλύπτει: Στο Χόλιγουντ, μερικοί άνθρωποι, οι περισσότεροι άνδρες, έχουν τη δύναμη να αποφασίσουν τι ορίζει τη μεγάλη τέχνη – και ποιος αξίζει να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθεί.

Η Μαρία Σνάιντερ μίλησε δημόσια για τη σκηνή το 2007

Το “Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι” αφηγείται την ιστορία μιας σχέσης μεταξύ ενός μεγαλύτερου χήρου και μιας νεαρής γυναίκας, οι οποίοι συναντιούνται όταν βλέπουν και οι δύο ένα διαμέρισμα προς ενοικίαση στο Παρίσι. Ο Μπράντο ήταν 48 όταν γυρίστηκε η ταινία, ο Μπερτολούτσι ήταν γύρω στα τριάντα του και η Σνάιντερ 19.

Η περιβόητη σκηνή εμφανίζεται περίπου στα μισά της ταινίας. Ο Paul και η Jeanne είναι ήδη εραστές, αλλά ο Paul είναι όλο και πιο βάναυσος, τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά. Μια μέρα, όταν η Jeanne φτάνει στο διαμέρισμα, της λέει να του φέρει ένα μπαστούνι βούτυρο από την κουζίνα. Στη συνέχεια το χρησιμοποιεί ως λίπανση καθώς τη βιάζει, αφήνοντάς την να κλαίει.

«Αυτή η σκηνή δεν ήταν στο αρχικό σενάριο», δήλωσε η Schneider στη Daily Mail. «Η αλήθεια είναι ότι ο Μάρλον είχε αυτή την ιδέα».

«Θα έπρεπε να είχα πάρει τηλέφωνο τον ατζέντη μου ή να είχε έρθει ο δικηγόρος μου στο γύρισμα, γιατί δεν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να κάνει κάτι που δεν είναι στο σενάριο, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν το ήξερα», πρόσθεσε.

Ο Schneider είπε ότι ο Μπράντο δεν της ζήτησε συγγνώμη μετά τη σκηνή, αλλά ότι είχαν στενή σχέση γενικά και παρέμειναν φίλοι μετά το τέλος των γυρισμάτων.

«Ήταν στο σενάριο. Έπρεπε να τη βιάσει με κάποιο τρόπο», είπε ο σκηνοθέτης. «Παίρναμε πρωινό με τον Μάρλον στο πάτωμα του διαμερίσματος όπου γυρίζαμε. Και υπήρχε μια μπαγκέτα και βούτυρο. Κοιταχτήκαμε και χωρίς να πούμε τίποτα, ξέραμε τι θέλαμε».

Ο Μπερτολούτσι αναγνώρισε ότι δεν είχε πει στη Σνάιντερ για το βούτυρο εκ των προτέρων. «Ήθελα την αντίδρασή της ως κορίτσι, όχι ως ηθοποιό», είπε. «Ήθελα να αισθανθεί ταπεινωμένη».

Ο σκηνοθέτης είπε ότι ένιωθε ένοχος για τον τρόπο που αντιμετώπισε τον Σνάιντερ, αλλά δεν το μετάνιωσε. Ως σκηνοθέτης, είπε, «πρέπει να είσαι εντελώς ελεύθερος».

Όταν τα σχόλιά του το 2013 έγιναν viral, κάποιοι υποστήριξαν ότι το “Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι” έπρεπε να μποϊκοταριστεί ή ακόμα και να καταστραφεί. Τα όρια στην τέχνη είναι ασαφή και για ορισμένους πρέπει να είναι ανύπαρκτα. Το ερώτημα σχετικά με το τι πρέπει να γίνεται με ταινίες που έχουν γυριστεί από ανθρώπους που είναι ένοχοι σεξουαλικής παρενόχλησης ή επίθεσης παραμένει ηθικά περίπλοκο.

Κείμενο: Εύη Καλαϊτζή (Lavart)