Τι έγραψε στο Facebook ο Νίκος Ανάγνος της 7ης ΕΜΑΚ, που συμμετείχε στην έρευνα για τον άτυχο 46χρονο
Θα μπορούσε να είχε σωθεί ο Θοδωρής Τσώνης, ο άτυχος 46χρονος ΕΚΑΒίτης και πατέρας δύο παιδιών, που έχασε τη ζωή του στην περιοχή του Προυσού Ευρυτανίας, τα ξημερώματα του Σαββάτου, όταν, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και ενώ κινούνταν επί της Προυσού-Αγρινίου, έπεσε με τη μηχανή του σε γκρεμό;
Η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα δεν μπορεί να είναι κατηγορηματική, ωστόσο το γεγονός ότι κατάφερε να τηλεφωνήσει στη γυναίκα του, αλλά δεν μπορούσε να της δώσει το ακριβές στίγμα του, ίσως «κρύβει» τη διαφορετική τροπή που θα μπορούσαν να έχουν πάρει τα πράγματα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η σύζυγός του ειδοποίησε τις Αρχές και ξεκίνησε μεγάλη επιχείρηση για τον εντοπισμό και τη διάσωσή του.
Λίγο πριν τις 8 το πρωί του Σαββάτου εντοπίστηκε, δυστυχώς, χωρίς τις αισθήσεις του και λίγο αργότερα διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
«Χάθηκαν 6,5 κρίσιμες ώρες έρευνας, ενώ το 112 θα είχε δώσει το στίγμα του κινητού και ίσως ο 46χρονος μπορούσε να σωθεί»
Ο Νίκος Ανάγνος, που έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές επιχειρήσεις διάσωσης της 7ης ΕΜΑΚ, σημειώνει ότι μία κλήση στον Ευρωπαϊκό Αριθμό Έκτακτης Ανάγκης 112 από τον 46χρονο θα μπορούσε να δώσει το ακριβές στίγμα του κινητού του και οι διασώστες θα πήγαιναν από τα πρώτα λεπτά στο σημείο που βρισκόταν, αντί να χάσουν 6,5 κρίσιμες ώρες, ψάχνοντας στα «τυφλά» μέσα στο σκοτάδι.
Έγραψε σχετικά:
Με αφορμή ένα συμβάν χθές το βράδυ στην Ευρυτανία με έναν νέο άνθρωπο, θέλω να πω 2-3 πράγματα, που κάποιοι τα αγνοούν, κάποιοι τα αμελούν και κάποιοι απλά αδιαφορούν.
Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν, κινούμενος από Αγρίνιο προς Καρπενήσι, για κάποιο λόγο έχασε τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας του και βρέθηκε σε γκρεμό 40-50 μέτρων περίπου.
Με το φώς της ημέρας τελικά βρέθηκε, δυστυχώς νεκρός και κάναμε την επιχείρηση της ανάσυρσης του.
Μετά την αναφορά μου λοιπόν στο συμβάν, φτάνω στο θέμα που θέλω να δώσετε ΠΡΟΣΟΧΗ.
Εάν αυτός ο άνθρωπος, αντί για το τηλεφώνημα στην σύζυγό του (κάτι το οποίο είναι απόλυτα σεβαστό και λογικό), είχε κάνει μια κλήση στο 112, πιθανόν να είχε εντελώς διαφορετική κατάληξη και άλλο αποτέλεσμα.
Και λέω πιθανόν, γιατί υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο στην εξέλιξη ενός συμβάντος.
Καλώντας το 112 αυτομάτως θα είχαμε το ακριβές στίγμα του και θα πηγαίναμε στα πρώτα λεπτά ακριβώς στο σημείο που βρισκόταν. Αντ αυτού, χάσαμε περίπου 6,5 σημαντικές ωρες, ψάχνοντας στο πουθενά, σε ένα τοπίο που με δυο λέξεις θα το χαρακτήριζα απεραντοσύνη και χάος!
Κι εδώ ξαναερχομαι να τονίσω την σπουδαιότητα αυτού του τριψηφιου (σωτήριου) αριθμού 112.
Πρέπει κάποια στιγμή να το εμπεδώσουμε φίλοι μου. Πρέπει να το βάλουμε στην ζωή μας.
Δεν είναι μόνο τα μηνύματα (ενοχλητικά για κάποιους) για εκκένωση, η προφύλαξη από καιρικά φαινόμενα και φυσικές καταστροφές.
Είναι ένας αριθμός που θα μας σώσει την ζωή καλώντας τον.
Βάλτε τον στην ζωή σας.
Είναι αμέτρητες οι διασώσεις που έχουμε κάνει με αίσιο τέλος χάρη σ’ αυτό τον αριθμό.
