Lucio Dalla | Η τέχνη αποκαλύπτει τον κόσμο εντός και γύρω μας, όχι μόνο με τα μάτια αλλά και με την ψυχή

Ο Ιταλός μουσικός που αγαπήθηκε από τους Έλληνες, διασκευάστηκε και μεταφράστηκε όσο κανένας άλλος, έφυγε από τη ζωή 11 χρόνια πριν.

O  Lucio Dalla ήταν άνθρωπος της πόλης του, της Μπολόνια. Και η Μπολόνια, η πόλη του, όπως και ολόκληρη η Ιταλία, έκλαψε απελπισμένα την ημέρα του θανάτου του, πριν από 10 χρόνια. Η χώρα όχι μόνο έχασε έναν απαράμιλλο καλλιτέχνη αλλά, κατά κάποιον τρόπο, έναν άνθρωπο περασμένων εποχών, έναν καλλιτέχνη πιστό στις ρίζες του και με πραγματικό ταλέντο. 

Το όνομά του, “ Lucio” είναι ένα όνομα που προκαλεί έντονα συναισθήματα σε όλους τους Ιταλούς λάτρεις της μουσικής. Εκτός από το Dalla, Lucio είναι επίσης το πρώτο όνομα ενός άλλου μεγάλου τραγουδιστή: Lucio Battisti. O Lucio Dalla ήταν πιθανότατα ισάξιος με τον ίδιο τον Battisti όταν όρισε  το καλύτερο κομμάτι της ιταλικής pop μουσικής.

O Lucio Dalla έχει δημιουργήσει τραγούδια που διασκέδασαν πολλές γενιές. Η μουσική του Dalla έχει διατηρήσει ένα επίπεδο ακεραιότητας και ένα αίσθημα σεβασμού προς το κοινό που σπάνια βλέπουμε αυτές τις μέρες και το οποίο πρέπει να λαμβάνεται πλήρως υπόψη όταν ακούμε τη μεθυστική μουσική του καλλιτέχνη.

Οι τίτλοι του Lucio Dalla καλύπτουν έναν ωκεανό συναισθημάτων. Aρκεί να φέρουμε στο μυαλό το  “Piazza Grande” ή το “Caro Amico ti Scrivo” για να πάρουμε  μια ιδέα για το βάθος των στίχων του. Για ένα διεθνές κοινό που δεν μιλά ιταλικά, δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου έχει χαθεί, αλλά η μουσικότητα είναι ακόμα εκεί, καθώς και η επιβλητική φωνή του Dalla.

Ο Dalla είναι πιο διάσημος για τη σύνθεση του τραγουδιού Caruso, το 1986, αφού έμεινε στη σουίτα που συνήθιζε να καταλαμβάνει ο μεγάλος τενόρος,  με θέα στη θάλασσα στο Grand Hotel Excelsior Vittoria στο Sorento. Έκτοτε το εν λόγω τραγούδι έχει ερμηνευτεί από πολλούς άλλους καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων των Luciano Pavarotti και Julio Iglesias.

Ο Dalla ξεκίνησε να παίζει κλαρίνο όταν ήταν μικρός και εντάχθηκε στο Rheno Dixieland Band στη Μπολόνια μαζί με τον μελλοντικό σκηνοθέτη, Pupi Avati.

Ο Avati έλεγε αργότερα ότι η ταινία του “Ma quando arrivano le ragazze” εμπνεύστηκε από τη φιλία του με την Dalla.

Στη δεκαετία του 1960 το συγκρότημα κέρδισε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία παραδοσιακών τζαζ μπάντ σε ένα φεστιβάλ στην Αντίμπ. Αφού άκουσε τη φωνή του Dalla, ο Gino Paoli πρότεινε να προσπαθήσει για σόλο καριέρα ως τραγουδιστής σόουλ, αλλά το πρώτο του single απέτυχε.

Ο Dalla είχε μια επιτυχία με το “4 Marzo 1943”, με τον αρχικό τίτλο “Gesu Bambino”, αλλά ο τίτλος άλλαξε στην ημερομηνία γέννησης του τραγουδιστή για να μην προκληθεί προσβολή.

Τη δεκαετία του 1970 ο Dalla ξεκίνησε μια συνεργασία με τον Μπολονέζο ποιητή Roberto Roversi, ο οποίος έγραψε τους στίχους για τρία από τα άλμπουμ του.

Όταν τελείωσε η σύνθεση, ο Dalla αποφάσισε να γράψει ο ίδιος τους στίχους για τα τραγούδια του και το επόμενο Banana Republic ήταν επιτυχημένο το 1979.

Στο βιβλίο Caruso the Song – Lucio Dalla e Sorrento, ο Raffaele Lauro, συγγραφέας από το Σορέντο, θυμάται ότι ο Dalla έκλεισε την ίδια σουίτα στο Excelsior Vittoria που είχε μείνει ο Caruso. O Lucio Dalla, κατά τη διαμονή του  εκεί, συνέθεσε το τραγούδι, εμπνευσμένος από την αγάπη του για το Σορέντο, τον σεβασμό του για τον μεγάλο τενόρο και την αγάπη του για τα κλασικά ναπολιτάνικα τραγούδια. Η οικογένεια Fiorentino, η οποία ήταν ιδιοκτήτρια του Excelsior Vittoria, επρόκειτο αργότερα να αφιερώσει μια σουίτα στον Dalla. .

Η έκδοση του Caruso που τραγούδησε ο Pavarotti πούλησε περισσότερα από εννέα εκατομμύρια αντίτυπα και ο Dalla κλήθηκε να τραγουδήσει το Caruso σε ένα ντουέτο με τον Pavarotti σε μια συναυλία «Pavarotti and Friends» στη Μόντενα το 1992.

O Andrea Bocelli συμπεριέλαβε την εκδοχή του τραγουδιού στο πρώτ του διεθνές άλμπουμ, Romanza, το οποίο πούλησε περισσότερα από 20 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.

Ο Dalla έγινε Διοικητής και στη συνέχεια Μέγας Αξιωματικός του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας και του απονεμήθηκε τιμητικός τίτλος από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια.

Ο τραγουδοποιός πέθανε τρεις ημέρες πριν από τα 69α γενέθλιά του το 2012, μετά από καρδιακή προσβολή σε ξενοδοχείο στο Μοντρέ της Ελβετίας, όπου είχε εμφανιστεί το προηγούμενο βράδυ.

Περίπου 50.000 άνθρωποι παρακολούθησαν την κηδεία του στη Μπολόνια και το επιτυχημένο τραγούδι του, Caruso, μπήκε στο ιταλικό single chart μετά τον θάνατό του, φτάνοντας στο νούμερο δύο για δύο συνεχόμενες εβδομάδες.

Το single πιστοποιήθηκε επίσης ως πλατινένιο από την Ομοσπονδία της Ιταλικής Μουσικής Βιομηχανίας.

Στον Dalla απονεμήθηκε τιμητικό πτυχίο από το Πανεπιστήμιο της πατρίδας του Μπολόνια, το οποίο ήταν το πρώτο στον κόσμο όταν ιδρύθηκε το 1088. Το Πανεπιστήμιο προσέλκυσε πάπες και βασιλιάδες, καθώς και μαθητές του διαμετρήματος του Δάντη, του Κοπέρνικου και του Βοκκάκιου. Σε μικρή απόσταση από το Archiginnasio, στην Piazza dei Celestini, αποκαλύφθηκε το 2016 ένα μπρούτζινο γλυπτό του Dalla που κάθεται σε ένα παγκάκι, κοντά στο σπίτι όπου ζούσε.