Mε αφορμή τα 97 χρόνια από τη γέννηση του Νομπελίστα συγγραφέα, η ζωή, τα μαγικά λόγια και η τελευταία του επιστολή.

“Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ`τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.”

Το παραπάνω είναι ένα απόσπασμα από την τελευταία επιστολή του Gabriel Garcia Marquez -προτού αποσυρθεί από τον δημόσιο βίο -.
Ένα μάθημα ζωής για όλους μας από το σημαντικότερο εκπρόσωπο του λογοτεχνικού ρεύματος του “μαγικού ρεαλισμού” και έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Ισπανόφωνης λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας των εκπληκτικών κλασικών έργων “Εκατό Χρόνια Μοναξιάς” και “Ο Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας”. Ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς του εικοστού αιώνα.

Ο Gabriel Garcia Marquez ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος τη δεκαετία του 1940, κάνοντας ρεπορτάζ από τη Μπογκοτά και την Καρταχένα και αργότερα υπηρέτησε ως ξένος ανταποκριτής στην Ευρώπη και την Κούβα. Το 1961, μετακόμισε στην Πόλη του Μεξικού. Εκτός από την παραγωγική του καριέρα στη δημοσιογραφία, ο Garcia Marquez δημοσίευσε πολλά έργα μυθοπλασίας, συμπεριλαμβανομένων μυθιστορημάτων και πολλαπλών συλλογών διηγημάτων και σεναρίων. Μετά τη δημοσίευση του μυθιστορήματός του “Εκατό χρόνια μοναξιάς” το 1967, έγινε περισσότερο γνωστός για τη μυθοπλασία του και πέτυχε την παγκόσμια αναγνώριση ως ταλαντούχος αφηγητής. Δημοσίευσε τον πρώτο τόμο των τριμερών απομνημονευμάτων του Vivir Para Contarla (Living to Tell the Tale) το 2002.
Κομμουνιστής και φίλος του Fidel Castro, στήριξε αριστερά καθεστώτα – που ήταν ενάντια στην Αμερική- και γι’αυτό το λόγο του απαγορεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα η είσοδός του στις ΗΠΑ.
Το 1982 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας “για τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του, στα οποία το φανταστικό και το πραγματικό συνδυάζονται σε ένα πλούσιο κόσμο φαντασίας, αντανακλώντας τη ζωή και τις συγκρούσεις μιας ηπείρου.”

Οι εργασίες του Gabriel Garcia Márquez που αποκτήθηκαν από το Κέντρο Ransom το 2014, περιλαμβάνουν κυρίως πρωτότυπο χειρόγραφο υλικό στα ισπανικά, για 10 βιβλία, περισσότερα από 2.000 κομμάτια αλληλογραφίας, προσχέδια της ομιλίας του για το Νόμπελ το 1982, περισσότερα από 40 άλμπουμ φωτογραφιών που τεκμηριώνουν όλες τις πτυχές της ζωής του για σχεδόν εννέα δεκαετίες, τις γραφομηχανές και τους υπολογιστές Smith Corona στους οποίους έγραψε μερικά από τα πιο αγαπημένα έργα του εικοστού αιώνα και λευκώματα που τεκμηριώνουν σχολαστικά την καριέρα του μέσω αποκομμάτων ειδήσεων από τη Λατινική Αμερική και όλο τον κόσμο.

Σας παραθέτω κάποια από τα σπουδαιότερα αποφθέγματά του και την τελευταία επιστολή του…

“Δεν πρέπει να πεθάνετε χωρίς να έχετε γνωρίσει το θαύμα του να κάνετε αληθινό έρωτα.”

“Αν συναντήσετε την αληθινή αγάπη, τότε αυτός ή αυτή δεν θα μπορεί να σας κρυφτεί πουθενά- ούτε για μια βδομάδα, ένα μήνα ή έναν χρόνο.”

“Ίσως ο Θεός θέλει να συναντήσετε πολλούς λάθος ανθρώπους, πριν γνωρίσεις το σωστό, έτσι όταν αυτό συμβεί να είσαι ευγνώμων.”

“Η καρδιά ελαχιστοποιεί τις κακές αναμνήσεις και μεγαλοποιεί τις καλές.”

”Εξαιτίας αυτού του τεχνάσματος μπορούμε να αντέξουμε τα βάρη του παρελθόντος.”

“Αν ο Θεός δεν αναπαυόταν την Κυριακή, θα προλάβαινε να τελειώσει τον Κόσμο.”

“Το πρόβλημα με τον γάμο είναι, ότι τελειώνει κάθε βράδυ, μόλις κάνουμε έρωτα και πρέπει να ξαναχτιστεί κάθε πρωί πριν το πρωινό.”

“Πρέπει πάντα να ακούμε την παιδική φωνή που υπάρχει μέσα μας. Αν αρχίσουμε να ακούμε πάλι το παιδί που υπάρχει μέσα μας, τα μάτια μας θα αρχίσουν πάλι να λάμπουν. Αν χάσουμε την επαφή με το παιδί, που κρύβουμε μέσα μας, τότε η επαφή αυτή θα χαθεί για πάντα.”

“Μια στιγμή συμφιλίωσης έχει περισσότερη αξία από μια φιλία, που κρατάει όλη μας την ζωή…”

“Και να θυμάσαι πάντα πως το πιο σημαντικό σε ένα γάμο δεν είναι η ευτυχία, αλλά η σταθερότητα.”

“Ο άνθρωπος δεν πεθαίνει, όταν πρέπει, αλλά όταν μπορεί.”

“Μην σταματάτε ποτέ να χαμογελάτε. Ακόμα και όταν είστε στεναχωρημένοι. Ποτέ δεν ξέρετε ποιος μπορεί να ερωτευθεί το χαμόγελό σας.”

“Παραμείνετε ψύχραιμοι. Ο Θεός σας περιμένει έξω από την πόρτα σας.”

“Δεν φοράω καπέλο, γιατί δεν θέλω να είμαι αναγκασμένος να το βγάζω για τον οποιονδήποτε.”

“Οι τρελοί παύουν να είναι τρελοί, αν κάποιος αποδεχτεί την αιτία της τρέλας τους.”

“Η ανίκητη δύναμη που κινεί τον κόσμο είναι η απεριόριστη και ανιδιοτελής αγάπη, όχι η χαρούμενη.”

“Πάντα υπάρχει κάτι για να αγαπήσουμε.”

“Το σεξ είναι η παρηγοριά όταν η αγάπη δεν είναι αρκετή.

“Τα χρήματα είναι τα περιττώματα του διαβόλου.”

“Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σε πληγώνουν, οπότε πρέπει να συνεχίσεις να εμπιστεύεσαι, απλά να είσαι.”

“Μην προσπαθείς τόσο σκληρά, τα καλύτερα πράγματα συμβαίνουν όταν δεν τα περιμένεις.”

” Είναι καλύτερο να πηγαίνεις κάπου την λάθος στιγμή, παρά να περιμένεις για την πρόσκληση.”

“Ένας άντρας καταλαβαίνει πότε αρχίζει να γερνάει: όταν αρχίζει και μοιάζει με τον πατέρα του.”

“Ένα ψέμα είναι πιο βολικό από την αμφιβολία, πιο χρήσιμο από την αγάπη και πιο ανθεκτικό από την αλήθεια.”

“Οι ράτσες που είναι καταδικασμένες να ζήσουν 100 χρόνια μοναξιάς δεν έχουν δεύτερη ευκαιρία σ’ αυτή τη γη.”

“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι` αυτό που αξίζουν, αλλά γι` αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ` ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ` αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.   Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ` αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.   Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ` έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ` αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ` έβλεπα να βγαίνεις απ` την πόρτα, θα σ` αγκάλιαζα και θα σού `δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ` έβλεπα, θα έλεγα “σ` αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ` αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.   Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι` αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν` το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ` τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”