Βρέθηκε να πρωταγωνιστεί σε διαφημιστική καμπάνια χωρίς να το ξέρει
Στο παρελθόν, πριν από την επικράτηση του Διαδικτύου, της καθολικής χρήσης των κοινωνικών δικτύων και της δημοκρατοποίησης των ψηφιακών βελτιωτικών (όπως τα φίλτρα), η πραγματικότητα ήταν σχεδόν απλή. Σε πολλές περιπτώσεις, ήταν δυνατό να διακρίνει κανείς το αληθές από το ψεύτικο. Αλλιώς, με άλλα λόγια, ήταν δυνατό να καταλάβει εάν η φωτογραφία ενός διασήμου σε ένα περιοδικό αντανακλούσε έστω και ελάχιστα την πραγματικότητα, ή εάν αποτελούσε το αποτέλεσμα επιμελούς επεξεργασίας . Ακόμα και αν δεν ήταν δυνατό να διακριθούν οι διαφορές λόγω απάτης ή απλής άγνοιας, υπήρχε η βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος που φαινόταν σε μια φωτογραφία ήταν πραγματικός, με σάρκα και οστά, έχοντας σταθεί μπροστά στον φακό και καταγραφεί με τη σιωπηρή, ακόμα και αν ανεπίσημη, συναίνεσή του.
Με την άνοδο της Τεχνητής Νοημοσύνης και την ευρεία χρήση της μέσω κινητών εφαρμογών, όπως το γνωστό DaVinci – που αποτελεί φόρο τιμής στον Leonardo- η πραγματικότητα που αντικρίζουν τα μάτια μας δεν είναι πλέον αναμφισβήτητα αντιστοιχισμένη με την απτή, αναλογική αλήθεια. Μέσω αντίστοιχων εφαρμογών, μπορούμε πλέον να μεταμορφωθούμε σε διάφορες εκδοχές του εαυτού μας χωρίς ειδική εκπαίδευση ή τεχνογνωσία της Σιλικον Βάλεϊ. Έχουμε τη δυνατότητα να ενσωματωθούμε σε κοινωνικά trends, να εμφανιστούμε σε διάφορα σκηνικά, ή ακόμα και να αντιγράψουμε εμφανίσεις προτύπων όπως οι Μπράντον και Μπρέντα από το «Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς». Ωστόσο, η αβεβαιότητα επικρατεί, καθώς και άλλοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ίδια προσέγγιση χωρίς την άδεια μας.
Η εμπειρία της Νάσιας Μάτσα, μοντέλου και δημοσιογράφου, αναδεικνύει αυτήν την αβεβαιότητα. Κατά τη διάρκεια αναμονής στο μετρό, αντίκρισε μια διαφήμιση μιας ασφαλιστικής εταιρείας όπου η πρωταγωνίστρια μοιάζει ανησυχητικά με εκείνη. Παρότι απαθανάτισε την εικόνα και την εξέτασε για μέρες, ανακάλυψε ότι το πρόσωπο της χρησιμοποιήθηκε χωρίς την άδειά της σε μια φάρσα από την ίδια εταιρεία. Το πρόσωπο της και ενός συναδέλφου της μοντέλου είχε υποστεί ψηφιακή μεταμόρφωση και χρησιμοποιήθηκε για εμπορικούς σκοπούς. Η νεαρή γυναίκα αναρωτιέται ποιος έχει τελικά τα δικαιώματα στο πρόσωπό της, καθώς οι κανονισμοί για την Τεχνητή Νοημοσύνη παραμένουν ασαφείς.
Η ανησυχία για το πώς η Τεχνητή Νοημοσύνη θα επηρεάσει τον χώρο του θεάματος και τη βιομηχανία της μόδας έχει γίνει ήδη αντιληπτή και συζητηθεί ευρέως. Αυτό το ερώτημα απασχολεί τόσο τον χώρο των celebrities, που ανακαλύπτουν ότι ο εαυτός τους έχει γίνει θύμα deep fake, όσο και τη βιομηχανία της μόδας.
Τα παραδείγματα όπως αυτό της Τέιλορ Σουίφτ, όπου deep fake φωτογραφίες της έγιναν viral, αποτελούν συνηθισμένο φαινόμενο. Σε πολλές περιπτώσεις, διάσημες προσωπικότητες βρίσκουν τα πρόσωπά τους να χρησιμοποιούνται χωρίς τη συγκατάθεσή τους, αποτελώντας ακόμη ένα παράδειγμα της πρόκλησης που αντιμετωπίζουν οι δημόσιες προσωπικότητες.
Επιπλέον, η εισβολή της Τεχνητής Νοημοσύνης στον χώρο της μόδας είναι ιδιαίτερα εμφανής. Η χρήση μοντέλων που δεν υπάρχουν φυσικά, αλλά δημιουργούνται από bits και bytes, έχει αρχίσει να επηρεάζει τη βιομηχανία της μόδας. Η Levi’s, για παράδειγμα, έχει λανσάρει καμπάνια με μετα-άνθρωπα μοντέλα, προσφέροντας ποικιλία σε μεγέθη, χρώματα και χαρακτηριστικά, όλα δημιουργημένα ψηφιακά.
Η ανησυχία επεκτείνεται και στον κινηματογραφικό κόσμο, όπου οι σεναριογράφοι αναρωτιούνται για το πώς η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να αντικαταστήσει τον ανθρώπινο παράγοντα στη δημιουργία σεναρίων. Αντίστοιχα, οι ηθοποιοί ανησυχούν για το πώς ψηφιακοί κασκαντέρ μπορεί να γίνουν πιο προτιμητέοι από τους ίδιους, αφού τα ψηφιακά ολογράμματα είναι εξίσου φωτογενή με τους πραγματικούς ηθοποιούς, αλλά χωρίς τις απαιτήσεις των ανθρώπινων πρωταγωνιστών.
Η πραγματικότητα και η τέχνη συγχωνεύονται με την είσοδο της Τεχνητής Νοημοσύνης σε αυτούς τους κλάδους, και η συζήτηση για την ηθική και πρακτική πτυχή αυτής της εξέλιξης είναι πλέον επίκαιρη.
