Με αφορμή τα 114 χρόνια από τη γέννηση ενός από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς του περασμένου αιώνα, ας γνωρίσουμε τη ζωή, το έργο και τις σκέψεις του.
“Η επιτυχία μπλοκάρεται από το να επικεντρώνεσαι σ’ αυτήν και να τη σχεδιάζεις. Η επιτυχία είναι ντροπαλή, δεν θα ‘ρθει όσο παρακολουθείς.”
Ο Tennessee Williams βρίσκεται ανάμεσα στους μεγάλους Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς του περασμένου αιώνα, δίπλα στους Arthur Miller, August Wilson και Eugene O`Neill. Τη μεγαλύτερη περίοδο της ζωής του έζησε τη Νέα Ορλεάνη. Έγραψε ποιήματα, νουβέλες, θεατρικά έργα και παιχνίδια, ιστορίες και μυθιστορήματα και το 1948 κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για το “Λεωφορείον ο Πόθος” ενώ το 1955 για τη “Λυσσασμένη Γάτα”. Τα έργα του είναι μεταφρασμένα σε περισσότερες από 30 γλώσσες, και παγκοσμίως αποτελούν ιδιαίτερα δημοφιλείς παραστάσεις.
Με πολλά ολόκληρα και μονόπρακτα έργα, ο Williams είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς, που γεννά κινηματογραφικές προσαρμογές και επιβλητικές σκηνές σε όλο τον κόσμο.
Οι παραγωγές του έργου του δεν είναι ποτέ μακριά από τη σκηνή, αν και ορισμένα έργα μπαίνουν και βγαίνουν από τη μόδα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών.
O Williams γεννήθηκε ως Thomas Lanier Williams στις 26 Μαρτίου 1911, στο Columbus του Μισισιπή. Ήταν το δεύτερο από τα τρία παιδιά του Cornelius και της Edwina Williams. Μεγαλωμένος κυρίως από τη μητέρα του, ο Williams είχε μια περίπλοκη σχέση με τον πατέρα του, έναν απαιτητικό πωλητή που προτιμούσε τη δουλειά αντί να είναι σωστός γονέας.
Ο Williams περιέγραψε τα παιδικά του χρόνια στο Mississippi ως ευχάριστα και χαρούμενα. Αλλά η ζωή του άλλαξε όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Saint Louis του Misouri. Η ανέμελη φύση της παιδικής του ηλικίας απογυμνώθηκε στο νέο του αστικό σπίτι, και ως αποτέλεσμα, ο Williams στράφηκε προς τα μέσα και άρχισε να γράφει.
Ο γάμος των γονιών του σίγουρα δεν βοήθησε. Συχνά, το σπίτι του Williams θα μπορούσε να είναι ένα τεταμένο μέρος για να ζεις. «Ήταν απλώς ένας λάθος γάμος», έγραψε αργότερα ο Williams. Η οικογενειακή κατάσταση, ωστόσο, πρόσφερε καύσιμο στην τέχνη του θεατρικού συγγραφέα. Η μητέρα του έγινε το μοντέλο για την ανόητη αλλά δυνατή Amanda Wingfield στο The Glass Menagerie, ενώ ο πατέρας του αντιπροσώπευε τον επιθετικό, οδηγώντας τον Big Daddy στο Cat on a Hot Tin Roof.
Το 1929, ο Williams γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι για να σπουδάσει δημοσιογραφία. Σύντομα όμως αποσύρθηκε από το σχολείο από τον πατέρα του, ο οποίος εξοργίστηκε όταν έμαθε ότι και η κοπέλα του γιου του φοιτούσε στο πανεπιστήμιο.
Βαθιά απογοητευμένος, ο Williams έφυγε στο σπίτι του και με την παρότρυνση του πατέρα του έπιασε δουλειά ως πωλητής σε μια εταιρεία υποδημάτων. Ο μελλοντικός θεατρικός συγγραφέας μισούσε τη θέση και στράφηκε ξανά στη γραφή του, δημιουργώντας ποιήματα και ιστορίες μετά τη δουλειά. Τελικά, όμως, η κατάθλιψη έκανε το “θαύμα” της και ο Williams υπέστη νευρικό κλονισμό.
Αφού ανάρρωσε στο Memphis, ο Williams επέστρεψε στο Saint Louis όπου συνδέθηκε με αρκετούς ποιητές που σπούδαζαν στο Πανεπιστήμιο της Washington. Το 1937, επέστρεψε στο κολέγιο, γράφοντας στο Πανεπιστήμιο της Iowa. Αποφοίτησε την επόμενη χρονιά.
Όταν ήταν 28 ετών, ο Williams μετακόμισε στη Νεά Ορλεάνη, όπου άλλαξε το όνομά του (έγινε Tennessee επειδή ο πατέρας του καταγόταν από εκεί) και ανανέωσε τον τρόπο ζωής του.
Αποδείχθηκε παραγωγικός συγγραφέας και ένα από τα έργα του κέρδισε 100 $ από τον διαγωνισμό συγγραφής Group Theatre.
Το 1940 το έργο του Williams, Battle of Angels, έκανε το ντεμπούτο του στη Βοστώνη. Γρήγορα απέτυχε, αλλά ο εργατικός Williams το αναθεώρησε και το επανέφερε ως Orpheus Descending, το οποίο αργότερα έγινε ταινία The Fugitive Kind, με πρωταγωνιστές τον Marlon Brando και την Anna Magnani.
Ακολούθησαν και άλλες εργασίες, συμπεριλαμβανομένης μιας συναυλίας που έγραφε σενάρια για το MGM. Όμως το μυαλό του Williams δεν ήταν ποτέ μακριά από τη σκηνή. Στις 31 Μαρτίου 1945, ένα έργο που δούλευε για μερικά χρόνια, το The Glass Menagerie, άνοιξε στο Broadway.
Οι κριτικοί και το κοινό επαίνεσαν το έργο, για μια αποχαρακτηρισμένη οικογένεια του Νότου που ζει σε μια κατοικία, αλλάζοντας για πάντα τη ζωή και την περιουσία του Williams. Δύο χρόνια αργότερα το “Λεωφορείο ο Πόθος”, ξεπέρασε την προηγούμενη επιτυχία του και εδραιώθηκε ως ένας από τους καλύτερους θεατρικούς συγγραφείς της χώρας. Το έργο κέρδισε επίσης τον Williams ένα Βραβείο Δραματικής Κριτικής και το πρώτο του βραβείο Πούλιτζερ.
Το επόμενο έργο του έφερε περισσότερους επαίνους. Οι επιτυχίες αυτής της περιόδου περιελάμβαναν Camino Real, Cat on a Hot Tin Roof και Sweet Bird of Youth.
Η δεκαετία του 1960 ήταν μια δύσκολη περίοδος για τον Williams. Το έργο του έλαβε κακές κριτικές και ο θεατρικός συγγραφέας στράφηκε στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά ως μηχανισμούς αντιμετώπισης. Μετά την περιπέτεια του, ο Williams επέστρεψε αμέσως στη δουλειά. Δημιούργησε πολλά νέα έργα καθώς και τα Memoirs το 1975, τα οποία αφηγούνταν την ιστορία της ζωής του και τα δεινά του.
Αλλά ποτέ δεν ξέφυγε πλήρως από τους δαίμονές του. Περιτριγυρισμένος από μπουκάλια κρασί και χάπια, ο Williams πέθανε σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη στις 25 Φεβρουαρίου 1983.
Ο σπουδαίος συγγραφέας, δίνει μαθήματα ζωής με τα λόγια του.
Επέλεξα 17 από αυτά και σας τα παραθέτω…
Η ζωή είναι κυρίως αναμνήσεις –εκτός από αυτήν εδώ την τωρινή στιγμή, που περνάει από δίπλα σου τόσο γρήγορα, ίσα που προλαβαίνεις να την παρατηρήσεις.
Όλη η καλή τέχνη είναι αδιακρισία.
Είμαστε όλοι καταδικασμένοι σε μοναχικό εγκλεισμό μέσα στο ίδιο μας το δέρμα –ισόβια.
Υπάρχει η στιγμή της αποχώρησης, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει σίγουρο μέρος να πας.
Πάντα βασιζόμουνα στην καλοσύνη των ξένων.
Μπορείς να είσαι νέος χωρίς λεφτά, αλλά δεν μπορείς να είσαι γέρος χωρίς λεφτά.
Η ζωή είναι εν μέρει αυτό που εμείς την κάνουμε, κι εν μέρει αυτό που την κάνουν οι φίλοι που διαλέγουμε.
Ένα κενό είναι πολύ καλύτερο από μερικά από τα πράγματα με τα οποία η φύση το γεμίζει.
Η επιτυχία μπλοκάρεται από το να επικεντρώνεσαι σ’ αυτήν και να τη σχεδιάζεις. Η επιτυχία είναι ντροπαλή, δεν θα ‘ρθει όσο παρακολουθείς.
Χρόνος είναι η μακρύτερη απόσταση μεταξύ δυο τόπων.
Έρχεται κάποια ώρα που πρέπει να φύγεις, ακόμα κι αν δεν έχεις σίγουρο μέρος να πας.
Όλοι οι σκληροί άνθρωποι περιγράφουν τους εαυτούς τους ως υπόδειγμα ειλικρίνειας.
Σε κάθε θεατρικό έργο πρέπει να υπάρχει ένα πρόσωπο με κάποια σκοτεινή, ακατανόητη πτυχή, που τα κίνητρά του να μην είναι κατανοητά.
Γιατί έγραφα; Επειδή δεν έβρισκα τη ζωή ικανοποιητική.
Ο θάνατος είναι μια στιγμή. Και η ζωή τόσες πολλές…
Όλες οι δυτικές θεολογίες, όλη η μυθολογία τους, βασίζονται στην αντίληψη του θεού σαν ενός ξεμωραμένου σκανταλιάρη.
Η κόλαση είναι ο ίδιος μας ο εαυτός• και η μόνη λύτρωση είναι να παραμερίσεις τον εαυτό σου και να αισθανθείς βαθιά για κάποιον άλλον.
