Οπως ολες οι γενιες με την σειρα τους,ετσι και εγω ενας μαθητης της β’λυκειου προετοιμαζομαι για τις πανελλαδικες εξετασεις..με όλες τις αγωνίες, τις αμφιβολίες και τις προσδοκίες, που έχουν τα παιδιά της γενιάς μου…
Από τον Σπύρο Βρεττό
Με το περασμα των χρονων το συστημα αλλαζει…ιδιο μενει ομως το αγχος και οι αγωνιες που συμμεριζονται οι γονεις και οι υποψηφιοι για εξετάσεις..
Ειμαι αρκετος;,μπορει καποιος να ρωτισει τον ιδιο,ανεξαρτητως ηλικιας και νηφαλιωτητας.Ειδικοτερα τα παιδια ομως, γεματα με εντονα και καινουρια συναισθηματα ειναι αναγκασμενα να «κερδισουν»την μαχη με τον εαυτο τους ωστε να«κανουν κατι στην ζωη τους».
Εγω προσωπικα διαφωνω με αυτο.
Οι πανελληνιες δεν εξασφαλιζουν στον νεο την επιτυχια.Στοχος γινεται το πτυχιο αγνοωντας την πιεση που δεχεται το παιδι απο τους γυρω του.
Απο την αρχη εως το τελος του διαϋλου των πανελληνιων ρωταει τον εαυτο του το παιδι;ειμαι αρκετος;
Ολοι περιμενουν κατι απο αυτον αλλα ταυτοχρόνως και τιποτα απολυτως.
«Δηλωσε και καποια αλλη σχολη παιδι μου,με λιγοτερα μορια» λενε συχνα οι γονεις στα παιδια,αγνοώντας τα δικα του θελω και μπορω.
Ειμαι αρκετος ρωταει παλι το παιδι τον εαυτο του… πως πρεπει να διαβασω;,και αν δεν τα καταφερω τι θα κανω;.
Ολα τα παιδια που βρισκονται στην ιδια κατασταση μοιραζονται και τα ιδια συναισθηματα,αγχος,ανασφαλειες και κυριως αυτην την ακορεστη μανια που εχει δημιουργηθει απο το απαιτιτικο; συστημα της Ελλαδος..την μανια του βαθμου.
Ολοι γνωριζουν ποσο σημαντικη αποτελει η γενικη παιδεια και μαθηση για αντικειμενα που διδασκονται στο λυκειο οπως:θρησκευτικα,φιλοσοφια,
Ο διαυλος των πανελληνιων εξαιτασεων προωθησε το παιδι σε μια«επιλεκτικη διδασκαλια» οπου διαβαζει και προσεχει μονο σε μαθηματα που «δινει» και τον ενδιαφερουν, ενω τα αλλα τα παραμελει.
Ο μελλοντικος γιατρος ομως δεν θα ξερει αρχαια οπου συγκροτουν την τοσο ομορφη ελληνικη μας γλωσσα και ο μελλοντικος δικηγορος δεν θα ξερει βασικα μαθηματικα που τοσο χρησιμευουν..
Οι πανελληνιες το καναν αυτο.
Ειναι τελικα κατι καλο ή κακο;
