Ένας μεγάλος έρωτας ήταν η πηγή έμπνευσης ενός υπέροχου τραγουδιού από τον χαρισματικό καλλιτέχνη, ο οποίος γεννήθηκε την 1η Απριλίου του 1885.
Πριν από 135 χρόνια, γεννήθηκε ένας χαρισματικός καλλιτέχνης για να γράψει ένα υπέροχο τραγούδι για έναν μεγάλο έρωτα, σε μόλις 10 λεπτά… Ο ευαίσθητος, συναισθηματικός, ταλαντούχος τόσο συνθετικά όσο και στιχουργικά Αττίκ… Εκείνος που έβαλε τη σφραγίδα του στο ελληνικό ρομαντικό τραγούδι και που όσα χρόνια και αν περάσουν θα μας μαγεύει με τις δημιουργίες του…
Μια γυναίκα που αγάπησε πολύ, ήταν η πηγή έμπνευσής του για ένα εκπληκτικό τραγούδι...
Η ιστορία πάει κάπως έτσι…
Ο Αττίκ παντρεύεται για δεύτερη φορά… Γυναίκα του γίνεται ηθοποιός Μαρίκα Φιλιππίδου η οποία αργότερα τον εγκαταλείπει για να παντρευτεί τον Σταμάτη Μερκούρη (πατέρα της Μελίνας Μερκούρη). Ο έρωτάς του για εκείνη αποτελεί τόσο πηγή έμπνευσης και πηγή ζωής, όσο και πηγή μεγάλου πόνου. Το τραγούδι «Είδα μάτια», όλοι γνώριζαν ότι για εκείνη είχε γραφτεί…
Ένα βράδυ ο Αττίκ βρισκόταν στο πιάνο του, έχοντας απέναντί του την τέως σύζυγό του με το νέο της σύζυγο. Ολόκληρη η Μάντρα του φώναζε πες το «Είδα μάτια» – γνωρίζοντας ότι η «αγαπημένη» του ήταν εκεί. Στενοχωρημένος ο Αττίκ αποσύρεται στο καμαρίνι του και μέσα σε 10 λεπτά δημιουργεί το νέο τραγούδι. «Ζητάτε να σας πω / τον πρώτο μου σκοπό / τα περασμένα μου γινάτια / ζητάτε «είδα μάτια» / με σκίζετε κομμάτια…».
Έδειξε για ακόμα μία φορά την ικανότητα του δημιουργού να φτιάχνει τραγούδι τόσο απλά…
.Στην Κατοχή συνεχίζει τις εμφανίσεις του στον χώρο του βαριετέ «Αλκαζάρ» και το 1943 πρωταγωνιστεί στην πρώτη ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Χειροκροτήματα» με υπόθεση το δράμα ενός διάσημου καλλιτέχνη που γερνάει.
Κι ας ήταν μόνο 59 ετών εκείνος ο καλλιτέχνης που γέρασε…
Ο Αττίκ του ’43 δεν θύμιζε σε τίποτα τον λαμπερό, όλο ζωή άνθρωπο που γυρνούσε και διασκέδαζε όλον τον κόσμο. Κάποιους μήνες μετά από την προβολή της ταινίας, έναν Αύγουστο, δίνει τέλος στη ζωή του με υπερβολική δόση υπνωτικών… Στα 59 του χρόνια…
Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια
Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει
Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσεις
έναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις
Στο γλέντι σας αυτό
δε θα’ τανε σωστό
αντί για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι
μ’ ένα τέτοιο τραγουδάκι
Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τι κλαις αιώνια
Γιατί βαρυγκωμείς
δεν είδαμε και μεις
μια ομορφιά σ’ αυτή τη ζήση
δεν πήραμε απ’ τη φύση
καρδιά για ν’ αγαπήσει
Αχ, δεν είν’ οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
ούτε κι οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες
Και μες στη συντροφιά
σε κάθε ρουφηξιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι
