177 χρόνια πριν, στις 10 Απριλίου του 1847, γεννήθηκε ο Ουγγρικής καταγωγής συντάκτης και εκδότης Joseph Pulitzer συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη της κίτρινης δημοσιογραφίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα πρώτα χρόνια
O Joseph Pulitzer γεννήθηκε σε μια πλούσια οικογένεια Μαγυαρικής-Εβραϊκής καταγωγής στο Μάκο της Ουγγαρίας στις 10 Απριλίου 1847.Ο πατέρας του ήταν ένας ευκατάστατος έμπορος σιτηρών. Ο Joseph γεννήθηκε στη Βουδαπέστη τον Απρίλιο του 1847 όπου κι εκπαιδεύτηκε σε ιδιωτικά σχολεία και από δασκάλους.
Λεπτός, με αδύναμο πνεύμονα και με ελαττωματική όραση, δεν μπόρεσε να κάνει στρατιωτική καριέρα στην Ευρώπη. Το 1864 μετανάστευσε στην Αμερική, κατατάχθηκε στο ιππικό της Ένωσης και έγινε μέτριος στρατιώτης. Ο νεαρός με κόκκινα γένια 6 ποδιών 2 ιντσών ήταν μεταξύ των άνεργων στο τέλος του Εμφυλίου Πολέμου. Στο Σεντ Λούις, όπου υπήρχε μια μεγάλη γερμανική αποικία, ο Pulitzer έκανε διάφορες δουλειές όπως σερβιτόρος, οδηγός, μουλαριτζής. Τελικά, απέκτησε δουλειά ρεπόρτερ στο Westliche Post του Carl Schurz.
Λίγο καιρό μετά την ένταξή του στον Schurz, o Pulitzer προτάθηκε για το νομοθετικό σώμα της πολιτείας από τους Ρεπουμπλικάνους. Η υποψηφιότητά του θεωρήθηκε αστείο γιατί προτάθηκε σε Δημοκρατική περιφέρεια. Ο Pulitzer, όμως, έτρεξε σοβαρά και κέρδισε. Στο νομοθετικό σώμα πολέμησε τη δωροδοκία και τη διαφθορά. Σε μια άγρια διαμάχη πυροβόλησε έναν αντίπαλο στο πόδι. Γλίτωσε την τιμωρία με πρόστιμο το οποίο πλήρωσαν φίλοι.
Η ευκαιρία & η εξέλιξη
Η μεγάλη του ευκαιρία σταδιοδρομίας ήρθε με μοναδικό τρόπο στην αίθουσα σκακιού της βιβλιοθήκης. Παρατηρώντας το παιχνίδι των δύο αντιπάλων, άσκησε οξυδερκή κριτική σε μια κίνηση και οι παίκτες, εντυπωσιασμένοι, έκαναν συζήτηση με τον Pulitzer. Οι παίκτες ήταν συντάκτες της κορυφαίας γερμανικής εφημερίδας Westliche Post. Aκολούθησε μετά μια πρόταση εργασίας.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1872, ο νεαρός Pulitzer , ο οποίος είχε χτίσει τη φήμη του ακούραστου επιχειρηματικού δημοσιογράφου, προσφέρθηκε από τους σχεδόν χρεοκοπημένους ιδιοκτήτες να ελέγχει την εφημερίδα. Σε ηλικία 25 ετών, έγινε εκδότης και ακολούθησαν μια σειρά από έξυπνες επιχειρηματικές συμφωνίες από τις οποίες αναδείχθηκε το 1878 ως ιδιοκτήτης του St. Louis Post-Dispatch και ανερχόμενη φιγούρα στη δημοσιογραφική σκηνή. Δυναμικός και φιλόδοξος, ο Pulitzer αγόρασε το St. Louis Post για περίπου 3.000 $ το 1872. Στη συνέχεια, αγόρασε μια γερμανική εφημερίδα που είχε συνδρομή στο Associated Press και στη συνέχεια την πούλησε στον ιδιοκτήτη της Globe για 20.000 $ κέρδος. Το 1878 αγόρασε το σύνθεση του St. Louis Dispatch για 2.700 $. Το συνδύασε με το Post. Βοηθούμενος από τον λαμπρό αρχισυντάκτη του, John A. Cockerill, o Pulitzer, ξεκίνησε σταυροφορίες κατά των λαχείων, των τυχερών παιχνιδιών και της φοροδιαφυγής, έφτιαξε μηχανές για τον καθαρισμό και την επισκευή των δρόμων και προσπάθησε να κάνει το Σεντ Λούις πιο πολιτικό. Το Post-Dispatch είχε μεγάλη επιτυχία.
Νωρίτερα την ίδια χρονιά, αυτός και η Kate Davis, μια κοινωνικά εξέχουσα γυναίκα από την Ουάσινγκτον, παντρεύτηκαν στην Προτεσταντική Επισκοπική Εκκλησία. Η νεολαία των Ούγγρων μεταναστών τον χλεύαζε ως τον Εβραίο που είχε μεταμορφωθεί. Τώρα ήταν Αμερικανός πολίτης και ως ομιλητής, συγγραφέας και συντάκτης είχε κατακτήσει εξαιρετικά καλά τα αγγλικά. Κομψά ντυμένος, έχοντας μια όμορφη, καστανοκόκκινη γενειάδα και γυαλιά pince-nez, ανακατεύτηκε εύκολα με την κοινωνική ελίτ του Σεντ Λούις, απολαμβάνοντας τον χορό σε φανταχτερά πάρτι και την ιππασία στο πάρκο. Αυτός ο τρόπος ζωής εγκαταλείφθηκε απότομα όταν ανέλαβε την ιδιοκτησία του St. Louis Post-Dispatch.
Το 1883 ο Pulitzer, τότε 36 ετών, αγόρασε το The New York World για 346.000 δολάρια από τον αδίστακτο χρηματοδότη Jay Gould, ο οποίος έχανε 40.000 δολάρια το χρόνο στα χαρτιά.
Η φόρμουλα λειτούργησε τόσο καλά που την επόμενη δεκαετία η κυκλοφορία του The World σε όλες τις εκδόσεις του ανέβηκε σε περισσότερες από 600.000 και βασίλευσε ως η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα στη χώρα. Αλλά απροσδόκητα ο ίδιος ο Pulitzer έπεσε θύμα της μάχης για την κυκλοφορία όταν ο εκδότης του The Sun, απογοητευμένος από την επιτυχία του The World εξαπέλυσε άγριες προσωπικές επιθέσεις εναντίον του Pulitzer ως «ο Εβραίος που είχε αρνηθεί τη φυλή και τη θρησκεία του». Η αδυσώπητη εκστρατεία σχεδιάστηκε για να αποξενώσει την εβραϊκή κοινότητα της Νέας Υόρκης από τον κόσμο.
Τα προβλήματα υγείας & το τέλος
Στη δεκαετία του 1880 τη όραση του Pulitzer άρχισε να έχει σημαντικό πρόβλημα. Τυφλώθηκε το 1889. Κατά τη διάρκεια της μάχης του με τον William Randolph Hearst, εκδότη της New York Journal, ο Pulitzer έπρεπε να βασιστεί σε μια σειρά από γραμματείς για να “είναι τα μάτια του”. Mε το “New York World” δεσμεύτηκε «να αποκαλύψει κάθε απάτη, να καταπολεμήσει όλα τα δημόσια κακά και καταχρήσεις» και «να πολεμήσει για τους ανθρώπους με σοβαρή ειλικρίνεια». Το New York World ήταν αντιμονοπωλιακό και συχνά υπέρ των συνδικάτων κατά τη διάρκεια των απεργιών. Είχε συγκλονιστικό υλικό και ήταν ένθερμος υποστηρικτής των απλών ανθρώπων.
Η υγεία του Pulitzer διαταράχθηκε περαιτέρω κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας και το 1890, σε ηλικία 43 ετών, αποσύρθηκε από τη σύνταξη του The World και δεν επέστρεψε ποτέ στην αίθουσα σύνταξης του. Σχεδόν τυφλός, αφού εκτός από τη σοβαρή του κατάθλιψη υπέκυψε επίσης σε μια ασθένεια που τον έκανε βασανιστικά ευαίσθητο στο θόρυβο, ο Pulitzer πήγε στο εξωτερικό αναζητώντας μανιωδώς θεραπείες. Τις επόμενες δύο δεκαετίες της ζωής του πέρασε σε μεγάλο βαθμό σε ηχομονωμένους «θόλους», όπως τους ανέφερε, στο γιοτ του, Liberty, στον «Πύργο της Σιωπής» στο καταφύγιό του στο Bar Harbor. Μέιν, και στην έπαυλή του στη Νέα Υόρκη. Εκείνα τα χρόνια, αν και ταξίδευε πολύ συχνά, ο Pulitzer κατάφερε, ωστόσο, να διατηρήσει την πιο στενή συντακτική και επιχειρηματική διεύθυνση των εφημερίδων του. Για να διασφαλίσει το απόρρητο στις επικοινωνίες του βασίστηκε σε έναν κωδικό που γέμιζε ένα βιβλίο που περιείχε περίπου 20.000 ονόματα και όρους.
Ο Pulitzer πέθανε στο γιοτ του στο λιμάνι στο Τσάρλεστον, SC, στις 29 Οκτωβρίου 1911. Στη διαθήκη του παρείχε 2 εκατομμύρια δολάρια για την ίδρυση μιας σχολής δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Επίσης, σύμφωνα με τους όρους της διαθήκης του, τα βραβεία που φέρουν το όνομά του καθιερώθηκαν το 1915.
Τα βραβεία Pulitzer
Το 1912, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Pulitzer στο γιοτ του, ιδρύθηκε η Σχολή Δημοσιογραφίας της Κολούμπια και τα πρώτα βραβεία Pulitzer απονεμήθηκαν το 1917 υπό την επίβλεψη του συμβουλίου στο οποίο είχε αναθέσει την εντολή του. Ο Pulitzer οραματίστηκε ένα συμβούλιο αποτελούμενο κυρίως από εκδότες εφημερίδων. Άλλοι θα περιλαμβάνουν τον πρόεδρο του Πανεπιστημίου Κολούμπια και ακαδημαϊκούς, και «άτομα με διάκριση που δεν είναι δημοσιογράφοι ή συντάκτες».
Σήμερα, το 19μελές συμβούλιο αποτελείται κυρίως από κορυφαίους συντάκτες και αρθρογράφους. Τέσσερις ακαδημαϊκοί υπηρετούν επίσης, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου του Πανεπιστημίου της Κολούμπια και του κοσμήτορα του Columbia Graduate School of Journalism. Ο κοσμήτορας και ο διαχειριστής των βραβείων είναι μέλη χωρίς δικαίωμα ψήφου. Η προεδρία εναλλάσσεται ετησίως στο πιο ανώτερο μέλος ή μέλη. Το διοικητικό συμβούλιο αυτοδιαιωνίζεται στην εκλογή μελών. Τα μέλη με δικαίωμα ψήφου μπορούν να υπηρετήσουν τρεις θητείες τριών ετών. Κατά την επιλογή των μελών του διοικητικού συμβουλίου και της κριτικής επιτροπής, δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην επαγγελματική αριστεία και υπαγωγή, καθώς και στην ποικιλομορφία ως προς το φύλο, την εθνική καταγωγή, τη γεωγραφική κατανομή και το μέγεθος του ειδησεογραφικού οργανισμού.
