Η αξιοθαύμαστη πολεμική εμπειρία του Ισράηλ, που αποδείχτηκε για ακόμη μια φορά από το πόσο εύκολα εξουδετέρωσε την πολυαναμενόμενη επίθεση του Ιράν, κάνοντας σκόνη πυραύλους και drones, δημιουργεί κανινούργια δεδομένα και απρόβλεπτες συμμαχίες.
Στην διάρκεια όλης της περασμένης εβδομάδας, όλος ο κόσμος κρατούσε την ανάσα του περιμένοντας, την “τρομερή” επίθεση-εκδίκηση του Ιράν, για το πλήγμα ακριβείας που δέχτηκε η πρεσβεία στην Δαμασκό, όπου βρήκαν τον θάνατο δυο υψηλόβαθμα στελέχη των φρουρών της επανάστασης.
Καθώς κανείς δεν γνώριζε πως θα εκδηλωνόταν η επίθεση του Ιράν, όλοι φοβόντουσαν ότι αν το πλήγμα αποδεικνυόταν σοβαρό και οδηγούσε σε μια δεύτερη 7η Οκτωβρίου, τότε θα ήταν πολύ δύσκολο να μην εξελιχθεί αυτή η αντιπαράθεση, σε μια γενικευμένη σύραξη, που θα παρέσυρε στις φλόγες ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Η επίθεση του εκδηλώθηκε πράγματι το Σάββατο μετά τα μεσάνυχτα. Περίπου 300 πύραυλοι και drones εξαπολύθηκαν και από το έδαφος του Ιράν, αλλά και από την Χεζμπολάχ από τα εδάφη του Λιβάνου, αλλά και από τους Χούτι της Υεμένης.
Ήταν μια επίθεση που θα μπορούσε να προκαλέσει τρόμο σε οποιαδήποτε χώρα θα δεχόταν τέτοια μαζική επίθεση.
Όχι όμως και στο Ισραήλ
Αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα θα λέγαμε πως η επίθεση του Ιράν ήταν το μεγαλύτερο “φιάσκο”, μια επιθετικής επιχείρησης.
Από το 300 όπλα που χρησιμοποιήθηκαν το 99% καταρίφθηκε, δηλαδή μόνο 3 χτύπησαν το έδαφος του Ισραήλ, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ένα κοριτσάκι και να προκληθούν κάποιες σημιές σε δυο στρατιωτικές βάσεις του Ισραήλ.
Θα ,πορούσε να πει κανείς ότι η επίθεση του Ιράν, κατέληξε να γίνει η καλύτερη διαφήμιση για την αεράμυνα του Ισραήλ και ειδικά για το φημισμένο Iron Dome – το σιδερένιο θόλο – που προστατεύει το Ισραήλ, από πυραύλους και drones.
Εδώ θα έπρεπε να παρατηρήσει κανείς μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη συμμαχιών, στον διπολικό σημερινό κόσμο και στον νέο Ψυχρό Πόλεμο, που δεν είναι και τόσο ψυχρός, αφού έχουν ανοίξει δυο πολεμικά μέτωπα. Ένα στην Ουκρανία και ένα στη Μέση Ανατολή.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι νέες συμμαχίες που έχουν δημιουργηθεί στην Μέση Ανατολή.
Στην απώθηση της ιρανικής επίθεσης το Ισραήλ δεν ήταν μόνο του. Εκτός από την βοήθεια που είχε από Αμερικανούς και Βρετανούς, που αναχαίτησαν πολλούς πυραύλους και drones, από τις βάσεις τους στην Συρία, ιδιαίτερα ενργό ρόλο έπαιξε και η αεροπορία της Ιορδανίας, που επίσης κατέριψε πολλούς πυραύλους και drones που περνούσαν πάνω από το έδαφος της για να φτάσουν στο Ισραήλ και με πληροφορίες από τα αραβικά Εμιράτα για την πορεία των βλημάτων που είχαν εκτοξευτεί από το Ιράν.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Εκείνο που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι πως το Ιράν δεν είναι ενοχλητικό μόνο για την Δύση και το Ισραήλ. Το παράλογο και πολύ αυταρχικό Ιράν των μουλάδων, είναι ενοχλητικό και για τα περισσότερα σουνητικά κράτη της περιοχής, που πολύ θα ήθελαν να περιορίσουν την πυραυλική υπεροχή του Ιράν.
Για αυτό το λόγο είχαν ξεκινήσει σοβαρές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, με την καθοδήγηση των ΗΠΑ, για τις περίφημες “Συμφωνίες του Αβραάμ”, που είχαν φτάσει κοντά στην υπογραφή τους, που θα άλλαζε το τοπίο στην Μέση Ανατολή και θα αποτελούσε ένα μεγάλο βήμα για την επίτευξη μιας μακροχρόνιας και βιώσιμης ειρήνης.
Πολλοί υποθέτουν ότι η επίθεση της 7ης Οκτωβρίου που έκανε η παλασιτινιακή Χαμάς, υπό την καθοδήγηση του Ιράν, είχε σαν σκοπό να ματιώσει αυτήν την προσέγγιση, που θα απομόνωνε σε μεγάλο βαθμό το Ιράν, αλλά και θα ανάγκαζε τα αραβικά κράτη της περιοχής, να συνταχθούν πίσω από το Ιράν, μετά την αναμενόμενη επίθεση του Ιράν στην Γάζα.
Αυτό πράγματι έγινε με κάποιες διαδηλώσεις στα αραβικά κράτη, αλλά μέχρι εκεί.
Οι διαπραγματεύσεις όμως για τις “Συμφωνίες του Αβραάμ” δεν σταμάτησαν ποτέ. Συνεχίστηκαν “κάτω από το ραντάρ”.
Ας σημειώσουμε εδώ κάποια ακρώνυμο, μια αμυντικής συμφωνίας, που σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα La Repubblica, θα καθορίσει το μέλλον της Μέσης Ανατολής.
Πρόκειται για την ΜΕΑD που σημαίνει Middle East Air Defence και παρόλο που τόσο η ίδια η συμφωνία όσο και τα κράτη που συμμετέχουν σ’ αυτήν είναι απόρρητα, μέσα στα τελευταία δυο χρόνια έχει καταφέρει να φέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τις στρατιωτικές ηγεσίες του Ισραήλ, της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ, των Ηνωμένων Εμιράτων, της Ιορδανίας, της Αιγύπτου, του Μπαχρέιν και του Μαρόκου, κάτω από την επίβλεψη των ΗΠΑ.
Το πως θα λειτουργήσουν όλα αυτά θα το δούμε στο μέλλον, αλλά πήραμε μια γεύση στην διάρκεια της ιρανικής επίθεσης.
Όταν επρόκειτο να αρχίσει η ισραηλινή επίθεση στην Γάζα, ο Νετανιάχου είχε πει κάτι που ίσως αποδειχθεί προφητικό : ” Όταν τελειώσουν όλα αυτά, ο χάρτης της Μέσης Ανατολής θα έχει αλλάξει”.
Τώρα βρισκόμαστε στην αναμονή της ισραηλινής απάντησης στο Ιράν, που μπορεί και να αργήσει, αλλά ως συνήθως θα είναι απρόβλεπτη.
Βλέποντας το πράγμα συνολικά, θα λέγαμ κάπως αυθαίρετα πως ο Γ΄Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει και για την ώρα διεξάγεται με σχετικά μικρές ανγανωριστικέ βολές, στην Ουκρανία και την Μέση Ανατολή.
Μια κάποια κλιμάκωση είναι αναπόφευκτη, χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε το πού και το πότε.
Όπως παρατηρεί ο συντάκτης Τζανλούκα Ντε Φέο στην LaRebbublica μιλώντας για την MEAD: «Αυτός ο άνευ προηγουμένου συνασπισμός πέρασε μια θανάσιμη δοκιμασία και καθίσταται, τώρα, σημείο αναφοράς για τον σχεδιασμό μελλοντικών σεναρίων και ενός εναλλακτικού μοντέλου που θα μπορούσε να δώσει νέα ώθηση στις σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και των σουνιτικών μοναρχιών, με βάση την επίγνωση της γεωπολιτικής κατάστασης. Οι στενές σχέσεις συνεργασίας μεταξύ Μόσχας και Τεχεράνης, που εδραιώθηκαν στο πλαίσιο του πολέμου στην Ουκρανία, βελτιώνουν εκθετικά την ποιότητα του ιρανικού οπλοστασίου, χάρη στην άφιξη ρωσικών όπλων τελευταίας γενιάς όπως τα μαχητικά βομβαρδιστικά Sukhoi 35, αλλά κυρίως λόγω των τεχνικών προτάσεων για τη βελτίωση της παραγωγής οπλικών συστημάτων μεγάλης εμβέλειας»
